Tom, Rozdzial

 1  I,1  |    pytanie było: zali on z dobrej woli ją zaślubi i gotowością
 2  I,1  |     przyjęcie miłego gościa, mimo woli wołało ku dalekim stronom,
 3  I,1  |          a waćpanna moją jesteś z woli rodziców i po sercu.~- Po
 4  I,1  |      przeciwiłem się ze wszystkim woli ojcowskiej, Bóg mi świadek,
 5  I,2  |        działo!~Kmicic rzucił mimo woli okiem po izbie jadalnej
 6  I,5  |           zechcesz mnie po dobrej woli, to cię i tak wezmę, choćby
 7  I,7  |    przybywa jej albo ubywa, wedle woli; może też być ciepła albo
 8  I,8  |      strachem Oleńka.~- Od twojej woli zależy...~- Właśnie dlatego
 9  I,8  |           zapłatę, jeno po dobrej woli. Gdybyś mi rzekła, że ją
10  I,8  |           nie przyjął. Jak nie ma woli, to nie ma i doli. Wzgardziłaś
11  I,8  |   Ukrainie pomagają, czego by bez woli Turczyna nie czynili.~-
12  I,8  |         rzecz; namyślę się, bo to woli mojej zostawiono.~- Mnie
13  I,9  |           widok. Ręką, nawet mimo woli do szabli wiszącej nad łożem
14  I,10 |        rzymska; powie naprzód, że woli ostatnią kroplę krwi wylać
15  I,11 |          a ona rzekła:~- Co tatuś woli dziś pić, dębniaczek czyli
16  I,11 |        szeroko oczy i począł mimo woli macać się po boku jakby
17  I,12 |           to prawda, jak i to, że woli w bezecnych błędach kalwińskich
18  I,12 |          bez sądu, bez sejmu, bez woli Rzeczypospolitej całej,
19  I,14 |         tu śmie stawiać opór jego woli?... Rozszalała myśl stawiała
20  I,15 |          pomyśli, żem to z dobrej woli albo szczerze uczynił. Niech
21  I,16 |           jego ręce przysłał i do woli mu zostawił. A oddał!...
22  I,16 |        słowach jego brzmiały mimo woli akcenta gniewu i groźby,
23  I,16 |       jeżeli nie zechcą po dobrej woli tu przybyć, to ich wsadzisz
24  I,17 |           manierkę i napił się do woli. Po chwili miłe ciepło poczęło
25  I,17 |       chcemy z nim mówić.~- Wedle woli pana pułkownika ! - odrzekł
26  I,17 |            Pan Roch drgnął i mimo woli wyprostował się, bo rzeczywiście
27  I,17 |           bywa jako Achilles, ale woli Ulissesa iść śladem.~- Nie
28  I,18 |       dozór nad ludźmi, używał do woli w pierwszym szeregu. I co
29  I,18 |              Toć ja nie z własnej woli waszmościów tam odwoziłem!~-
30  I,19 |          Ekspedycja? - pytał mimo woli.~- Ruszaj! - rzekł książę. -
31  I,20 |         proszę najuprzejmiej, byś woli księcia zadość uczynić raczył.
32  I,20 |         pojedziesz... z wolą, bez woli, wszystko jedno! Tam moje
33  I,20 |        rzekł Kmicic sięgając mimo woli dłonią do głowy.~- Teraz
34  I,20 |      wszystkich zwróciły się mimo woli na Billewiczównę, której
35  I,23 |         bierz, z jej wolą lub bez woli. Każę wam ślub dać. Będzie
36  I,23 |            Jeżeli zaś wbrew mojej woli postąpisz i zebrawszy watahę
37  I,24 |     wezwyczaił, z czym zrósł mimo woli duszą i sercem, to pozostanie
38  I,24 |           No! szczęścia nie było, woli bożej, widać, nie było,
39  I,25 |      widocznie całą siłą potężnej woli i energii nakazał sobie
40 II,1  |         wolą mieszkańców albo bez woli, a co potem będzie, to już
41 II,3  |            Tu stary Kiemlicz mimo woli zatarł ręce i błysnął oczyma.~"
42 II,4  |         ku ojczyźnie.~Kmicic mimo woli począł mówić tonem protekcjonalnym,
43 II,4  |      groźnego szaraka i ręka mimo woli chwyciła za szablę. Wiedział
44 II,8  |          im wędzidło, tak że mimo woli pomyślał Bogusław: "Za wcześniem
45 II,10 |       czeladzią pospieszam.~- Bez woli bożej włos człowiekowi z
46 II,11 | powtarzali proroctwa i dopatrując woli bożej we wszystkim, co się
47 II,12 |       wrażenie; każdy bowiem mimo woli pytał się siebie: co by
48 II,12 |          rozpaczy, że obecni mimo woli zadrżeli, jakoby niebezpieczeństwo
