Tom, Rozdzial

 1  I,6  | gosiewszczycy - teraz za późno." I istotnie było za późno. Koronne wojska
 2  I,7  |          Wołodyjowskiego, w której istotnie było więcej chytrości niż
 3  I,8  |         Kiedy on ci lepszy, toś ty istotnie nie dla mnie.~Oleńka chwyciła
 4  I,8  |         Wołodyjowski poznał, że to istotnie pan Charłamp nadjeżdża.~
 5  I,8  |            wziął?~Towarzysz, który istotnie na przezwisko Nosacza zasługiwał,
 6  I,9  |           łyczków w Upicie, bo tam istotnie podswawoliłem. Wracam tedy
 7  I,10 |         ruszenie powołanej. Prawdą istotnie bowiem było, że do ukończenia
 8  I,10 |         gwarze obozu.~Rada wojenna istotnie miała miejsce i wojewoda
 9  I,10 |         koliste kapelusze. Byli to istotnie jeńcy szwedzcy.~Na ten widok
10  I,11 |         pan Stanisław.~- Co? ha?~- Istotnie, istotnie! - rzekł Jan. -
11  I,11 |   Stanisław.~- Co? ha?~- Istotnie, istotnie! - rzekł Jan. - Najlepsza
12  I,12 |     Janusza wzniesioną, nieobronną istotnie, ale ogromem nie tylko pałace,
13  I,12 |        jest, jeśli ci dwaj panowie istotnie przeszkadzali, to chwała
14  I,13 |      głęboki ukłon księciu.~On zaś istotnie stał już przed nią i przemówił:~-
15  I,14 |          temu, kto go w tej chwili istotnie opanował... Lecz Karol Gustaw
16  I,20 |          słowo, że nie pojedziesz!~Istotnie, za oknem słychać było tętent
17  I,21 |            zmowy podejrzewał, miał istotnie zbyt wiele trosk, ażeby
18  I,25 |            konie, z których jeden, istotnie bardzo rasowy, czarny jak
19  I,25 |            dziwo, jakeś mówił, ale istotnie zacny koń.~- A przeprowadzić
20  I,25 |           cuglami, nie wysunął się istotnie ani na cal. Przebiegli i
21 II,1  |          wieczór odurzenie poczęło istotnie przechodzić, bo przed samym
22 II,1  |         nadstawili uszu. W pobliżu istotnie dały się słyszeć jakieś
23 II,2  |      Terminy, w które popadł, były istotnie ciężkie, niemal desperackie,
24 II,3  |         był do poznania i wyglądał istotnie na szlachetkę włóczącego
25 II,4  |           zmyślał pan starosta, bo istotnie pierwszego syna Skrzetuskiego,
26 II,5  |       wyżywić.~- A jeśli Radziwiłł istotnie nadejdzie? - pytał Stanisław
27 II,6  |            pan Wołodyjowski.~Jakoż istotnie wojska owe potrzebowały
28 II,11 |           jakby słońce wschodziło?~Istotnie, owo światło rosło w oczach,
29 II,15 |   zaciągnąć drugie ze Lgoty?~Ogień istotnie osłabł nieco - muzyka rozlegała
30 II,15 |     żołnierze. - Z oczu niknie!...~Istotnie, tuman wiszący na skale
31 II,15 |          wzdragał!~Młodsze rzucały istotnie wstydliwe i wabne zarazem
32 II,16 |      prawdziwą, to dalszy opór był istotnie szaleństwem. Szlachta pozakrywała
33 II,16 |            definitorium obradowano istotnie do późna w nocy.~Jakkolwiek
34 II,16 |           to prosił, nie wytrzymał istotnie i gruchnął z działa w największą
35 II,16 |         zakonnicy w ostatnim razie istotnie gotowi są dla dobra Kościoła
36 II,18 |            I uradował się. Była to istotnie dla niego okoliczność nader
37 II,19 |      olbrzymiej kolubryny uczyniło istotnie pognębiające na Millerze
38 II,19 |       żałowali. Niech wysadzają!~I istotnie odpisano w ten sposób.~Tymczasem
39 II,19 |         regularnych salw dochodził istotnie z fortecy.~- Dla Boga! jakie
40 II,20 |    szwedzcy w wielu miejscach byli istotnie przekonani, że Tatarzy już
41 II,21 |      arcybiskup Leszczyński - zali istotnie deputacje od wojsk hetmańskich
42 II,22 |         króla i ojczyzny, o którym istotnie od dawna w kraju myślano,
43 II,22 |       senatorów myślało, że wyjazd istotnie miał miejsce. Gońcy, umyślnie
