Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           przyjęcie miłego gościa, mimo woli wołało ku dalekim stronom,
 2  I,2  |       dobrze działo!~Kmicic rzucił mimo woli okiem po izbie jadalnej
 3  I,9  |            jego widok. Ręką, nawet mimo woli do szabli wiszącej
 4  I,10 |          Gustaw, wbrew rozejmowi i mimo ostatnich poselstw, mimo
 5  I,10 |           mimo ostatnich poselstw, mimo gotowości do ustępstw, naprawdę
 6  I,11 |     otworzył szeroko oczy i począł mimo woli macać się po boku jakby
 7  I,12 |            jak sobie wspomnę albo, mimo przejeżdżając, Wodokty zobaczę,
 8  I,13 |            opuścisz do śmierci!...~Mimo całej gotowości i zapału
 9  I,13 |   najwyższe, a wszyscy przechodząc mimo kłaniali się nisko i zasiadali
10  I,16 |            w słowach jego brzmiały mimo woli akcenta gniewu i groźby,
11  I,17 |          mówisz!~Pan Roch drgnął i mimo woli wyprostował się, bo
12  I,19 | zdziwieniem.~- Ekspedycja? - pytał mimo woli.~- Ruszaj! - rzekł
13  I,20 |              rzekł Kmicic sięgając mimo woli dłonią do głowy.~-
14  I,20 |            wszystkich zwróciły się mimo woli na Billewiczównę, której
15  I,21 |            i próbował zasnąć, lecz mimo całego umęczenia nie mógł.
16  I,22 |   rationibus!~Lecz gdy przechodząc mimo licznej grupy szlachty usłyszał
17  I,24 |           wezwyczaił, z czym zrósł mimo woli duszą i sercem, to
18  I,26 |      zakładnika! - rzekł książę.~I mimo całego gniewu odetchnął
19 II,2  |         pozwolili się tyranizować. Mimo ustawicznych kłótni i swarów,
20 II,3  |      utrapieniu!~Tu stary Kiemlicz mimo woli zatarł ręce i błysnął
21 II,4  |         bronić. Mówiono jednak, że mimo układu znamienitsze miasta
22 II,4  |    życzliwość ku ojczyźnie.~Kmicic mimo woli począł mówić tonem
23 II,4  |            groźnego szaraka i ręka mimo woli chwyciła za szablę.
24 II,6  |        Niepokój Zagłoby wzrastał i mimo przedstawień Skrzetuskiego,
25 II,8  |        książę Janusz i przechodząc mimo, dotknął wskazującym palcem
26 II,8  |       nakładał im wędzidło, tak że mimo woli pomyślał Bogusław: "
27 II,12 |     uczynił wrażenie; każdy bowiem mimo woli pytał się siebie: co
28 II,12 |      nieudanej rozpaczy, że obecni mimo woli zadrżeli, jakoby niebezpieczeństwo
29 II,15 |         przebijały nawet i pułapy. Mimo nadludzkich wysileń, mimo
30 II,15 |          Mimo nadludzkich wysileń, mimo czujności zdawało się, że
31 II,15 |            podjeżdżałem pod mury i mimo huku słyszałem wyraźnie
32 II,17 |             szerzył się jak pożar.~Mimo dość tępej głowy spostrzegł
33 II,17 |        przyszła noc tak ciemna, że mimo ognisk, beczek ze smołą
34 II,17 |          rodu.~- Dalibóg, aż człek mimo woli za szablę ima na jego
35 II,18 |    owładnęła go zupełnie.~Jednakże mimo tych myśli nie zapomniał,
36 II,18 |         okrutnie, tak że co chwila mimo woli chwytał się zań ręką,
37 II,19 |        robota szła tępo. Robotnicy mimo wszelkich ostrożności padali
38 II,19 |      wydały gorzkie owoce.~- Które mimo zimy spożywać musimy na
39 II,19 |          mi dziwno było, że ludzie mimo woli słuchali takiego młodzika...
40 II,21 |   ukończonych pacierzach oczy jego mimo woli zwróciły się na leżącego
41 II,21 |        męstwa, że każdemu przyszło mimo woli na myśl, iż taki człowiek
42 II,22 |             Lecz z drugiej strony, mimo całej wściekłości i wichru
43 II,23 |      odpowiedział nic i przejechał mimo. Dotarłszy do orszaku królewskiego,
44 II,29 |           ręce ziębły, lecz umysł, mimo chwilowych obłędów, mimo
45 II,29 |           mimo chwilowych obłędów, mimo strasznych mar i wizyj,
