Tom, Rozdzial

1001 II,16 |       nazajutrz ksiądz Kordecki naokół po murach jak pasterz po owczarni,
1002 II,16 |           naokół po murach jak pasterz po owczarni, widział, że wszystko
1003 II,16 |                 ojcze wielebny, co tam po układach! Czasu szkoda!
1004 II,16 |            udawać, że bije nim Kmicica po plecach.~- A będziesz mi
1005 II,16 |           Miller począł uderzać dłonią po kolanie i krzyczeć:~- Rata!
1006 II,16 |               podpierając go, tłuczono po krzyżu i ramionach. Inni
1007 II,16 |             przywiązano ojcom do szyi, po czym żołdacy chwycili za
1008 II,16 |               inni wiedzieć, czego się po nim mogą spodziewać i jaką
1009 II,16 |             poczęli od twierdzy, gęsto po drodze trupem padając.~Czarniecki
1010 II,16 |                pytał Kmicic całując go po rękach.~Ale ledwie to wymówił,
1011 II,16 |              służyli w tej chorągwi, a po części dysydenci, jako lutrowie,
1012 II,16 |                 krzywdzić szlachcianki po dworach, rozbijać stajnie
1013 II,16 |          podobnych kręciło się wówczas po wojnie trzydziestoletniej
1014 II,16 |            prosty wypadek rozstrzygał, po której stawali stronie.~
1015 II,16 |             mawiał w zaufanej kompanii po pijanemu: "Spełniło się
1016 II,16 |              nie tylko za życia, ale i po śmierci, inaczej mówiąc:
1017 II,16 |                i w alchemię.~Nosił się po polsku, gdyż uważał ten
1018 II,16 |            jeszcze czarny, podstrzygał po szwedzku i rozczapierzał
1019 II,16 |                Poprzednio jeszcze, gdy po aresztowaniu księży pan
1020 II,16 |                dla samego poselstwa, a po wtóre, żeby wszystko obejrzeć
1021 II,16 |               szabelce (tu uderzył się po boku) wspominano nie tylko
1022 II,16 |                Kmicic.~I pozostał sam. Po chwili począł chodzić tam
1023 II,16 |               Chyba że chcesz, bym cię po pochyłości sprowadził?~-
1024 II,16 |        żołnierzyka z krwi i z kości... Po co ci, u licha, z księżmi,
1025 II,16 |              nie z wojskowymi trzymać, po co księżym parobkiem być?...
1026 II,16 |          służyć, komu się chce. Nic ci po mnichach! Jeżelić cnotka
1027 II,16 |          wszystkich zacnych obywatelów po sobie. Jakoby cała Litwa
1028 II,16 |               uczynił, wiem! - odrzekł po chwili. - To mnie jeno martwi,
1029 II,16 |              mniej!... - rzekł Kmicic.~Po czym pochylił się do ucha
1030 II,17 |                przypiszecie."~Ojcowie, po odebraniu tego listu, postanowili
1031 II,17 |                tego listu, postanowili po staremu zwlekać, co dzień
1032 II,17 |     Spostrzegłszy to ów stary wojownik po prostu zląkł się i tego
1033 II,17 |               na armię własną spojrzał po raz pierwszy w życiu jak
1034 II,17 |               w końcu. I biorąc rzeczy po ludzku, nie mogło się stać
1035 II,17 |         chorągwi włóczyli się umyślnie po szwedzkim obozie, okazując
1036 II,17 |      przerażenia.~Rozszerzyło się wnet po tym wypadku w całym wojsku
1037 II,17 |               odczyniać. Chodzili tedy po obozie szepcząc i śpiewając
1038 II,17 |            pokazały mu się na rzęsach, po czym tak mówił dalej:~-
1039 II,17 |              nich między żołnierstwem.~Po nabożeństwie rozpoczęły
1040 II,17 |             lodowego wału, podskakując po śniegu na kształt ptaka,
