Tom, Rozdzial
1 I,1 | Wyborny ten półgęsek!~- W imię Ojca i Syna! - zawołała
2 I,4 | przykładem i hańbę na jego imię ściągają! Tak jest! pókim
3 I,5 | wszystko i niepohamowanych. Imię jego zasłynęło wkrótce złowrogo.
4 I,5 | Wołmontowicze się palą!~- W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!~-
5 I,6 | wojownik wsławiony, którego imię samo aż do szkłowskiej przegranej
6 I,6 | hetmanów koronnych, a obok nich imię pana Stefana Czarnieckiego
7 I,8 | choć odjadę na wojnę, samo imię bronić cię będzie.~Panna
8 I,9 | Wszak waszmości Michał na imię?~- Właściwie, to ja jestem
9 I,9 | chwałą się okrył, że dziś imię jego wszyscy ze czcią powtarzają.
10 I,10 | groźny żołnierz, którego imię ze strachem w Niemczech
11 I,10 | niezmiernej sławy, że na samo imię jego pierzchną wszyscy nieprzyjaciele
12 I,10 | ojczyznę, panowie bracia! Na imię Boga! Kto szlachcic, kto
13 I,11 | w kozackich, dał dowody.~Imię jego głośne było w całej
14 I,11 | Stanisław - tym bardziej że imię znane mi było dobrze, bo
15 I,12 | ścianę rzucisz, to właśnie imię wioski albo szlachcica uczynisz.
16 I,12 | przyciężką i dałby Bóg, aby moje imię tak było znane waćpanom,
17 I,12 | oponować się hostibus w imię tej matki, która nas wszystkich
18 I,13 | usta powtarzały to groźne imię, z którym do niedawna zawsze
19 I,13 | bo chybabym oszalał. Na imię boskie błagam cię, Oleńka,
20 I,13 | Mości książę, wspomnij na imię, które nosisz, na zasługi,
21 I,14 | wojnę z całym światem w imię całości Rzeczypospolitej.
22 I,14 | że to hetman wielki."~- W imię Ojca i Syna! - woła książę -
23 I,17 | zapomniałem, jak mu na imię.~- Też Roch.~- I słusznie,
24 I,17 | hańbę ściągnąć na własne imię? zdrajcą być ogłoszony?...
25 I,18 | hańba wiekuista na moje imię spadnie. Odtąd kto zechce
26 I,19 | radziwiłłowskiego, Andrzeja.~Imię tego ostatniego powtarzały
27 II,3 | wiem ja, czy one wydane na imię Babinicza, czy na pana Kmicica,
28 II,4 | upadek Józwy i straszliwe imię Kmicica. Lecz walczyli z
29 II,7 | odniósł swe zwycięstwa, które imię jego nieśmiertelną przyozdobiły
30 II,13 | rzekł uroczystym głosem:~- W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!
31 II,13 | Syna, i Ducha Świętego! W imię Najczystszej i Najświętszej
32 II,15 | jej!~- Niech będzie Jej imię wysławione! - odrzekł Mosiński -
33 II,16 | zechce przeszkodzić!~- W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! -
34 II,16 | się na dół pokocił.~- W imię Ojca i Syna, i Ducha!~-
35 II,17 | za moc je podtrzymuje, w imię jakich nadziei ci zakonnicy
36 II,17 | innych obrońców toż samo imię noszących, lecz w ogóle
37 II,18 | o nim wiedzą, wszyscy to imię znają! Radziwiłłowi niegdyś
38 II,19 | klęsk i niedoli, więc w imię Boga po raz trzeci powiadam
39 II,19 | rzekł:~- Bądź pochwalone imię Pańskie!... Od trzech dni
40 II,19 | i wysławia, gdzie może, imię jego, ażeby sprawiedliwość
41 II,20 | za Tatarów, których samo imię napełniało trwogą Szwedów,
42 II,25 | dla zbawienia ojczyzny, w imię swej podrażnionej pychy,
43 II,26 | szarpał, od której wojny imię moje w całej Rzeczypospolitej
44 II,26 | przecie sławion był i dotąd imię jego sławne.~- Bo pokutował