46 II,30 |             przy których koczowali mimo zimy i mrozu ci, którzy
47 II,31 |             przy których koczowali mimo zimy i mrozu ci, którzy
48 II,33 |           się i poczęli przeciągać mimo. Naprzód jechał na srokatym
49 II,34 |          swej gorącej krwi, odkrył mimo woli najlepszy sposób przekonywania
50 II,34 |         potłuczonej głowie Tatara, mimo całej wściekłości, jaka
51 II,35 |         przednówku, było trudno, a mimo tego wszystko musiało być
52 II,35 |             skąd się wziąłeś?~A on mimo woli począł pokręcać wąsa.~
53 II,39 |     pokochać musiał. Temu uczuciu, mimo pierwszego wstrętu, nie
54 II,41 |         dojrzeć. Po chwili książę, mimo futer, trząść się zaczął
55 II,41 |          się prawie w szał... Ręka mimo woli szukała miecza, który
56 II,41 |         tak straszliwie, iż książę mimo woli spojrzał na drzwi i
57 II,41 |           woli spojrzał na drzwi i mimo całej swej odwagi zmienił
58 II,41 |      książę. - Ja też sobie psalmy mimo febry komponuję, żeby jakowąś
59 II,41 |       grubego pnia drzewa.~Kmicica mimo woli dreszcze przeszły.~"
60 II,41 |           I Oprawcy wstrzymali się mimo woli. Wszystkie oczy zwróciły
61 III,3 |          nadzieję... Co najwięcej, mimo tego, co mu poprzednio mówiono,
62 III,3 |            do uczty tak gromko, że mimo huku dział słychać ją było
63 III,5 |         zełgał.~Marszałek spojrzał mimo woli na Skrzetuskiego, a
64 III,7 |  jenerałami na miejscu.~Tymczasem, mimo zakazów Czarnieckiego, który
65 III,8 |           nas oznajmuje, bo szelmy mimo białej płachty, gotowi strzelać!~-
66 III,9 |          nieco konia i puszczał je mimo siebie tak, aby całą siłę
67 III,11|        nich wrażenie nadzwyczajne. Mimo woli wstrzymali wszyscy
68 III,12|    zaduchem miasto i oblegających.~Mimo największych trudności co
69 III,12|       pobliżu Bramy Krakowskiej, i mimo rozpaczliwej obrony zdobył
70 III,13|    zaduchem miasto i oblegających.~Mimo największych trudności co
71 III,13|       pobliżu Bramy Krakowskiej, i mimo rozpaczliwej obrony zdobył
72 III,14|             Niejeden przecie jutro mimo upału ostygnie, ale nie
73 III,15|         nie wystawiać, tak się już mimo woli od tylu lat wezwyczaił
74 III,15|      zaledwie mogli się rozpoznać. Mimo to walki nie zaniechali,
75 III,15|     zaprzężone, tak on kopnął się, mimo podagry, aż pod nogi królewskie.~
76 III,16|          by na nich mogło, musieli mimo woli łączyć w rozmowach
77 III,16|            zaś teraz: przyklęknął; mimo iż mu broniła, i ucałował
78 III,16|    rzekłbyś, że jego myśl pobiegła mimo woli śladami myśli Oleńki,
79 III,17|        wrócił w kilka dni później. Mimo iż jechał z glejtem Bogusławowym,
80 III,17|           później nadszedł książę. Mimo iż pan Tomasz i Oleńka przyrzekli
81 III,17|           przyjmą go po dawnemu, i mimo wszelkich wysileń, nie mogli
82 III,23|         znając, puszczała te słowa mimo uszu. Lecz natomiast uderzyło
83 III,24|          którego jenerał szwedzki, mimo całej przenikliwości odgadnąć
84 III,25|          którego jenerał szwedzki, mimo całej przenikliwości odgadnąć
85 III,26|            pracę rzetelną, czasem, mimo pościgu, tak długo nie ruszał
86 III,26|         granice Rzeczypospolitej i mimo komend szwedzkich spieszniej
87 III,26|         którego sam Carolus, który mimo zaklęć jenerałów cofać się
88 III,28|        były dnia tego zmęczone, że mimo przedstawień Oleńki niepodobna
89 III,29|       bliskość. Miał on wprawdzie, mimo całej swej odwagi, jakąś
90 III,29|       szeregach jazdy.~Lecz Anusi, mimo że szabelkę miała przy boku
91 III,32|             słuchał go Kmicic, ale mimo usiłowań i nie słyszał,