Tom, Rozdzial

 1  I,4  |           bowiem kawalerowie iść w pomoc panu Kmicicowi do Upity.~
 2  I,5  |            posłali do Poniewieża o pomoc. Przyszło sto głupich pachołków
 3  I,5  |       przypuszczenia.~- Pójdźmy na pomoc! - wołali śmielsi - nie
 4  I,6  |         ale sława za wojska ani za pomoc starczyć nie mogła, więc
 5  I,7  |          Stakjanowie przybywali na pomoc braci, a za nimi zbrojni
 6  I,7  |            wezwać nieprzyjaciela w pomoc inna rzecz. Nie wykręcisz
 7  I,12 |           na wojnę okrutną i każda pomoc mu miła... Kogoż więc może
 8  I,12 |       stamtąd do cudzych krajów, o pomoc prosić. Źle, mości panowie
 9  I,12 |          jej zdrowiem naszym iść w pomoc pod wodzą tak wsławionego
10  I,12 |      zamiary tworzy, do których mu pomoc potrzebna.~- Alboś to nie
11  I,13 |     utraceniu wszelkiej nadziei na pomoc najjaśniejszego króla, my,
12  I,14 |         mną, elektor, nasz krewny, pomoc przyrzeka. Uwolnię kraj
13  I,15 |             Dalibóg, może to jakaś pomoc dla nas.~- Pewnie, że niezwyczajne
14  I,21 |           Hetman wyprawiając się w pomoc Kmicicowi miał był nadzieję,
15  I,22 |           króla szwedzkiego, który pomoc przeciw nieprzyjaciołom
16  I,23 |     rosnącą potęgę szwedzką i mogą pomoc dać... Tatarzy też, wiem
17  I,23 |            pod Potockim przyjdą na pomoc... Desperat dziś Jan Kazimierz,
18  I,25 |           gdyby nie niespodziewana pomoc, która jakoby z nieba im
19  I,25 |           ile że i z naszej strony pomoc była.~- Cóż to była za chorągiew? -
20  I,25 |         nich oko. Ofiarował już im pomoc przeciw Szwedom, ale Gdańszczanie
21  I,25 |            tylko ofiaruje im swoją pomoc. Gdy je raz będzie miał
22 II,2  |            abyście jedni drugim na pomoc iść mogli. Hetman mało ma
23 II,4  |         Kmicicowi żołnierze szli w pomoc panom.~Zawierucha przewaliła
24 II,4  |         aby w razie przeszkody dać pomoc.~- Wszystko powiem, jakoby
25 II,6  |            pole! Wezwij czartów na pomoc i próbujmy się!... Wychodź!~
26 II,6  |        które zdrajca Zołtareńko na pomoc wysłał, jak już ciężko było,
27 II,10 |       kazał. Pan starosta, któremu pomoc jako z nieba spadła, przyjął
28 II,13 |            heretykom, przybędzie w pomoc pobożnym usiłowaniom sług
29 II,13 |        Próżno diabelskie wzywasz w pomoc rogi,~Na próżno palisz i
30 II,14 |        ręce i mówił:~- Bóg mrozy w pomoc nam ześle! Ciężko będzie
31 II,15 |         Żegocki, który chce iść na pomoc Częstochowie.~- Przepowiedziałem,
32 II,16 |            tatarskiego, że idzie w pomoc wygnanemu królowi i wszystkich
33 II,16 |      zapewnić, tron odzyskać i nam pomoc w ucisku przynieść!~Maska
34 II,16 |          jakie wojsko oblężonym na pomoc przyciągało.~Tak więc nie
35 II,16 |           Szwedów siec i że chan w pomoc ciągnie. Jeśli tak, to Miller
36 II,18 |       ludzkie, krzyki i wołania na pomoc; jak na miejsce wypadku
37 II,19 |           osoby Millera i biegło w pomoc. Po drodze widzieli oddziały
38 II,20 |     tysięcy, okrągło, ordy idzie w pomoc Janowi Kazimierzowi, a szlachta
39 II,22 |          którzy wedle wiadomości w pomoc idąc, tam właśnie na rezolucję
40 II,22 |          do którego w poselstwie o pomoc był wysyłany, uczynił uwagę,
41 II,22 |       razie potrzeby ześle mu taką pomoc, jakiej się nawet nie domyślacie,
42 II,24 |  wszystkimi ludźmi.~Nie szedł on w pomoc Kmicicowi, poświęcił go,
43 II,24 |          że same góry przychodzą w pomoc prawemu królowi i panu.~
44 II,24 |       mężów, rozpaczliwe wołania o pomoc, kwik koński, zgrzyt i straszliwy
