Tom, Rozdzial
1 I,5 | bało się jego ludzi mało mniej niż nieprzyjaciół. Zwłaszcza
2 I,7 | panienki", która jeszcze mniej myśląc, stanowczo się sprzeciwiła. "
3 I,7 | domów wielce zmartwiona: mniej zmartwił się pan Wołodyjowski,
4 I,7 | ojczyzny służą a podobno coraz mniej takich i dlatego przyszła
5 I,7 | mianowicie piesi, szli mniej sprawnie, czyniąc brzęk
6 I,7 | chwiejący się, zdumiony nie mniej od szlachty laudańskiej;
7 I,8 | wojskowo od młodu służę, mniej dbając o substancję niż
8 I,10 | Bodajby szablę kochał, mniej byłoby biedy,~Bo się satyr
9 I,10 | odpowiedzią na listy, brzmiącą mniej więcej tak, jak przepowiadał
10 I,10 | obwódkach, łagodny i poczciwy, mniej przypominał Marsa, ale niemniej
11 I,11 | podobny, bo przy męstwie mniej byłbyś uprzykrzony...~Rozumiesz?~-
12 I,12 | zdumieniu, a pan Charłamp nie mniej był zdumiony własnymi słowami
13 I,12 | Skrzetuskiemu, który Zagłobę mniej znał, dziwno to było słyszeć,
14 I,12 | ubrany całkiem czarno, mniej rycerską miał postawę, ale
15 I,13 | Tatar stanął koło ciebie, mniej byś była trwożna. Nie bójże
16 I,17 | będziesz miał dzieci, bo mniej kpów będzie po świecie grasowało.
17 I,17 | wspaniałą czyni postać, mniej cnotliwa. Bywało, że jak
18 I,19 | hetmanem trzymają, to im się mniej dziwić, ale ów warchoł służy
19 I,19 | społem.~Ale rzecz nie była mniej trudna, jak to mówił pan
20 I,23 | jako stronnika, a o osobę mniej dbał.~Owszem, Kmicic wyjechawszy
21 I,26 | śmiałych ludzi, a coraz ich mniej na świecie... Ot, porwał
22 II,1 | żołnierze jadący razem, a mniej doświadczeni w rzeczach
23 II,3 | byle dalej!... Szwedzi też mniej na chudopachołków zważają,
24 II,4 | Wołodyjowski musiał iść mniej więcej tą samą drogą, którą
25 II,5 | rynek, niewiele zresztą mniej błotnisty od stawu, nad
26 II,6 | wąsikami coś ruszał, nie mniej od pana Zagłoby zdumiony,
27 II,6 | wspomagali, bo się na wojnie mniej rozumie. Zresztą, skończy
28 II,9 | prędzej każdy napadnie, mniej się odpowiedzialności za
29 II,9 | mu w piersi; piekło nie mniej by go przeraziło.~Wreszcie
30 II,10 | sprawiał Radziejowski. Nie mniej nad dwa tysiące żołnierza
31 II,11 | uśmiechnął się i chcąc prawdę z mniej doświadczonego człowieka
32 II,12 | przybyciu posła nie wie. Mniej mnie i to dziwi, że hrabiego
33 II,12 | Krakowie i duchownych nie mniej od świeckich uciska.~- Choć
34 II,14 | największy szedł ogień, odtrącił mniej wprawnego puszkarza i sam
35 II,15 | że szkód wielkich nie ma. Mniej doświadczonych krzepiła
36 II,16 | najgorsze wywarła wrażenie. Mniej jej się przerazili wieśniacy,
37 II,16 | skrzynie. Kuklinowski sam mniej był za to podobny do Kmicica.
38 II,16 | E! jeden więcej, jeden mniej!... - rzekł Kmicic.~Po czym
39 II,17 | w których Szwedzi, jako mniej wprawni w szermierkę, najczęściej
40 II,18 | być, że na jakieś sto lub mniej kroków stały pojedyncze
41 II,19 | Ja zaś przypisuję panu mniej!~- A ja - rzekł Miller,
42 II,20 | Nigdy podbój nie kosztował mniej sił i krwi. Sami Szwedzi
43 II,23 | Miłościwy panie, coraz mniej mi się ten szlachcic podoba!...~-
