Tom, Rozdzial

 1  I,4  |           nagła zobaczy, czemu by człek na człeka nie miał fuknąć!
 2  I,4  |           zbóje i zbereźniki, tam człek dnia i godziny niepewny.~
 3  I,5  |        Panienka ! - wołał - jakiś człek stuka; otwierać czy nie?~-
 4  I,5  |             Nie ukrywaj go!... To człek przeklęty!~Oleńka podniosła
 5  I,7  |          i do izby wpadł nieznany człek, który rzucił się do nóg
 6  I,7  |         jeden z Gościewiczów - bo człek jest mężny i rezolutny,
 7  I,7  |           z Butrymów - to szalony człek! On to gotów uczynić.~Nagle
 8  I,8  |        żołnierz, alem szlachcic i człek uczciwy, i na to ci przysięgam,
 9  I,9  |          świeć nad jego duszą!... człek tak olbrzymiej siły, że
10  I,10 |           poznański polityczny to człek i uczony, więc nam bardzo
11  I,11 |       rumianych i zdrowych. Stary człek również czerstwo jeszcze
12  I,11 |            Jeszcze i teraz rad by człek wojny pokosztował, bo consuetudo
13  I,11 |        ciemnych głębin, w których człek nieobeznany mógł zabłądzić
14  I,12 |        poszczerbił, bo to, mówią, człek bardzo zapalczywy a mężny
15  I,12 |            gdyż mi powiadano, żeś człek w lata podeszły.~- Do szkół
16  I,16 |           także oszczędzić, bo to człek znaczny i szeroko spokrewniony;
17  I,16 |         jeślim tego nie myślał... Człek temu nie winien, że głupi.
18  I,16 |      posłuszeństwa zmusił: ale to człek niezgrabny i pokazało się,
19  I,17 |         rzekł pan Wołodyjowski. - Człek by się bił dzień i noc.~-
20  I,17 |           Stankiewicz.~- Straszny człek! - dodał Stanisław Skrzetuski.~-
21  I,19 |           rzekł Zagłoba. - Będzie człek bliżej swoich stron, a już
22  I,20 |        tam dwóch szlachty: jeden, człek w sile wieku, był pan Dowgird
23  I,23 |           wyrosła mi na sumieniu. Człek się boi zabrnąć dalej, niżby
24  I,23 |           w skrzynie pukać, a tyś człek inny. Słuchaj tedy, o co
25  I,23 |     zamysłów przystąpił. Możny to człek i w Małopolsce siła od niego
26  I,24 |         męce, w kłótni, w żalu... Człek się o cztery ściany w izbie
27  I,24 |  przepłynąć, ani jej przebrnąć... Człek nie czynił tego, co chciał,
28 II,3  |     rozkaże, to i pojadę, ale jam człek ubogi. Jedna nędza u nas,
29 II,3  |              Smolarz pojedzie, to człek roztropny i bywały.~- Dobrze.
30 II,3  |   marudził, to mów, bo widzę, żeś człek obrotny.~- Jeżeli glejty
31 II,4  |      wyszedł. Widać po waści, żeś człek śmiały i rezolutny, a gdy
32 II,4  |        wyjść ten afekt. Dziwny to człek. Radziwiłłowi służy, a naszym
33 II,6  |         Ale wojewoda witebski był człek wesoły, może też i podochocił
34 II,8  |             kończył Bogusław - ów człek z miedzianym czołem rzekł
35 II,8  |      Janusz - i sam ich swatałem. Człek był młody, gorączka, nabroił
36 II,13 |            Kmicic, jako prawdziwy człek wojny, uspokoił się w jednej
37 II,14 |        lecz z listu tego nieużyty człek wydobył wprost przeciwną
38 II,16 |      wroga napytał... To straszny człek!~- E! jeden więcej, jeden
39 II,17 |          i co za różnica! Dawniej człek dla pokazania się, dla próżnej
40 II,17 |   znakomitego rodu.~- Dalibóg, aż człek mimo woli za szablę ima
41 II,19 |           jako żywa. Ten straszny człek pobił tamtych, tego powiesił
42 II,22 |          szlachcicowi. Obrotny to człek, skoro się potrafił w tak
43 II,23 |           pan Andrzej - a gdy się człek z dzieciństwa wprawia, to
44 II,23 |         zgaduję! - rzekł Kmicic - człek to nie tylko mężny, ale
45 II,26 |        ale niech by tam już! Siła człek zniesie, gdy mu nadzieja
46 II,26 |          niej i przez nią, a choć człek sobie czasem chce ją wybić
47 II,28 |       nieprzyjacielskie ręce! Jak człek o tym pomyśli, to mu i strawa
