Tom, Rozdzial

1001 II,7  |                 ataku astmy nie dostał, ale natomiast można było sądzić,
1002 II,7  |                całym dworze francuskim. Ale mniejsza z tym... Sądziłem
1003 II,7  |         szwedzki nie tylko podejrzenie, ale i śmiertelną urazę powziąść
1004 II,7  |                niż w całkowitym stroju, ale książę Janusz nie zwrócił
1005 II,7  |                sposobem ma mnie w ręku, ale też i ja nie mogę zemsty
1006 II,7  |           odzyskać! - rzekł Bogusław.~- Ale quo modo?~- Musisz nasłać
1007 II,7  |           znalazłbym ci stu ochotników, ale w tym kraju nawet i tego
1008 II,7  |            rozkaz, by go rozstrzelać... Ale nie mogłem, nie mogłem...~-
1009 II,7  |            łatwo, jak drugiemu splunąć. Ale ja nie o jej nazwisko pytam,
1010 II,7  |                takie rzeczy nie patrzę, ale to pewna, że i królowa polska
1011 II,7  |                 to ją sobie zachowaj... Ale jeżeli naprawdę cudna, to
1012 II,7  |         niewoliłem żadnej... Raz tylko, ale to było we Flandrii... Głupia
1013 II,7  |                Kmicica poślę nie zbója, ale posłańca z pismem, w którym
1014 II,8  |           szpady z holenderskiej skóry, ale tak nasiany diamentami,
1015 II,8  |                Lata te były już daleko, ale teraz zdawało się hetmanowi,
1016 II,8  |                 prowadząc ją do stołu - ale powiedz mi, piękna bogini,
1017 II,8  |               mnie.~- Powie nie więcej, ale szczerzej - odrzekła ściągając
1018 II,8  |                 budziła podziw i żądze, ale był w niej zarazem jakiś
1019 II,8  |                 polityką, nie obcesem!"~Ale tym niemniej postanowił
1020 II,8  |                w poprzek tym marzeniom, ale dla zuchwałego młodziana
1021 II,8  |            kawaler słuchał z uśmiechem, ale bez zbytniego zadowolenia,
1022 II,8  |          których sam widok przestrasza, ale mnie Bóg tego odmówił...
1023 II,8  |                Forse - dodał Bogusław - ale że właśnie sercu ani nawet
1024 II,8  |                nad imaginację urodziwe, ale przecie są u nas jeszcze
1025 II,8  |        najgorszego uczynku się dopuści, ale pana swego nie zdradzi...~
1026 II,8  |               był za moją radą poszedł; ale przecie, czcąc cię jako
1027 II,8  |                 prawie byłem podówczas, ale tym bardziej nigdy tego
1028 II,8  |           przyjacielem - rzekł Janusz - ale gdyby mnie kto podobną propozycję
1029 II,8  |            postąpić - odparł Bogusław - ale rozmowa była na cztery oczy
1030 II,8  |               żem tę nowinę powiedział, ale wyrzuć go z serca, bo niewart
1031 II,8  |              warchoł to był i będzie... Ale żeby szlachcic do podobnego
1032 II,8  |              wszystkiego już wysłuchać.~Ale już i wieczerza miała się
1033 II,8  |               nie w boleści i we łzach, ale w rozkoszy i szczęściu...~-
1034 II,8  |              mości, że o nas pamięta... Ale nie chcąc faworu nadużywać
1035 II,8  |                wypuszczać z rąk Oleńki, ale część ich powiedział z całą
1036 II,8  |                za fawor, to i lepiej... Ale ja waćpanu powiem, że to
1037 II,8  |                    Sam wiesz najlepiej. Ale co? Przyznaj! Nie miał Mazarin
1038 II,8  |              twą moimi rękoma ukarze... Ale jeśli masz miłosierdzie
1039 II,8  |              nie w widokach osobistych, ale dla odwrócenia ostatniej
1040 II,8  |           Powoli światła gasły w zamku, ale prócz astrologa i księcia
1041 II,9  |      zabraniające swawoli i zdzierstwa. Ale mniejsze podjazdy, daleko
1042 II,9  |             między nimi znalazł ochotę, ale dwaj księża odwiedli ich
1043 II,9  |   nieprzyjaciela.~Pan Andrzej odjechał, ale żałował straconej sposobności.~
1044 II,9  |                ku prędkiemu poczynaniu, ale rozsądek mówił: "Kurpie
1045 II,9  |                 w trójnasób tyle brała.~Ale minęły dawne czasy! Każdy
1046 II,9  |               szlachcic do szlachcica - ale tak i powinniśmy być radzi
1047 II,9  |                 i do elektora należę... Ale z sarmackiej krwi pochodząc,
1048 II,9  |         mieczami nam nad karkiem stoją. Ale ty powiadaj tak, jakbyśmy
1049 II,9  |            brzegami obrosłymi sitowiem; ale się pohamował i pozwolił
1050 II,9  |                 Innemu zabrałbym i tak, ale żeś z Prus, to cię i nie
1051 II,9  |                 pieniądze ze Szwedów... Ale to mi właśnie na rękę. Pludrak
1052 II,9  |        zniszczyli, do nędzy przywiedli!~Ale pan Andrzej rad był, widząc
1053 II,9  |                kwatery na przedmieściu, ale spać nie mógł. Trawiła go
1054 II,9  |                przesławny ich zwoływał, ale tu, choćby kto słyszał o
1055 II,9  |            siebie. Jechał ku Warszawie, ale sam nie wiedział, po co
1056 II,9  |                i kapitulację ogłaszają; ale gdzie się już czują pewni
1057 II,9  |            podnoszą. Nic to tu jeszcze, ale co się w szczerej Wielkopolsce
1058 II,9  |            nadzieja w panu Czarnieckim, ale gdy on w więzach, a król
1059 II,9  |             sprzedawczykowie zagorzali, ale gorzej, bo heretycy - odpowiedział
1060 II,9  |         niespokojnie na pana Kmicica.~- Ale waszmość powiadasz się być
1061 II,9  |               Andrzej.~- Z Prus jestem, ale z rodu od wieków katolickiego,
1062 II,9  |            miłość drwi sobie ze mnie... Ale ja po swoje pojadę, choćby
1063 II,9  |            dostał się wcale do niewoli, ale uzyskał prawo wyjścia z
