Tom, Rozdzial

 1  I,1  |              była wojna - i tak zeszły owe cztery lata. Teraz od śmierci
 2  I,1  |        opiekunem nie będzie. Nie tylko owe szaraki, ale i sami Radziwiłłowie
 3  I,6  |             nie zmieniła się tak przez owe wypadki, aby o przyszłości
 4  I,8  |              mu i bez tego nie brak, i owe kłótnie z Sapiehami i Gosiewskim
 5  I,10 |              się w dociekaniach, co by owe znaki mogły znaczyć. Dziwna
 6  I,10 |           szyby pozłocistej karety. Na owe ukłony odpowiadał wraz z
 7  I,10 |               zrazu nie odpowiadano na owe salwy ze strony szwedzkiej.
 8  I,13 |              żrą, jeszcze się z sobą o owe specjały bijąc. Hołota tam
 9  I,14 |           można przecie szyi poucinać, owe chorągwie polskie, pójdą
10  I,19 |               wojska moskiewskie miały owe chorągwie stamtąd przystęp
11  I,19 |              się przemknąć. Możemy tam owe zbuntowane chorągwie radziwiłłowskie
12  I,19 |             niegdyś w wojsku Jeremiego owe pochody przed czambułami,
13  I,22 |                radziwiłłowską, potarga owe ogniwo, choćby z nim razem
14  I,22 |         spostrzegł, że wrażenie, jakie owe wiadomości wywierają na
15  I,25 |       ochędóstwa, a najbardziej działa owe, co w ganku stoją, przy
16 II,1  |        groźnymi rykami jeleni. Odgłosy owe, krótkie, chrapliwe, pełne
17 II,1  |            rękoma!..."~Gdyby miał choć owe listy, to choćby się nimi
18 II,1  |            księcia Janusza w ręku, boć owe listy mogły podkopać kredyt
19 II,1  |          sromotnie pobity. Niczym były owe cięgi, które mu w Lubiczu
20 II,2  |             które w Kiejdanach ostały, owe listy i dokumenta do pana
21 II,6  |          rozbojem na gościńcach. I tak owe wojsko, które nie połączywszy
22 II,6  |              Pokazało się, że prowadzą owe oktawy, o których pan Zagłoba
23 II,6  |    Wołodyjowski.~Jakoż istotnie wojska owe potrzebowały jakiegokolwiek
24 II,9  |             bydła, pieniędzy, i często owe rozkazy przechodziły możność,
25 II,9  |          wojenne przeminą, skończą się owe rekwizycje. Obiecywali to
26 II,9  |      waszmościowie znosicie cierpliwie owe uciski, szlachtą i ludźmi
27 II,9  |        powrotem wóz, abyś miał na czym owe pieniądze odwozić.~- Dziękuję
28 II,10 |       wyglądali najemnicy niemieccy, a owe kosztowne meble, które nieboszczyk
29 II,10 |           nakładem z Włoch sprowadzał, owe skóry florenckie, gobeliny
30 II,11 |               w czasie drogi napotkał.~Owe figury rozprawiały jakby
31 II,13 |         niechże tak będzie! Zapłatę za owe konie otrzymaliście, resztę
32 II,13 |        spodziewać przyjęcia? Co znaczą owe srogie zastępy, jeżeli nie
33 II,14 |               relikwiami egzorcyzmować owe tumany, aby nie przeszkadzały
34 II,15 |       czerwieniące się od ognia.~Przez owe fantastyczne słupy i arkady
35 II,15 |               nie odpowiadał oczyma na owe nieme pytania, bo mu widok
36 II,17 |          przynosił coraz jaśniejsze na owe pytania odpowiedzi. Opór,
37 II,17 |       spoglądał okiem pełnym troski na owe spustoszenia, którym nie
38 II,18 |           będzie poglądał w niemocy na owe mury, i chwilami śmiech
39 II,19 |               bo jakby odpowiadając na owe myśli Millera rzekł:~- To
40 II,19 |                śniegi muszą leżeć, gdy owe ptaszyny już i na wystrzały,
41 II,19 |           dzwony biły, biły, biły... a owe głosy tryumfu leciały w
42 II,20 |                Szczególnie srożyły się owe oddziały w Wielkopolsce,
43 II,23 |                zachodzie przywdziewały owe góry szaty płomienne, i
44 II,23 |                 Patrzył więc Kmicic na owe cuda natury, których dotąd
45 II,23 |                Z każdym dniem olbrzymy owe stawały się większe, potężniejsze.
46 II,23 |              wołać Tyzenhauz.~Postacie owe zatrzymały się, jakby niepewne,
47 II,25 |               do Bałtyku, tak samo jak owe tłumy, za broń chwyci. Wojniłłowicz
48 II,25 |               grona i rozmaite kwiaty. Owe filigrany wiły się naokoło
