Tom, Rozdzial
1 I,6 | lasach bowiem, po polach i tuż koło wsi licznych połyskiwały
2 I,10 | na ścianie radnego domu, tuż nad drzwiami:~ ~"Mane-Tekel-Fares."~ ~
3 I,11 | A za Bielskiem puszcza tuż. Wozy z zapasami wyjdą także
4 I,12 | Szwedzi już są w Łowiczu, tuż pod Warszawą. Nasz król
5 I,13 | prowadził panią Hlebowiczową, tuż szedł ksiądz biskup Parczewski
6 I,15 | szkockich piechurów ustawionych tuż za oknem. Salwy muszkietów
7 I,17 | czasie żołnierz prowadzący tuż za wozem konia ujrzał w
8 I,17 | hełm i opończę. Przejeżdżał tuż koło mnie i jam nie poznał.
9 I,17 | się na jego koniu i jechał tuż przy więźniach, powtarzając
10 I,17 | pojedynczo powtarzał, że Szwedzi tuż, tuż, ale dokładnych objaśnień
11 I,17 | powtarzał, że Szwedzi tuż, tuż, ale dokładnych objaśnień
12 I,18 | Butrym zwany Beznogim szli tuż za nim.~Na koniec szwedzkie
13 I,19 | biegiem, prześliznął się tuż koło prawego skrzydła radziwiłłowskiego,
14 I,25 | zastępom Zołtareńki, stojącym tuż za Wilią, aby do zaczepki
15 I,25 | gdyby nieprzyjaciel stał tuż nad nimi. Uciekały ku Prusom
16 I,25 | chody, na koniec najechał tuż na księcia, tak że chrapy
17 II,1 | głębiach i bliżej, czasem tuż, tuż, jakby o sto kroków
18 II,1 | głębiach i bliżej, czasem tuż, tuż, jakby o sto kroków za chatą.~-
19 II,4 | zwalili się do izby; ale tuż za nimi, prawie na ich karkach,
20 II,4 | uderzeniem człeka na ziemię; tuż za nimi następował stary,
21 II,4 | zadowolony i cłapał wesoło tuż za swym pułkownikiem.~"Już
22 II,15 | gotową bronią zatrzymali się tuż, tuż. W dwóch rzeczywiście
23 II,15 | bronią zatrzymali się tuż, tuż. W dwóch rzeczywiście błyszczały
24 II,16 | pułkownika Wolfa, stało tuż w pobliżu, nad granicą i
25 II,17 | paszcze dział i stojących tuż za nimi żołnierzy, podobnych
26 II,17 | jeszcze granatami mającymi tuż, tuż wybuchnąć. Zapał rósł
27 II,17 | granatami mającymi tuż, tuż wybuchnąć. Zapał rósł z
28 II,18 | daleko i że szaniec może być tuż, tuż.~"Ciekawym, czy straże
29 II,18 | że szaniec może być tuż, tuż.~"Ciekawym, czy straże są?" -
30 II,18 | krwią.~Kaliński, który stał tuż za nim, cofnął się także;
31 II,18 | i Damian zajęli miejsca tuż przy wejściu, jak dwa koty
32 II,18 | Damian.~Tętent zbliżył się tuż i nagle ustał, natomiast
33 II,19 | jedną noc... Zbliżam się tuż - Kuklinowski!~- Na belce? -
34 II,24 | dwaj Kiemlicze młodzi szli tuż, a stary, stojąc nieco z
35 II,29 | wieży!... Nieprzyjaciel tuż!... wasza książęca mość...~
36 II,32 | białawą bruzdę ciągnącą się tuż koło czuba.~- Moja ręka! -
37 II,33 | nimi jakoby z wściekłością; tuż dalej kilku dźwiękało przeraźliwie
38 II,34 | Mamy wiadomości, jako tuż, tuż Bogusław z Carolusem
39 II,34 | Mamy wiadomości, jako tuż, tuż Bogusław z Carolusem z Elbląga
40 II,41 | Kmicic zlazłszy z konia stał tuż obok, więc kazał go zdjąć
41 II,41 | stary żołnierz siedział tuż obok pnia na zydlu bez czapki
42 II,42 | Przeszło sto koni ulgnęło tuż przy brzegu. Lecz ludzie