49 II,13 |     Schroniliśmy się tu z własnej woli z żonami i dziećmi, oddając
50 II,16 |        odwróć) okropnej i srogiej woli, której słuchać będziecie
51 II,16 |          Twym cudom przeszkodzić, woli Twej świętej się sprzeciwić...~
52 II,16 |        Jak to?~- Bo król szwedzki woli, żeby się zjedli. Radziwiłł
53 II,17 |            Dalibóg, aż człek mimo woli za szablę ima na jego widok! -
54 II,18 |   okrutnie, tak że co chwila mimo woli chwytał się zań ręką, ale
55 II,19 |    klasztor, i że tylko od dobrej woli jenerała zależy wysadzić
56 II,19 |       dziwno było, że ludzie mimo woli słuchali takiego młodzika...
57 II,20 |    miłości, że żaden tam z dobrej woli nie służy, chyba grasanci
58 II,20 | Najświętszej Panny i szkaplerzach woli jego uczynić zadość. Żeby
59 II,21 |         pacierzach oczy jego mimo woli zwróciły się na leżącego
60 II,21 |          że każdemu przyszło mimo woli na myśl, iż taki człowiek
61 II,21 |      powagą prymas:~- Nie chcę ja woli miłościwych państwa moich
62 II,22 |   Tyzenhauz - wierzę i ja, że bez woli bożej nikomu włos z głowy
63 II,26 |          skaptowan, ale z własnej woli i skruchy.~- Jeślić o to
64 II,28 |         mógł prawdziwej wierze do woli po kościołach bluźnić.~Na
65 II,29 |           słyszę, elektor o sobie woli myśleć i nie chce sił rozdzielać,
66 II,34 |        powiem, że lepiej uczynisz woli jego królewskiej mości nie
67 II,34 |         gorącej krwi, odkrył mimo woli najlepszy sposób przekonywania
68 II,35 |        Nie było też wypadku, żeby woli jej zadość nie uczynił lub
69 II,35 |       skąd się wziąłeś?~A on mimo woli począł pokręcać wąsa.~Po
70 II,36 |       uznasz, wedle swej pańskiej woli multyplikować możesz. Przy
71 II,37 |          żaden głos przeciwko tej woli naszej się nie podniesie
72 II,37 |      blask bił niezwykły.~Akt ten woli królewskiej nowym splendorem
73 II,38 |          żaden głos przeciwko tej woli naszej się nie podniesie
74 II,38 |      blask bił niezwykły.~Akt ten woli królewskiej nowym splendorem
75 II,41 |        prawie w szał... Ręka mimo woli szukała miecza, który mu
76 II,41 |       straszliwie, iż książę mimo woli spojrzał na drzwi i mimo
77 II,41 |        zażąda, bym cię wbrew twej woli odesłał. Zbyt znaczne oddałeś
78 II,41 |         pnia drzewa.~Kmicica mimo woli dreszcze przeszły.~"To dla
79 II,41 |       Oprawcy wstrzymali się mimo woli. Wszystkie oczy zwróciły
80 III,2 |       posadzić, ale sułtan, który woli, by hospodarowie nie mieli
81 III,2 |        dlaczego. Bo król szwedzki woli za mną pod Zamość walić
82 III,3 |      rozkazywać nie chce - prosić woli; groźby odrzuca, przyjaźń
83 III,5 |           Marszałek spojrzał mimo woli na Skrzetuskiego, a ten
84 III,5 |        zostanie zawsze panią swej woli, bo na tym starodawne fundamenta
85 III,6 |  poprzednio do swych oficerów, że woli na własną rękę Szwedów podchodzić,
86 III,11|       wrażenie nadzwyczajne. Mimo woli wstrzymali wszyscy konie;
87 III,14|          wahania; ale o ile wiem, woli to ona za plecami Sakowicza
88 III,15|       wystawiać, tak się już mimo woli od tylu lat wezwyczaił do
89 III,16|          nich mogło, musieli mimo woli łączyć w rozmowach jej imię
90 III,16|           jego myśl pobiegła mimo woli śladami myśli Oleńki, bo
91 III,22|          Napatrzysz się, pani, do woli, jak ludzie małego serca
92 III,23|        będąc, do miecza a wojny z woli bożej i przyrodzonego rzeczy
93 III,23|          nad załogą w stolicy, to woli tam być, gdyż łatwiej się
94 III,27|       pozwolił mu się wypłakać do woli, wreszcie, gdy się uspokoił,
95 III,30|     ojczyzna włoży mu ją w dłoń z woli królewskiej. A jemu, nie
96 III,32|        lecz najwyższym wysileniem woli przemogła wrażenie i klękła