Tom, Rozdzial

 1  I,1  |             dziwno.~- To też obyczaj nasz smoleński: do niewiast czy
 2  I,7  |             nie ma takiego zamku jak nasz pan miłościwy, to wiadoma
 3  I,7  |            przyozdobił.~- Szczęśliwy nasz król! - westchnęła Terka.~-
 4  I,7  |          jest mężny i rezolutny, ale nasz pułkownik da sobie z nim
 5  I,7  |              nasza panna! Niech żyje nasz pułkownik! - wołały potężne
 6  I,8  |         głody, a po beresteckiej sam nasz pan miłościwy za głowę mnie
 7  I,10 |             pan Rej go tam zna, a on nasz. Zresztą, choćby go poznali,
 8  I,10 |    zakrzyknęły: "Vivat Radziejowski, nasz podkanclerzy!" - a on przejeżdżał
 9  I,12 |         powodu poczęli o niej gadać. Nasz książę wojewoda musiał się
10  I,12 |             Masz waszmość słuszność! Nasz Radziwiłł do takich rzeczy
11  I,12 |         nigdy takiego wodza, jak był nasz książę Jeremi. Człowiek
12  I,12 |           Łowiczu, tuż pod Warszawą. Nasz król uciekł z Warszawy,
13  I,12 |         Karola Gustawa... Zawinił bo nasz pan, Jan Kazimierz, srodze
14  I,12 |                 Wola boska!... Jeden nasz książę może Litwę ocalić...~
15  I,12 |           Niech Bóg ma w opiece cały nasz dom i chwały mu przyczyni.~-
16  I,12 |            Defensor patriae! Obrońca nasz! Na Szweda, mości panowie!
17  I,12 |         głosy. - Pójdziem, gdzie nas nasz hetman książę poprowadzi;
18  I,13 |              podgolone łby dymiły.~- Nasz książę, nasz hetman będzie
19  I,13 |           łby dymiły.~- Nasz książę, nasz hetman będzie tego testamentu
20  I,13 |               Mości książę! hetmanie nasz! - błagał stary Stankiewicz -
21  I,14 |        wypiera za to, żem chciał dom nasz nie znanym dotąd blaskiem
22  I,14 |          Szwedzi są za mną, elektor, nasz krewny, pomoc przyrzeka.
23  I,17 |       niewoli w Krymie siedział. A i nasz pan miłościwy Joannes Casimirus
24  I,17 |             na drugie ma Roch, bo to nasz szczególniejszy patron.~-
25  I,17 |             królewskie pokoje, a pan nasz miłościwy, jako się w żołnierzach
26  I,18 |           nawojowawszy. Kowalski już nasz duszą i ciałem. Setny to
27  I,22 |              książę hetman, wojewoda nasz!~Wtem pan Jurzyc, już trochę
28  I,22 |           Janusz Radziwiłł, wojewoda nasz, hetman i książę!"~- Wielki
29  I,23 |           dwóch mieć po sobie, i dom nasz nie tylko nie upadnie, ale
30  I,24 |              Dopiero jak mnie książę nasz z Warszawy aż do Smoleńska
31  I,25 |           Uda się, to miłościwy król nasz panów z was poczyni... Ja
32 II,1  |              Witkowski, Zawratyński, nasz pułkownik - i wszystkich
33 II,3  |            bo my, pamiętając na stan nasz, chłopskim procederem się
34 II,4  |             korony spadają: exemplum nasz król Jan Kazimierz, który
35 II,4  |             Billewiczach:~- Schwycił nasz pułkownik tego zdrajcę w
36 II,4  |   rozstrzelali. A przy tym, może się nasz pułkownik i łez panny Billewiczówny
37 II,6  |        obczyźnie ma choć tę pociechę nasz ojciec, nasz pan kochany,
38 II,6  |             tę pociechę nasz ojciec, nasz pan kochany, nasza krew
39 II,6  |           masz w Rzeczypospolitej, a nasz pan Zagłoba dobry do prowiantowania
40 II,6  |       żołnierze.~- A tak i przyszedł nasz wódz! - powtarzali z rozczuleniem
41 II,7  |            krewny, a przez Kiszków i nasz.~- Swoją drogą to diabeł
42 II,11 |           szczerze waszmości, że pan nasz boleje nad tą prześwietną
43 II,12 |      dopomogli; ale jakkolwiek naród nasz nisko upadł, jakkolwiek
44 II,12 |          Wrzeszczowicz sam katolik i nasz dobrodziej - rzekł inny