1041 II,17 |          jakoby na szyderstwo Szwedom, po całej pochyłości, zbierając
1042 II,17 |          jeszcze nie doznali oblężeni. Po skończonym nabożeństwie
1043 II,17 |               dachy, na baszty i mury.~Po krótkiej chwili ozwały się
1044 II,17 |              fal odpływając zostawiała po sobie trupy rozrzucone tu
1045 II,17 |           trupy rozrzucone tu i owdzie po pochyłości.~Miller nie kazał
1046 II,17 |        Ministrowie luterscy odprawiali po okopach swe nabożeństwo
1047 II,17 |         narychtowane, może prowadzić i po ciemku dzieło zniszczenia,
1048 II,17 |               pamiętajcie o tym, że ja po niemiecku gadam, jakobym
1049 II,17 |                księdza - przebiorę się po szwedzku w kolet i koliste
1050 II,17 |                ziemi przypaść. Dopiero po wybuchu będę rwał ku klasztorowi.~-
1051 II,17 |                między szlachtą, którzy po prostu chcieli się poddać;
1052 II,17 |             spoglądał na swoją kiszkę. Po namyśle uczynił ją jeszcze
1053 II,17 |             Pietrze, daj gęby i ruszaj po księdza Kordeckiego!~Czarniecki
1054 II,17 |                ratujże go i wspomagaj!~Po chwili stanęli obaj przy
1055 II,18 |               jego chrzęściły wyraźnie po śniegu. W miarę też jak
1056 II,18 |              macając przed sobą drogę, po upływie pół godziny usłyszał
1057 II,18 |               nic do roboty, zwłaszcza po nocy. Mogło tylko być, że
1058 II,18 |              pomroka. Miarkował jednak po czasie, że musiał już dojść
1059 II,18 |              inaczej bowiem nie mógłby po omacku znaleźć upragnionej
1060 II,18 |                się z wolna ku armacie.~Po kwadransie pracy zdołał
1061 II,18 |            kiszki, zwieszał się w rów.~Po chwili zmacał go ręką. Lecz
1062 II,18 |         iskierki poczęły biec ku górze po jego suchej powierzchni.~
1063 II,18 |               Nie słyszał również, jak po chwili głuchej ciszy rozległy
1064 II,18 |          zataił. Oficerowie spoglądali po sobie ze zdumieniem.~- Bohater!... -
1065 II,18 |               Pan Andrzej pomyślał, że po tym, co uczynił, i wobec
1066 II,18 |           otworzył, rękami jął bić się po bokach, na koniec zakrzyknął:~-
1067 II,18 |               ludzi całą wojnę trzymał po szkłowskiej klęsce na sobie,
1068 II,18 |              nagrodę!~- Więc go bierz!~Po czym weszli obaj do izby,
1069 II,18 |              Nastała chwila milczenia; po czym pan Zbrożek wziął się
1070 II,18 |           Ruszaj mi do obozu - rzekł - po sznury i płonącą maźnicę
1071 II,18 |              skoczył co tchu w koniu i po kwadransie z tą samą chyżością
1072 II,18 |                    Rakarz! - powtórzył po raz trzeci Kmicic.~- Ot,
1073 II,18 |              kwaczem Kmicicowego boku, po czym rzekł:~- Nie za wiele
1074 II,18 |           Dobrze! - rzekł Kuklinowski.~Po czym zwrócił się do Kmicica:~-
1075 II,18 |             blaskami płonącej maźnicy. Po chwili dwa ciała padły w
1076 II,18 |              było rzężenie konających, po czym rozległ się ów głos,
1077 II,18 |             siadł na krawędzi sąsieka.~Po chwili rzeczywiście odzyskał
1078 II,18 |            żywo. Nastała chwila ciszy, po czym czyhających w stodole
1079 II,18 |               miłość. Przyjechał zaraz po odjeździe waszej miłości...
1080 II,18 |               chcieli z niego zedrzeć.~Po upływie kwadransa Kuklinowski
1081 II,18 |              nie począł się rozchodzić po stodole.~Kuklinowski skurczył