43 III,2 | Szczebrzeszyn się pali! Szwedzi tuż!~- Chodźmy na wały, mości
44 III,3 | Dobrze! - szepnął stojący tuż za plecami pana starosty
45 III,3 | polsku do starosty stojący tuż za nim pan Zagłoba:~- Ofiaruj,
46 III,3 | wychodzić nie mogły, bo tuż za obozem pewna śmierć czekała.~
47 III,4 | wszystkich Czarniecki i szedł tuż. Tylne straże szwedzkie,
48 III,4 | piersiach. Sam król się tuż do brzegu przysunął i patrzył
49 III,5 | królewskich resztę rajtarów tuż nad rzeką wycięto, jak wozy
50 III,5 | powiada) zwiedzieli, że tuż, tuż nadciąga, duch w nich
51 III,5 | powiada) zwiedzieli, że tuż, tuż nadciąga, duch w nich tak
52 III,6 | Rajtar, który trzymał konia tuż przy drzwiach, podał mu
53 III,6 | polskich leżało mostem, jeden tuż koło drugiego; często jeden
54 III,9 | do mostu zwolnili biegu; tuż dwie trzecie zeskoczyło
55 III,9 | tratowali się wzajemnie, a tuż za nimi, nad ich karkami
56 III,11| przednich koniach, wpadli tuż za nim. W tej chwili Wołodyjowski
57 III,12| pochwy?~Gdyby Bogusław był tuż, pewno bym znalazł niejeden,
58 III,13| pochwy?~Gdyby Bogusław był tuż, pewno bym znalazł niejeden,
59 III,16| jako do miejsca leżącego tuż przy granicy, mnóstwo szlachcianek
60 III,22| którzy mówią, że pan Babinicz tuż. Z tego jednak, iż książę
61 III,23| Zdawało się, że koniec tuż, tuż. Sam Sakowicz w Taurogach
62 III,23| Zdawało się, że koniec tuż, tuż. Sam Sakowicz w Taurogach
63 III,24| ludzi stojących w kupie, tuż jeden obok drugiego, jakby
64 III,24| kroku stanęli za chwilę tuż koło trupów. Czterech piechurów
65 III,24| a Duglasowi przechodzili tuż, tuż, ani o tym wiedząc.
66 III,24| Duglasowi przechodzili tuż, tuż, ani o tym wiedząc. Duglas
67 III,25| ludzi stojących w kupie, tuż jeden obok drugiego, jakby
68 III,25| kroku stanęli za chwilę tuż koło trupów. Czterech piechurów
69 III,25| a Duglasowi przechodzili tuż, tuż, ani o tym wiedząc.
70 III,25| Duglasowi przechodzili tuż, tuż, ani o tym wiedząc. Duglas
71 III,27| więc szły tak wartko, iż tuż, tuż za ordą nadążały.~Kmicic
72 III,27| szły tak wartko, iż tuż, tuż za ordą nadążały.~Kmicic
73 III,27| laudańska, i zatrzymał się tuż przed nią.~Wołodyjowski
74 III,27| ostatku Tatarów, bród był tuż, tuż. Zdawało się, że w
75 III,27| ostatku Tatarów, bród był tuż, tuż. Zdawało się, że w kilku
76 III,27| szereg piechurów spostrzega tuż nad sobą, prawie nad głowami,
77 III,27| zwycięzcy, a gdy Kmicic stanął tuż nad nim, zawołał prędko:~-
78 III,30| zapadały z wielkim krakaniem tuż obok figury, na polu bowiem
79 III,31| więcej, na koniec przyjechali tuż.~- Stój! - zawołał miecznik. -
80 III,32| głowę, spojrzał i spostrzegł tuż nad sobą słodką a smutną
81 III,32| przemogła wrażenie i klękła tuż koło niego; trzecie miejsce
82 III,32| myśli i z serca, była teraz tuż pod jego bokiem. I czuł
83 III,32| zawołał niewieści głos tuż około pana Andrzeja, a w
84 III,32| gankiem, że nie można było tuż dojechać. Zagłoba z Wołodyjowskim
|