45 II,24 |   załzawioną twarz ku niebu.~- Oto pomoc boska, oto Opatrzność, która
46 II,24 |        wiecie, komuście przyszli w pomoc... Oto król i pan wasz,
47 II,24 |    psiajuchów, chcieliśmy im iść w pomoc, ale baliśmy się spłoszyć
48 II,29 |         lada dzień nadciągnie mu w pomoc Bogusław. Przyleci to młode
49 II,29 |          wojewodzie wileńskiemu, w pomoc iść zamierzam, tedy im W.
50 II,30 |       chanowym sto tysięcy ordy na pomoc Rzeczypospolitej, z której
51 II,30 |           u Syna Twego uprosiła mi pomoc do wypełnienia tego, co
52 II,31 |       chanowym sto tysięcy ordy na pomoc Rzeczypospolitej, z której
53 II,31 |           u Syna Twego uprosiła mi pomoc do wypełnienia tego, co
54 II,32 |           później poprowadzić je w pomoc panu Czarnieckiemu i konfederackim
55 II,33 |          Grzech pogańskich synów w pomoc wzywać! - odzywały się głosy.~-
56 II,34 |           dowodnie, jako chan daje pomoc Rzeczypospolitej. Zaświeciły
57 II,34 |            panu wojewodzie szedł w pomoc. A gdy i twojej ochocie
58 II,36 |          Tatarów stłumił wołanie o pomoc i krzyki przerażenia wydobywające
59 II,39 |        niemałą hetmanowi przywiódł pomoc.~Nie tyle jednak liczba
60 II,42 |        książę Bogusław przysyła im pomoc.~Lecz gdy zaledwie sto kroków
61 III,1 |       Gdzie są owe wojska, które w pomoc nam przyjdą, gdzie zamki,
62 III,3 |      wojska, sprowadzi całą ordę w pomoc i w całym kraju potężny
63 III,4 |           chwili może im przyjść w pomoc.~Zapomnieli o tym, iż zaraz
64 III,7 |          mógł ciągle przychodzić w pomoc głównej armii, umyślił więc
65 III,7 |         swoich, nie mogąc im iść w pomoc.~Zamek wpadł w ręce polskie.~
66 III,9 |     prezydia nie mogły spieszyć na pomoc, bo nie mogły wychylać się
67 III,9 |           dragonię Lubomirskiego w pomoc Wąsowiczowi.~Lecz Szwedzi
68 III,10|            Ten w nich! Skoczą mu w pomoc pospolitacy, którzy byli
69 III,11|     przyrzeknę, że zaraz idziemy w pomoc, niech się nieborakowie
70 III,11| nadzwyczajną powagą i godnością, a pomoc przyrzekł pod warunkiem,
71 III,11|            wojskiem przyjdzie mu w pomoc. Nadeszły też wieści i od
72 III,11|         jakoby oblężonym przyjść w pomoc.~Zaś Szwedzi gotowali się
73 III,11|           przychodził, ile mógł, w pomoc ubogim, rozsyłając ich partiami
74 III,11|     Pierwszy Oskierko przybył mu w pomoc ze spieszoną dragonią. Na
75 III,11|           szable. Skoczyła swoim w pomoc rajtaria szwedzka i zwarła
76 III,11|      przebiegną im drogę, zaraz im pomoc wyślę!~Akbah-Ułan wspiął
77 III,14|         zaciągami nadchodzą, ale w pomoc nie idziem, bo księciu od
78 III,15|            co się dzieje, biegli w pomoc z dymiącymi od krwi szablami,
79 III,15|        Wtem Wojniłłowicz skoczył w pomoc Wołodyjowskiemu, za nim
80 III,18|         szlacheckiego, pospólstwa, pomoc szwedzka na wojnę moskiewską
81 III,20|         ucieczki, i to, że na jego pomoc rachuje. Poczęła mu przedstawiać,
82 III,22|            pruskich, bądź wysłać w pomoc samemu królowi zamierzającemu
83 III,22|        zechciał sierocie przyjść w pomoc...~- Nie bądź mu jeno krzywa,
84 III,27|           ta, że z Ełku spieszy na pomoc pod Prostki dwa tysiące
85 III,27|       piechotę pruską śpieszącą na pomoc. Za nią litewskie chorągwie
86 III,27|      dragonów, lecący jak wicher w pomoc rozerwanej rajtarii.~"Nic
87 III,27|          tym brodem przyjdzie mi w pomoc..."~Tymczasem rozległ się
88 III,27|        rzeki nikt nie przybywał na pomoc.~Pokazało się, że nieprzyjaciel