Tom, Rozdzial

 1  I,4  | pospolitego ruszenia do Rosień nie poszedł, albowiem w wojnach kozackich
 2  I,5  |            w słup i skonał.~Kmicic poszedł w milczeniu do stołu, postawił
 3  I,8  |          rozbijać, tak i ja z nimi poszedł.~Pan Wołodyjowski zdziwił
 4  I,8  |   Wołodyjowski.~Za czym prędko już poszedł do domu i począł się stroić.
 5  I,9  |      triumfował, więc on wcale nie poszedł dziewki szukać. Boleść Bogu
 6  I,10 |      oficer za trębacza przebrany; poszedł nawet z tą myślą wieczorem
 7  I,11 |          gdzie to Jan, córuchno?~- Poszedł do stodół.~Pani Skrzetuska
 8  I,11 |      ziemię puściły, wtedy bym nie poszedł, a i to jeszcze prosiłbym
 9  I,11 |  posiliwszy i napiwszy, zaraz spać poszedł, a pan Jan z panem Zagłobą
10  I,11 |           padł z wysilenia lub nie poszedł na łup drapieżnym zwierzętom.
11  I,12 |               W ogień bym za niego poszedł! - zawołał Zagłoba. - Uważaliście,
12  I,17 |       chcecie?~- Byś z nam i razem poszedł do wojewody witebskiego,
13  I,17 |           hetmana opuścił i z nami poszedł, zrozumże! - rzekł zniecierpliwiony
14  I,18 |      czołem chorągwi dowodził, nie poszedł za przykładem szwedzkiego
15  I,20 |              rzekł miecznik - idę!~Poszedł i po pewnym czasie wrócił
16  I,21 |       odstąpić, to już sobie precz poszedł!~- Nie zwódź, sam to widzisz,
17  I,22 |       uśmiechnął się z przymusem i poszedł dalej.~W tej chwili też
18  I,22 |       listu, nie rzekł ani słowa i poszedł na śmierć z podniesioną
19  I,25 |           i z czym jedzie, ten zaś poszedł zdać sprawę księciu. Po
20 II,3  |       Radziwiłła, a stary Kiemlicz poszedł do chaty rozumując, że Kmicic
21 II,4  |     nieznajomy pan.~- Bo karczmarz poszedł do komory - odparł Kmicic -
22 II,4  |     trzymając ją wysoko nad głową, poszedł wprost do Kmicica i zaświecił
23 II,8  |            gdybyś był za moją radą poszedł; ale przecie, czcąc cię
24 II,9  |            urodzeniu odpowiednie i poszedł pod wiechy, aby się z bracią
25 II,11 |         który ją prowadził.~Oficer poszedł wydać odpowiednie rozkazy.
26 II,13 |         uśmiechnął się spokojnie i poszedł dalej, rzekłszy do samego
27 II,15 |            służę, jak mogę!~Przeor poszedł dalej.~Świtało już zupełnie,
28 II,15 |      Chciałbym jeno, by mój Soroka poszedł, bo to rzeźnik okrutny.~
29 II,16 |          pan Andrzej zaś spokojnie poszedł ku bramie.~Działo się to
30 II,17 |           i cześć Marii, aby sobie poszedł do Wielunia lub gdzie by
31 II,17 |          bracia moi, do kaplicy!~I poszedł pierwszy, a za nim inni.
32 II,17 |            panują. Najlepiej, żeby poszedł w przebraniu. Tu kolety
33 II,17 |          inaczej! Bez tego bym nie poszedł, bo diabeł by miał przystęp
34 II,17 |        Potem zaś, wesoły jak ptak, poszedł czynić przygotowania.~W
35 II,17 |            głowa niemiła?~Lecz nie poszedł tej nocy pan Kmicic, bo
36 II,17 |          nie było już ani śladu.~- Poszedł!... - rzekł ze zdumieniem
37 II,17 |      zdumieniem ksiądz Kordecki.~- Poszedł! - odrzekł pan Czarniecki.~-
38 II,17 |         niego nie boję. To bestia, poszedł tak, jakby szedł pod wiechę
39 II,17 |          tam? - spytał.~- Babinicz poszedł na ochotnika prochami kolubrynę
40 II,17 |      prochem, sznur, krzesiwo... i poszedł. - Pan Zamoyski ścisnął
41 II,19 |           i dawne grzechy starła." Poszedł, zginął, więc teraz mogę
42 II,20 |            a teraz ku górom srogim poszedł, które za Krakowem leżą;
43 II,20 |          pana marszałka do Lubowli poszedł i z jego się wojskami połączył.~-
44 II,21 |          świtaniem ubrał się już i poszedł do farnego kościoła Bogu