1064 II,9  |             Niewielka to była pociecha, ale zawsze pociecha.~W Pułtusku
1065 II,10 |               tych kosztowności straże, ale tymczasem niszczały na powietrzu
1066 II,10 |               ci łup skupywać przybyli.~Ale najbardziej dziwiła niezmierna
1067 II,10 |       zdziwionymi oczyma pana Andrzeja, ale długo w Warszawie miejsca
1068 II,10 |                by się nowin wywiedzieć, ale byli to zagorzali stronnicy
1069 II,10 |          sentymenta na świat przynosić.~Ale właśnie szlachta i magnaci
1070 II,10 |               kontrybucjach szwedzkich, ale gorsi od nieprzyjaciela
1071 II,10 |           cielesnymi humorami zaćmiony, ale dziś mam wąsy siwe i eksperiencję
1072 II,10 |             poprawili z błędów naszych, ale cała Europa nie złamie...~-
1073 II,10 |               weszła nie Billewiczówna, ale panna piękna, szczupła,
1074 II,10 |            tylko nawiedzę to królestwo, ale miasta bogate i możne, albowiem
1075 II,10 |           znalazło - odrzekł starosta - ale się ich i tylu nie znalazło.
1076 II,10 |                chociaż rad bym ugościć, ale to sprawa pilniejsza, bo
1077 II,11 |                to być prosty przypadek, ale prędzej wskazówka boża i
1078 II,11 |                  Intencję szczerą miał, ale czy nie za późno się z nią
1079 II,11 |             przed nim w czasie podróży, ale ich widok, słuchanie ich
1080 II,11 |                 Andrzejowi w Kruszynie, ale zaledwie się roztasował,
1081 II,11 |             sposoby były w waszej mocy, ale wy byście woleli z głodu
1082 II,11 |                 odrzekł nowo przybyły - ale w Wieluniu odebrałem wiadomość,
1083 II,11 |                  Ja nie jestem Szwedem, ale gdy sami Polacy nie boleją,
1084 II,11 |              ubliżyć! - odparł Lisola - ale takie służby bywają przemijające,
1085 II,11 |             mógłbym na to odpowiedzieć, ale obawiam się nadużyć cierpliwości
1086 II,11 |             tylko znamienitym oficerem, ale i rozumnym człowiekiem,
1087 II,11 |          tyraństwo, nie za złe uczynki, ale dlatego, że przyszedł drugi,
1088 II,11 |              znalazł wśród tego narodu; ale Lisola nie dziwił się. Wytrawny
1089 II,11 |                 Jest tu obcy szlachcic, ale po niemiecku nie rozumie,
1090 II,11 |          powiedzenia - odrzekł Lisola - ale ponieważ jestem także katolik,
1091 II,11 |           wydobyć spytał żartobliwie:~- Ale skarbca mnichom przetrząśniecie?
1092 II,11 |             straszną, palącą jak ogień, ale rzetelną.~"Co bym mu mógł
1093 II,11 |                 nie tylko dla ojczyzny, ale i dla jego prywatnego szczęścia.
1094 II,11 |                ratunku od pana Kmicica, ale Wrzeszczowicz powstrzymywał
1095 II,11 |             taśmy i pasma na zachodzie, ale wschód był czysty; na blednącym
1096 II,11 |               ów ranek jesienny, blady, ale rzeźwy, szronisty i pogodny,
1097 II,11 |    niewypowiedziana bojaźń, pełna czci, ale zarazem nieznana radość,
1098 II,12 |                utworzyły już nie rzekę, ale most tak zbity, iż można
1099 II,12 |               prawił naukę z kazalnicy, ale Kmicic długo jeszcze nic
1100 II,12 |                lub o kłamstwo posądzać, ale te nowiny, które przyniósł,
1101 II,12 |           synowie do tego mu dopomogli; ale jakkolwiek naród nasz nisko
1102 II,12 |              Rzeczypospolitej odstąpił, ale matki swej, Patronki i Królowej,
1103 II,12 |                nim miecze by podnieśli. Ale i Szwedzi mają na własną
1104 II,12 |            wiedział, co odpowiedzieć.~- Ale przypuszczę - mówił dalej
1105 II,12 |                zawód posłowi ucukrować, ale jak uwierzyć, aby hrabia
1106 II,12 |                  dalej: nie heretyk to, ale katolik, nie wróg klasztoru,
1107 II,12 |            katolik, nie wróg klasztoru, ale jego dobroczyńca, na koniec,
1108 II,12 |              się dawny półdziki Kmicic. Ale łamał się póty sam z sobą,
1109 II,12 |             klasztor. Terminu nie wiem, ale myślę, że prędko się to
1110 II,12 |              odrzekł zimno pan Piotr. - Ale tu o klasztor i o Najświętszą
1111 II,12 |             pyta, to wszystko zniosę... Ale, na Boga żywego, nie pozwólcie
1112 II,12 |        Najświętszej Pannie ofiarować... ale dopiero po spowiedzi...
1113 II,12 |                 rzekł ksiądz Kordecki - ale te klejnoty schowaj, bo
1114 II,12 |                 nie o ciebie tu chodzi, ale o wiadomości, które strachem
1115 II,12 |          puszczać ludzi na nabożeństwo, ale ostrożność godzi się zachować
1116 II,12 |                Choć w napad nie wierzę, ale przeciw ostrożności nic
1117 II,12 |          Najświętszej Panny i ojczyzny; ale się nie dziwuj, żeśmy twoją
1118 II,13 |            odbywało się zwykłym trybem, ale po nabożeństwie nakazano
1119 II,13 |                 zuchwały nieprzyjaciel, ale to wiem, iż gdyby przyszedł,
1120 II,13 |                zeszłego dnia na zwiady, ale żaden nie widział Szwedów
1121 II,13 |          cnotliwymi poprawę stwierdzić, ale to znów było najlżejsze.
1122 II,13 |           któremu wierność poprzysiągł, ale jeszcze w obronie Królowej
1123 II,13 |                i stryj mój, słowo dali, ale prostych nawet o nie nie
1124 II,13 |               ludzi, ilu by kto chciał, ale księża umyślnie nie przeciążali
1125 II,13 |            kieskę leżącą na podłodze.~- Ale i za murami - rzekł - nie
