Tom, Rozdzial
1 I,4 | witała po raz pierwszy przed kilku dniami; ledwie głową kiwnęła
2 I,5 | dla postrachu parę stodół, kilku też łyczków uspokoili...~-
3 I,7 | dobić!... rozsiekać!~I kilku Butrymów biegło z dobytymi
4 I,9 | douczyłem się reszty. Było tam kilku mężów, którzy śmiało mogli
5 I,10 | wojewoda poznański nadbiegł z kilku rotmistrzami uspokajać i
6 I,10 | całą Wielkopolskę, bodaj po kilku wystrzałach na wiatr, zajmiemy.~-
7 I,10 | rozległy się krzyki i jęki kilku rannych.~- Stój! - krzyknął
8 I,10 | skwapliwie, za nimi wdarło się kilku mniejszych, a reszta stała
9 I,13 | obiadował bowiem z posłami i kilku dygnitarzami, z którymi
10 I,13 | Radziwiłła.~Za nimi przeszło kilku innych i spora wiązka szlachty;
11 I,14 | zostanie dumnemu księciu prócz kilku regimentów dragońskich i
12 I,14 | przybyłej spod Łukowa i z kilku zbuntowanymi chorągwiami!...
13 I,14 | wojsku i bez wpływu; za nimi kilku innych mniejszego jeszcze
14 I,17 | Tegoż dnia jeszcze wyjechało kilku oficerów cudzoziemskich
15 I,17 | więc poznaj to, że powaga kilku pokoleń we mnie spoczywa,
16 I,18 | aby go spostrzeżono.~Jakoż kilku rajtarów, stojących wedle
17 I,18 | laudańskim, więc zaledwie kilku wypuściło z rąk tręzle i
18 I,18 | zważano na to, bo pan Michał kilku tylko kazał oszczędzić,
19 I,18 | rozmów.~Na przedzie jechało kilku ludzi, rozprawiając ze sobą
20 I,18 | Michał - aleśmy dwudziestu kilku dobrych żołnierzy stracili.~-
21 I,19 | kluczył na przestrzeni kilku mil unikając ciągle bitwy,
22 I,24 | sami byli Francuzi, prócz kilku Olendrów, a i między żołnierzami
23 I,25 | pierwszej izbie stołowej zastali kilku dworzan siedzących z powyciąganymi
24 I,25 | kręciło się przy karecie kilku masztalerzy i forysiów,
25 II,2 | zarośli ukazało się jeszcze kilku ludzi, między którymi drugi
26 II,2 | dnia wysłał ich Kmicic z kilku czeladzi i tabunem zdobycznym
27 II,4 | personat, lat ledwie dwudziestu kilku. Twarz miał pucołowatą,
28 II,4 | parskanie koni i po chwili kilku ludzi weszło do izby.~Idący
29 II,5 | wojska nie było, ino czeladzi kilku, prawda, że zbrojnych i
30 II,5 | Co innego Kmicic, który w kilku ludzi się przemykał, ale
31 II,6 | wielkopolska, która przed kilku miesiącami miała pod Ujściem
32 II,6 | przerwało ją dopiero przybycie kilku szlachty spod Tykocina,
33 II,7 | instrukcyj.~"Póki stoję na czele kilku tysięcy ludzi - myślał Radziwiłł -
34 II,8 | oficerów kiejdańskich i kilku dworzan księcia Bogusława.
35 II,11 | wynoszący, pod dowództwem kilku oficerów i poważnego jakiegoś
36 II,12 | poproszę tu starszych ojców i kilku zacnej szlachty tu u nas
37 II,12 | dębu ze wzrostu i siły, i kilku innej szlachty różnego wieku.
38 II,13 | już ani jednego jeźdźca. Kilku wraz z końmi leżało na ziemi,
39 II,14 | krzyki, nawoływania, szmer kilku tysięcy głosów i głuchy
40 II,15 | polu, rzucali się teraz w kilku na całe gromady.~Dzielny
41 II,17 | zalegają drogi i pasy. W kilku już miejscach srogiego dali
42 II,18 | mamy czas...~Wtem tętent kilku koni rozległ się przy wierzejach
43 II,18 | kompanii: Jeśli będzie z nim kilku ludzi, tedy zaraz na nich
44 II,19 | echa strzałów i tętent kilku koni rozległ się na zewnątrz
45 II,19 | świstem między oficerami. Kilku rajtarów zachwiało się na
46 II,19 | poszła większość żołnierzy i kilku szlachty.~Wówczas ksiądz
47 II,22 | zwoławszy do swej komnaty kilku zaufanych oficerów, a między
48 II,23 | gdyż królowi towarzyszyło kilku dygnitarzy, pięciu samych
