Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      jeszcze swojego Lubicza nie widział?~- Czas na to będzie. Tu
 2  I,1  |     trafię, któregom jeszcze nie widział.~- Dam waćpanu przewodnika.~-
 3  I,3  |       przejechał jeno drogą, ale widział siła sikorek, bo z nieszporów
 4  I,3  |       nią stałeś?... Gdzieś taką widział?~- Nie trzeba mi było w
 5  I,7  |   przebył, albo o dziwach, które widział w różnych magnackich dworach,
 6  I,8  |         ja krasawicy na oczy nie widział... Na co mnie odchodzić?~-
 7  I,9  |       skóry obłuszczą, jeślim ja widział zacniejszego człowieka od
 8  I,10 |       chłopów ledwie jeden wojnę widział, a na dziesięciu jeden wie,
 9  I,11 |      Stanisław - ale po tym, com widział, takiego do pospolitego
10  I,13 |          razy na własne oczy nie widział i innych dziwnych ich obyczajów.
11  I,13 |      odstępuj mnie, gdy będziesz widział zdradę i odstępstwo innych,
12  I,13 |   chciwie, jakby ją pierwszy raz widział. Niby to ta sama Oleńka
13  I,13 |         nierozkwitłą ostatni raz widział, nie w tej ozdobie, w jakiej
14  I,13 |         nic nie słyszał, nic nie widział, bo siedział między dwoma
15  I,14 |       jak pies za jego nogami. I widział krew ich ściekającą z katowskich
16  I,14 |         jakby go nigdy dotąd nie widział - a na koniec spytał zmienionym
17  I,14 |         potęgę, jakiej świat nie widział, o jakiej dzieje nie pisały,
18  I,17 |          nigdy dotąd Szwedów nie widział; obejmował więc ich chciwie
19  I,17 |            A jakże! Alboś to nie widział Węgrzynów, albo to pan hetman
20  I,20 |       rzekł Zagłoba - gdybym nie widział, jakeś waćpan rezolutnie
21  I,24 |     szwedzkiego oblicze będziesz widział, który jest wojownik po
22  I,24 |        bo jutro już cię nie będę widział ani pojutrze, ani za miesiąc,
23  I,25 |    spokojny, ale i pusty. Wszędy widział pan Andrzej opustoszałe
24  I,25 |     każdą chwilą i chęć przygód. Widział je przed sobą i uśmiechał
25  I,25 |     Andrzej zamykał do snu oczy, widział hetmana siedzącego na tronie
26  I,26 |      łokcie brali, nikt tego nie widział, bo nas tuman przesłonił,
27 II,1  |          szczęście młodego pana; widział niejednokrotnie jego czyny
28 II,1  |        tym jaśniej ich okropność widział i coraz nowe czarne kąty
29 II,2  |      sobie teraz taką potęgę, iż widział już jakby proroczym okiem
30 II,2  |   Kmicicu sumienie, a pan Kmicic widział, że ma słuszność, i złość
31 II,4  |   Mówiłem: t a k ż e, bom w Łęgu widział wiele szlachty, którzy się
32 II,4  |         Oleńkę między prządkami.~Widział teraz przez zamknięte powieki,
33 II,7  |          oczy w przyszłość i nie widział nic jasno. Pójdzie na Podlasie,
34 II,7  |       Ale właśnie w tej łatwości widział Radziwiłł niebezpieczeństwo
35 II,9  |   chociaż prawie nikt z nich nie widział dotąd Szwedów, chodziły
36 II,9  |       budowania szop, magazynów.~Widział też pan Kmicic, że w pobliżu
37 II,11 |          lecz ludzi chętnych nie widział. Coraz nowe postacie, coraz
38 II,12 |           Powiada ów kawaler, że widział posła Lisolę do króla szwedzkiego
39 II,12 |   drugiej wstyd go palił, bo sam widział, że wszystkie pozory przemawiają
40 II,12 |   pomyłki, bo jakeś sam waszmość widział, nie składa się to z prawdą,
41 II,13 |         na zwiady, ale żaden nie widział Szwedów ani nawet nie słyszał
42 II,13 |    rozpatrywał się, przyglądał i widział, że dobrze się dzieje. Okiem
43 II,13 |       właśnie wprost kościółka i widział wszystko doskonale. Na jagody
44 II,14 |    uwielbieniem na Kmicica. Lecz widział jego czyn i ksiądz Kordecki,
45 II,15 |         od takiego, który ją sam widział.~- Widziałże ją? - pytali
46 II,15 |          niej jawny dowód pokory widział. Lecz zabrali się zaraz
47 II,15 |   podobnego fenomenu w życiu nie widział. Całkiem to jest przeciwne
48 II,16 |         jak pasterz po owczarni, widział, że wszystko jest dobrze,