1126 II,13 |            Niedługo rapcie będą na nic, ale ich nie porozwiązuję, jeno
1127 II,13 |               Sochaczewa rozbiłem kupę, ale to było hultajstwo...~-
1128 II,13 |            potyczki okrutnie strzegą... Ale jeśli tu przyjdą, to diabli
1129 II,13 |                 Kordeckiego.~Otworzono, ale tylko furtkę w bramie. Jeździec
1130 II,13 |                 czasach. Nie jako wróg, ale jako przyjaciel dziś przybywam,
1131 II,13 |     salwa-gwardia królewska daje prawo.~Ale swoją drogą mieli posłowie
1132 II,13 |              mając ze sobą tylko jazdę; ale na postrach księżom walić
1133 II,13 |                 ozwało się rżenie koni, ale coraz dalsze, słabsze. Wrzeszczowicz
1134 II,14 |               życie chcą się opierać.~- Ale mnichy nie będą się opierali? -
1135 II,14 |             ufni nie tylko w moc oręża, ale w świętość miejsca, które
1136 II,14 |               chorągwie jazdy polskiej, ale na nią rachować nie mógł,
1137 II,14 |             zapłakane oblicza niewiast, ale spokojne pod łzami, wiarą
1138 II,14 |            wojennym sprzętem...~Groźny, ale piękny to był widok tego
1139 II,14 |           przedtem do wrót kościelnych, ale obrońcy, na widok rzezi
1140 II,14 |              łupu podtrzymywała ochotę, ale natomiast owa trwoga duszna,
1141 II,14 |              dział stał się przerywany, ale tak gęsty jak oddech zdyszanego
1142 II,14 |              dosyć, nie od Częstochowy, ale właśnie z przeciwnej strony;
1143 II,14 |                 kul pada nie na tuleję, ale i to nic nie szkodzi, bo
1144 II,14 |              nic sobie pericula ważyli, ale ten Litwin to chyba d...~
1145 II,15 |                dozna żadnej przeszkody, ale Częstochowa nie jest Jasną
1146 II,15 |                 ręka boża nas piastuje, ale wytrwajmy tylko, to jeszcze
1147 II,15 |             wysłano o godzinie drugiej, ale nie z poddaniem się, tylko
1148 II,15 |            Miller, który czynił prędko, ale myślał powoli, dopiero w
1149 II,15 |           panowie!~- Intencji nie było, ale na jedno to wychodzi! -
1150 II,15 |                   rzekł książę Heski.~- Ale za to mamy wodza Poliocertesa -
1151 II,15 |              zmęczone, blade, bezsenne, ale ożywione gorączką. Ksiądz
1152 II,15 |           Miller porwał się za głowę.~- Ale trzeba kończyć na gwałt!
1153 II,15 |          doświadczonych krzepiła wiara, ale byli pomiędzy nimi i starzy
1154 II,15 |             Zbaraża. Sam w nim nie był, ale wiedział o nim dokładnie
1155 II,15 |          Żołnierz myśli sobie: "Trudno! ale kiedy ona mi teraz nic zrobić
1156 II,15 |           połyskiwało kilkanaście ogni, ale przy samych szańcach grube
1157 II,15 |            takich hałasów nie dzwoniło. Ale dziś będziem mieli spoczynek.
1158 II,15 |                nam Pan Bóg dał Litwina, ale wściekłą bestię i zębatą.
1159 II,15 |             Czarniecki. Pójdę z szablą, ale ludzi niech pan Czarniecki
1160 II,15 |                podwożono prochy i kule.~Ale przy wozach nie było nikogo,
1161 II,15 |             klasztoru - odrzekł Kmicic.~Ale było w jego głosie coś strasznego.~
1162 II,15 |         klasztoru, więc spytał jeszcze, ale już gorączkowo.~- Czego
1163 II,15 |             wpadł ze szpadą na Kmicica, ale on ciął go szablą między
1164 II,15 |                 się pod ścianą namiotu, ale Kmicic skoczył ku niemu,
1165 II,15 |                nie od strony klasztoru, ale z tyłu, właśnie od strony
1166 II,15 |           pragnęli znaleźć schronienie. Ale wnet nowe okrzyki wskazały,
1167 II,15 |         dosięgnął go samym końcem kosy, ale uderzenie było tak straszne,
1168 II,15 |                mgły wisiały nad ziemią, ale niebo było czyste i rumiane
1169 II,15 |                się nie tylko nad skałę, ale i nad mgłę, wysoko, wysoko,
1170 II,15 |         Sadowski.~- Zadziwiająca rzecz, ale ten kościół jest dziesięć
1171 II,15 |                 Zaiste, nie wiem jak!~- Ale co teraz będzie, mości panowie! -
1172 II,15 |                to tylko nie postąpili ! Ale, prawdę rzekłszy, ponosiliśmy
1173 II,15 |                  Nie o twierdzę chodzi, ale o panowanie jego królewskiej
1174 II,15 |           dziękujcie! Babinicz on jest, ale nie baba! W ręce on się
1175 II,15 |              się jeszcze od krwi lepią; ale jeśli która z młodszych
1176 II,15 |              które bez chwalby próżnej, ale akuratnie w liście wypiszę.
1177 II,15 |          odchodząc:~- Grzeczny kawaler, ale widać za wojną jeno patrzy
1178 II,16 |           wprawdzie sporą wiązkę nowin, ale przerażających, zdolnych
1179 II,16 |            tylko gniewu, zemsty, ruiny, ale i grzechu wobec nieba, wobec
1180 II,16 |               bo nie przeciw najeźdźcy, ale przeciw własnemu panu ręce
1181 II,16 |              Marii i ze łzami w oczach.~Ale jeśli była prawdziwą, to
1182 II,16 |            posłem Szwedem nie strzelił, ale na widok Polaków zdrajców
1183 II,16 |              abdykację Jana Kazimierza, ale poseł przywiódł przeď oczy
1184 II,16 |                 szlachty i zakonników - ale co dalej, jaki koniec tych
1185 II,16 |               tylko o własnym ocaleniu, ale o wydobyciu całego okrętu
1186 II,16 |              nie o żony nasze i dzieci, ale drżymy na myśl o tych despektach,
1187 II,16 |                 się stanowczo zdradzie, ale dali zaraz znać o niej Kordeckiemu.~