49 II,26 | dał mi myśl: poszedłem z kilku ludźmi do kwatery księcia
50 II,29 | Nagle dał się słyszeć krzyk kilku tysięcy głosów, po czym
51 II,33 | wściekłością; tuż dalej kilku dźwiękało przeraźliwie w
52 II,35 | spyży dostarczyć, kazał ich kilku pan Andrzej siec batożkami,
53 II,37 | serce rozdzierało się przed kilku miesiącami z bólu i desperacji.
54 II,38 | serce rozdzierało się przed kilku miesiącami z bólu i desperacji.
55 II,39 | W pień nas wycięto, może kilku ostało, których w łyka,
56 II,40 | sobie bystrością odgadł po kilku dniach, że ściga go jakiś
57 II,41 | Po drodze przyłączyło się kilku jezdnych. Kmicic słyszał,
58 III,1 | wziętych z bronią w ręku i kilku pacholików wojskowych, których
59 III,3 | będą łatwiejsi - mówił.~Po kilku dniach strzelaniny tak zaciekłej,
60 III,4 | Czasem za jednym pędziło kilku lub kilkunastu, czasem pojedynczy
61 III,5 | Wołodyjowski.~- Przyjechało dziś kilku szlachty podgórskiej - ozwał
62 III,6 | samym Leżajsku rozstrzelać kilku towarzystwa. Było to hasłem
63 III,9 | się krzyk: Ałła!, i huk kilku wystrzałów. W jednej chwili
64 III,11| szablami. Wypadło na dwór kilku szlachty, by ład przywrócić,
65 III,12| miejsca odbici, zostawiwszy kilku poległych, wrócili nazad.
66 III,12| lecz wreszcie pozwolił. Kilku znacznych oficerów podjęło
67 III,12| zapadłszy w ciężką chorobę, od kilku tygodni leżał bez duszy
68 III,13| miejsca odbici, zostawiwszy kilku poległych, wrócili nazad.
69 III,13| lecz wreszcie pozwolił. Kilku znacznych oficerów podjęło
70 III,13| zapadłszy w ciężką chorobę, od kilku tygodni leżał bez duszy
71 III,15| nadwątlone, że pułapy w kilku pokojach zapadły się z łoskotem,
72 III,15| Loewenhaupt, w otoczeniu kilku pułkowników, wyjechał Bramą
73 III,15| Szwedów, z którymi przed kilku godzinami tak straszliwie
74 III,21| bałamuctwo, że Anusia po kilku dniach znajomości przyznała
75 III,22| książęcej mości!~- Trzeba by kilku z tych rajtarów rozstrzelać,
76 III,22| onego Longina majętności w kilku powiatach leżą. Wprawdzie
77 III,23| z Taurogów powtarzano od kilku dni w okolicy, więc starosta,
78 III,23| na radę Bützowa, Brauna i kilku znaczniejszych oficerów.~
79 III,24| zawróciwszy od Narwi, trafił po kilku dniach na ślady tatarskiego
80 III,24| z całą siłą naprzód.~Po kilku godzinach drogi dotarł do
81 III,24| Przez zarośla widać o staję kilku ludzi w kupie. Nie ruszają
82 III,24| dopuścić, który jeśli w ciągu kilku tygodni wkroczyć tam nie
83 III,25| zawróciwszy od Narwi, trafił po kilku dniach na ślady tatarskiego
84 III,25| z całą siłą naprzód.~Po kilku godzinach drogi dotarł do
85 III,25| Przez zarośla widać o staję kilku ludzi w kupie. Nie ruszają
86 III,25| dopuścić, który jeśli w ciągu kilku tygodni wkroczyć tam nie
87 III,26| dwoić i troić, być naraz w kilku miejscach, palić, ścinać.
88 III,27| do hetmana, iż schwytano kilku rajtarów z większej kupy,
89 III,27| tuż. Zdawało się, że w kilku skokach konie go dosięgną.~
90 III,27| świecie nie zgoni!"~I gdy po kilku skokach odległość powiększyła
91 III,27| coraz okropniej.~Bogusław po kilku uderzeniach przestał lekceważyć
92 III,27| zaraz do pochew, a nawet kilku oficerów, klientów radziwiłłowskich,
93 III,28| Borzobohatej, bo w partii było kilku młodych Billewiczów, grzecznych
94 III,28| Poniewież i zachwyciwszy kilku Szwedów pierwszy dowiedział
95 III,31| półtorak otoczony przez kilku jeźdźców.~- Co to za ludzie
|