44 II,23 |        mylę! - wołał pan Kmicic.~I istotnie, ze wszystkich towarzyszów
45 II,23 |           w gardło - rzekł król.~I istotnie lepiej to lekarstwo pomogło
46 II,25 |         służby okazywać, gotów był istotnie na ofiary i poświęcenia,
47 II,28 |            inni oficerowie, on zaś istotnie począł się zbierać, bo kolasa
48 II,28 |            Oni zaś zlękli się, aby istotnie tego nie uczynił, bo mógł.
49 II,28 |       tykocińską mitręgę, a ludzie istotnie zgrzytali zębami, myśląc
50 II,33 |            czterystu ludzi.~Był to istotnie wyborowy komunik, na pokaz
51 II,33 |     komenda i prawo kary. Inaczej, istotnie by ci przyjaciele niebo
52 II,34 |            dziewczynę zostawić, bo istotnie z Taurogów, jako leżących
53 II,35 |        tęskno było za wojną.~Jakoż istotnie jechali naprzód takim krajem,
54 II,39 |         wpadł - odpowiadał hetman.~Istotnie, upłynęło trzy dni bez żadnej
55 II,40 |          Usługi w tej wojnie oddał istotnie olbrzymie. Wysforowawszy
56 II,40 |     topniały.~Do tego sam Bogusław istotnie był chory, a chociaż w sercu
57 II,40 |            sumienie zgłuszyła, żeś istotnie nasadził zbója na księcia?~-
58 II,42 |            Po chwili minęli szańce istotnie. Wówczas zwrócili na lewo
59 III,1 |           mniemania, że zwycięstwo istotnie miało nadzwyczajne znaczenie,
60 III,2 |           bardzo szeroko, w której istotnie dobrze stawał, bo zresztą
61 III,3 |   przepychem jak książę udzielny i istotnie w podziw wprawił, panowie
62 III,4 |          szwedzki sprawdzić, gdzie istotnie Jan Kazimierz się znajduje.~
63 III,5 |        czyli miary nie przebrał, i istotnie, po okrzyku: "obierzemy!",
64 III,6 |              ROZDZIAŁ 6~Czarniecki istotnie nie śmiał nawet myśleć o
65 III,7 |        przerwał Skrzetuski.~On zaś istotnie, dostrzegłszy ich, począł
66 III,9 |        rzekł Wołodyjowski.~Szwedzi istotnie zatrzymali się przy karczmie
67 III,9 |            i widząc wiekowego męża istotnie całkiem pokrytego krwią
68 III,11|        wycieczka szwedzka uderzyła istotnie z gwałtownym zapędem na
69 III,12|          mogli, i prawdę rzekłszy, istotnie wyszła mu na pożytek ta
70 III,12|           wypadli przed sień.~Król istotnie przybył. Najpierwej przyciągnęły
71 III,12|            pomylił się o wiele, bo istotnie stanęło pod Warszawą blisko
72 III,12|            i bez lunet, że Szwedzi istotnie znów ruszyli do szturmu.~-
73 III,13|          mogli, i prawdę rzekłszy, istotnie wyszła mu na pożytek ta
74 III,13|           wypadli przed sień.~Król istotnie przybył. Najpierwej przyciągnęły
75 III,13|            pomylił się o wiele, bo istotnie stanęło pod Warszawą blisko
76 III,13|            i bez lunet, że Szwedzi istotnie znów ruszyli do szturmu.~-
77 III,15|         się na Bramie Krakowskiej.~Istotnie, Czarniecki przebiwszy Dom
78 III,15|        skargom jego ucho podawało, istotnie bowiem straszliwa była przeciw
79 III,16|   Januszowej do Kurlandii ona była istotnie najdostojniejszą wśród niewiast
80 III,16|      próżno sam, zapamiętawszy się istotnie w miłości, częścią z rachuby,
81 III,21|          najmilsza nowina!~- Widzę istotnie, że źle uczyniłem, bo z
82 III,21|           się, pani, uspokoić! Tak istotnie zowie się ten piekielnik,
83 III,24|         szwedzkim zamiarom. Kmicic istotnie był w Śniadowie i zaledwie
84 III,25|         szwedzkim zamiarom. Kmicic istotnie był w Śniadowie i zaledwie
85 III,26|             Miałżeby pan Gosiewski istotnie drugi raz do Prus ciągnąć?
86 III,29|           musiał; ale pozycja jego istotnie była silna.~Zaścianek, od
87 III,32|          dusza junacka nie chciała istotnie wychodzić z cielesnej powłoki