Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           nic nadzwyczajnego, ale że dobra wola nie zawsze z obowiązkiem
 2  I,1  |      żołnierzem był, ale dziękuję za dobrą chęć! - odrzekła Oleńka
 3  I,2  |             rzekł Ranicki.~- Stajnia dobra! - wykrzyknął Zend. - Jest
 4  I,2  |            Bóg niewinnym błogosławi. Dobra nasza, mości panowie!~-
 5  I,4  |               Przecie on tu własnego dobra strzeże, którym każdy wedle
 6  I,5  |      przebaczenie, wydała mu się tak dobrą jak anieli niebiescy. I
 7  I,6  |              w kraju, choćby kosztem dobra publicznego. Inni też magnaci
 8  I,6  |         gdzie więcej jest wszelkiego dobra, niż kiedykolwiek było w
 9  I,7  |      hibernach, chcąc, żeby się jaka dobra dusza nad nami użaliła.~-
10  I,7  |              śmiało sobie poczyna.~- Dobra nasza! - rzekł pan Wołodyjowski. -
11  I,8  |          bardzo do służby zdatne. Na dobrą sprawę, trzeba by im wszystkim
12  I,9  |        chować. Jeśli więc waćpana na dobrą drogę namówię, to będzie
13  I,10 |             masz, błaźnie, dukata za dobrą zagadkę.~- Krzysztofku!
14  I,10 |          drugą zagadkę.~- Takąż samą dobrą?~- Jeno dłuższą... Daj naprzód
15  I,10 |        spotkała. Nie wiem, jeżeli to dobra była rada posyłać go jako
16  I,10 |              z listami pod Ujście.~- Dobra - odparł Radziejowski -
17  I,10 |              na koniec prośba, byśmy dobra jego i krewnych oszczędzali,
18  I,11 |            Pewnie, że wyrośniesz, bo dobra w tobie krew żołnierska.
19  I,12 |      uczynisz. Ale byle intrata była dobra, to nie żal i jęzór sobie
20  I,12 |              byłby mnie dla własnego dobra ostawił w spokoju, bo i
21  I,13 |        ufność, że co uczynię, to dla dobra publicznego uczynię. Nie
22  I,13 |        wierzy... kto prawdziwie chce dobra ojczyzny... kto wiernym
23  I,13 |           chcecie uczyć mnie jak dla dobra ojczyzny postąpić należy?
24  I,15 |             staje przy Węgrach. Sama dobra szlachta w tym regimencie
25  I,16 |            Szczęściem, dzięki tobie, dobrą dostali naukę i dwa razy
26  I,16 |             mnie natura, że jak komu dobra życzę, to duszę bym za niego
27  I,16 |               Idźże teraz, zanieś im dobrą nowinę!~- Nowina dobra dla
28  I,16 |            im dobrą nowinę!~- Nowina dobra dla mnie, nie dla nich,
29  I,17 |            ludzi mamy! Zaraz ruszymy dobra mu pustoszyć! A co! udał
30  I,17 |           złapać! Na radziwiłłowskie dobra, mości panowie, na radziwiłłowskie
31  I,17 |          panowie, na radziwiłłowskie dobra! Jeszcze wszystkiego o nim
32  I,17 |         powtórzyło trzysta głosów.~- Dobra radziwiłłowskie zajechać! -
33  I,17 |            żem szkapy nie żałował, a dobra była bestia! Wczoraj rano
34  I,17 |      komendantowi birżańskiemu i dla dobra jegomości króla szwedzkiego
35  I,17 |              odrzekł Oskierko. - Ale dobra rada, żeby do niego iść,
36  I,19 |           sposobem dostać w ręce!... Dobra mi tam zajadą, zniszczą,
37  I,20 |          Kmicic udając, że bierze za dobrą monetę burkliwe słowa szlachty -
38  I,20 |             jeszcze będzie dla twego dobra... Pomyśl jeno: zbuntowani
39  I,21 |             wojna domowa rozpoczęta, dobra przyjaźń ze Szwedami zachwiana,
40  I,22 |    Radziwiłłowi służył, to z zupełną dobrą wiarą - jakąż więc krzywdą
41  I,22 |                Owóż ostatnia poczta! Dobra nasza, mości panowie! Jan
42  I,23 |              czekają... Dla własnego dobra nie powinieneś tego czynić.~-
43  I,23 |               ile że i fantazję masz dobrą, i wolisz, żeby się tobie