45 II,14 |             usta powtarzały: "Ojciec nasz dobry, pocieszyciel, obrońca,
46 II,15 |      Czarnieckiego, wołając: "Zbawca nasz! opiekun!" On zaś bronił
47 II,16 |              pan miecznik sieradzki, nasz kochany wódz, raduje się
48 II,16 |          przyjdzie i na niego kolej. Nasz Karolek, byle się z Prusami
49 II,17 |                 Źle, ojcze wielebny. Nasz mur dłużej niż dzień nie
50 II,18 |            on po talarze z głowy, za nasz trud, za naszą pracę...
51 II,20 |           żydowskiej! Niech jeno pan nasz nogą granicę przestąpi,
52 II,20 |  oprzytomniawszy zupełnie.~- A gdzie nasz miłościwy król rezyduje?~-
53 II,20 |             ale pierwej musi się pan nasz miłościwy sam przekonać...
54 II,20 |           się przed różnymi narodami nasz dziad Zygmunt Pierwszy szczycił,
55 II,21 |             całą swemu królowi.~- To nasz pan! nasz pan nieszczęsny! -
56 II,21 |              królowi.~- To nasz pan! nasz pan nieszczęsny! - powtarzał
57 II,21 |              Kmicic - ciężko zawinił nasz naród, grzeszny jest i słusznie
58 II,25 |               Niech żyje król, ociec nasz! - wołali górale.~Tymczasem
59 II,28 |           ręce włożył. Miłościwy pan nasz, Joannes Casimirus, ma tylko
60 II,33 |           rzekł pan Michał - że król nasz jegomość taką umowę zawarł,
61 II,33 |     pięciuset ordyńców ma być dodany nasz oficyjer, przy którym będzie
62 II,35 |           pomiędzy sobą:~- Ej, sokół nasz Kmitah, nie da swoim barankom
63 II,37 |              nie podniesie i uczynek nasz ogólną aprobatę otrzyma."~
64 II,38 |              nie podniesie i uczynek nasz ogólną aprobatę otrzyma."~
65 III,2 |             i gniewu bożego.~- Gdyby nasz książę żył! - mówił Skrzetuski -
66 III,2 |             pan Wołodyjowski. - Jako nasz książę innych panów głową
67 III,6 |                Vivat pan Czarniecki, nasz wódz!~Kasztelan zmarszczył
68 III,10|            Zagłoba - co wojny tyczy, nasz dziad w lot zgadnie, jakoby
69 III,11|          Wołodyjowski - bo chociaż i nasz pan miłościwy lubi się także
70 III,12|               nie wytrzymam! Oto pan nasz! ojciec! (mości panowie!
71 III,12|            już szlocham!) ojciec!... nasz król, niedawno tułacz od
72 III,13|               nie wytrzymam! Oto pan nasz! ojciec! (mości panowie!
73 III,13|            już szlocham!) ojciec!... nasz król, niedawno tułacz od
74 III,16| Billewiczówna.~- Tak jest, bo książę nasz wolał zostać w Taurogach
75 III,16|             młody oficer - że książę nasz pragnie należeć do rozbioru
76 III,18|           mość nie zważałbyś na stan nasz chudopacholski?~- Tacyż
77 III,19|          jako piorun i cały rachunek nasz na szybkości polega, to
78 III,19|              rękę moją konfederaci i nasz eks-kardynał w koronie.~
79 III,21|            drzwiami.~- To już będzie nasz przyjaciel!... - odrzekł
80 III,23|              po cóż by miłościwy pan nasz z amnestii, którą wszystkim
81 III,24|             jako teraz rzeczy stoją, nasz król, nasza miła ojczyzna,
82 III,25|             jako teraz rzeczy stoją, nasz król, nasza miła ojczyzna,
83 III,26|            nią zbyt długo rozwodził. Nasz pan miłościwy... dajże mu
84 III,26|              będą wpisane, a może na nasz własny.~Kmicic westchnął.~-
85 III,27|             Vivat Jan Kazimierz! pan nasz i ojciec miłościwy!~Tu powstał
86 III,27|        wzniósł ręce do góry.~- Vivat nasz hetman, wódz zwycięski!~-
87 III,31|           billewiczowska substancja, nasz pot, nasz trud. Tamten nieszczęśnik
88 III,31| billewiczowska substancja, nasz pot, nasz trud. Tamten nieszczęśnik
89 III,32|          żyje! - powtórzyły tłumy. - Nasz starosta upicki niech żyje!