45 II,26 | zakrzyknął? Więcem Babinicza imię przybrał i całą Rzeczpospolitą
46 II,26 | dziewkę chodzi. Oleńka jej na imię, miłościwy panie! Oj, siła
47 II,28 | pestka... Jakże jej tam imię? Ta, z którą nieboszczyk
48 II,29 | książęca mość?~- Śmierć!~- W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!~
49 II,30 | przeciw nieprzyjacielowi. Imię Stefana Czarnieckiego coraz
50 II,31 | przeciw nieprzyjacielowi. Imię Stefana Czarnieckiego coraz
51 II,33 | Jezus Maria!~- Niech będzie imię Pańskie pochwalone! - zawołał
52 II,37 | krzyknąć: "Jezus, Maria!" Imię jego było znienawidzone
53 II,37 | się Kmicicowe.~- Tak czyje imię pohańbić!... Jeden Bogusław
54 II,38 | krzyknąć: "Jezus, Maria!" Imię jego było znienawidzone
55 II,38 | się Kmicicowe.~- Tak czyje imię pohańbić!... Jeden Bogusław
56 II,39 | Kmicic. Tak on znienawidził imię radziwiłłowskie, że na pierwszy
57 II,40 | nieraz srodze. On, którego imię, jako wodza, powtarzano
58 III,5 | szable biją, ale (powiada( imię Lubomirskiego bije, bo gdy
59 III,6 | towarzysze.~- Jak ci na imię? - spytał chłopaka pan Czarniecki.~-
60 III,9 | czele i zakrzyknąwszy: "W imię Boże! szczęśliwie!" - ruszył
61 III,12| gdy w badaniach wspominano imię Bogusława.~Zaś wieczorem
62 III,12| tamowały przystęp posiłkom.~- W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! -
63 III,13| gdy w badaniach wspominano imię Bogusława.~Zaś wieczorem
64 III,13| tamowały przystęp posiłkom.~- W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! -
65 III,15| z chlubą i podziwem jego imię... Słyszał zwłaszcza, jak
66 III,16| niemal równa, jego wielkie imię, uroda i dworność nie wystarczyć
67 III,16| woli łączyć w rozmowach jej imię z imieniem Bogusława. On
68 III,21| sercu. Pytałam go, jak jej imię, nie chciał powiedzieć. "
69 III,21| mówiłam, że jemu Andrzej na imię? Sam mi to powiadał. Pan
70 III,21| Nic! Myślałam, że to imię sami zdrajcy noszą. Bo był
71 III,21| Bogusławowi sprzedać, i na imię miał także... Andrzej.~-
72 III,23| wszystkich wojsk szwedzkich.~Imię Czarnieckiego rozlegało
73 III,24| Szeroko rozsławiła ona imię Babinicza między Mazurami.
74 III,25| Szeroko rozsławiła ona imię Babinicza między Mazurami.
75 III,26| pisać będą i potomność jego imię wysławi.~Umilkł pan Wołodyjowski,
76 III,27| wozy drogę zasłaniają. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!
77 III,27| mości Babinicz! następuj w imię boże! ot, na tę ścianę!~
78 III,28| Birż i Wiłkomierza brzmiało imię zwycięzcy. Rozpowiadano
79 III,29| jakiś odzywa się nagle:~- W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!
80 III,30| zakrzyknął:~- Pochwalone imię Pańskie! Boże miłosierny!
81 III,30| wszystkie siły wytężyć, aby choć imię sławne po naszym narodzie
82 III,32| rosieński.~- Pochwalone imię Pańskie! Przychodziłli tu
83 III,32| powtarzały bez ustanku to imię:~- Oleńka, Oleńka, Oleńka!~
84 III,32| czasu do czasu głos jakiś imię kochane wykrzyknie i zmilknie,
85 III,32| pruski etc., etc., etc. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
86 III,32| był wyprawiony..."~Gdy to imię zabrzmiało w kościele, gwar
|