1082 II,18 |           osmalił wąsy, rzęsy, i brwi, po czym rzekł:~- Daruję cię
1083 II,18 |                   Szwedzkich oddziałów po drodze nie masz?~- Nie,
1084 II,18 |               swoje jeszcze odda, a on po talarze z głowy, za nasz
1085 II,18 |              Nie spodziewałem się tego po was...~Wtem daleki huk dział
1086 II,18 |           równo z pierwszym brzaskiem. Po chwili huk powiększył się.
1087 II,19 |              począł tracić nadzieję, a po wysadzeniu kolubryny po
1088 II,19 |                po wysadzeniu kolubryny po prostu zdesperował. Ogarnęło
1089 II,19 |             okrutniejszy, że bezsilny. Po chwili zakrzyknął:~- A co
1090 II,19 |               tej stracie dojdzie?!...~Po chwili znów:~- A co my poczniem?...
1091 II,19 |           wyparskiwać gniew nozdrzami. Po niejakim czasie uspokoił
1092 II,19 |           uspokoił się i wodząc oczyma po obecnych, jakby zachęcając
1093 II,19 |               którem, objąwszy komendę po Torstensonie, zdobył, bo
1094 II,19 |          twierdzą dzieje, ludzki rozum po prostu przechodzi. Jednakże
1095 II,19 |              Jednakże radzić trzeba... Po to waćpanów wezwałem. Obradujcie
1096 II,19 |               owo: albo - albo, wyszło po raz pierwszy z jego ust,
1097 II,19 |               Panie Sadowski ! - rzekł po chwili Miller głosem, który
1098 II,19 |        kielichach i niż wysypianie się po pijatyce. Ale to nie wszystko.
1099 II,19 |                spoglądając przez okno.~Po chwili w sieni zabrzęczały
1100 II,19 |           zajścia stanęliby niechybnie po stronie Zbrożka. Widział
1101 II,19 |              nowinę! - zawołał Miller.~Po chwili uciszyło się i pan
1102 II,19 |              tego powiesił i przypiekł po katowsku, a sam uszedł!~-
1103 II,19 |              chyba spotkać na krótko i po ciemku, wieczorem, ale mi
1104 II,19 |              ciemku, wieczorem, ale mi po głowie chodzi... chodzi...~
1105 II,19 |                zabudowania na drodze i po polu.~- Co to za ludzie? -
1106 II,19 |              dostojności, że ta hołota po prostu poszalała...~To rzekłszy
1107 II,19 |           tysiące go otoczą, zwłaszcza po tym, co uczynił.~- I co
1108 II,19 |               zapanowała w stodółce.~- Po cośmy tu przyjechali? -
1109 II,19 |              za włosy peruki - na koń!~Po chwili mknęli wszyscy jak
1110 II,19 |              Millera i biegło w pomoc. Po drodze widzieli oddziały
1111 II,19 |               o staję od fortecy, lecz po to tylko, by na wzniesieniu,
1112 II,19 |       żołnierze łamali w dalszym ciągu po górnikach skałę dla założenia
1113 II,19 |                później wieść gruchnęła po obozie szwedzkim i sprzymierzonym
1114 II,19 |                na niebie przemijającą, po której wieczność niezmienna,
1115 II,19 |              niedoli, więc w imię Boga po raz trzeci powiadam wam:
1116 II,19 |                Wrzeszczowiczowi, który po chybionym fortelu z minami
1117 II,19 |         śpiewać i wkrótce rozległa się po całym okręgu murów kolęda:~ ~
1118 II,19 |        Kolędować małemu...~ ~Nazajutrz po południu huk dział zgłuszył
1119 II,19 |             drżała w posadach; leciały po staremu na dach kościelny
1120 II,20 |               Sapiehę oblężon i że już po nim.~- Chwała Bogu! Zacni
1121 II,20 |             iść?" Tak oni narzekali, a po innych pułkach, które są
