Tom, Rozdzial
1 I,8 | Charłamp został się przy księciu wojewodzie wileńskim. Po
2 I,8 | obywatel, to bym i przy samym księciu powiedział, chociaż pod
3 I,8 | znajdę nie w porządku, zaraz księciu Bogusławowi dawał znać,
4 I,8 | innych poniżyć. On to i w księciu wojewodzie wileńskim, naszym
5 I,12 | rzekł:~- Słyszałem i ja o księciu Bogusławie, bo to od nas
6 I,12 | ukłonem Harasimowicz. - Księciu panu głowa pęka od roboty,
7 I,12 | Powiedz wasza miłość księciu panu w imieniu nas wszystkich,
8 I,12 | rozbudził. Łatwiejże teraz księciu odprawić z niczym posłów,
9 I,13 | pomścić?~- Tak jest. Sam to księciu radziłem, gdy się pytał,
10 I,13 | i złożyła głęboki ukłon księciu.~On zaś istotnie stał już
11 I,13 | przeszedł. Wyspowiadałem się księciu ze wszystkich grzechów jako
12 I,13 | bardziej:~- Nie na kontempt księciu panu to mówię, ale radzę
13 I,13 | chwili skonu.~- Co jest księciu? co tu się dzieje? - szeptano
14 I,14 | razie cóż zostanie dumnemu księciu prócz kilku regimentów dragońskich
15 I,14 | swoich opowiedział się przy księciu? Charłamp, stary, zużyty
16 I,15 | Mieleszki drugi; te stoją przy księciu... Niewiarowski opowiedział
17 I,15 | opowiedział się także przy księciu, ale jego pułk daleko. Dwa
18 I,15 | szkockie...~- To cztery przy księciu.~- I artyleria pod panem
19 I,15 | wiemy.~- Kto tedy przeciw księciu? jakie chorągwie?~- Naprzód
20 I,17 | zrobili go oficerem, bo się księciu z pięści podobał, gdyż podkowy
21 I,17 | jak to w Kiejdanach przy księciu hetmanie powiadano; wszyscyśmy
22 I,17 | Czarnieckiego okrutnie sławili, a księciu było to nie w smak, bo się
23 I,20 | bo przecież ichmościowie księciu panu ustąpią.~- Sami mamy
24 I,21 | słowo łamać, a cóż dopiero księciu i wodzowi...~- Milcz - rzekł
25 I,22 | którzy prawie wszyscy przy księciu wytrwali. Sam on, zanim
26 I,22 | Całą ufność w naszym księciu połóżmy i na niego we wszystkim
27 I,23 | jeśli się nadarzy okazja, księciu Bogusławowi do Prus. Można
28 I,24 | jest wojownik po naszym księciu w świecie największy.~-
29 I,24 | Wiedzże o tym, że zbawienie w księciu Radziwille i w Szwedach,
30 I,25 | zdrowie, daj Bóg szczęście księciu wojewodzie za to, że polityczny
31 I,25 | zaś poszedł zdać sprawę księciu. Po chwili wrócił pośpiesznie
32 I,25 | pułkownikiem, od czasu jakem księciu hetmanowi własną chorągiew
33 I,25 | Rzeczpospolitą, ile i mnie albo księciu wojewodzie wileńskiemu.~-
34 I,25 | rzekł porywczo Kmicic. - Księciu wojewodzie wileńskiemu tylko
35 I,25 | Harasimowicz skłonił się księciu, a następnie panu Andrzejowi,
36 I,25 | co w ganku stoją, przy księciu imci panu bracie wyślijcie,
37 I,25 | Wszystko się to przeciw księciu wojewodzie pobuntowało,
38 I,25 | nie dam się w nagradzaniu księciu wojewodzie wileńskiemu prześcignąć.~-
39 I,26 | i biegli dalej. Kapelusz księciu spadł-wiatr rozwiewał bujne,
40 I,26 | głową i mówił:~- Wierzyłem księciu hetmanowi, jakbym ojcu rodzonemu
41 II,2 | chorągwie, które się przeciw księciu wojewodzie wileńskiemu zbuntowały? ~
42 II,4 | Ja tam ni Szwedom, ni księciu hetmanowi żadnej krzywdy