1188 II,16 |           człowiek posępny i małomówny, ale odwagi nieustraszonej. Wschodnio-południową
1189 II,16 |             Szwedom strzelanie do niej, ale mogło posłużyć za znak,
1190 II,16 |             poddania spełzły na niczym, ale zabrano się jeszcze gorliwiej
1191 II,16 |      postępowało. Nie tylko oficerowie, ale całe wojsko miało na ustach
1192 II,16 |               że zakon pragnie układów, ale nie może wierzyć jenerałowi,
1193 II,16 |            obowiązków względem króla!~- Ale mam prawo prosić o uwolnienie
1194 II,16 |                 lubił księcia Heskiego, ale jak wielu ludziom niższego
1195 II,16 |                  odrzekł książę Heski - ale w takim razie każ wasza
1196 II,16 |               myślałem, żeś ich zgubił, ale ciebie widocznie Najświętsza
1197 II,16 |            Kmicic całując go po rękach.~Ale ledwie to wymówił, ledwie
1198 II,16 |                karę nie tylko za życia, ale i po śmierci, inaczej mówiąc:
1199 II,16 |                w oko nie tylko postawa, ale i wzorowy żołnierski moderunek
1200 II,16 |     przywiązywał, więc odrzekł chłodno, ale spokojnie:~- Jestem Babinicz,
1201 II,16 |            tylko tu w Rzeczypospolitej, ale i za granicą.~- Czołem! -
1202 II,16 |              Osobiście go nie znałem... Ale owoż wejdź pan, bo tam już
1203 II,16 |               mógł dojrzeć pan Andrzej, ale z szybkiego sapania wnosił,
1204 II,16 |               chodzi - odrzekł Kmicic - ale o miejsce, które jest święte,
1205 II,16 |                  O chanie także gadają! Ale Miller nie odstąpi. Za parę
1206 II,16 |                co będzie, to będzie!... Ale waćpan rozumek masz!~- Ot,
1207 II,16 |            mówisz?!~- Może niechcący... Ale lepiej sprowadź waćpan...
1208 II,16 |            Urósł Sapieżka, to prawda... Ale przyjdzie i na niego kolej.
1209 II,16 |                 Odmienna wojny kolejka. Ale mniejsza z tym! No, co tam?
1210 II,17 |           bezpieczeństwo Zgromadzenia - ale o losy całej Rzeczypospolitej.
1211 II,17 |           poczciwych twarzy u zdrajców. Ale on się takim przyjęciem
1212 II,17 |                nieba ręce.~- Nie anioł, ale do usług, Śladkowski, podstoli
1213 II,17 |         najwierniejszych sług swoich! " Ale wy się trzymajcie, ojcowie
1214 II,17 |             Nastąpią szturmy okrutne... Ale to będą ostatnie wysiłki...
1215 II,17 |               wznosiły się ku obrazowi; ale spoza łez promienił się
1216 II,17 |         wszczęła pożar. Nie tylko kule, ale złamki granatów padały tak
1217 II,17 |                kazał strzelać do baszt, ale w długość murów, gdzie opór
1218 II,17 |         przyszła nie pierwszym impetem, ale z potrójnego odbicia o lody
1219 II,17 |            głowy... Wycieczka na nic... Ale chodźmy gdzie do izby, to
1220 II,17 |             święte - powtórzył Kmicic - ale się na armatach nie znacie.
1221 II,17 |               impet przodkiem wylatuje; ale gdy kto nimi wylot zatka
1222 II,17 |                   odrzekł pan Andrzej - ale rezolutny kawaler, zowie
1223 II,17 |              nie pójdę - rzekł Kmicic - ale widzi mi się, że jakoś tam
1224 II,17 |           odkryją, żem nie z ich obozu. Ale tak myślę, że tam nikt przed
1225 II,17 |           imprezy - odrzekł pan Piotr - ale audaces fortuna juvat!~-
1226 II,17 |               sławy słać drogę pragnął, ale masz słuszność, że tu chodzi
1227 II,17 |                 mgła potrzebna Szwedom, ale potrzebna i mnie.~- A nie
1228 II,17 |             krzesiwo z przedniej stali, ale hałas się uczyni i mogą
1229 II,17 |                się będzie tlił chciwie, ale za mną mogą się w pogoń
1230 II,17 |             okazji powinna mnie ułapić. Ale nic to! Bądźcie zdrowi i
1231 II,17 |                z niepohamowaną energią, ale zdrowie jego poczęło szwankować.
1232 II,17 |               rozpatrywał jak astrolog. Ale księżyc jasny, rozświecający
1233 II,17 |             wiem, i pilnują się bardzo, ale przecie stoją na szańcu,
1234 II,17 |            trzech i zaczęli się modlić. Ale niepokój podnosił włosy
1235 II,18 |                stały pojedyncze straże, ale miał nadzieję łatwo je przy
1236 II,18 |               dla oblężonych przysługa, ale jako okrutna psota wyrządzona
1237 II,18 |                pewnie: "Wicher on jest, ale jak przyjdzie do rzeczy,
1238 II,18 |                wedle dział w gotowości. Ale sama wyniosłość szańca zakrywała
1239 II,18 |                ujrzał jeszcze iskierkę, ale już nierównie wyżej, niż
1240 II,18 |             widne były na jego obliczu, ale wzrok miał hardy, twarz
1241 II,18 |                Miller.~- To i my wiemy. Ale Jasnej Góry nie zdobędziecie,
1242 II,18 |                  nic pomóc ci nie mogę, ale proszę, podaj mi rękę!...~
1243 II,18 |                 statystę nowych czasów, ale pozwolę sobie powiedzieć,
1244 II,18 |         Kuklinowski rozśmiał się cicho, ale był to śmiech tak straszny
1245 II,18 |            belce. Zostało tylko trzech, ale niebawem trzech nowych weszło
1246 II,18 |                 by nie wpuściły nikogo, ale wypuścić, wypuszczą. Wiemy
1247 II,18 |              czuje?~- Bok mi przypiekł, ale jeno trochę. W nogach mi
1248 II,18 |                na siebie ze zdumieniem, ale żaden nié pisnął ani słowa,
1249 II,18 |                 mógł życiem przypłacić. Ale właśnie życie jego składało
1250 II,18 |              woli chwytał się zań ręką, ale myślał tylko o Kuklinowskim
