Tom, Rozdzial

 1  I,6  |  Chowańskiego coraz szerzej zalewały Rzeczpospolitą. Nie licząc ziem ukrainnych,
 2  I,6  |              szczebel niemocy zeszła Rzeczpospolita, gdy nie mogła dać oporu
 3  I,6  |            ognista stopa wojny. Cała Rzeczpospolita była rozprzężona, targana
 4  I,7  |             wojny niefortunne, które Rzeczpospolitą gnębią za grzechy i niezgodę
 5  I,7  |             już by ostatni termin na Rzeczpospolitą przyszedł.~Wtem pan Wołodyjowski,
 6  I,8  |           Francuza niż Polaka... I o Rzeczpospolitą zgoła nie dba, jeno o dom
 7  I,10 |                Żadnej - twierdzili - Rzeczpospolita nie dała przyczyny, a rozejm
 8  I,10 |         wyczerpana, i osłabiona jest Rzeczpospolita; ale z samych Prus i samej
 9  I,11 |   przynajmniej zatrzymać go, póki by Rzeczpospolita jakich posiłków nie obmyśliła.
10  I,11 |               Ginie cnota, a z nią i Rzeczpospolita, bo prawie wszyscy się zgodzili...
11  I,11 |      Białowieży mieszka. Choćby cała Rzeczpospolita wpadła w moc nieprzyjaciół,
12  I,11 |         Czemuś to tak tę nieszczęsną Rzeczpospolitą rozgrodził, że wszystkie
13  I,11 |             lot wystrzelali. Łatwiej Rzeczpospolitą całą zawojować - czego Boże
14  I,12 |      wszystkie dobrodziejstwa, które Rzeczpospolita jego domowi świadczyła.~-
15  I,12 |           wojny naraz zwaliły się na Rzeczpospolitą.~Później zabrali się do
16  I,12 |           nie zdrajca. ~Toż ich cała Rzeczpospolita zna jako zacnych ludzi i
17  I,12 |           Trzem wojnom nie oprze się Rzeczpospolita... Przepadło!... Wola boska!...
18  I,13 |         trzeci, czwarty.....~- Vivat Rzeczpospolita! pereant hostes! - zakrzyknął
19  I,14 |          długie i szerokie? Toż i ta Rzeczpospolita Polska wyciąga ku nowemu
20  I,14 |             zginę, ale ze mną zginie Rzeczpospolita i wy wszyscy - na wieki !
21  I,14 |            powiedzieć ci wszystko... Rzeczpospolita ginie... i zginąć musi.
22  I,14 |            szabel, aby tę niezmierną Rzeczpospolitą zagarnąć. Mogą zwyciężyć
23  I,15 |         przychodzi ostatnia zguba na Rzeczpospolitą, skoro najprzedniejsi jej
24  I,18 |            wyjdzie na tym, jeśli nie Rzeczpospolita?~- Grzeczna to jest rada
25  I,20 |     substancja moja przepadnie.~- To Rzeczpospolita waćpanu wróci.~- Panie Michale -
26  I,20 |              uratować tę nieszczęsną Rzeczpospolitą może. Idźcie w swoją drogę,
27  I,21 |             Janusza Radziwiłła. Cała Rzeczpospolita miała się w tym gmachu zmieścić,
28  I,21 |             i Beresteczkiem?... Cała Rzeczpospolita patrzyła jeno we mnie i
29  I,22 |           Lepiej pana zmienić niżeli Rzeczpospolitą pogrążyć.~- Niechże Korona
30  I,22 |             Rzeczypospolitej, ale tu Rzeczpospolita szkody nie ponosi, jeno
31  I,23 |              mość mówił niedawno, że Rzeczpospolita przepadła i że tylko w spółce
32  I,24 |               Nie my jedni, ale cała Rzeczpospolita ich z otwartymi rękami przyjęła! -
33  I,25 |            berło, a pod stopami cała Rzeczpospolita.~I bił czołem w duszy przed
34  I,25 |              spodziewał, że gdy cała Rzeczpospolita odstępuje pana, gdy wszystka
35  I,25 |        gotują. Oni chcą wytrwać, oni Rzeczpospolitą ratować i Jana Kazimierza
36  I,25 |              tyle, mniemam, chodzi o Rzeczpospolitą, ile i mnie albo księciu
37  I,25 |       wojewodzie wileńskiemu tylko o Rzeczpospolitą chodzi, dla której w każdej
38  I,25 | Rzeczypospolitej osłania. Już też ta Rzeczpospolita z ust. mu nie schodzi. Raczże
39  I,25 |               bo teraz właśnie pora. Rzeczpospolitą diabli biorą, bo już tak
40  I,25 |        utrafić, tedy powiem inaczej. Rzeczpospolita to postaw czerwonego sukna,
41 II,1  |      Wszystkie ich sekreta powiem... Rzeczpospolita sukno czerwone... Dobrze,
42 II,2  |        prywatnego człeka, ale i całą Rzeczpospolitą na śmierć ukąsić możecie,
43 II,2  |          jako Litwa pytała, tak cała Rzeczpospolita spyta: kto ów junak, który
44 II,6  |         wasza, na was i na mnie cała Rzeczpospolita ma oczy obrócone! Ukażmyż
45 II,6  |              i po wypędzeniu Szwedów Rzeczpospolita to zapłaci. Co mi tam gadacie!
46 II,6  |           rejestrami mogę przed całą Rzeczpospolitą dowieść. Tak przeszło dwadzieścia
