Tom, Rozdzial
1 I,5 | mieć innych. Po pobiciu hetmana wielkiego nieprzyjaciel
2 I,5 | asygnacje na prowianty od hetmana wielkiego albo od pana podskarbiego. "
3 I,6 | ciężkimi zaiste wielkiego hetmana obarczali zarzutami: iż
4 I,8 | gościńca. Ja służył u pana hetmana polnego, ale potem chorągiew
5 I,8 | wojewody wileńskiego, naszego hetmana. Przysyła ci list zapowiedni,
6 I,8 | i drugi list, prywatny, hetmana do ciebie.~- To dawaj !~
7 I,8 | króla Tyzenhauz do naszego hetmana i coś tam, zamknąwszy się,
8 I,8 | zjadła. Jakoż wieści od hetmana i widoki pracy ciężkiej
9 I,11 | udali się pod chorągwie hetmana wielkiego litewskiego, księcia
10 I,12 | szeptał on jeszcze coś do ucha hetmana, na koniec rzekł głośno:~-
11 I,12 | który Burłaja, największego hetmana po Chmielnickim, tą oto
12 I,12 | waszmościom w imieniu pana hetmana, dziękuję waszmościom, ale
13 I,13 | ojcem teraźniejszego pana hetmana.~- A ja pod panem Koniecpolskim,
14 I,13 | piersi. Kmicic nie odrywał od hetmana zdumionych oczu.~- Teraz
15 I,13 | pióra i aksamity. Ujrzawszy hetmana sformowali się w dwa szeregi,
16 I,13 | oświecił olbrzymią postać hetmana, który mając za sobą pana
17 I,13 | usłyszał pan Andrzej głos hetmana:~- Chodź za mną!~Kmicic
18 I,13 | Wojskowymże to przystoi wodza, hetmana, odstępować i protestację
19 I,14 | wprawdzie swej buławy pod nogi hetmana, ale nie stanął przy nim
20 I,15 | Może też Bóg zeszle na hetmana upamiętanie. W nocy nieraz
21 I,15 | chorągwi. Idą pewnie do hetmana w deputacji. Jak mi Bóg
22 I,16 | straszną wieść o zdradzie hetmana wielkiego, o przejściu jego
23 I,17 | usłuchał rozkazu!... byś hetmana opuścił i z nami poszedł,
24 I,17 | co by ja był wart, gdybym hetmana opuścił. Nie mój rozum,
25 I,17 | dowiedzą, o uwięzieniu pana hetmana polnego, pana kawalera Judyckiego,
26 I,17 | nie zaniedba, aby sadzami hetmana odmalować, i lepiej to potrafi
27 I,17 | Widocznie wieść o przejściu hetmana do Szwedów rozbiegła się
28 I,17 | pod buńczukiem! Już się na hetmana kreował. Poznałbym go po
29 I,17 | aresztowaniu i o zdradzie hetmana. Zastałem deputację do nich
30 I,17 | chorągwi przyjechał i od hetmana pan Szczyt z rozkazem do
31 I,18 | radziwiłłowscy ludzie, że z rozkazu hetmana wycięliśmy ten oddział i
32 I,19 | była większość, głosząc hetmana za zdrajcę, protestowali
33 I,19 | wieść o zniszczeniu przez hetmana chorągwi Mirskiego i Stankiewicza.
34 I,19 | dowiedziawszy się o zdradzie hetmana, utworzyły konfederację,
35 I,20 | Kiejdanach? Jakże zdrowie pana hetmana?~- Nietęgie, panie mieczniku
36 I,21 | bezsilności. Zresztą stosunki hetmana z generalissimusem szwedzkim
37 I,21 | stulić i wstyd łykać...~Wargi hetmana poczęły drgać z wściekłości.
38 I,22 | niespokojnym wzrokiem na hetmana w obawie, czy mu porzucenie
39 I,23 | nie będę żałował!~Oblicze hetmana rozjaśniło się, bo rzeczywiście
40 I,25 | pohałasować" - wedle słów hetmana - ze Szwedami, ale natomiast
41 I,25 | przesuwała się przed nim postać hetmana, posępna, ogromna, groźna.
42 I,25 | zamykał do snu oczy, widział hetmana siedzącego na tronie wyższym
43 I,25 | jesteś dworzaninem księcia hetmana?~- Nazywam się Kmicic -
44 I,25 | Oto jest list księcia hetmana - odrzekł Kmicic.~Pokojowi