1251 II,18 |              się, że pękną lada chwila, ale w jego wyszłych na wierzch
1252 II,18 |              kazać zarżnąć jak kapłona, ale wolę cię żywcem przypiec,
1253 II,18 |            pojedynczych można napotkać, ale to Boże daj!~Nastała chwila
1254 II,19 |                dzień, zwołał więc radę, ale pono dlatego tylko, by od
1255 II,19 |               nim nie tylko z Polakami, ale nawet i ze mną, który jestem
1256 II,19 |                chmurno Wrzeszczowicz.~- Ale my, panie, dzięki tobie
1257 II,19 |                  odpowiedział Miller. - Ale nazwisko owo przypomina
1258 II,19 |                Przepraszam waszmościów, ale gniew mój nie dziwota. Nie
1259 II,19 |             wysypianie się po pijatyce. Ale to nie wszystko. Należy
1260 II,19 |               przechodził do nadziei. - Ale czy Kaliński albo Zbrożek
1261 II,19 |                 odrzekł Wrzeszczowicz - ale lepiej będzie, żeby i on
1262 II,19 |        związanym, nie tylko się wyrwać, ale pobić żołnierzy i Kuklinowskiego
1263 II,19 |                dlatego podałem mu rękę, ale on mi swej umknął i zdrajcą
1264 II,19 |                na noc wcale nie wracał, ale nie byli niespokojni, bo
1265 II,19 |                 i po ciemku, wieczorem, ale mi po głowie chodzi... chodzi...~
1266 II,19 |            przejść pod komendę Kmicica. Ale wówczas mogli się stać groźni,
1267 II,19 |             szwedzkim obozie są Polacy; ale to znaczy, że tam już głodno
1268 II,19 |                   Jutro szturm jeszcze, ale to już ostatni - powtarzali
1269 II,19 |               odrzekł ksiądz Augustyn - ale dla wspomnienia owego młodzieniaszka,
1270 II,19 |                jego prawdziwe nazwisko, ale pod tajemnicą spowiedzi...
1271 II,19 |                 będzie nie tylko Litwa, ale cała Rzeczpospolita.~- On
1272 II,19 |              krzyknął pan Czarniecki. - Ale żeby taki Kmicic pozwolił
1273 II,19 |               jeno żeśmy nie chcieli.~- Ale czy oni się zgodzą? - spytał
1274 II,19 |                 dość tego oblężenia my, ale mają go dość i oni. Co wasza
1275 II,19 |                 Miller udawał wesołość, ale przymus był widoczny w jego
1276 II,19 |            dwadzieścia od szlachty. No! ale w najgorszym razie będą
1277 II,19 |                masz waszmość słuszność. Ale ten Wrzeszczowicz jednak...
1278 II,20 |                 Kazimierza przebierali. Ale Kiemlicze, przez czas postoju
1279 II,20 |           oddziałów jest w całym kraju, ale nazwisk przywódców ciężko
1280 II,20 |           eksperiencji żadnej nie mają, ale co w góry za nimi kilka
1281 II,20 |                i na tę stronę namyślał, ale jak już poczęto w całym
1282 II,20 |            chyba że na Szwedów ruszą.~- Ale i Szwedzi mają jeszcze znacznych
1283 II,20 |             jeszcze panu Sapieże broni, ale ledwie tchnie. Podobno na
1284 II,20 |         skarbami jasnogórskimi obłowić. Ale co zacni żołnierze, to tylko
1285 II,20 |             szable na Szwedów obrócimy, ale póki go nie ma, jak nam
1286 II,20 |             pokłonić, służby ofiarować. Ale słuchaj no, stary!~- Słucham,
1287 II,20 |           Kuklinowskim możecie mówić... Ale nazwiska mego nie wspominać,
1288 II,20 |                jakby do siebie Kmicic - ale pierwej musi się pan nasz
1289 II,20 |          wszystkie te rzeczy pomięszał; ale jeden do drugiego, trzeci
1290 II,20 |                 i miasta lub prowincje, ale o śmierć i życie. Okrucieństwo
1291 II,21 |            ciężko, obłożnie zachorować. Ale żelazna natura przemogła.
1292 II,21 |        ciemności. Miasto jeszcze spało, ale przez drzwi kościoła widać
1293 II,21 |                nabożeństwie inkomoduję, ale ciekawość mocniejsza. Kto
1294 II,21 |               króla i bożego pomazańca, ale taka dobroć wielka, niewyczerpana,
1295 II,21 |                   Nie spod Częstochowy, ale z samego klasztoru, wprost!~-
1296 II,21 |              ich o permisję nie prosił, ale wybaczaj waćpan, że w kościele
1297 II,21 |                   Nie spod Częstochowy, ale powiada, że z samego klasztoru,
1298 II,21 |               tacy co dzień przybywali; ale pozwólcieże mu przyjść do
1299 II,21 |                opuścili w nieszczęściu, ale woleli z nim gorzki, wygnańczy
1300 II,21 |               nie tylko częstochowskie, ale żadne w świecie mury oprzeć
1301 II,21 |                 a ci nie tylko są mali, ale i w rzeczy hultaje, jeno
1302 II,21 |              więc nie chcę jej ubliżyć, ale tak myślę, że nie masz takiej
1303 II,21 |              kłamstwa, panie kawalerze, ale jeżeli prawda, coś mówił,
1304 II,21 |                 nie wierzył, bo wierzę, ale by z waszmością pogadać.
1305 II,21 |                 jako matka po głowie.~- Ale jużże się na pana kanclerza
1306 II,21 |               też szpetnie o tym wosku, ale wiedz o tym, że i Korycińscy
1307 II,21 |             powiada - rzekł kanclerz. - Ale jeżeli deputacje i między
1308 II,21 |                szwedzka nas wstrzymuje, ale nieszczęsna zmienność naszego
1309 II,21 |              szwedzkim nieprzyjacielem, ale by własnych poddanych, własne
1310 II,21 |                 chłoszcze go ręka boża, ale przecie na rany Chrystusa!
1311 II,21 |               poczciwy - odrzekł król - ale my mamy listy i dowody.
1312 II,21 |          zamachu na nas ręki przyłożyć, ale pierwszy nam o nim doniósł.~-
