Tom, Rozdzial
1 I,1 | cofnęła się, a pan Kmicic ruszył ku gankowi. Ale po drodze,
2 I,5 | białe pola, gdy pan Andrzej ruszył z powrotem do Lubicza, a
3 I,7 | różne strony, a sam z resztą ruszył naprzód. Jezdni szli na
4 I,7 | Uczynił się ruch; mały oddział ruszył truchtem ku bagnom pod Józwą
5 I,8 | rzekłszy pan Wołodyjowski ruszył woskowanymi wąsikami, które
6 I,9 | list Radziwiłła, odetchnął, ruszył wąsikami i rzekł:~- Owóż,
7 I,10 | złowrogimi echami. Wreszcie ruszył i sztab. Radziejowski jechał
8 I,10 | mgnieniu oka po równinie i ruszył skokiem ku obozowi. Pan
9 I,12 | rzekłszy zeskoczył z cokołu i ruszył naprzód, a tłum za nim,
10 I,13 | strojny jak na wesele, ruszył do księcia. Łuna od niego
11 I,13 | nic!...~Radziwiłł wstał, ruszył spiesznym krokiem do klęcznika
12 I,13 | potęgę, zanim pod Szkłów ruszył, los całej wojny wypadłby
13 I,13 | przyłączył się do nich; nie ruszył się i wówczas, gdy książę
14 I,13 | Szkotów otaczający więźniów ruszył ku drzwiom.~Kmicic począł
15 I,17 | odpowiedział ani słowa i ruszył naprzód, minął z wolna jadących
16 I,17 | konia.~- Skokiem komendant ruszył! - mówili między sobą. -
17 I,17 | dragon. - Jak zlazł z wozu i ruszył naprzód, tak do tej pory
18 I,17 | wielce zdrożone, popasłszy ruszył pan Roch wraz ze swymi więźniami
19 I,17 | mig chorągiew do pochodu i ruszył wraz z towarzyszami na jej
20 I,18 | strzale oficer zawrócił i ruszył, choć niezbyt pospiesznie,
21 I,18 | szwedzkiego kapitana, natomiast ruszył naprzód całym impetem w
22 I,18 | wziął pistolet w garść i ruszył naprzód. Wkrótce zobaczył
23 I,19 | chorągiew laudańską. W tym celu ruszył przeciw nim i jako bór otaczają
24 I,19 | Książę zostawił piechotę i ruszył z całą jazdą. ~Przybywszy
25 I,20 | tylko i jednym pachołkiem ruszył naprzód; przykazawszy umyślnie
26 I,25 | spółce ze Szwedami na niego ruszył, aby się cofał najprędzej.~
27 I,25 | czylibyś pomagał dalej?~Kmicic ruszył niedbale ramionami.~- Ba!
28 I,25 | Za mną! - rzekł Kmicic.~I ruszył przez miasto ku oberży.~
29 II,1 | Przy tym on do Prus ruszył, tam nie możemy go ścigać,
30 II,4 | nie zabiorą?~Na to Kmicic ruszył ramionami.~- Mówiłem: t
31 II,6 | najlepszym była stanie, ruszył nie omieszkując pod Białystok;
32 II,6 | regimentarz.~Wołodyjowski ruszył chętnie, bo się nudził w
33 II,6 | strudzeni i głodni.~To rzekłszy ruszył koniem, a za nim ruszyli
34 II,9 | chwycił za szablę, żaden nie ruszył za Kmicicem, aby się pomścić
35 II,9 | pomścić za obelgę.~On zaś ruszył wprost do Przasnysza. Na
36 II,9 | do dnia, zbudził ludzi i ruszył z nimi przed siebie. Jechał
37 II,15 | potem w nich!~To rzekłszy ruszył.~Powodzenie wycieczki było
38 II,21 | nie ma czasu!~To rzekłszy ruszył naprzód, a Kmicic za nim.
39 II,23 | powietrze, gdy orszak królewski ruszył dalej. Za wąwozem roztoczyła
40 II,23 | zaufać w każdej potrzebie, ruszył naprzód. Stanęli u drugiego
41 II,23 | żebym ja naprzód do Żywca ruszył i przekonał się, czyli to
42 II,23 | bo zimno.~Pan Tyzenhauz ruszył z kopyta, a orszak królewski
43 II,24 | król.~Kmicic w tej chwili ruszył koniem.~- Pojadę zobaczyć! -
44 II,24 | zamiast złączyć się z nimi, ruszył drobnym kłusem przeciw Szwedom.~
45 II,25 | trzęsieniem zamiatać.~Król ruszył koniem nieco ku dołowi,
46 II,27 | stanął. Zaraz też na Szwedów ruszył, a gdzie by teraz był, nie
47 II,36 | Zamościa nie czekać, i zaraz ruszył w dalszą drogę. Wszelako