49 II,26 |              mi nie wierzysz, to zedrę owe bandaże, niech się krew
50 II,27 |          proroczym, i rzekł:~- Iżeście owe punctum zamieścili, potomni
51 II,27 |                 a gdy kto zechce czasy owe za czasy upadku staropolskiej
52 II,28 |       Częstochowie. Dość było iskrę na owe prochy rzucić, a cóż dopiero
53 II,34 |            serce rosło, gdy patrzył na owe postacie, podobne do zwierząt
54 II,35 |                Wziął też po ojcu tylko owe krucze włosy i smagłość
55 II,35 |                 Także powiadasz? Znasz owe wioski?~- Znam jeno Lubowicze
56 II,35 |              Rozpytywałem się go też o owe majętności, pannie Borzobohatej
57 II,36 |             niepodobne. Zważywszy więc owe pericula, na jakie białogłowa
58 II,37 |            kluby i w regularną komendę owe kupy niesforne, często dla
59 II,38 |            kluby i w regularną komendę owe kupy niesforne, często dla
60 II,40 |          Drobna szlachta zamieszkująca owe okolice łączyła się z Tatary,
61 II,40 |             cała okolica, ale nazwisko owe było mu obce. Niemniej rad
62 III,1 |            następują nań z tyłu, tak i owe partie ciągnęły za armią
63 III,1 |        niewywczasów popadają? Gdzie są owe wojska, które w pomoc nam
64 III,1 |         zażywały wczasu po chatach. Na owe gdy nieprzyjaciel natarł
65 III,1 |        przyniesiono i rzucono pod nogi owe sakiewki owsa, a z nimi
66 III,1 |           odejść. Wojsku rozgłosić, że owe pułki od kup chłopskich
67 III,3 |               się rękoma po kolanach i owe gwary uciszył.~Forgell zmieszał
68 III,4 |                żywe kawały mięsa - tak owe wozy i piechurowie pokryci
69 III,6 |              gdy jeszcze przyszły. nań owe piętna, stawał się straszny.
70 III,6 |               twarz miał pociętą, lecz owe rany podniecały go tylko.
71 III,6 |       Kasztelan patrzył takim okiem na owe ciała ludzkie, jakim dziedzic
72 III,7 |              Szwedach spierzchła, żeby owe afekta największych ludzi
73 III,9 |              nie za miesiąc, to za dwa owe widły rzeczne, w których
74 III,9 |                rozniesiono na szablach owe ośm chorągwi, świadka klęski
75 III,11|                wygląda, a zwłaszcza na owe kąpiele, jakie wojsku wyprawuje.~-
76 III,11|              nigdy w życiu Litwini nad owe mury białe i wyniosłe, poprzecinane
77 III,11|              gęstych i czarnych. W noc owe chmury stawały się czerwone
78 III,14|               przez Kmicica, ustawiono owe działa potężne, które natychmiast
79 III,14|              Jakże panna Billewiczówna owe królewskie hołdy przyjmowała?-
80 III,15|                sięgnąć zdołał.~Zastępy owe stały w zupełnej gotowości,
81 III,15|             szeroko były otwarte, lecz owe wychudłe i szkaradne istoty
82 III,16|               z szlachciankami żenili; owe myśli nie czepiały się jej,
83 III,16|               tu się dzieje, wszystkie owe uczty, łowy, karuzele i
84 III,17|        Radziwiłłów. Wszyscy się już na owe traktaty zgodzili, on jeden
85 III,18|         wydusił w ostatku!... Żeby nie owe rokowania, to ślub odbyłby
86 III,19|              Za czym wydało mi się, że owe iskry, wedle nas latające,
87 III,19|         pieniędzy na próżno stracił na owe uciechy i turnieje, a wszystko
88 III,23|             rada, że nie ku Oleńce idą owe afekta strzeliste, ale ku
89 III,26|                przychodziły mu na myśl owe czasy, w których Chowańskiego
90 III,26|            paliły go rany serca, jakby owe pożary, które rozniecał
91 III,26|         Tatarowi.~Kmicic rzucał się na owe komendy jak piorun, gromił,
92 III,27|                bojąc się, aby oddziały owe nie zostały zagarnięte przez
93 III,27| niebezpieczeństwo wysyła pana Biesa po owe regimenta. ~Pan Bies wypuszcza
94 III,27|            samej chwili, gdy chorągwie owe uderzają na piechotę z czoła,
95 III,30|                 Pan Andrzej patrzył na owe czarne ptastwo, mrugając
96 III,31|            wszystko, co ją spotkało, i owe losów odmiany, i zawody,