1313 II,21 |                o tym szlachcicu mówić - ale... nie trzeba jeszcze zbytecznie
1314 II,21 |           jeńców i zdrajców mieć muszą, ale jedno mi wciąż po głowie
1315 II,21 |             prywatę może zacierający... Ale najbardziej mnie bolą desperackie
1316 II,21 |              przez swawolę i lekkość... Ale któryż to jest naród nigdy
1317 II,21 |         odwodzić, w którym jest hazard, ale może być i zbawienie. Wszelako
1318 II,22 |                 tylko nikt z jego rodu, ale żaden Polak od początku
1319 II,22 |                 podnieść nie zamierzał, ale że pomiędzy wszystką szlachtą
1320 II,22 |             zemsta prostego szlachcica, ale i królewska niełatwo mogła
1321 II,22 |               od dawna w kraju myślano, ale który, jak się potem pokazało,
1322 II,22 |                wojska nie tylko chęcią, ale i czynem opuszczą Szweda.~
1323 II,22 |                 nie tylko całego kraju, ale i majestatu być protektorem.~
1324 II,22 |              także i nad dniem powrotu, ale wojewoda łęczycki, który
1325 II,22 |               oponuję, - mówił prymas - ale przeciw onej swawoli, która
1326 II,22 |                  nie wtedy, gdy trzeba, ale wtedy, gdy temuż majestatowi
1327 II,22 |                 tysiąc ludzi napotkasz, ale jak trafisz na większą siłę
1328 II,22 |        przeprowadzenie króla powierzyć?~Ale pan Tyzenhauz widocznie
1329 II,22 |               wola uczynić, jak zechce, ale mnie rozum tak uczy: niech
1330 II,22 |                 odrzekł Jan Kazimierz - ale uspokójże się, bo właśnie
1331 II,22 |                albo Denhoff poprowadzi. Ale i Babinicz zostanie, i za
1332 II,22 |             najmniej ludzi brał z sobą, ale bez kilkunastu się nie obejdzie;
1333 II,22 |               waszej królewskiej mości, ale...~- Zali już mu zazdrościsz? -
1334 II,22 |           zdradę go stanowczo posądzać, ale przysiągłbym, że nie nazywa
1335 II,22 |               ujęliby nas jako w sieci. Ale się jeno zastanów, czy tu
1336 II,22 |             dragoni, ani moce ziemskie, ale Opatrzność boża, której
1337 II,22 |             uśmiechnęła się łaskawie.~- Ale zbyt spiesznie przesądzasz
1338 II,22 |            Można by go zresztą wybadać, ale jak mu tu i powiedzieć?...
1339 II,22 |            nigdzie, nawet i w kościele, ale za to u siebie w mieszkaniu
1340 II,22 |            wspomożenie, nie dla siebie, ale dla Rzeczypospolitej.~Maria
1341 II,23 |               dojrzeć drogi przed sobą. Ale król był wesół i pełen dobrej
1342 II,23 |            Wspomniano, że podobny ptak, ale czarny, kręcił się nad królem,
1343 II,23 |              Szwedzi zaskoczą im drogę, ale czy poradzą takowej potędze,
1344 II,23 |                 podkanclerzyny, czynił, ale i on nie miotał przez pół
1345 II,23 |       Nieprzyjaciel czyli swój?~- Swój, ale nieprzyjaciel, którego do
1346 II,23 |                dusza ze mnie nie uszła, ale że mi ją zacny człowiek
1347 II,23 |               człek to nie tylko mężny, ale dziwnych fortelów pełen.~-
1348 II,23 |                 chce wszystkiego gadać, ale to jego sprawa.~- Nie, miłościwy
1349 II,23 |                był fałszywym prorokiem, ale jemu nic dobrego z oczu
1350 II,23 |              Więc postanowił zamilczeć.~Ale uczuł jednocześnie niewypowiedziany
1351 II,23 |                na spowiedzi otworzyć... Ale chcę, żeby pierwej za mnie,
1352 II,23 |                 sądzie mi je policzy... Ale jeśli mi, miłościwy panie,
1353 II,23 |             uwierzysz, żem nie zdrajca, ale jeden z takich sług, jakich
1354 II,23 |               przez Żywiec przejeżdżał, ale oni go naścigli i tam się
1355 II,23 |                czy go dostali, czy nie, ale dziś pod wieczór do Żywca
1356 II,23 |               koniach ratunek zostanie, ale przynajmniej nas jako w
1357 II,23 |              odrzucam ja rozumnej rady, ale na tułactwo drugi raz nie
1358 II,23 |           nieposłuszeństwo rozstrzelać, ale teraz pojadę, bo tu o ciebie
1359 II,23 |               ręce do głowy podniósł.~- Ale to żołnierz ten Babinicz,
1360 II,23 |            napadli na nich koło Suchej, ale wziąwszy wstręt należyty,
1361 II,23 |             Duglas porozsyłał podjazdy, ale się wszystkie cofają, bo
1362 II,23 |           Kmicic.~- Jedź - rzekł król - ale i my ruszymy nieco naprzód,
1363 II,23 |                rzekł do pana Kmicica:~- Ale to z tobą można by jako
1364 II,23 |            strzelił - rzekł Tyzenhauz - ale gdym się przekonał, żeś
1365 II,23 |              osoby pańskiej emulować... Ale i innej emulacji się nie
1366 II,23 |                  może masz i słuszność, ale mi na waćpana mruczno.~-
1367 II,24 |            Szwedów, a w części spalony, ale stanął w plebanii. Tam Kmicic
1368 II,24 |         wiedział, którędy król ciągnie; ale przecież między góralami
1369 II,24 |           wyrwał się z piersi rajtarów, ale potężniej jeszcze zabrzmiał
1370 II,24 |              chcieliśmy im iść w pomoc, ale baliśmy się spłoszyć za
1371 II,24 |               mieczów i kopyt końskich. Ale ten pancerz właśnie uchronił
1372 II,25 |                 wyćwiczonych wprawdzie, ale gotowych w każdej chwili
1373 II,25 |             jest, wasza królewska mość! Ale on dziś tu, jutro tam...
1374 II,25 |              Mam i ja do niego ciągnąć, ale gdzie go szukać, tego nie
1375 II,25 |                 okolone. Wielka powaga, ale przy tym niesłychana pycha