48 II,39 | też i Karol Gustaw się nie ruszył, musimy więc jako najprędzej
49 II,40 | zostawiwszy resztę wozów i armat ruszył komunikiem do Sokółki i
50 II,41 | Kmicica.~I kłąb ludzi bezładny ruszył z miejsca, potem wyciągnął
51 II,42 | spieszonym siadać za jezdnymi i ruszył ku szańcom. Poprzednio zostawił
52 II,42 | następujące słowa:~"Król szwedzki ruszył z Elbląga, idzie na Zamość,
53 III,1 | potężniej pan Wejher bronił, ruszył Karol Gustaw do Rzeczypospolitej,
54 III,2 | ROZDZIAŁ 2~Nazajutrz dzień ruszył król w dalszy pochód i przyciągnął
55 III,4 | pogłoski, że Jan Kazimierz ruszył ze Lwowa z kwarcianym wojskiem
56 III,4 | tysiącem jazdy przeszedł San i ruszył ku wschodowi.~- Być może,
57 III,4 | krzyknął Kanneberg.~Oddział ruszył z miejsca skokiem, aż ziemia
58 III,4 | ścisnął kolanami konia i ruszył ławą.~Pan Czarniecki zaś
59 III,4 | piąta, sam stanął na czele i ruszył wraz nią do bitwy.~Lecz
60 III,5 | zbyteczne, ledwie bowiem tabor ruszył, już tylne straże szwedzkie
61 III,8 | Wołodyjowskiego, któren ruszył wąsikami, skłonił się i
62 III,9 | utrudzonym jeszcze żołnierzem ruszył również ku widłom rzecznym.~
63 III,9 | oddział zaś Wołodyjowskiego ruszył dalej, prowadząc ze sobą
64 III,9 | imię Boże! szczęśliwie!" - ruszył z innymi.~A wszakże dwa
65 III,9 | usiłowania, próżno margrabia ruszył natychmiast stojące pod
66 III,10| cierpi, a nawet pan hetman ruszył za królem w dobrym porządku.~-
67 III,11| uciesze wojska, za czym ruszył pan Sapieha chorągwie ku
68 III,12| odebrał rozkaz, aby na podjazd ruszył. Nie rzekł na to nic, zęby
69 III,13| odebrał rozkaz, aby na podjazd ruszył. Nie rzekł na to nic, zęby
70 III,14| przy tym złowrogo wąsikami ruszył, że Zagłobę ciarki przeszły.~-
71 III,15| szturmu. Po skończeniu mszy ruszył każdy z wodzów do swojej
72 III,15| długi.~Po czym nie zwłócząc ruszył raźno na wschód. Subaghazi,
73 III,24| Jakoż tak się stało.~Książę ruszył głęboką i ciemną nocą ku
74 III,24| sprawdziwszy. Świtaniem ruszył sam Duglas z całą siłą naprzód.~
75 III,24| popędził do pierwszej straży i ruszył z nią naprzód. Przez rzednące
76 III,25| Jakoż tak się stało.~Książę ruszył głęboką i ciemną nocą ku
77 III,25| sprawdziwszy. Świtaniem ruszył sam Duglas z całą siłą naprzód.~
78 III,25| popędził do pierwszej straży i ruszył z nią naprzód. Przez rzednące
79 III,26| błagają, proszą, nie chce. Ruszył naprzód... zderzyli się
80 III,26| na ziemi!" Wydostał się, ruszył cyngla krócicy, chybił.
81 III,26| Kmicicem w przedniej straży ruszył ku Prostkom ; wojska rozciągnęły
82 III,27| rycerz westchnął i wąsikami ruszył.~- Nie mam szczęścia, jako
83 III,27| rzekłszy, wąsikami groźnie ruszył. Rössel popatrzył na niego
84 III,27| Prowadź waść!~Chorąży ruszył koniem i wyjechali na wzniesienie.
85 III,27| się dalej w trzcinach, sam ruszył, ile tchu w koniu, z powrotem
86 III,27| nie mieszkając chorągwie ruszył.~Ale tym razem poszła naprzód
87 III,27| ścisnąwszy konia ostrogami, ruszył w skok z miejsca ku rzece.
88 III,27| pułk pancernej rajtarii ruszył ku nim, z początku stępą,
89 III,28| Krakinowa; sam zaś z jazdą ruszył w dwa dni później, zasięgnąwszy
90 III,28| granicy żmudzkiej.~Z Telsz ruszył Babinicz ku Kurszanom, pędząc
91 III,29| Chrząstowski skoczył i wkrótce ruszył błoniem na czele dwustu
92 III,31| Czołem bijemy!~I wóz ruszył dalej, a Oleńka z miecznikiem
93 III,32| po ślubie na nową wojnę ruszył, która od wschodniej ściany
|