Tom, Rozdzial
1 I,3 | chętnie skoczyli się ubierać i wkrótce cztery pary sani wiozło
2 I,5 | niepohamowanych. Imię jego zasłynęło wkrótce złowrogo. Mniejsze oddziały
3 I,7 | dlatego, bo sobie pomyślał, że wkrótce dalej ją poprowadzi.~Poszli
4 I,8 | naprzeciw uczynili toż samo i wkrótce pan Wołodyjowski poznał,
5 I,10 | przybocznych wojsk i sług. Wkrótce po panu Grudzińskim zjechał
6 I,10 | ciągle:~- Do broni! do broni!~Wkrótce zawtórowały mu dwa inne:
7 I,11 | otyłym Bohunem, dognał go wkrótce i począł siekać po nogach
8 I,11 | daleko, kto wie, czy płomień wkrótce i tych stron nie ogarnie.~-
9 I,12 | szczęścił, to niejednego Szweda wkrótce mieć będziem na sumieniu.~-
10 I,12 | bluźń Radziwiłłowi, bo może wkrótce ojczyzna zbawienie będzie
11 I,12 | Wielkopolska zajęta, Mazowsze wkrótce będzie zajęte; Szwedzi już
12 I,17 | zakazu - rzekł wreszcie.~I wkrótce potem siedział już na wozie
13 I,17 | dla Szwedów uczuciami, bo wkrótce uszu więźniów doszła następująca
14 I,17 | albo wojsko szło naprzeciw.~Wkrótce w kurzawie poczęło błyskać,
15 I,17 | nie na próżno patrzono, bo wkrótce błysło na horyzoncie czerwone
16 I,18 | garść i ruszył naprzód. Wkrótce zobaczył przed sobą czarniawą
17 I,19 | trzeba nam będzie na Podlasie wkrótce ruszyć, z tamtymi skończyć.~-
18 I,20 | przygotowanej kolasce nadjechać wkrótce za sobą.~Godzina była popołudniowa
19 I,22 | siedziała koło niego obca osoba. Wkrótce jednak zrozumiał, że ani
20 I,22 | była zbyt głęboka, więc wkrótce dodał w duszy: "Nic mi po
21 I,23 | Że zaś na Podlasiu musi wkrótce koniecznie wybrać, niech
22 I,23 | wyjechać stąd, nie wyjadą. Wkrótce wszędy pełno będzie obcego
23 I,25 | wąsami.~Jakoż pokazało się wkrótce, że Soroka dobrze znał swego
24 I,25 | prowadząc zapasowego konia.~Wkrótce znaleźli się na rynku napełnionym
25 II,1 | oddalać się od chaty, a wkrótce potem rozległo się groźne
26 II,2 | ROZDZIAŁ 2~Nastała cisza, ale wkrótce w przyległych chaszczach
27 II,2 | w Kmicicowej kupie, ale wkrótce zrzekł się tej zaszczytnej
28 II,2 | że pan hetman pociągnie wkrótce z wojskiem na Waszmościów,
29 II,5 | ku Podlasiowi, a za nimi wkrótce ruszyła cała chorągiew laudańska.
30 II,6 | przepowiadali nawet, że wkrótce zwrócą się oni, jako sprzymierzeńcy
31 II,12 | czterema starszymi ojcami.~Wkrótce potem wszedł pan Różyc-Zamoyski,
32 II,13 | Dzwonnicy pobiegli do dzwonów i wkrótce ozwały się wszystkie: wielkie,
33 II,13 | wzmagał się z każdą chwilą. Wkrótce słupy czerwonego dymu wzbiły
34 II,14 | wychylał się z oddalenia...~Wkrótce oczy patrzące z murów mogły
35 II,14 | dźwięku trąb dołączyły się wkrótce głosy ludzkie i wśród ryku,
36 II,14 | pracował tak dobrze, że wkrótce, chociaż to był listopad
37 II,15 | je skwapliwie żołnierze i wkrótce wzdłuż całych murów rozległo
38 II,16 | Kmicic mierzył dobrze.~Wkrótce jednak zabrakło mu celu.
39 II,17 | z pewnością, iż Szwedzi wkrótce z hańbą i upokorzeniem ustąpią.
40 II,17 | chodźcie do mojej celi.~Wkrótce potem zasiedli przy sosnowym
41 II,19 | oblężenia!~- Ufam, że ono wkrótce się skończy.~- Tylko pytanie:
42 II,19 | poczęli także śpiewać i wkrótce rozległa się po całym okręgu
43 II,21 | zgubienie dziatek swoich, a zaś wkrótce potem utuli ich i pocieszy
44 II,23 | się, póki czas, bo i wąwóz wkrótce nieprzyjaciel zamknie! Mości
45 II,23 | przypiekania, bo rajtar wkrótce odzyskał siły i głos. A
46 II,24 | morskiej utrzymać, lecz wkrótce zapadli i oni... ~Wówczas
47 II,24 | miejsce pierwszej walki i wkrótce spod stosu trupów końskich
48 II,25 | wykręcił więc ku temu zamkowi i wkrótce znalazł się na trakcie,