1376 II,25 |               wódz szczęśliwy i biegły, ale i pod tym względem przewyższali
1377 II,25 |                 włożyły mu ją na głowę, ale mniejszą duszę mając, jasno
1378 II,25 |             prawowitemu królowi i panu.~Ale teraz było jeszcze do tego
1379 II,25 |                on w delirium tak mówił, ale jeśli się to pokaże, dopiero
1380 II,25 |                  czas poprawy nadszedł, ale pod tym dachem wasza królewska
1381 II,25 |             wzrostem na orzech laskowy, ale wyrobionych tak cudnie,
1382 II,25 |                szkoda nam nie kielicha, ale głowy... Siła nam na niej
1383 II,26 |               gdzie nie tylko szczerby, ale i śmierć rozdają. Od jakże
1384 II,26 |              dziw! - rzekł - wierzę ci, ale nie pojmuję. Jakże to? Januszowi
1385 II,26 |                 Wojowałem z Chowańskim, ale i swoim byłem ciężki. W
1386 II,26 |                 miałem, godną szlachtę, ale nie lepszych ode mnie...
1387 II,26 |                  Bóg widzi, chciałem... Ale stare grzechy człowieka
1388 II,26 |           mieczem zabójstwo ukarałem... Ale mnie pobito, bo ich tam
1389 II,26 |            zgubie majestatu i ojczyzny. Ale jak mogło być inaczej? Wszczął
1390 II,26 |             starłem ich w mgnieniu oka. Ale zostały inne chorągwie na
1391 II,26 |                 tam w znacznej liczbie, ale co przedtem dobrych żołnierzów
1392 II,26 |            Radziwiłła i służyłem dalej. Ale już mi gorzko było, już
1393 II,26 |           powiada) diabli muszą wziąść, ale to postaw czerwonego sukna,
1394 II,26 |                łeb lał, by nie oszaleć. Ale się dusza zmieniła we mnie
1395 II,26 |          znamienity... trudno przeczyć; ale się spotkamy jeszcze, choćby
1396 II,26 |             rany się w lesie podgoiłem, ale dusza gorzej bolała... Do
1397 II,26 |                 dawne winy odpokutować. Ale jakże miałem iść? Kto by
1398 II,26 |               sto lat się prażyć... No, ale niech by tam już! Siła człek
1399 II,26 |                w niebie będzie zasługa, ale się i ziemską reputację
1400 II,26 |                mości osłonić nie zdoła. Ale już mniejsza z tym!... Nie
1401 II,26 |         chlebami żadnymi nie skaptowan, ale z własnej woli i skruchy.~-
1402 II,26 |           zapowiedniego jako Kmicicowi, ale dam ci list jako Babiniczowi;
1403 II,26 |                nim o śmierć najłatwiej, ale i o okazję do sławy najłatwiej.
1404 II,27 |              nie tylko opamiętanie się, ale i odmianę tego narodu, o
1405 II,27 |           ruszenie nie tylko rycerstwa, ale wszystkich stanów i ludów
1406 II,27 |                tam tylko garść Szwedów, ale nieznaczna, a posiłki znikąd
1407 II,27 |                Radziwiłłem skończył!... Ale to pilniejsza sprawa niż
1408 II,27 |               ich wyjściem kontentować, ale za nimi pójdziemy!~Ksiądz
1409 II,27 |             jedzie! Boże wam błogosław, ale powoli, powoli! Jeszczeć
1410 II,27 |                 odparł uradowany król - ale tylko z ludzkiego gadania,
1411 II,27 |           odpowiedział Krzysztoporski - ale takich widomych cudów nie
1412 II,27 |             ofiarował, miłościwy panie! Ale są też tacy, którzy mówili,
1413 II,27 |          zawołał z radością szlachcic - ale jeśli pan Babinicz żywie,
1414 II,27 |                otwarte. Jakoż i zastał, ale się chłopstwo tak zaciekle
1415 II,27 |          zdrajcę chciałem spostponować.~Ale nikt tego wyraźnie nie zauważył,
1416 II,27 |                 biskupów i senatorów:~- Ale nam czas o wojnie powszechnej
1417 II,28 |               dostawszy go nie żywił... Ale ja nie chcę słuchać tych
1418 II,28 |                 bo jej zdrajca niewart, ale że nad gardłem jego nie
1419 II,28 |              Szwedami nawet poróżnił... Ale za to ja nie wiem, czemu
1420 II,28 |               słuchać muszę, to prawda, ale dobrze czasem i Zagłoby
1421 II,28 |                podszepnie. Prawda jest! Ale muszą to być znaczne jakieś
1422 II,28 |                o to z waćpanem spierał, ale przecie powiadali, że na
1423 II,28 |                  Godna pani, ani słowa, ale białogłowska u niej fantazja,
1424 II,28 |                 w życiu nie zahaczył!~- Ale rad byś, ale rad byś! Dlatego
1425 II,28 |                zahaczył!~- Ale rad byś, ale rad byś! Dlatego to, choć
1426 II,28 |                tam nie tylko Radziwiłł, ale i Billewiczówna siedzi.
1427 II,28 |                 w niepamięć puszczając; ale tego nie ukrywam, że jeśli
1428 II,28 |                  co by mu zaprzeczył.~- Ale i pan wojewoda ma głowę -
1429 II,28 |                to ich luterskie psalmy, ale to pewna, że takie psalmy
1430 II,28 |                  gdy tego nie uczynisz, ale dopiero cię za kpa przestaniemy
1431 II,28 |                wchodzić, panie Michale, ale nie mnie, bo mnie połowa
1432 II,28 |            Piękna rzecz zdrajców karać, ale stokroć piękniejsza Najświętszą
1433 II,28 |             przestępywał, a jurzył się! Ale nic z tego! Moja głowa w
1434 II,28 |          myśleli, że gniewem wybuchnie, ale że był także poprzednio
1435 II,28 |            kocham cię jako źrenicę oka, ale ty sobie tę Billewiczównę
1436 II,28 |            assentior! - rzekł Zagłoba - ale to persona okazała i żadnej
1437 II,28 |                Czyste ziarnko gryczane, ale gładka była bestyjka jako
