Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          spodoba, to i przebacz, bom się manier pod harmatami
 2  I,3  |      czeka.~- Nie mnie, ale was, bom ja tyle jeno winien, żem
 3  I,5  |        jeno sobie usiędę trochę, bom się strudził. Ej! ciepłoż
 4  I,7  |    pewien, ale i żal mi waćpana, bom o tobie jako o sławnym żołnierzu
 5  I,8  |          zdrajca?~- Nie mówiłem, bom sam nie wiedział, ale teraz
 6  I,8  |  ofiarujże mi zapłaty za usługę, bom nie po nią przyjechał, a
 7  I,8  |    wypada. Bodaj mnie kule biły, bom po grubiańsku postąpił.
 8  I,9  |       powiedzieć, że jest wolna, bom waćpana usiekł, wnet ją
 9  I,9  |           chociaż mnie odpaliła, bom jej też słowo ostre niesłusznie
10  I,11 |       Znam ja ich, takich synów, bom jeszcze pod panem Koniecpolskim
11  I,12 |         innymi kompanię trzymać, bom ja także wolał konia i dzidkę
12  I,12 |        będę wam też towarzyszył, bom już musztrę skończył.~To
13  I,12 |          Pewnie, że nie do mnie, bom tego i niegodzien... Ale
14  I,13 |      weselisko koniecznie zjadę, bom wam to obydwom powinien.~-
15  I,13 |           jeśli się skonfunduje, bom też jeszcze nie miał czasu
16  I,13 |         A ja bym cię nie poznał, bom cię jeszcze młódką nierozkwitłą
17  I,13 |          miałabyś się czego bać, bom sobie zaprzysiągł szanować
18  I,13 |        nie potrzebowałem stawać, bom pod hetmańską inkwizycję
19  I,13 |       jedna miała mi nie ufać?~- Bom łzy ludzkie widziała z powodu
20  I,13 |       powodu waćpana wylewane... Bom groby widziała, jeszcze
21  I,14 |        syna. Czy wiesz dlaczego? Bom myślał, że masz duszę śmiałą,
22  I,16 |        to mi nie idzie po sercu, bom sobie i jej przyrzekł, że
23  I,17 |        kula w łeb, nic więcej!~- Bom nic więcej niewart! - zakrzyknął
24  I,17 |     powiedzieć, to sam nie wiem, bom jeszcze o tym nie pomyślał -
25  I,18 |          krew Szwedom odwozić?~- Bom miał rozkaz.~- Ale teraz
26  I,18 |          chcę o niczym wiedzieć, bom okrutnie zmachany... Gorąco
27  I,20 |       przynajmniej tam zostawię, bom sam jeszcze niestary i moja
28  I,21 |        Radziwiłł.~- Nie zmilczę, bom tam przed tymi ludźmi oczami
29  I,21 |  posłałem ich po śmierć do Birż, bom doświadczony, bo dalej widzę,
30  I,22 |       toastów do dna nie spełni, bom dziś wesół!~- Słyszałaś? -
31  I,24 |        Kmicic.~- Pewnie, że nic, bom już i za stary. Ostatni
32  I,25 |          Na Podlasiu siedziałem, bom nie miał nic innego do roboty.
33  I,25 |   wojewody krewnym.~- Krewnym?~- Bom z Kiszkami spowinowacony,
34  I,26 |          Głupiś, panie Kmicic!~- Bom w Radziwiłłów wierzył!~Znów
35  I,26 |       Cesarz niemiecki cię wyda, bom ja książę Rzeszy Niemieckiej,
36  I,26 |      wydostał. Mówiłem otwarcie, bom myślał, że książę wojewoda
37 II,2  |         sześciu, a może i ośmiu, bom ich też nie mógł dobrze
38 II,2  |       już ja nie radziwiłłowski, bom wreszcie przejrzał..." Lecz
39 II,2  |        służyć, ale nie wiem jak, bom głupi. Służyłem tamtym zdrajcom,
40 II,4  |      zbytku?~- Tego ja nie wiem, bom między nimi nie bywał, chociaż
41 II,4  | ramionami.~- Mówiłem: t a k ż e, bom w Łęgu widział wiele szlachty,
42 II,4  |      nieznajomy.~- Nie boję się, bom też niepłochliwy, a po drugie,
43 II,4  |     ruszyć?... Ja mam chodzić?~- Bom się okrutnie strudził.~-
44 II,4  |        Bóg dał, nie przepadło... Bom tego też nie ukradł, ale
45 II,5  |          to jegomościn, nie mój, bom ja się właśnie od jegomości
46 II,5  |       jużem nie mógł dosiedzieć, bom sobie pomyślał: widać czas
47 II,5  |     języka o Szwedach zasięgnąć, bom nie wiedział, czy można