44 II,24 | ich rozchylały się tworząc mniej strome pochyłości pokryte
45 II,25 | podróż była łatwiejsza i mniej nużąca. Jechali wśród pieśni
46 II,25 | Szwedów, tnij,~To ich będzie mniej.~ ~Topże Szwedów, top,~Jeśliś
47 II,26 | Bogusława porywałeś, któren mniej zawinił, i chciałeś go związanego
48 II,27 | możniejszy więcej, biedniejszy mniej, wedle możności i sił.~"
49 II,32 | Były dawniejsze i świeże, mniej lub więcej pomyślne, ale
50 II,32 | znacznej liczbie, bo ni mniej, ni więcej tylko całą chorągiew
51 II,34 | wszystkimi agami wielbił.~Mniej natomiast spodobał mu się
52 II,34 | nieboga... Na mękę Pańską! mniej te rany bolą... Toż ta dziewka
53 II,37 | wychylać z miast i zamków, a mniej jeszcze przechodzić Wisłę,
54 II,37 | dyscyplinami orać, a to żeby mniej przystojne chęci wygnać,
55 II,38 | wychylać z miast i zamków, a mniej jeszcze przechodzić Wisłę,
56 II,38 | dyscyplinami orać, a to żeby mniej przystojne chęci wygnać,
57 II,39 | krewniaków podobny. Nie mniej może od nich ambitny, lecz
58 II,39 | wasza wielmożność pewnie mniej żałuje, że Wołodyjowskiego
59 II,41 | niebezpieczeństwo grozi, bo mi się życie mniej kuczy. Owóż i twoją zemstę
60 II,42 | Tatarowie, choć na ogień mniej wytrzymali, musieli mu dotrzymywać
61 III,4 | trwała. Szwedzkie konie coraz mniej miały tchu w piersiach i
62 III,6 | Karolu.~Pan Zagłoba nie mniej się radował i biorąc się
63 III,7 | Szwedami. Żywności było coraz mniej wojsko coraz bardziej znużone
64 III,8 | ale uczonych oficyjerów mniej, i w sztuce wojennej zostaliśmy
65 III,11| rozsyłając ich partiami w mniej zniszczone okolice, w których
66 III,12| rzekł Tyzenhauz. - Gdyby mniej było dymów, widzielibyśmy
67 III,13| rzekł Tyzenhauz. - Gdyby mniej było dymów, widzielibyśmy
68 III,14| mury i że po owych próbach, mniej więcej niepomyślnych, duch
69 III,14| rosieńskiemu, który nie mniej od waszmościów był zdumion
70 III,16| Taurogach i samym księciu, mniej byli z nią poufali niż z
71 III,17| żołnierzy jeszcze dodam.~- Im mniej ludzi będzie wiedziało,
72 III,17| pomizerniał w oczach i twarz miał mniej ubarwioną niż zwykle, ale
73 III,17| przyjmują go jakoś inaczej i mniej radzi widzą aniżeli zwyczajnie.
74 III,21| fundament do wysłuchania nowin mniej pomyślnych.~- Znajdę! -
75 III,21| dostojnością i że nowiny są "mniej pomyślne".~- Z początku
76 III,22| Dziękuję ci, Bogusiu. Mniej po twojej przyjaźni nie
77 III,22| sterany, pewnie by zaraz mniej szczerze począł o Sakowiczowskiej
78 III,23| by postąpił? Gdyby miał mniej zacne intencje, pewnie by
79 III,27| zwłaszcza że konie pruskie mniej były straszliwego ich wycia
80 III,28| jedną z najlepszych; inne mniej jeszcze mogły wskórać. Na
81 III,28| krew płynęła w jej żyłach. Mniej okazując się żołnierzom,
82 III,28| podjezdku przed szeregami, mniej też ściągała na się oczu.
83 III,28| przywołać w razie potrzeby, mniej już na nich zważano.~Pan
84 III,29| kołowrocie, i piechota, choćby mniej wyćwiczona, mogła się spoza
85 III,29| rozrzuciwszy się na długiej linii mniej był narażony na strzały.~
86 III,30| się "petyhorskimi". Ci, mniej na ogień od dragonów wytrzymali,
|