1438 II,28 |                 Bóg by mi ją zesłał!... Ale może już jej na świecie
1439 II,28 |              znałeś. Dziw, jak zacna... Ale taką już miała naturę, że
1440 II,28 |                wam samym iść nie dał... Ale cóż! gdy się jeno zmroczy,
1441 II,28 |                   rzekł Wołodyjowski.~- Ale i do wycieczki - odrzekł
1442 II,28 |              naszym w murach cieplej... Ale co by tam Szwedów na strażach
1443 II,29 |               się jeszcze ogromniejszą, ale była to twarz już półtrupia,
1444 II,29 |               nadzieje swoje i zamiary, ale tak głęboki swój upadek,
1445 II,29 |            wynosił potężnego pomocnika, ale odwrócił się z dumą od suplikanta.~
1446 II,29 |           odjęła mu była i przytomność! Ale nie! Pierś jego podnosiła
1447 II,29 |                u kresu nie tylko hańby, ale i życia, porachunku bliski,
1448 II,29 |             wydało mu się nie najściem, ale świętokradztwem, a kara
1449 II,29 |                ojczyzny, już nie matki, ale karzącej królowej.~Wszyscy,
1450 II,29 |           miłość trzeba jej ofiarować?"~Ale dla niego było za późno,
1451 II,29 |               przedarła się przez mury, ale nadzieja, że wskutek jego
1452 II,29 |              całkiem przytomnie oczy. - Ale jam nie sprowadzał Szwedów,
1453 II,29 |                  potem coraz gęstszych, ale wśród zamieci śnieżnej i
1454 II,29 |            Chciał, wasza książęca mość, ale Szwedzi petardę porwali,
1455 II,29 |                 idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu jest.~-
1456 II,29 |             spojrzał na trupa wojewody; ale trup leżał równo, spokojnie,
1457 II,29 |                rzekł ponuro Charłamp. - Ale jeśli sponiewieracie ciało
1458 II,29 |                 się chwieją pode mną... Ale macie mnie, rozsiekajcie!
1459 II,29 |             zatoczył się i byłby upadł, ale Zagłoba otworzył mu ramiona,
1460 II,29 |                 A to nie tylko heretyk, ale i zdrajca. Ot co!~Tu pan
1461 II,29 |                wilkowi kozę powierzono. Ale to nie twoja rzecz, tobie
1462 II,30 |               tylko chciano zwycięstwa, ale wierzono w nie. Coraz to
1463 II,30 |               były często nieprawdziwe, ale razem wzięte, odbijały jako
1464 II,30 |           przykładów dzieje nie podają, ale ciekawość była podniecona
1465 II,30 |             wreszcie głosem wzruszonym, ale jak dzwon donośnym, tak
1466 II,31 |               tylko chciano zwycięstwa, ale wierzono w nie. Coraz to
1467 II,31 |               były często nieprawdziwe, ale razem wzięte, odbijały jako
1468 II,31 |           przykładów dzieje nie podają, ale ciekawość była podniecona
1469 II,31 |             wreszcie głosem wzruszonym, ale jak dzwon donośnym, tak
1470 II,32 |              mniej lub więcej pomyślne, ale wszystkie dodawały ducha.
1471 II,32 |                 do niego przystępowali. Ale sprawiło to taki skutek,
1472 II,32 |                złożył, miłościwy panie, ale sobie nie przykrzę, tak
1473 II,32 |            wziął pismo i zaczął czytać, ale ledwie zaczął, zaraz przerwał:~-
1474 II,32 |                 nie wedle ich grzechów, ale wedle Twojego miłosierdzia.~
1475 II,32 |             kawalera pod rękę przysyła. Ale tu mi bezpieczno, a kawalerowie,
1476 II,32 |               miłościwego naszego pana, ale do Szwedów też nam pilno.~
1477 II,32 |           powinność wojskową rozumieją, ale i posłuch musi mieć swoje
1478 II,32 |               Znałem i biłem się z nim, ale gdzie by teraz był, tego
1479 II,32 |            księcia Bogusława wymysły... Ale położywszy na stronę ową
1480 II,32 |                i na jego koniu jeździł. Ale potem i dla swoich był ciężki,
1481 II,32 |            wojskiem starał się otoczyć, ale nie przykrył. Wymknęliśmy
1482 II,32 |                 do Birżów nie wywożono, ale nie mieszkając, w Kiejdanach
1483 II,32 |                 dalej czynił, nie wiem, ale od Radziwiłła jeszcze nie
1484 II,32 |                  który się tak nazywał, ale jam mu jako na dłoni wywiódł,
1485 II,32 |               inna ręka szablą pisze... Ale jest tu i twoja konotatka,
1486 II,32 |               znał wielkiego żołnierza, ale swawolnika i radziwiłłowskiego
1487 II,32 |              Bogusławowi nie obiecywał, ale pierwszy na nim za ich praktyki
1488 II,33 |                gorączkowo pan Andrzej - ale choćbym go i w kościele
1489 II,33 |           rezolut - rzekł mały rycerz - ale żeby aż Radziwiłła spośród
1490 II,33 |                 tym kawalerze powiadał, ale przeciwnie: nie ma on większego
1491 II,33 |           przyczyną Radziwiłł pogrążon, ale i za jego. Bóg mnie natchnął
1492 II,33 |               go po grzbiecie głaszczą. Ale o kocie powiadają, że pacierze
1493 II,33 |               że dusza z panny wyjdzie, ale cholera na waćpana tak była
1494 II,33 |                 może byłby nie słuchał, ale sił mu zbrakło, gdyż był
1495 II,33 |             książę Bogusław nie daruje, ale byle mu panna opór dała,
1496 II,33 |             powiada) cnotliwego udawać, ale w Taurogach musi."~- Kamień
1497 II,33 |                 mu musiała wpaść w oko, ale wywiózł ją dlatego, aby
1498 II,33 |            powiedział - odparł nosacz - ale wasza mość od zgryzot się
1499 II,33 |            czasy, gdyśmy to nie z boku, ale wprost w ślepia patrzyli
1500 II,33 |                kubek do mnie podobny... Ale co tam przeszłe zbytki wspominać!~-