49 II,18 |       drogę modlił się żarliwie. Widział, że śmierć nadchodzi, i
50 II,19 |       rzekł Zbrożek - bo to, com widział, imaginację przechodzi...~-
51 II,19 |          tak mówił:~- Gdybym nie widział, oczom bym nie wierzył,
52 II,19 |   niechybnie po stronie Zbrożka. Widział ich i Miller, a lubo bladość
53 II,19 |        nieokreślonym niepokojem. Widział naokoło piętrzące się niebezpieczeństwa,
54 II,19 |         Gdzie ów żołnierz, który widział, że Kuklinowski był w stodółce?
55 II,19 |   opuściły je w popłochu.~Miller widział cały jeden regiment wybornych
56 II,19 |         coraz nowe wieści; każdy widział odchodzących Szwedów i opowiadał,
57 II,21 |     waszmości wyrostkiem jeszcze widział i sam wtedy wyrostkiem byłem.
58 II,22 |     Lubował się myślą o zemście. Widział znów księcia w swoich rękach;
59 II,23 |        nigdy jeszcze w życiu nie widział, i choć wielce stroskany,
60 II,25 | zdumiewał się głośno nad tym, co widział, i słyszano go, jak mówił
61 II,28 |   opresji ratować, to będę w tym widział wyraźną wolę Opatrzności.
62 II,28 |      jeszcze była rzepa, gdym ją widział, a potem choć i doszła,
63 II,29 |    większą część godzin jasny. I widział ów książę cały swój upadek,
64 II,29 |          całą nędzę i poniżenie, widział ów dawny wojownik zwycięzca
65 II,29 |     grozy i tajemniczej siły nie widział pierwej; czemuż, szalony,
66 II,34 |      kompasji dla waszmości, bom widział twoją boleść, i dlatego,
67 II,39 |     sposobem. W takiej rezolucji widział książę zwycięstwo szybkie
68 II,39 |      sprzecznych zeznaniach. Ten widział jednę chorągiew i bożył
69 II,39 |       nie ma więcej wojska ; ten widział dwie, ów trzy, ów potęgę,
70 II,40 |       powiedz, iżeś mnie zdrowym widział.~- Mam tu i pismo do waszej
71 III,1 |      której końca przed sobą nie widział i odgadnąć go nie umiał.~
72 III,1 |     zwykle będąc czarniej rzeczy widział - dziękujmy Bogu i za to,
73 III,1 |      dziwnie. Często wyjścia nie widział, końca nie mógł odgadnąć.
74 III,3 |          starosta, iżby wszystko widział i o wszystkim królowi mógł
75 III,3 |   komunikiem dąży ku Zamościowi.~Widział całą okropność położenia
76 III,5 |      rana przesiedział na koniu, widział, co się dzieje, zrozumiał,
77 III,5 |          życiu przeczytał, siłam widział, siłam rozważał, i rozdarła
78 III,5 |         żebym na własne oczy nie widział i na własne uszy nie słyszał,
79 III,6 |       wybornie, że kto by go nie widział, mógłby się omylić, zakrzyknął:~-
80 III,9 |      ducha, jaki rozbudzi zapał; widział już całą Rzeczpospolitą
81 III,9 |  złocistą wielkohetmańską buławę widział oczyma duszy na niebie.~
82 III,11|       się, lecz pan Zagłoba, gdy widział hetmana w dobrym humorze,
83 III,12|         tak dalece, że świat nie widział łapczywszych drapieżników.
84 III,12|    bystry, że gołym okiem lepiej widział niż inni przez perspektywy,
85 III,13|         tak dalece, że świat nie widział łapczywszych drapieżników.
86 III,13|    bystry, że gołym okiem lepiej widział niż inni przez perspektywy,
87 III,14|     jedną miał król pociechę, iż widział, że nawet pospolite ruszenie
88 III,15|          śmierci. Nikt nigdy nie widział i nie pamiętał uporczywszej
89 III,17|          odchodzę... Żebyś ty ją widział, jak tego parszywego stryjca
90 III,17|       takiej alteracji nigdy nie widział.~- Prawda! aha! W najcięższych
91 III,18|          natura ciągnie, ale żem widział, iż nie w tym ratunek, z
92 III,26|         i koni, jakich świat nie widział. Szli na półstaja wedle
93 III,26|       poznał, bo go już dwa razy widział. Kiedy nie natrze!... Rajtar
94 III,26|        nami przeciw nim ciągnie, widział też we śnie dwie złote trąby,
95 III,27|  opowiedział mu młody rycerz, co widział i jaka jest pozycja okolicy;
96 III,32|       zatopiony w modlitwie, nie widział nikogo; z pobożnego zamyślenia