45 I,25 | Herakliusza córka księcia hetmana. Ja ci to mówię! Książę
46 I,25 | chciałem ich od księcia hetmana, nie wezmę i od waszej książęcej
47 I,26 | mówił - poszedłem do księcia hetmana, bo i sam kazał mnie sprowadzić.
48 II,1 | kroćset piorunów! listy hetmana do króla szwedzkiego, do
49 II,1 | listy mogły podkopać kredyt hetmana nawet u Szwedów... Więc
50 II,2 | który powiezie list do hetmana, może i jej wręczyć kartę
51 II,3 | jego zasługach względem hetmana wiedział, albowiem skonfederowane
52 II,4 | od czasu pamiętnej ugody hetmana ze Szwedami - mówił więc
53 II,4 | Butrym - bo dobra księcia hetmana do szczętu już wypłukane,
54 II,9 | Buturlinem przycisnęli właśnie hetmana wielkiego koronnego pod
55 II,11 | natarczywiej wołały na swego hetmana:~"Idź, skłoń siwą głowę
56 II,26 | nie on pierwszy księcia hetmana skusił, koronę mu ukazując?
57 II,28 | radziwiłłowskim służył, a po zdradzie hetmana wraz z innymi go odstąpił
58 II,39 | czy też pragnął odciągnąć hetmana daleko na północ, aby ułatwić
59 II,39 | poczęli, widząc przed sobą hetmana, jęczeć, płakać, nędzę swoją
60 II,41 | ratuj! Jam tu poseł, ja od hetmana przyjeżdżam, a chcę jako
61 II,41 | Przyjechałem z pismem od hetmana - odpowiedział Kmicic.~Bogusław
62 II,41 | już z konia:~- Za mną do hetmana!~- Idę! - wrzasnął Głowbicz. -
63 II,41 | chorągiew i odprowadził ją do hetmana.~Nastała chwila ciszy.~-
64 III,7 | Odwiozłem ją szczęśliwie do hetmana, staranie o niej takowe
65 III,10| przerwał Czarniecki - boś nie u hetmana!~Charłamp zmieszał się mocno
66 III,11| nieco pan Zagłoba słowy hetmana i odrzekł:~- Taki to już
67 III,11| zaraz człowiek i z wielkiego hetmana w hulakę się przemienia.~-
68 III,11| Byle nie takiego, które z hetmana robi bibosza!~Niektórzy
69 III,11| pan Zagłoba, gdy widział hetmana w dobrym humorze, na wszystko
70 III,12| W tej chwili wracam od hetmana, który dopiero co odebrał
71 III,13| W tej chwili wracam od hetmana, który dopiero co odebrał
72 III,21| waćpanna mówisz, że ich u pana hetmana nie masz, bo z takimi żołnierzami
73 III,24| Bug przeciw Duglasowi pana hetmana polnego Gosiewskiego w sześć
74 III,24| skuteczny opór siłom pana hetmana polnego. Miał on wprawdzie
75 III,24| Jan Kazimierz mógł wysłać hetmana polnego za Bug. Król szwedzki
76 III,24| się wszelkimi siłami pana hetmana do Prus nie dopuścić, który
77 III,24| wyżej jak do Ostrołęki pana hetmana polnego nie puścił.~Zaś
78 III,25| Bug przeciw Duglasowi pana hetmana polnego Gosiewskiego w sześć
79 III,25| skuteczny opór siłom pana hetmana polnego. Miał on wprawdzie
80 III,25| Jan Kazimierz mógł wysłać hetmana polnego za Bug. Król szwedzki
81 III,25| się wszelkimi siłami pana hetmana do Prus nie dopuścić, który
82 III,25| wyżej jak do Ostrołęki pana hetmana polnego nie puścił.~Zaś
83 III,26| przed samym odejściem pana hetmana polnego zapadł w lasy tak
84 III,27| Korsakowej, z wiadomością do hetmana, iż schwytano kilku rajtarów
85 III,27| losach bitwy. Toteż czoło hetmana zachmurzyło się srodze.
86 III,30| chwili wydało mu się, że hetmana w sobie nosi. Lecz ta buława,
87 III,30| list dla waszmości od pana hetmana wielkiego Sapiehy.~- Na
88 III,30| Spytaj się waszmość pana hetmana w Brześciu o racje! Jać
|