Tom, Rozdzial
1 I,3 | żeby ci prawdę, Kokoszko, powiedzieć, to i mnie zrazu dziwno
2 I,5 | pewną rolę, bo trzeba było powiedzieć panu Andrzejowi o wypędzeniu
3 I,5 | prządek:~- Jeśli będą pytać, powiedzieć, że nie masz tu nikogo,
4 I,6 | Zresztą, jakże to mogła powiedzieć człowiekowi, który okrwawił
5 I,6 | pan?~- Tego mnie nie wolno powiedzieć... Ale on stąd daleko; ja
6 I,7 | Jakżeby to waćpannom powiedzieć... To jest takie miejsce,
7 I,8 | skrzywi, to jej przecie można powiedzieć: "Mościa panno, rok bym
8 I,8 | rozmowę, aby o sobie mógł powiedzieć, co zacz jest, jakoż Oleńka
9 I,9 | waćpanu o tym nikt nie mógł powiedzieć, że ona ocaliła mi wprawdzie
10 I,9 | pojedynku przyszedł jej powiedzieć, że jest wolna, bom waćpana
11 I,10 | Wasza miłość pozwoli sobie powiedzieć - rzekł - że Szwedzi tu
12 I,11 | począł nalegać:~- Dziadziu! powiedzieć, kto był najmężniejszy!~-
13 I,11 | uprzykrzony...~Rozumiesz?~- Powiedzieć: ilu tata zabił?~- Mało
14 I,11 | podwójną siłą.~- Trzeba będzie powiedzieć ogrodniczkowi - rzekł -
15 I,11 | Mówcie no, ojcze, co chcecie powiedzieć, bo czasu szkoda - rzekł
16 I,11 | rzekł Jan.~- Co chciałem powiedzieć? Oto, co chciałem powiedzieć:
17 I,11 | powiedzieć? Oto, co chciałem powiedzieć: nie ten broni ojczyzny
18 I,11 | Pójdźmy teraz do Halszki powiedzieć jej, żeby się też w drogę
19 I,12 | zaś nie musiał wam na to powiedzieć czegoś, czego mi, jako gospodarzowi
20 I,13 | I już usta otwierał, aby powiedzieć Kmicicowi, że pan miecznik
21 I,13 | racz mi wasza książęca mość powiedzieć, racz mnie objaśnić, co
22 I,13 | się nagle.~- Co ty chcesz powiedzieć?~- Nic, mości książę, jeno,
23 I,14 | Słuchaj - rzekł książę - czas powiedzieć ci wszystko... Rzeczpospolita
24 I,17 | Żeby tak waściom prawdę powiedzieć, to sam nie wiem, bom jeszcze
25 I,18 | spadnie. Odtąd kto zechce powiedzieć: kiep, to może mówić: Roch
26 I,20 | mi słowa na własną obronę powiedzieć. Niech i tak będzie!...
27 I,20 | pytać... A jeśli masz co powiedzieć na swoją obronę, to mów
28 I,20 | ażeby wam jak najprędzej powiedzieć, co się przygodziło... Uf!...~-
29 I,21 | niewinnym, bo z ręką na sumieniu powiedzieć mogę, że nie dla promocyj,
30 I,23 | prawdę waszej książęcej mości powiedzieć, jak przyjdzie pokuta, to
31 I,23 | straże nasze... chciałem powiedzieć: polskie... starły Szwedów
32 I,23 | i wszystko, co miałem ci powiedzieć... Prócz tego oczy miej
33 I,24 | jej rzec?... Czy pójść i powiedzieć: ,,.Zepsowało się wszystko...
34 I,24 | się o wieczne rozstanie i powiedzieć jej: "Waćpanna mnie nie
35 I,24 | Panna jest.~- Ruszaj powiedzieć, że pan Kmicic wyjeżdża
36 I,24 | mówię dlatego, ażeby zarazem powiedzieć: odpuszczam z serca, ale
37 I,25 | otwierał usta, aby coś żywo powiedzieć, gdy drzwi otworzyły się
38 I,25 | wasza książęca mość szczerze powiedzieć: pozoryli to tylko konieczne
39 I,26 | opamiętał, żem miał tę moc powiedzieć sobie: ciągnijże go za język,
40 II,1 | zowią?~- Tego mi nie wolno powiedzieć.~- Widzi mi się, chłopie,
41 II,1 | Hej! żeby tak sobie mógł powiedzieć: Szwedzi przeciw ojczyźnie,
42 II,3 | wasza miłość słowo jeszcze powiedzieć?~- Mów śmiele.~- Widzi mi
43 II,3 | Wasza miłość pozwoli jeszcze powiedzieć, co myślę?~- Byleś dobrze
44 II,4 | otwierał już usta, ażeby powiedzieć swoje przybrane nazwisko,
