Tom, Rozdzial

 1  I,2  |            niego z kielichami. On zaś wziął się pod boki i śmiał się
 2  I,8  |     pacunelskim dworku i duszno, więc wziął czapkę, by wyjść trochę
 3  I,8  |              Nosaczu?! Skądżeś się tu wziął?~Towarzysz, który istotnie
 4  I,10 |             dla bardzo pilnych spraw, wziął permisję.~Jednakże zły przykład
 5  I,10 |              aż dopiero pan Władysław wziął wszystko w ręce i przyprowadziwszy
 6  I,11 |           waszmościowie wiedzieć, kto wziął w jasyr Gustawa Adolfa,
 7  I,12 |            tylko że wiana żadnego nie wziął, ale jak to widać - u tych
 8  I,12 |        przyjechał...~Takem ten afront wziął do serca, żem się tam więcej
 9  I,13 |               i tylu królom pokrewny, wziął obok księżnej miejsce najwyższe,
10  I,13 |       Pytajcie się go, jakie korupcje wziął od Szweda? Ile mu wyliczono?
11  I,14 |     przegrażać mogła?~Tu książę głowę wziął w ręce i powtórzył po trzykroć:~-
12  I,15 |               pan Michał.~Pan Zagłoba wziął pierścień, wsadził go na
13  I,15 |             to jest...~Jan Skrzetuski wziął go pod boki i podnósł jak
14  I,17 |             wolności, chętnie bym cię wziął w ramiona, bo co swój, to
15  I,17 |           koniu?~- Tak jest!~Kowalski wziął się za głowę.~- Jezusie
16  I,17 |            Ledwie go pan Wołodyjowski wziął na oko, wnet zakrzyknął:~-
17  I,17 |                To rzekłszy pan Michał wziął buławę z rąk Zagłoby, uszykował
18  I,17 |               skądżeś ojciec buńczuka wziął? - pytał Jan Skrzetuski. -
19  I,17 |             wyglądał! Skądem buńczuka wziął? Oto razem z deputacjami
20  I,18 |            spuścił szablę na temblak, wziął pistolet w garść i ruszył
21  I,20 |           progu; wreszcie pan Andrzej wziął krok przed miecznikiem i
22  I,20 |               hetmański Kmicicowi. Ów wziął go do rąk i począł przebiegać
23  I,22 |               pośle.~To mówiąc książę wziął z rąk pana Suchańca paczkę
24  I,22 |             ich nie minie!...~Po czym wziął drugi list, ale zaledwie
25  I,22 |             jego ramieniu.~Wówczas on wziął ją na ręce, tak lekko jak
26  I,25 |          znajdzie..."~Książę Bogusław wziął się aż pod boki ze śmiechu:~-
27  I,25 |               książęcej mości.~Książę wziął kapelusz i wyszli.~Przed
28 II,2  |          zamiast pytać lub rozmawiać, wziął głowę w ręce i zamyślił
29 II,4  |               tedy, siadł za stołem i wziął się znowu do jadła. Nieznajomy
30 II,4  |            przed kim stoję.~Młody pan wziął się w boki:~- Jestem pan
31 II,6  |              przychodził, a po chwili wziął się w boki i głowę do góry
32 II,6  |       witebski przechylił się w tył i wziął się w boki ze śmiechu.~-
33 II,7  | Krzeczowskiego, wyciął Mozyrz, Turów, wziął szturmem Kijów i tak przycisnął
34 II,8  |             listem.~Wojewoda wileński wziął pismo do ręki i przeżegnał.
35 II,12 |         skończył, sam ksiądz Kordecki wziął do spowiedzi pana Andrzeja
36 II,13 |           pismo Wrzeszczowicza, a ten wziął je z ich rąk i odczytał
37 II,13 |              jego reputację. Wreszcie wziął lont i przytknął do zapału.~
38 II,14 |              tę stronę. Ten nadszedł, wziął pana Andrzeja obu rękoma
39 II,14 |               przyozdobi!~To rzekłszy wziął go pod ramię i poprowadził
40 II,15 |         Millerowi pochlebić.~Lecz ten wziął to widocznie przeciw sobie,
41 II,15 |             rzucić się kazał, sam zaś wziął się nieco w prawo i mając
42 II,17 |            obchodził jak zwykle mury, wziął go na bok i rzekł z cicha:~-
43 II,17 |            rozsadzać.~- Jak to? Co?~- Wziął kiszkę z prochem, sznur,
44 II,18 |        milczenia; po czym pan Zbrożek wziął się w boki i spytał go z