44  I,23 |             się fortuna obróci. Chcę dobra ojczyzny, niczego więcej.
45  I,25 |          waszej miłości - rzekł.~- A dobrą?~- Ni złą, ni dobrą, jeno
46  I,25 |                A dobrą?~- Ni złą, ni dobrą, jeno że mamy gości. Okrutny
47  I,25 |           owi, którzy teraz pustoszą dobra księcia Janusza, nie mieliby
48 II,2  |        zliczyć - odparł Soroka.~- To dobra nasza! Nie zdzierżą nam!~-
49 II,4  |           ciężko - mówił Butrym - bo dobra księcia hetmana do szczętu
50 II,5  |           okrutnie zawzięte.~- To mi dobrą nowinę przynosisz - rzekł
51 II,6  |              konfiskaty? a wszystkie dobra radziwiłłowskie, które tym
52 II,6  |         Księstwa Litewskiego zapisał dobra białostockie na utrzymanie
53 II,7  |             rzadkich ludzi, którzy z dobrą wiarą nam służą.~- Pewno -
54 II,9  |         szwedzki oświadczył, że taka dobra wiara luterska jak i katolicka,
55 II,11 | wstrzemięźliwość? Co oni mają? Jazdę dobrą? tak! i nic więcej... To
56 II,12 |             ich chciwość na ziemskie dobra, zważmy na nieznośny ucisk
57 II,12 |          Kordecki - Bóg ci zapłać za dobrą intencję... Jeśliś nas słusznie
58 II,13 |      świętości nietknięte pozostaną, dobra wasze nie będą zniszczone,
59 II,15 |         straciliśmy tylu ludzi, że i dobra bitwa więcej nie weźmie!~-
60 II,15 |        Soroka. - On żołnierz i innym dobra przysporzył, bo jak ci ją
61 II,16 |              Millera, że chętnie dla dobra Kościoła owych braci poświęci.
62 II,16 |         razie istotnie gotowi są dla dobra Kościoła i klasztoru poświęcić
63 II,19 |          Masz waszmość słuszność, to dobra rada! - rzekł Miller.~-
64 II,19 |        uznaję radę Wrzeszczowicza za dobrą i wierzę w to, że się okupią,
65 II,21 |      słuchajcie, gość z Częstochowy! dobra wieść, słuchajcie!... Z
66 II,22 |            racje, a rada była i jest dobra. ~Tyzenhauz wiedział z doświadczenia,
67 II,23 |      początku drogi okazało się, jak dobrą była rada Kmicica, aby jechać
68 II,28 |          rozbitego w proch śniegu.~- Dobra noc do podsadzania petardy! -
69 II,29 |      koligaci. Wojska zajechały jego dobra, rozwiały się w mgłę skarby,
70 II,35 |       przyjmie tę fałszywą monetę za dobrą.~Ona zaś pomyślała przez
71 II,35 |       wyjechała z Zamościa?~- Bo jej dobra pragnę i o fortunę niezmierną
72 II,36 |             sobie dać panu staroście dobrą naukę.~Nadszedł wreszcie
73 II,37 |           Wam, wielce nam miłym, dla dobra Rzeczypospolitej i Waszych
74 II,38 |           Wam, wielce nam miłym, dla dobra Rzeczypospolitej i Waszych
75 II,39 |            Konie mu padają. Rajtaria dobra, piechoty słuszne, Bóg jednak
76 III,1 |            lubelskim i drogę uczynił dobrą. Wojska wyciągnęły się niemal
77 III,4 |           ażeby tylko przejść mogli.~Dobra nadzieja świeciła im w twarzach,
78 III,5 |             przykład bierze, jak dla dobra publicznego wyrzekać się
79 III,5 |          posłużyć. Najlepsza nagroda dobra kompania. Jak człek raz
80 III,11|      żołnierskich, konie prychały na dobrą wróżbę. Chorągwie w sprawie
81 III,12|              Hasslingiem jak kat nad dobrą duszą stoicie.~Nie jego
82 III,13|              Hasslingiem jak kat nad dobrą duszą stoicie.~Nie jego
83 III,17|           waszej książęcej wysokości dobrą radą przysłużyć - rzekł
84 III,22|              i szlacheckim, osłaniał dobra obu Radziwiłłów i porozumiewał
85 III,22|    Borzobohatą-Krasieńską.~- To jest dobra myśl, to jest przednia myśl! -
86 III,23|               prawda, ale to dla ich dobra, bo o trzy staje za bramą
87 III,26|           szeregach, za nimi inne na dobrą dla żołnierzy wróżbę.~Białe