48 II,5  |        jegomości, nie cyganiłem, bom też szlachcic do równości
49 II,6  |          zasług mych dopatrzyli, bom ja i teraz jeszcze je negować
50 II,6  |          i o bojaźń nie posądzi, bom go pierwszy w Kiejdanach
51 II,6  |          do elektora mogę pisać, bom i sam, jako szlachcic, elektor
52 II,8  |          tonem wymówki Janusz.~- Bom się bał, że wasza książęca
53 II,9  |           To chwała Najwyższemu, bom się zląkł. Mój mospanie,
54 II,10 |           widzę rzeczy przyszłe, bom grobu bliski, przeto ci
55 II,10 |       starzec.~- Do Częstochowy, bom też grzesznik!~- Tedy nie
56 II,16 |   odrzekł patrząc w dal Kmicic - bom chybił! Już się podniósł
57 II,20 |      zdrajcę mnie nie poczytano, bom ja w zaślepieniu księciu
58 II,23 |      pana Sapiehy nie poszedł?~- Bom sobie ślub do Częstochowy
59 II,26 |    błagam... Przebacz mi, panie, bom sam własne dawne uczynki
60 II,26 |     chwycił obu rękoma i sercem, bom myślał, że wszyscy ślepi,
61 II,26 |     Ruszyłem z listami ochotnie, bom już nie mógł na miejscu
62 II,27 |        miłościwy panie - rzekł - bom zapomniał jednej wieści
63 II,28 |         godzi mi się powiedzieć, bom ją sam w te ręce włożył.
64 II,28 |   Kmicica baczyć nie potrzebuję, bom mu w niczym nie powinien,
65 II,28 |       było na nią za to mruczno, bom sobie myślał: już też miary
66 II,29 |       nie utyłem na tej służbie, bom trzy dni już nic w gębie
67 II,33 |        Charłamp - tego nie wiem, bom przy jej wyjeździe nie był;
68 II,34 |          tam tego już wiele być, bom też przygarstkę księdzu
69 II,34 |      Albo co? i spytał rycerz.~- Bom okrutnie z głodu osłabł.
70 II,34 |          kompasji dla waszmości, bom widział twoją boleść, i
71 II,34 |          rozstrzelać chciałem!~- Bom też czego lepszego był niewart!
72 II,35 |           Dalibóg, dość mi tego! bom też nie żaden żak ani mydłek,
73 II,37 |            pytał pan wojewoda.~- Bom jest banit i pod własnym
74 II,38 |            pytał pan wojewoda.~- Bom jest banit i pod własnym
75 II,41 |             Trzeba się spieszyć, bom też chory i odpocznienia
76 III,6 |     pobłogosławił - rzekł Roch - bom się poprzedniego dnia upił
77 III,6 |     zaraz będziesz szwankował.~- Bom już był tak blisko, że mnie
78 III,8 |         dorzucił Wołodyjowski.~- Bom się i polityki, i żołnierki
79 III,8 |    ścigać obiecałeś. Dajże gęby, bom z ciebie rad!~- Przecie
80 III,9 |          chcecie, ale beze mnie, bom ja nie kurek na kościele,
81 III,11|        że i waści nie usiekli!~- Bom pod takim wodzem służył,
82 III,14|     małego rycerza.~- Nie byłem, bom czasu nie miał. Kto tam
83 III,16|        rzekł w szczerości serca, bom to z dawna spostrzegła,
84 III,17|         książęca mość, naprawdę, bom cię w takiej alteracji nigdy
85 III,18| zawiniłem ciężko ostatnim razem, bom się uniósł we własnym domu.
86 III,18|            Ja serca nie zmienię, bom na całe życie pokochał,
87 III,18|        się na jakowąś obłożnicę, bom wczoraj tak zdrętwiał, że
88 III,19|      wróci - mówił do oficerów - bom też wśród tych wszystkich
89 III,21|   Możecie mi waćpaństwo wierzyć, bom obie potęgi widziała...
90 III,21|       początku kozła na czole.~- Bom mniemała, że to ktoś nasłany.
91 III,21|          Waćpaństwo mi wierzcie, bom ja przejechała cały kraj -
92 III,27|          zabit - odparł Kmicic - bom mu życie darował, ale ranny
93 III,28|  przebaczyłam... w Kiejdanach... bom myślała... bo miłowałam
94 III,28|          który mi przytułek dał, bom jego krewną, pannę Billewiczównę,
95 III,30|           nie dziwuj, że mi żal, bom był w wilię szczęśliwości