45 II,18 |              na belce. Wówczas Kmicic wziął się w boki i począł się
46 II,19 |               Tymczasem Wrzeszczowicz wziął w ręce całą władzę i z niezmierną
47 II,25 |            zastąpić. Po prawicy króla wziął miejsce nuncjusz Widon,
48 II,27 |           promieniała coraz bardziej; wziął znowu akt do ręki i znów
49 II,28 |            się ojczyźnie.~Pan Zagłoba wziął się w boki i zamyślił się
50 II,28 |                kiedy zaraz synów jego wziął w opiekę, że i ojciec lepszy
51 II,29 |             onych paziów. Bogusław ją wziął do Taurogów.~- Oj! - rzekł
52 II,32 |                rzekł pan Michał.~Król wziął pismo i zaczął czytać, ale
53 II,35 |             spadały mu aż na ramiona. Wziął też po ojcu tylko owe krucze
54 II,35 |            pokręcać wąsa.~Po obiedzie wziął go pod ramię pan starosta
55 II,35 |         Sapiehy się udać. Byle sprawę wziął do serca, to jako wojewoda
56 II,37 |           oddać, oddaję!~Stary hetman wziął na to pana Kmicica za ucho
57 II,38 |           oddać, oddaję!~Stary hetman wziął na to pana Kmicica za ucho
58 II,40 |           waszej dostojności.~Sapieha wziął list, otworzył dość niedbale,
59 II,40 |               jeszcze wieczora Kmicic wziął glejt, dwóch Kiemliczów
60 II,42 |              dawał znać hetmanowi, iż wziął tył Bogusławowemu wojsku.~
61 III,2 |         starosta kałuski do serca nie wziął, lecz on, czy nie zmiarkował,
62 III,2 |            Waldemara, więc oczywiście wziął pan Zagłoba na się za tę
63 III,3 |             załogę w Lublinie, Lublin wziął i komunikiem dąży ku Zamościowi.~
64 III,5 |            tedy dopiero skakały, a on wziął je kijem razić mówiąc: "
65 III,5 |              z zadowolenia, a Zagłoba wziął się w boki i mówił dalej:~-
66 III,5 |              szczęście, stary Zagłoba wziął sprawę w ręce, pojechał
67 III,6 |            pomocą.~- Zaniechać go! On wziął w moich oczach, niech ją
68 III,6 |             Mości Szandarowski, a kto wziął chorągiew?~- Dawajcie pachołka! -
69 III,7 |               Karol Gustaw w boki się wziął z radości, a usłużni dworacy
70 III,7 |             że pana Zagłobę aż strach wziął, wiedział bowiem, że z panem
71 III,8 |             pismo Czarnieckiego.~Król wziął list i począł czytać, tymczasem
72 III,9 |            jenerała, któregom w jasyr wziął.~- Toś waść wziął jenerała? -
73 III,9 |               jasyr wziął.~- Toś waść wziął jenerała? - spytał żywo
74 III,9 |               Czarniecki.~- Kogom nie wziął, czegom nie dokonał! - odpowiedział
75 III,10|             nie mógł, a gdy kasztelan wziął go w objęcia, łzy ciurkiem
76 III,11|            kilka głosów.~- Bo jak się wziął pan podkanclerzy Radziejowski
77 III,12|         przeżegnam.~To rzekłszy, król wziął z ręki księdza Cieciszowskiego
78 III,13|         przeżegnam.~To rzekłszy, król wziął z ręki księdza Cieciszowskiego
79 III,14|                bo mnie pan Czarniecki wziął ze sobą. Mówiono o szturmie,
80 III,15|             rozstrzygnął. Pan Zagłoba wziął w nim udział, mylił się
81 III,15|         poszedł, bo jakkolwiek wielka wziął od natury w udziale przezorność
82 III,16|           szrankach.~Pewnego razu sam wziął w nich czynny udział i przybrany
83 III,17|             Co można było wziąść, tom wziął, ale tego mało.~- Za szczęście
84 III,19|         słyszysz?~Starosta oszmiański wziął listy i podał, a Bogusław
85 III,20|           boża!" - przecie żal zawodu wziął górę nad rezygnacją i łzy
86 III,20|             nie poszedł.~Pan miecznik wziął się w boki:~- A! a! boi
87 III,29|         doniesieniem, że pan Babinicz wziął Poniewież, a ze Szwedów
88 III,32|          osiadł. Chorąstwo orszańskie wziął po nim stryjeczny jego,