45 II,23 |    żołnierzami do pana Sapiehy nie poszedł?~- Bom sobie ślub do Częstochowy
46 II,23 |       gdzie król? - spytał. - Król poszedł w góry z wielkim wojskiem
47 II,28 |           gminem. Sam bym pierwszy poszedł pruskiego piwa popróbować.~-
48 II,29 |              Nie żyje! nie żyje! - poszedł głos z ust do ust. - Nie
49 II,34 |           było już późno, a Kmicic poszedł do swej kwatery do drogi
50 II,34 |            Idź no, obacz!~Pacholik poszedł i rozmówiwszy się za drzwiami,
51 II,34 |          dzienne czynności. Kmicic poszedł naprzód do kancelarii po
52 II,34 |           woźnica wozem zawraca, i poszedł wprost ku północy. ~
53 II,35 |           swego gościa. Pan Kmicic poszedł za jego wzrokiem i poza
54 II,36 |        Tatarów naprzód wyprawię.~I poszedł zaraz wydać im rozkazy,
55 II,40 |          wysłał. Sam z główną siłą poszedł do Janowa i tam posiłki
56 II,41 |          dziennym trudem, spać już poszedł. Ze snu głębokiego rozbudził
57 II,42 |          go z boku. On umknął się, poszedł trzy tysiące kroków i wraz
58 III,3 |      jeszcze nocy pan Wołodyjowski poszedł na podjazd i nad ranem sprowadził
59 III,3 |            tego pan Czarniecki nie poszedł na Zawiśle, ale znów krążył
60 III,4 |       połowę ludzi w pień wyciął i poszedł. Po nim podziękował pan
61 III,4 |        Szwedom zginąć bez ratunku.~Poszedł Duglas pod Przemyśl spróbować,
62 III,5 |         łunę i usłyszawszy strzały poszedł pan Strzałkowski, jakoby
63 III,7 |            Po rudnickich terminach poszedł król dalej w klin, między
64 III,7 |             Ledwie po okolicy głos poszedł, sypnęło się do niego parę
65 III,9 |     skoczyła ku niemu w dym. Drugi poszedł Szandarowski, trzeci Wąsowicz,
66 III,10|            Roch.~- I gdzie Carolus poszedł? - spytał Charłampa Wołodyjowski.~-
67 III,10|   popłynęła szmagami, a on z jazdą poszedł po Przywiślu ku Warszawie.~-
68 III,10|    zapieczętowane pismo. Kasztelan poszedł z nim przed okno, bo w chałupie
69 III,11|            Kmicic zsiadł z konia i poszedł naradzić się z towarzyszami.~-
70 III,12|          odważą!~- A gdzie król?~- Poszedł do Prus. Król nie wierzy,
71 III,13|          odważą!~- A gdzie król?~- Poszedł do Prus. Król nie wierzy,
72 III,14|         Jakoż wróciwszy do siebie, poszedł pan Andrzej za tą radą,
73 III,15|           jego prąd ludzki. On zaś poszedł, bo jakkolwiek wielka wziął
74 III,15|         sztab główny. Na ich widok poszedł szmer przez tłumy:~- Wittenberg
75 III,16|            gdyby za radą Sakowicza poszedł. Sam starosta oszmiański,
76 III,18|           nie minie...~To rzekłszy poszedł do Oleńki.~Książę tymczasem
77 III,20| przewidział taki rozkaz, wolej bym poszedł na tę wyprawę... Ja panią
78 III,20|       zebrał i do konfederatów nie poszedł.~Pan miecznik wziął się
79 III,22|            się o tym od żołnierzy, poszedł natychmiast z nowiną do
80 III,22|     najzdrowszy, kazał się ubrać i poszedł do Anusi.~- Przyszedłem
81 III,23|            Bützowa i swoje własne, poszedł, ale nie do Prus, tylko
82 III,24|       zdobył się na poczet zacny i poszedł do husarzów, do kniazia
83 III,25|       zdobył się na poczet zacny i poszedł do husarzów, do kniazia
84 III,26|          długo, zawrócił czambuł i poszedł wielkim pochodem ku panu
85 III,26|          nam, że on wprost do raju poszedł.~- Pewnie, że tak, to mu
86 III,27|           za ordą nadążały.~Kmicic poszedł w pierwszej ordzińskiej
87 III,29|          nikogo nie żywił. Po czym poszedł nie wiadomo dokąd, bo słuch
88 III,30|      powstał z upadku, z grzechu i poszedł pokutować nie w kruchcie,
89 III,30|            idę, Chryste! idę!...~I poszedł.~A w rejestrze niebieskim,