47 II,6  |         regimentarzu w obozie - tedy Rzeczpospolita nie wie jeszcze, jak wielkiego
48 II,6  |           się w sercach naszych cała Rzeczpospolita, najmędrszego witając senatora
49 II,9  |              już wszystko stracone i Rzeczpospolita nigdy nie wydźwignie się
50 II,9  |            to zguba zupełna, to cała Rzeczpospolita prowincją szwedzką się staje...
51 II,11 |              jakakolwiek sposobność? Rzeczpospolita z każdym dniem zdawała się
52 II,11 |              o potędze, jaką utworzy Rzeczpospolita w połączeniu ze Szwecją,
53 II,11 |            boleje nad tą prześwietną Rzeczpospolitą, nad losem wspaniałego jej
54 II,12 |        miecza. Nie własną siłą on tę Rzeczpospolitą podbił, sami jej synowie
55 II,16 |              i ostatecznie popchnęło Rzeczpospolitą w objęcia króla szwedzkiego,
56 II,17 |          król, hetmani, wojsko, cała Rzeczpospolita... na ratunek swojej Patronce...
57 II,19 |            nie tylko Litwa, ale cała Rzeczpospolita.~- On to nas pierwszy ostrzegł
58 II,19 |             w dal i słyszała je cała Rzeczpospolita.~Śnieg zasypywał ciągle
59 II,21 |          nadzieja, że nie zginęła ta Rzeczpospolita, póki takich kawalerów i
60 II,22 |            musi być wzmocniona, albo Rzeczpospolita zginie niechybnie. Rozpoczęły
61 II,23 |           oręż podnoszą, zginie cała Rzeczpospolita, którą ty jeden, miłościwy
62 II,26 |           powtarzać, co mi rzekł... "Rzeczpospolitą waszą (powiada) diabli muszą
63 II,26 |       Babinicza imię przybrał i całą Rzeczpospolitą przejechawszy, do Częstochowy
64 II,29 |            on zmalał, a natomiast ta Rzeczpospolita, wstając z prochu i krwi,
65 II,29 |             przed tą matką, przed tą Rzeczpospolitą, bo nie poznawał jej rysów,
66 II,29 |             nikogo nie przewidywana. Rzeczpospolita poczęła karać. Było w tym
67 II,30 |         niedawno zupełnie pognębiona Rzeczpospolita. Rozpaliły się dusze ludzkie
68 II,31 |         niedawno zupełnie pognębiona Rzeczpospolita. Rozpaliły się dusze ludzkie
69 II,32 |          domowych wczasów użyć?~- Bo Rzeczpospolita była w potrzebie, a w onych
70 III,3 |         niepomny na klęski, które na Rzeczpospolitą spaść mogą, swojej tylko
71 III,5 |        Czarniecki brwi zmarszczył:~- Rzeczpospolita sama jest wielka, a rodów
72 III,5 |          Więcem pomyślał: zginęła ta Rzeczpospolita niecnotą własnych synów!
73 III,5 |       odrzekł po chwili milczenia:~- Rzeczpospolita jest i zostanie zawsze panią
74 III,5 |          fantazja nie zginie, póty i Rzeczpospolita trwać będzie. Zakonotuj
75 III,7 |           stanęły w oczach.~- Roście Rzeczpospolita, raduje się miła ojczyzna,
76 III,9 |            naukę dla tych, którzy by Rzeczpospolitą napadać chcieli. Przewidywano
77 III,9 |              zapał; widział już całą Rzeczpospolitą w niedalekiej przyszłości
78 III,11|           temu nieprzyjacielowi cała Rzeczpospolita oprzeć się nie mogła!~Wzruszył
79 III,12|            się, mości panowie, za tę Rzeczpospolitą... Ale teraz już bym się
80 III,13|            się, mości panowie, za tę Rzeczpospolitą... Ale teraz już bym się
81 III,15|       konfuzję zatrzeć, inaczej, jak Rzeczpospolita szeroka, za małpiego króla
82 III,16|   przyznawały. A tymczasem, gdy cała Rzeczpospolita zalewała się krwią, uroczystościom
83 III,17|           błyśnie! Król, sejmy, cała Rzeczpospolita z nami!~Tu miecznik, czerwony
84 III,17|            wszystkie prawa, wszystka Rzeczpospolita pokrzywdzona i w najgłębszych
85 III,19|          dochodziły, nie dbam o całą rzeczpospolitą~- Żeby tylko konfiskować
86 III,19|           nim tak potrząsnę, że cała Rzeczpospolita na łeb mu runie.~Rozmowa
87 III,23|           już był pokój zawarty, już Rzeczpospolita odetchnąć i zakwitnąć miała.
88 III,23|            bezsilna jeszcze niedawno Rzeczpospolita znalazła więcej szabel w
89 III,26|           owa powstająca i zwycięska Rzeczpospolita była tylko czczym mamidłem?
90 III,27|           Odjąć go Tatarom! Niech go Rzeczpospolita sądzi, ale nie dajmy poniewierać
91 III,27|          który ciężkie paroksyzmy na Rzeczpospolitą w przyszłości sprowadzić
92 III,31|             się ku ucieczce, tak owa Rzeczpospolita powstawała coraz groźniejsza,
93 III,31|             zanieść miecz polski, bo Rzeczpospolita nie chciała już poprzestać