1122 II,20 |               namowami i tam sekretnie po nocach radzili, o czym Miller
1123 II,20 |                co się z nią stało - że po raz trzeci spytał Kiemlicza:~-
1124 II,20 |           słyszeć.~- Panie pułkowniku! Po tym, czego wasza miłość
1125 II,20 |           podróżnych, gospody wszędzie po drodze pozajmowane. Jedni
1126 II,20 |            drudzy pomykali ku granicom po wieści z kraju; raz w raz
1127 II,20 |                przeciwnie, widywano go po zamkach jeszcze nie zajętych.
1128 II,20 |           obozie Karola Gustawa, nawet po zamkach szwedzkie załogi
1129 II,20 |             pobliską szwedzką komendę. Po czym kulig wśród pieśni
1130 II,20 |               i okrzyków, przybierając po drodze tych, który się "
1131 II,20 |               pomniejszych oddziałach, po wsiach nieostrożnie roztasowanych.
1132 II,20 |           pochwyconym z bronią w ręku. Po miasteczkach pobudowano
1133 II,21 |              trzema Kiemliczami dotarł po trudnej, ze względu na jego
1134 II,21 |           modlitwie dziękczynnej; lecz po ukończonych pacierzach oczy
1135 II,21 |                Tymczasem Jan Kazimierz po ewangelii klęknął znowu,
1136 II,21 |              pogrążył się w milczeniu. Po chwili łkanie poczęło nim
1137 II,21 |                  zakrzyknął król.~Lecz po tym wykrzykniku nastała
1138 II,21 |              uczynek się zdobyć.~Toteż po chwili milczenia ksiądz
1139 II,21 |          Kmicica do drugiej komnaty, a po drodze mówił do niego:~-
1140 II,21 |               weszli do innej komnaty. Po chwili pan Tyzenhauz wrócił
1141 II,21 |          jeszcze pogładziła jako matka po głowie.~- Ale jużże się
1142 II,21 |          gniewaj - rzekł znowu król. - Po prawdzie, niemało tu było
1143 II,21 |             takich, którzy pletli trzy po trzy, a do urzędu kanclerskiego
1144 II,21 |              jemu twarz pociemniała.~I po chwili tak mówić począł:~-
1145 II,21 |               w tym narodzie i da Bóg, po wieki nie znajdzie się taki,
1146 II,21 |              muszą, ale jedno mi wciąż po głowie chodzi i ufność do
1147 II,21 |              przecie, gdy rozejrzę się po świecie, próżno pytam, gdzie
1148 II,21 |                królestwa, na które cię po ojcu i bracie powołano.
1149 II,22 |               młodego junaka, przysłał po niego pana Ługowskiego tego
1150 II,22 |               wieściami zajęte i zaraz po mszy solennej udano się
1151 II,22 |        powszechną zgodą zawotowano, iż po przybyciu do kraju cała
1152 II,22 |           królewskiej mości wola, to i po co zwłóczyć? Im prędzej,
1153 II,22 |              dzień rozchodzi się wieść po całej Rzeczypospolitej,
1154 II,22 |         przeprowadzę w zdrowiu, choćby po brzuchach Duglasowych podjazdów.~-
1155 II,22 |            samego dnia gruchnęła wieść po całej Głogowej, że majestat
1156 II,22 |             tego samego więc dnia, już po wyruszeniu dragonów, stanął
1157 II,22 |             była obecna.~- Przyszedłem po rozkazy - rzekł - kiedy
1158 II,22 |               swoim zwyczajem usta raz po raz nadymać.~- Gdyby chodziło
1159 II,22 |         Szwedom, aby kilkaset piechoty po drogach zasadzili, to i
1160 II,22 |               to nie będzie dziwno, że po takim opuszczeniu, po takim
1161 II,22 |               że po takim opuszczeniu, po takim złamaniu przysięgi
1162 II,23 |               on zaś kazał im za każdą po talarze dawać, chociaż w