45 II,4 | by ze swego ciemnego kąta powiedzieć:~- To was hetman tak podzielonych
46 II,4 | że są, którzy nie chcą powiedzieć, dokąd jadą!~Kmicic obawiając
47 II,5 | powiedział i to, co mu Kmicic powiedzieć rozkazał, zdumieli się okrutnie
48 II,6 | ażeby do oczu ludzkich powiedzieć: "Jam jest, która się światła
49 II,6 | jeszcze je negować gotów i powiedzieć wam: są tu lepsi ode mnie,
50 II,6 | innego prawdziwy hetman powiedzieć?~Tegoż samego dnia rozesłał
51 II,16 | definitorium nie byli, aby im powiedzieć, co zaszło.~- Zali przyniósł
52 II,16 | Oto wszystko, co chciałem powiedzieć, a teraz pozwalam sobie
53 II,17 | podjąłem dlatego, żeby wam powiedzieć: brońcie się, o poddaniu
54 II,17 | działo kaduk... chciałem powiedzieć: pęknie!~- Ej, chłopcze!
55 II,18 | czasów, ale pozwolę sobie powiedzieć, że to człowiek zbyt sławny.
56 II,19 | więc teraz mogę waćpanom powiedzieć: to był Kmicic!~- Ów litewski
57 II,20 | innymi pułkownikami. Śmiem powiedzieć waszej miłości, że żaden
58 II,21 | wydaje.~- Ten może o sobie powiedzieć: Si fractus illabatur orbis,
59 II,21 | bezpieczeństwa - i - zgroza powiedzieć! - życia nawet nie byli
60 II,22 | wybadać, ale jak mu tu i powiedzieć?... Jak go spytać: "Jeśli
61 II,23 | ciężar, który dźwigał, raz powiedzieć całą prawdę.~Lecz ze zgrozą
62 II,23 | nie pytaj, bo nie mogę nic powiedzieć, aby sobie drogi i zbawienia
63 II,24 | przewodników, którym dość było powiedzieć, że prowadzą biskupów i
64 II,27 | jeszcze mógł obcy najezdnik powiedzieć, że nie masz w nim wiary
65 II,27 | zapomniał jednej wieści powiedzieć, że taki syn, wojewoda poznański,
66 II,28 | Tego nie godzi mi się powiedzieć, bom ją sam w te ręce włożył.
67 II,29 | mdlejących sił odżywić, i strach powiedzieć! on, Radziwiłł, w ostatnich
68 II,34 | tam tego posłać... Każę powiedzieć jej... Na nic! Nie uwierzy!...
69 III,9 | Gdybym ciebie zjadł, mógłbym powiedzieć, że wołowinę jadłem, ale
70 III,12| mały rycerz.~- Patrzcie go: powiedzieć mu najniewinniejszy iocus,
71 III,12| żyw wyjdzie, będzie mógł powiedzieć, że za życia był w piekle.~-
72 III,12| Tegom jeszcze zapomniał powiedzieć, co mi na odchodnym krzyknął: "
73 III,13| mały rycerz.~- Patrzcie go: powiedzieć mu najniewinniejszy iocus,
74 III,13| żyw wyjdzie, będzie mógł powiedzieć, że za życia był w piekle.~-
75 III,13| Tegom jeszcze zapomniał powiedzieć, co mi na odchodnym krzyknął: "
76 III,14| nie mogę nic złego o niej powiedzieć, ale jeśli to waszej mości
77 III,14| rzecz, jaką miałem waćpanom powiedzieć! - dodał pospiesznie.~Wołodyjowski
78 III,17| kiep! Słyszysz? rozkazujęć powiedzieć mi, żem kiep!~- A ja nie
79 III,17| tylko wasza książęca mość powiedzieć miecznikowi i pannie, że
80 III,18| dla księcia rzecz chciał powiedzieć, lecz Bogusław ani zauważył,
81 III,19| sam strach, ale... Jakby powiedzieć... i czczość, i nuda niezmierna,
82 III,21| jak jej imię, nie chciał powiedzieć. "Lepiej - mówił - tego
83 III,26| żadnemu z nas gorzej. Dość ci powiedzieć, że mu sam Carolus po otrzymaniu
84 III,27| Zagłobie o tym lekarstwie powiedzieć - rzekł mały rycerz.~- Na
85 III,30| przyjść do dziewczyny i powiedzieć jej: "Jam Kmicic, ale twój
86 III,31| zawsze będą mieli prawo powiedzieć, że oto w chwili największego
87 III,32| na znak, że pragnie coś powiedzieć.~Więc uczyniło się cicho;
|