Tom, Rozdzial
1 I,1 | ale gdym tu już raz nogą stanął, nikt inny prócz mnie opiekunem
2 I,4 | do izby stołowej; Znikis stanął przy drzwiach.~- Co u was
3 I,6 | stronie przeciw drugiemu stanął.~A tymczasem nieprzyjaciel
4 I,6 | drodze.~Wreszcie Radziwiłł stanął na Żmudzi. Wraz z nim powrócił
5 I,7 | powinien, aby karę poniósł i stanął za przykład innym. Zresztą,
6 I,7 | ludzi. Pan Wołodyjowski stanął we drzwiach, zdjął czapkę,
7 I,10 | Grudziński, wojewoda kaliski, i stanął w domu burmistrza z licznym
8 I,10 | posuwał się dalej, aż wreszcie stanął naprzeciw Ujścia, wprost
9 I,11 | męki, gdyż w chwilę później stanął przed nim Jaremka, zarumieniony,
10 I,12 | honor chodzi. Czego żeś tak stanął, panie Michale, jak skamieniały
11 I,13 | Na Boga! Gdyby tu Tatar stanął koło ciebie, mniej byś była
12 I,14 | pod nogi hetmana, ale nie stanął przy nim w pierwszej chwili.~"
13 I,15 | pod ścianą, po chwili Jan stanął na ich ramionach.~- Trzeszczy!
14 I,16 | Niepohamowana natura brała górę. I stanął nad Radziwiłłem z twarzą
15 I,17 | trzymał, jeno przy ojczyźnie stanął i z nami się połączył?~-
16 I,17 | zabrzmiała powtórnie komenda.~Wóz stanął. Żołnierze wstrzymali konie.
17 I,17 | się chroniły. Tymczasem stanął na wypoczynek wedle rzeki
18 I,20 | milczeniu z daleka.~Miecznik stanął przed nią.~- Mamy jechać
19 I,21 | południe następnego dnia stanął .hetman wraz z wojskiem
20 I,21 | mnie - rzekł, gdy Kmicic stanął przed nim. - Mówił mi już
21 I,24 | Butrymów wyciętej. Na czele ich stanął wachmistrz Soroka, dawny
22 I,25 | którego pan Andrzej kwaterą stanął - gdy wtem święci Pańscy
23 I,25 | przywdziać, gdy oberżysta stanął przed nim.~- Nowinę przynoszę
24 I,25 | dwór zjechał tu dziś rano stanął w starościńskim domu. Jest
25 I,25 | Ale cóż miałem robić? Stanął układ między mną a księciem
26 I,25 | wyszedł.~Książę Bogusław stanął przed zwierciadłem i począł
27 I,25 | wsparł się czterema nogami i stanął jak wryty.~- A co? - rzekł
28 I,25 | rzekł książę.~Szereg stanął i zwrócił się głowami końskimi
29 II,1 | w sławie, jak w słońcu, stanął kiedyś przed Oleńką i rzekł:~-
30 II,2 | przestraszonym głosem.~I stanął nieruchomie, otworzywszy
31 II,2 | piersi i odtrąciło od proga. Stanął na środku izby i patrzył
32 II,4 | chwili drzwi się otworzyły i stanął w nich Soroka, którego Kmicic
33 II,8 | przy którym może i umyślnie stanął, ażeby się lepiej wydawać,
34 II,9 | zwykle za wojskiem.~Kmicic stanął w otwartych drzwiach; przez
35 II,11 | Kmicic zaś wyszedł za nim i stanął we drzwiach sieni, aby się
36 II,13 | niewiasty.~Ksiądz Kordecki stanął na wzniesionym załomie skały
37 II,14 | Świętej Barbary, koń pod nim stanął nagle, podał się w tył,
38 II,15 | Świtało już zupełnie, gdy stanął przy Czarnieckim i Kmicicu.
39 II,15 | policzyli się: pan Czarniecki stanął na przedzie oddziału, Kmicic
40 II,16 | powierzonych im stanowisk pilnować.~Stanął więc przy wschodnio-północnej
41 II,16 | Sławoszewski. Przy zachodniej stanął ojciec Mielecki, ze szlachty
42 II,16 | wystąpił na środek izby i stanął przed Millerem.~- Wasza
43 II,16 | tak nagle, że pan Andrzej stanął jak wryty.~- A waszmość