1163 II,23 |            Sapieże. Sam widziałem, jak po zdradzie księcia wojewody
1164 II,23 |            jadłem, póki mi nie obrzydł po zdradzie.~- A czemuś to
1165 II,23 |            nazwisko: Kmicic, zwłaszcza po liście księcia Bogusława
1166 II,23 |            tego zabraknie mu sił.~Więc po chwili tak mówić począł:~-
1167 II,23 |          wierzę - rzekł król. - Zostań po staremu przy osobie naszej,
1168 II,23 |              ów król zaś, tułacz, padł po chwili krzyżem w śnieg i
1169 II,23 |        uroczyście serca i umysły, więc po ukończonych modlitwach jechali
1170 II,23 |             Babinicz ze swymi pojechał po wieści i pewnie niebawem
1171 II,23 |           wskazywał.~Upłynął kwadrans, po czym pół godziny i godzina.~-
1172 II,23 |          oddziałów szwedzkich? - pytał po niemiecku Kmicic pociskając
1173 II,23 |               Tu Kmicic ozwał się znów po polsku:~- Miłościwy panie!
1174 II,23 |               dobry humor i wesołość i po niejakim czasie rzekł do
1175 II,24 |                wnet, razem z wichrami, po całej okolicy i że Szwedzi
1176 II,24 |           kręcą się wedle Czorsztyna i po okolicy. Król przypuszczał,
1177 II,24 |                i południe, zostawiając po prawej ręce Biały Dunajec.
1178 II,24 |           zacieśniać. Jechano drogami, po których konie ledwie mogły
1179 II,24 |               końskie szczękały wszędy po kamienistym podkładzie.
1180 II,24 |            Polska, czy Węgry? - spytał po chwili przewodnika król.~-
1181 II,24 |               A co za ludzie? - spytał po szwedzku, patrząc na groźną
1182 II,24 |              innemu; Szwedom wszelako, po pierwszej chwili zamieszania
1183 II,24 |               że aż łoskot rozległ się po górach.~Lecz cóż znaczyła
1184 II,24 |          nieludzkie wycie rozległo się po obu stronach parowu.~Na
1185 II,24 |               na górze.~I w tej chwili po obu krawędziach skalistych
1186 II,24 |            poczęło spuszczać się w dół po pochyłościach śnieżnych.~
1187 II,24 |           jasne jak perły, spływały mu po twarzy.~Po czym oblicze
1188 II,24 |                 spływały mu po twarzy.~Po czym oblicze jego rozjaśniło
1189 II,24 |                czas jakiś nieruchomie, po czym otworzył oczy. Wówczas
1190 II,25 |                znalazł się na trakcie, po którym podróż była łatwiejsza
1191 II,25 |              jedzie! Król jedzie!" - a po drodze łączyły się z nimi
1192 II,25 |         Wojniłłowicz zaś zapewniał, że po większej części już się
1193 II,25 |           husarskie proporczyki.~Jakoż po chwili z sinawej oddali
1194 II,25 |               pagórki i skały rozsiane po nizinie, lecz wnet znowu
1195 II,25 |            perłami okrytym. Ubrany był po polsku, w stroju wojennym;
1196 II,25 |              kruka, w cienkich końcach po obu stronach ust opadający.
1197 II,25 |             odstępował osoby pańskiej. Po pierwszych powitaniach król
1198 II,25 |           pomieścili się w następnych, po czym ruszono z wolna ku
1199 II,25 |            ojcem ojczyzny okrzyknięto.~Po dwóch bokach szły gęsto
1200 II,25 |              się musi.~Do uczty, która po wypoczynku nastąpiła, król
1201 II,25 |        pozwalając nikomu się zastąpić. Po prawicy króla wziął miejsce
1202 II,25 |                miejsce nuncjusz Widon, po lewicy książę prymas Leszczyński,