43 II,4 | Chyba z afektu! Ba, aleć księciu hetmanowi na złe może wyjść
44 II,7 | konfederaci.~Chwilami zdawało się księciu, że upada w przepaść. Ze
45 II,7 | Masz!~To rzekłszy podał księciu Januszowi list Kmicica,
46 II,8 | podziwem i uwielbieniem. Księciu wojewodzie przychodziły
47 II,8 | panny, która śmiała młodemu księciu fałsz w oczy zadać; miecznik
48 II,14 | wyznaczył to stanowisko księciu Heskiemu, sam zaś odciągnął
49 II,16 | ręką tylko wskazał na list księciu Heskiemu, który przebiegł
50 II,20 | poczytano, bom ja w zaślepieniu księciu wojewodzie wileńskiemu służył
51 II,26 | nieskalanej, ofiarował się księciu Bogusławowi porwać nas i
52 II,29 | wieści, iż ja krewnemu, księciu wojewodzie wileńskiemu,
53 II,32 | pod nogi nieboszczykowi księciu wojewodzie rzucił?~- Nie
54 II,32 | opuszczać. Kompasja go jeno przy księciu trzymała, bo afekt przyrodzony
55 II,32 | tym, że nie tylko on nic księciu Bogusławowi nie obiecywał,
56 II,32 | ludzi znaleźliście przy księciu Radziwille? - spytał.~-
57 II,33 | wedle tego, co o młodym księciu powiadają, bisurmanin żaden
58 II,33 | Kmicic po naszym młodym księciu!" - a Ganchof powiada tak: "
59 II,39 | To ambitna sztuka! On i księciu wojewodzie wileńskiemu prawdę
60 II,40 | dostojności.~- Podziękuj waszmość księciu i powiedz, iżeś mnie zdrowym
61 II,40 | Nie mogę wymiarkować, o co księciu chodzi... Poddajecie się
62 II,40 | hetman - waćpanu ani twojemu księciu nie będę się usprawiedliwiał,
63 II,40 | mogę. Prócz tego napiszę księciu, aby przysłał glejt bezimienny.~
64 III,7 | musiał wiele wskórać przeciw księciu Bogusławowi - odpowiedział
65 III,14| ale w pomoc nie idziem, bo księciu od panny niesporo.~- To
66 III,16| ale natomiast musiała być księciu wdzięczną i za to, że do
67 III,16| pruskiej w Taurogach i samym księciu, mniej byli z nią poufali
68 III,16| mówię. Nie wierz, pani, księciu, nie ufaj jego dobrodziejstwom,
69 III,16| Gdyby nie przysięga, którom księciu składał, że życia i osoby
70 III,16| jakie sposoby podsuwał księciu Sakowicz.~Panna Aleksandra,
71 III,17| tajemnicę zachować i nie pokazać księciu, że się czegokolwiek domyślają.~
72 III,17| pieniądze najlepiej wasza mość księciu panu na skrypt oddaj. Wiem
73 III,17| dochodzą.~- Chciałbym się księciu tak przysłużyć, aby niczego
74 III,21| ile razy pan Babinicz o księciu Bogusławie wspomniał, to
75 III,21| szyję stracisz.~- Wieści o księciu Bogusławie powinny wkrótce
76 III,21| Podlasie bliżej. A gdy księciu powodziło się początkowo,
77 III,21| lub umarłego Szwedom albo księciu Bogusławowi sprzedać, i
78 III,23| powodów zalecał młodemu księciu wszelki możliwy pośpiech,
79 III,23| w siły, ażeby ich swemu księciu w razie ciężkiej potrzeby
80 III,27| Królewcu.~- Jestli on przy księciu?~- Nie masz go. W Taurogach
81 III,27| póki medyk nie omdlał. Księciu potem jakby ręką odjął.~
82 III,27| wodę, sam zaś został przy księciu, bo z dala widać było nadjeżdżających
83 III,27| przebaczyć Kmicicowi, że księciu życie darował, i z żalu
84 III,31| jeszcze straszniejszy niż na księciu Bogusławie zarzut, bo pan
|