Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           całowania. - Dla Boga ! toż ja mam w chorągwi towarzysza,
 2  I,4  |    wszystkim wiadomo, co zacz są. Toż pierwszego dnia w Lubiczu
 3  I,4  |          rozpustę jawnie płodzić? Toż cała okolica jeno o tym
 4  I,4  |      zbytników przy sobie trzyma. Toż i wiadomo, że młody, głupi.
 5  I,4  |           w nich upadły z trwogi. Toż ten dom był pod opieką potężnego
 6  I,4  |         opieką potężnego Kmicica, toż ta zuchwała panna była jego
 7  I,5  |           jak trusia.~- Dla Boga! toż to zabójstwo!~- Właśniem
 8  I,7  |            i posłowie zagraniczni toż samo powiadają; żaden też
 9  I,8  |       zacniejszej, i godniejszej. Toż ten ród i tę pannę ludzie
10  I,8  |              Proszę waszej mości, toż to tam na górze pan Charłamp
11  I,8  |         jadący naprzeciw uczynili toż samo i wkrótce pan Wołodyjowski
12  I,9  |      Tymczasem niesłychana rzecz! Toż ja bym pierwszego cięcia
13  I,10 |        Jaśnie wielmożny wojewodo, toż my wcale żołnierzy nie mamy.~-
14  I,10 |          w tejże chwili widocznie toż samo na myśl przyszło, bo
15  I,11 |     wszystko własnymi oczyma?!... Toż to po prostu zdrada była
16  I,12 |        miły! - rzekł pan Michał - toż to pan Charłamp pułk musztruje.~-
17  I,12 |          zbarażczyk...~- Na Boga! toż ja największego w Polsce
18  I,12 |     Radziwiłł to nie Opaliński.~- Toż samo wczoraj mówiliśmy w
19  I,12 |         pan Judycki nie zdrajca. ~Toż ich cała Rzeczpospolita
20  I,13 |        oczom nie chciała wierzyć. Toż ona sobie wyobrażała, że
21  I,13 |        przebaczenie wyjednasz!... Toż i w niej serce nie z kamienia,
22  I,13 |   obecnych wojskowych i szlachty. Toż i nam prawo służy o losie
23  I,14 |     Niemcy jak długie i szerokie? Toż i ta Rzeczpospolita Polska
24  I,17 |           na swoim własnym koniu, toż to niesłychana rzecz, która
25  I,17 |       pytał Stankiewicz.~- Jakże! Toż on na oczach całego wojska
26  I,17 |        nami i drogę nam zastąpić. Toż my do Szawlów teraz dopiero
27  I,17 |      takim szołdrą nie rozmówisz. Toż i komendant zaraz w Szawlach
28  I,17 |           jeszcze, co się stanie. Toż i naszych dragonów kupa
29  I,18 |        Taka to twoja wdzięczność? Toż to jest uczynek godny krewnego?~-
30  I,20 |      jeszcze nie ostygłe pomścić. Toż waszmości musi być wiadomo,
31  I,20 |         za nią dwie inne uczyniły toż samo.~- Nie pozwól mnie
32  I,22 |           tej chwili ona uczyniła toż samo, i oboje spuścili co
33  I,23 |  wewnętrznemu nieprzyjacielowi.~- Toż to i ból, toż to i męka
34  I,23 | nieprzyjacielowi.~- Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach z
35  I,23 |     Szwedami, zamiast ich bić?... Toż dusza do tego się śmieje!~
36  I,23 |     oglądają i muszą nas ujmować, toż samo elektor. Jeśli zaś
37  I,24 |           mówienia tak się stało. Toż on nie jest już jej narzeczonym,
38  I,24 |     mogłaś myśleć choć godzinę... Toż mnie znałaś, że dawniej
39  I,25 |       niezgorzej sobie radził?... Toż ja siła o waćpanu słyszałem!~
40  I,25 |     prawda! Taka już jego natura. Toż on i ze mną gadając, skoro
41  I,26 |           i wielkiemu ojcu mojemu toż samo się przygodziło...
42 II,1  |         Kiep ze mnie! - mruknął - toż wezmę chłopa na postronek
43 II,1  |           iść? - pomyślał sobie - toż by im zaraza milszym była
44 II,2  |       Boga! taki gość, taki gość! Toż my pod komendą waszej miłości
45 II,3  |            byle się przedostać!~- Toż to i czasu okrutnego trzeba...~-
46 II,4  |         gdyby jej był słuchał!... Toż ona wiedziała, co czynić,