1203 II,25 |              prymas Leszczyński, dalej po obu stronach dygnitarze
1204 II,25 |             skoczyła służba rojąca się po sali i poczęła rozlewać
1205 II,25 |             wódz w rydwanie złocistym, po drodze moszczonej perełkami.
1206 II,26 |            nadstawił, i na drugi dzień po przybyciu do Lubowli odwiedził
1207 II,26 |              zdumiony król - dlaczego? po co?~- Tak, miłościwy panie,
1208 II,26 |                Król przeciągnął dłonią po czole.~- Dziw, dziw! - rzekł -
1209 II,26 |                  tu i owdzie batożkami po śniegu pognało... Wszczęły
1210 II,26 |        zaocznie. Wyroki zapadały jeden po drugim, alem sobie z tego
1211 II,26 |              dziewka moja, chociaż już po owym rapcie traktat między
1212 II,26 |                powiada) musi zostać, a po bracie Januszu ja czapkę
1213 II,26 |                ich Radziwiłł chorągiew po chorągwi wygniótł, a teraz
1214 II,26 |          marszałek, który od dawna już po zamku króla szukał.~- Święty
1215 II,27 | najodleglejszych ziemiach i powiatach, po grodach, wsiach, osadach,
1216 II,27 |                potomni tę konfederację po wiek wieków wysławiać będą,
1217 II,27 |               zdołają.~Spojrzeli na to po sobie wysłańcy i senatorowie,
1218 II,27 |           pytał król.~- Jeszcze na noc po podpisaniu aktu do swego
1219 II,27 |                Tak był pewien, jako że po dniu noc nastąpi. Wszyscy,
1220 II,27 |                Domaszewski uderzył się po szerpentynie.~- Nie daj
1221 II,27 |                żywcem! - zawołał król.~Po chwili wszedł wysoki, chudy
1222 II,27 |             król począł znowu czytać i po chwili zawołał:~- Co słyszę!
1223 II,27 |              Co słyszę! To jeszcze raz po ustąpieniu próbowali klasztor
1224 II,28 |         towarzystwem jest zamiar zaraz po zdobyciu zamku księcia wojewodę
1225 II,28 |             rzekł do niego pan Zagłoba po odjeździe wojewody - ciekaw
1226 II,28 |              na Radziwiłła zawziętość; po wtóre, jakże to się zawziął,
1227 II,28 |                 musiałby przyznać, żem po kawalersku sobie postąpił
1228 II,28 |                Nietajno było w wojsku, po co pan wojewoda witebski
1229 II,28 |                szable trzaskać.~- Bo i po co nas tu tyle chorągwi
1230 II,28 |     nastroszywszy wąsy począł poglądać po obecnych, jakby szukając
1231 II,28 |              prawdziwej wierze do woli po kościołach bluźnić.~Na to
1232 II,28 |          odebrał tego, com dał.~- Jeno po napiciu się taki z waści
1233 II,28 |             Michał zaczął wzdychać raz po razu i powtarzać to, co
1234 II,28 |            stanie niewinności uchować. Po takim panu Longinie nijako
1235 II,28 |              radziwiłłowskim służył, a po zdradzie hetmana wraz z
1236 II,28 |              Ot! szkoda, że stare oczy po ciemku nie widzą - ozwał
1237 II,28 |            szablą mi się nie złożyć... Po dniu, po dniu, przy słońcu,
1238 II,28 |             się nie złożyć... Po dniu, po dniu, przy słońcu, to tam
1239 II,29 |                kiejdańskich, w których po koronę sięgał, zmienił się
1240 II,29 |             szlachty przyjmował, który po dziesięć tysięcy własnych
1241 II,29 |               duszy, bo właśnie wtedy, po raz pierwszy, dostrzegł
1242 II,29 |               a kara niezawodną. Wtedy po raz pierwszy spadła zasłona
1243 II,29 |               powtarzał książę chodząc po tykocińskich komnatach -