44 II,16 | nie możem.~Pan Kuklinowski stanął i pociągnął go za rękaw.~-
45 II,16 | ciemności.~Tu Kuklinowski stanął i chwyciwszy znów Kmicica
46 II,17 | millerowski wszedł do klasztoru i stanął przed obliczem księdza Kordeckiego
47 II,18 | coraz przezorniej. I znowu stanął, i znowu słuchał. Bał się
48 II,18 | Kto idzie?~Pan Andrzej stanął jak wryty. Uczyniło mu się
49 II,18 | swoją kolubrynę. Wówczas stanął i począł nasłuchiwać.~Z
50 II,18 | więzy były rozcięte i Kmicic stanął na nogach. Zachwiał się
51 II,18 | palącej się smoły.~Stary stanął przed nim:~- Wasza miłość,
52 II,18 | stodołą. Kmicic zerwał się i stanął w cieniu przy ścianie. Kosma
53 II,21 | kwadrans później Kmicic stanął w komnacie królewskiej przed
54 II,22 | po wyruszeniu dragonów, stanął przed obliczem Jana Kazimierza,
55 II,24 | a w części spalony, ale stanął w plebanii. Tam Kmicic rozpuścił
56 II,24 | kracząc.~Orszak królewski stanął dla wypoczynku. Z koni podnosiły
57 II,24 | szybko za Tyzenhauzem.~Nagle stanął jak wryty.~Stało się coś
58 II,25 | by, tak że Jan Kazimierz stanął wkrótce na czele znacznego
59 II,26 | rapcie traktat między nami stanął, teraz mnie zdrajcą okrzyknęła,
60 II,27 | czele grzecznej chorągwi stanął. Zaraz też na Szwedów ruszył,
61 II,32 | królewskiej otwarły się i stanął w nich pan Andrzej. Pan
62 II,41 | kroków.~A junakowi włos stanął dębem na głowie.~- Matko
63 III,3 | słudzy! Huź! huź!...~Sapieha stanął przed królem blady z zaciśniętymi
64 III,4 | wysunęła się piąta, sam stanął na czele i ruszył wraz nią
65 III,6 | przestraszony widokiem koni i ludzi, stanął dęba i zarył kopytami w
66 III,6 | przyprowadzono przed kasztelana. Stanął tedy bosy, rozczochrany,
67 III,8 | przybliżył się o parę kroków i stanął wyprostowany.~- Sadowski -
68 III,9 | odprawił. Przy ostatniej sam stanął na czele i zakrzyknąwszy: "
69 III,9 | słońca z królewskim pułkiem i stanął na środku majdanu. Wojska
70 III,12| wszedł do izby, zląkł się i stanął, jako wryty, w progu.~-
71 III,13| wszedł do izby, zląkł się i stanął, jako wryty, w progu.~-
72 III,15| komendy. Więc pan Sapieha stanął naprzeciw kościoła Świętego
73 III,15| wyjście załogi szwedzkiej.~Stanął więc otoczony dostojnikami
74 III,20| wezwała go do siebie.~Ketling stanął przed nią blady, wynędzniały,
75 III,21| już i sypiały razem.~Braun stanął frontem przed Anusią, po
76 III,24| chałup widać było. Wówczas stanął i poobsadzawszy wszystkie
77 III,24| wyszły na wierzch, ledwie zaś stanął na własnych nogach, ledwie
78 III,25| chałup widać było. Wówczas stanął i poobsadzawszy wszystkie
79 III,25| wyszły na wierzch, ledwie zaś stanął na własnych nogach, ledwie
80 III,27| zwycięzcy, a gdy Kmicic stanął tuż nad nim, zawołał prędko:~-
81 III,27| Kmicic, zamiast odpowiedzieć, stanął mu nogą na piersiach i przycisnął
82 III,27| dawał.~Nagle pan Andrzej stanął w kulbace i podniósłszy
83 III,28| na nocleg. Sam z pannami stanął we dworze, bo i czas był
84 III,29| kołowrót, sam zaś z jazdą stanął nieco z tyłu poza płotami,
85 III,30| śmierci.~Hamilton usłuchał i stanął do bitwy w Androniszkach.
86 III,30| rozdzielić. Zaraz po posiłku stanął na wzniesieniu pod tym samym
|