47 II,5  |        tchnie!~- Józwa Butrym?... Toż to człowiek niedźwiedziej
48 II,5  |         Ale już był jako anioł.~- Toż on teraz nie tylko majętności,
49 II,6  |        nie in liberis suffragiis? Toż królem wolno każdego szlachcica
50 II,6  |      miskę jajecznicy. Boże miły, toż on całe życie nic innego
51 II,8  |         świetnym kawalerze, który toż samo nosił nazwisko.~Rozochocił
52 II,8  |           a mnie podwójnie drogi! Toż ja go pierwszy z Polaków
53 II,10 |           innych miejscach mogłeś toż samo ujrzeć, a choć stolica
54 II,11 |          z głowy, za nim uczynili toż samo jego ludzie.~Po tylu
55 II,13 |       przysiąg, ni salwy-gwardii. Toż i my mamy królewską, którą
56 II,14 |    zakrzyknął:~- Szalony człecze! Toż gdyby pękło, na proch by
57 II,15 |    Andrzej gramoląc się na mur. - Toż bym sumienia nie miał! Lepiej
58 II,16 |        krzyknął - coś uczynił!... toż to poseł!~- Źlem uczynił -
59 II,17 |     Przeraziło to innych obrońców toż samo imię noszących, lecz
60 II,17 |           się pana Czarnieckiego. Toż gdy w rusznicy śniegiem
61 II,17 |            Ej, ojcze dobrodzieju! Toż ja u was u spowiedzi byłem
62 II,17 |       jeden.~- Kto jemu pozwolił? Toż to jest niepodobieństwo!...~-
63 II,18 |     między żołnierzami, chyba ja. Toż on tylko mógł to uczynić,
64 II,18 |           postąpił krok bliżej.~- Toż twój obóz o strzelenie z
65 II,18 |        złodziejów na zawołanie... Toż twój jenerał szwedzki opodal,
66 II,19 |       zaklętej fortecy. Zbrożkowi toż samo musiało przyjść do
67 II,20 |       pułkownikuje.~- Gabriel?... Toż to mój krewny, chociaż go
68 II,20 |      ubierano je nowymi ofiarami. Toż samo czynił Magnus de la
69 II,21 |        jako memoria fragilis est, toż mnie się przewiduje, że
70 II,21 |          wolności dawnej bluźnią, toż i dziwu nie ma, że każdy
71 II,23 |         Wołodyjowski.~- Dla Boga! Toż ja go znam. Cudów on pod
72 II,25 |         zdumienie mnie ogarnia... Toż w skarbie waszym pustki,
73 II,26 |        dymem puścił...~- Na Boga! Toż to kryminał! - rzekł król.~-
74 II,34 |     Pańską! mniej te rany bolą... Toż ta dziewka dotąd myśli,
75 II,35 |           się Boga, panie bracie, toż to lud dziki i niesforny.~-
76 III,2 |      rzekł jeden z pułkowników. - Toż w brzuchu oleju przybywa,
77 III,5 |     wioskach inne partie uczyniły toż samo, po czym w gonitwie
78 III,7 |       znaczne nagromadził zapasy. Toż i wnet je nadesłał, więc
79 III,7 |        respekt dla siebie samych! Toż pułkownikami jesteście,
80 III,14|          się Zagłoba.~- Tak jest. Toż samo mówił Paterson i wszyscy
81 III,15|        słaby dawali opór Szwedzi. Toż wycięto ich pod osobistym
82 III,16|           za panem Wołodyjowskim, toż tymi lasami można aż hen!
83 III,17|        oboje, ot, co!~- Dla Boga, toż waść musi znać dobrze swoje
84 III,17|           na pytel ślub daje. Oni toż samo pomyślą: "Prędko, bo
85 III,18|    godności być: porzuć Szweda... Toż to gorszy Tatara ojczyzny
86 III,19|     będzie ze sto ludzi zostawić, toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach.
87 III,19|       zostawić, toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach. Szwedzkie
88 III,21|            Choćby się i ożenił... toż mi wszystko jedno!...~-
89 III,21|  zachodził, kto by to był taki.~- Toż ja znam całą Litwę - mówił. -
90 III,26|  zazdrościć by Kowalskiemu można. Toż szlachcic i żołnierz na
91 III,27|           ty najlepszego uczynił! toż on cało wyjdzie z tych terminów!~
92 III,30|           jeszcze krwi? mało łez? Toż tu ludzie już się weselić
93 III,31|           Mój stryju! Mój stryju! toż byśmy się oszukiwali sami,