49 II,25 | że Jan Kazimierz stanął wkrótce na czele znacznego oddziału
50 II,25 | okazało się to prawdą, gdyż wkrótce na trakcie zamigotały proporczyki,
51 II,26 | nie minie, a da Bóg, to mi wkrótce więcej jeszcze regalistów
52 II,28 | Wąsoszy zajął się tą sprawą i wkrótce kilka gąsiorków stanęło
53 II,29 | ktoś od niego winniejszy.~Wkrótce jednak inne cięższe myśli
54 II,34 | skoczyli jeden przez drugiego i wkrótce stanęła przed Soroką ogromna
55 II,36 | czasu nad nimi rozmyślać, bo wkrótce ułapił go pan starosta.~-
56 II,39 | to pewna, że Bogusławowi wkrótce się wojna z nami uprzykrzy.~-
57 II,42 | sam płynął na czele, lecz wkrótce zmiarkował, że tak wolno
58 III,1 | krokiem głębiej schodzi i wkrótce straci grunt pod nogami.~
59 III,2 | spoczynek, zwłaszcza że wkrótce miały się dla nich zacząć
60 III,3 | nie poproteguje, to ich wkrótce weźmie. Bo my tu mamy brzuchy
61 III,4 | wysforowały się naprzód i wkrótce świetny Kannebergowski oddział
62 III,5 | naprawiał, lasy trzebił. Wkrótce za nim ruszyło całe wojsko
63 III,5 | moderowanej, za tym i list, że wkrótce hetmani z komputowym wojskiem
64 III,6 | polskie poczęły ich jednak wkrótce dochodzić. Pierwszego rajtara
65 III,8 | się zaraz ruch większy i wkrótce nadjechał konno oficer przybrany
66 III,9 | spiesznymi pochodami mógł wkrótce nadejść i zmienić całą postać
67 III,9 | ruszyli z drugiej strony i wkrótce zagrały muszkiety, zrazu
68 III,9 | bez broni. Za nimi lunął wkrótce cały potok ludzki w najokropniejszym
69 III,11| których wielu usiekli. Wkrótce Kmicic do tego doszedł,
70 III,11| blisko nich kwaterami stojąc, wkrótce po nich był gotów. Wreszcie
71 III,14| gnębi. Co prawda także, to wkrótce po opuszczeniu łoża na wyprawę
72 III,14| spisku wciągnięci... że to ma wkrótce nastąpić...~Tu Hassling
73 III,15| zadawał ślepe razy, samemu wkrótce zabrakło oddechu. oczy mu
74 III,15| Wittenberg odchodzi wolno i wróci wkrótce łzy i krew wyciskać, dobijać,
75 III,16| księcia, a spostrzegłszy wkrótce, jak dalece i on stara się
76 III,18| zdrów, ojczyku, a da Bóg, wkrótce i dziadku Radziwiłła!~To
77 III,19| początku pisma czytać, lecz wkrótce namyślił się inaczej, idąc
78 III,19| kara boska bliżej, bo miara wkrótce się dopełni...~
79 III,21| księciu Bogusławie powinny wkrótce nadejść.~- Panu Braunowi
80 III,21| jeneralna wszakże nastąpi wkrótce, ale jak się to obróci,
81 III,22| zaszły mu jak dymem, ale wkrótce się opamiętał i w żart obracając
82 III,23| panów Billewiczów, to się wkrótce pokaże.~I tego samego dnia,
83 III,23| Radziłbym ci do Prus, ale tam wkrótce przed ogniem i mieczem nie
84 III,26| z pachołków miejskich, i wkrótce wszędy mogło stanąć ze dwudziestu
85 III,26| Rzeczypospolitej.~Wieści wkrótce przyszły i to tak radosne,
86 III,27| Kmicicowy czuł na gardle, ale wkrótce wino rozwiązało mu język.
87 III,27| konie biegły jednakowo, więc wkrótce kupa rozciągnęła się w długiego
88 III,27| spienione jego boki, aż wkrótce piana spadająca na ziemię
89 III,28| spodziewać, że tamta wojna wkrótce zostanie ukończoną, a potem
90 III,28| okolicach Laudy nie stanie się wkrótce za ciasno.~Więc sam nie
91 III,29| do niego tak obficie, że wkrótce czambulik stanowił ledwie
92 III,29| mu myśl, jak strasznych wkrótce będzie miał gości.~Aż pewnego
93 III,29| Pan Chrząstowski skoczył i wkrótce ruszył błoniem na czele
94 III,31| piersi polskie rozbiła i wkrótce marnym rozwiała się tumanem.~
95 III,31| tym miejscu szła falisto, wkrótce jednak ujrzeli parę koni,
96 III,32| Szeremetem ukończyły ją wkrótce. Wówczas wrócił Kmicic świeżą
|