48 II,28 |           dopiero gdyby ją rzucił człek tak wzięty i takiej niezmiernej
49 II,28 |           mi żony, ni dzieci, sam człek jako kopia do góry głową
50 II,32 |    miłościwy panie, upadam, bo to człek służały i dobry żołnierz.~-
51 II,33 |       zatrzymywali go wiedząc, że człek strapiony ni do rozmowy,
52 II,34 |              Wedle rozkazu!~- Tyś człek wierny i w potrzebie frant.
53 II,35 |     królewiątko w swoim Zamościu: człek w sile wieku, wielce przystojny,
54 II,35 |       spostrzegli. Zresztą był to człek zacny i lepszy syn Rzeczypospolitej
55 II,35 |          folwarki. Podbipięta był człek wielce możny i gdyby ta
56 II,35 |          jest Litwin. Możny jakiś człek i wielce grzeczny, a rycerz
57 II,35 |           tym się zająć. Zacny to człek i nam wielce życzliwy, któremu
58 II,37 |   powiadają. Nie bój się! Pan Jan człek niezawzięty i mój konfident.
59 II,37 |   porzucił, ale jak to wiecie, że człek był zuchwały, jeszcze się
60 II,38 |   powiadają. Nie bój się! Pan Jan człek niezawzięty i mój konfident.
61 II,38 |   porzucił, ale jak to wiecie, że człek był zuchwały, jeszcze się
62 II,40 |     suchara nie zjedzą.~Lecz jako człek bystry i wszelakich intryg
63 II,40 |          pokoju.~Ów pan Sakowicz, człek możny, który później do
64 II,41 |         czterech żołnierzy. Jakiś człek, ubrany w półkożuszek bez
65 II,41 | zakomenderował Głowbicz.~Jednakże człek w kożuszku przechylił manierkę
66 II,41 |       pozostał sam.~- To straszny człek! - rzekł sam do siebie.~
67 II,42 |         strzał. Spadł tylko jeden człek z konia, a i to zabrali
68 III,1 |          mnie ktoś ze starszyzny, człek potężny, stary, i rzekł
69 III,2 |     wskórał niż bronią. Jako więc człek przebiegły i lubiący wiedzieć,
70 III,2 |       skusić - mówił pan Jan - bo człek okrutnie możny. O godności
71 III,2 |          trochę tępy... Ale dobry człek, i ten nie zdradzi, jako
72 III,5 |         patrząc na Zagłobę.~Bo to człek nadzwyczajnej ambicji i
73 III,5 |        powtórzyć. Niepowszedni to człek i z dawna to mówiłem!~Zagłoba
74 III,5 |       nagroda dobra kompania. Jak człek raz na koń siędzie, to z
75 III,6 |         Czarniecki. - Waść jesteś człek zręczny jako liszka, ale
76 III,7 |          to być!~- Elektor chytry człek - rzekł Jan Skrzetuski -
77 III,7 |          zacna... Ja też już inny człek, a moi kompanionowie! Panie,
78 III,7 |         nas termin spotkał, jeden człek nas pokrzywdził, a skoro
79 III,7 |       kiedyś powiadał, a on, jako człek wielki, lepiej kalkuluje.
80 III,8 |    książek w cudzoziemskim wojsku człek musi zjeść, siła rzymskich
81 III,9 |      przeciągając się w kulbace - człek jadł, spał i na oblężonych
82 III,10|       Wprawdzie pan Sapieha, jako człek polityczny, na moje ręce
83 III,11|            Wasza dostojność, jako człek wiekowy, nie możesz tego
84 III,11|            Przy tym zestarzał się człek, zestarzał, zdarł się jako
85 III,14|        jakby w jakowej ksieni, że człek admirując i wielbiąc nie
86 III,14|     najbardziej sobie dufa, bo to człek sam przez się bardzo możny.~-
87 III,15|        dławić spracowanych ludzi. Człek człeka nie mógł dojrzeć
88 III,18|          niejeden by doświadczony człek się zawahał, ona ani się
89 III,18|        był żołnierz zawołany, ale człek miękki... matka zasię, Wojniłłowiczówna
90 III,21|           by przyszło, choć i tak człek jeszcze jary...~Oleńka rozweseliła
91 III,22|         wielki, żołnierz sławny i człek tak obrotny, jak drugiego
92 III,22|       bądź mu tylko krzywa, bo to człek zacny i ze znamienitego
93 III,26|      życiem to przypłacił. Dziwny człek jest pan Zagłoba, bo on
94 III,27|        niepodobna, aby jeden żywy człek mógł przedostać się na brzeg