1244 II,29 |             restaurować pragną. Co się po mnie nie pokaże, abym zdrajców
1245 II,29 |               gdy nikt nie odpowiadał, po małej chwili dodał:~- On
1246 II,29 |          słuchał czas jakiś spokojnie, po czym uniósł się z lekka
1247 II,29 |            krzyk kilku tysięcy głosów, po czym targnęło coś z okropnym
1248 II,29 |             otwartymi ustami łapał raz po raz powietrze, zęby miał
1249 II,29 |            szatanów wdarła się do sali po ciało książęce.~- Słowo
1250 II,29 |       wyprowadzono go zaraz z komnaty. Po czym i żołnierze poczęli
1251 II,29 |              górze.~- Boję się - rzekł po chwili - żeby mi który Szwed,
1252 II,29 |           takich żołnierzów w świecie!~Po czym szli w milczeniu, nagle
1253 II,30 |                posłów czołem królowi i po raz setny przysięgi wierności
1254 II,30 |                 do pana Sapiehy, który po zburzeniu Tykocina szedł
1255 II,30 |       drobniuchne źdźbła śniegu latały po powietrzu, błyszcząc na
1256 II,30 |            ponoszę, obowiązuję się, iż po uczynionym pokoju starać
1257 II,30 |              Szwedów pogrąży.~Król zaś po ukończonym nabożeństwie,
1258 II,31 |                posłów czołem królowi i po raz setny przysięgi wierności
1259 II,31 |                 do pana Sapiehy, który po zburzeniu Tykocina szedł
1260 II,31 |       drobniuchne źdźbła śniegu latały po powietrzu, błyszcząc na
1261 II,31 |            ponoszę, obowiązuję się, iż po uczynionym pokoju starać
1262 II,31 |              Szwedów pogrąży.~Król zaś po ukończonym nabożeństwie,
1263 II,32 |                            ROZDZIAŁ 31~Po owych uroczystościach różne
1264 II,32 |            wielkiej ilości egzemplarzy po Lwowie i nie godzi się mówić,
1265 II,32 |              nosił, srodze pohańbione, po lwowskich ulicach, żacy
1266 II,32 |               z hetmanami połączyć, że po drodze bije Szwedów i z
1267 II,32 |             żołnierską i czytał dalej. Po chwili westchnął.~- Mógłby
1268 II,32 |       miłosierdzia.~Nastało milczenie, po czym król zaczął dalej czytać.~-
1269 II,32 |                zaciął się pan Michał i po chwili dodał:~- Nie lża
1270 II,32 |         dowiedzieliśmy się dopiero, iż po śmierć nas do Birżów posyłano.
1271 II,32 |             widzisz! - wtrącił król.~- Po tym tedy nie godziło nam
1272 II,32 |                w progu.~Paź zniknął, a po chwili drzwi komnaty królewskiej
1273 II,32 |      częstochowski, któremu Jasna Góra po księdzu Kordeckim najwięcej
1274 II,32 |               patrzył na to i usta raz po razu, wedle swojego zwyczaju,
1275 II,32 |               powrót na nogi postawił.~Po czym król wyszedł na codzienną
1276 II,32 |                się pod różnymi wodzami po kraju.~Rycerze zostali sami.~-
1277 II,32 |         skronie i biegając jak szalony po komnacie, jął powtarzać:~-
1278 II,33 |              na oczy, potrącając ludzi po drodze.~Dopiero gdy wyszli
1279 II,33 |         przywodzi!~Zamilkli na chwilę, po czym pierwszy pan Kmicic
1280 II,33 |             Już raz miałem i ot! co mi po niej ostało.~To rzekłszy
1281 II,33 |           chorągwi porwać, tegom się i po waćpanu nie spodziewał.~
1282 II,33 |         ukontentowania jak kot, gdy go po grzbiecie głaszczą. Ale
1283 II,33 |                  Nie pożywi się Kmicic po naszym młodym księciu!" -
1284 II,33 |      szwedzkiego w Elblągu, do którego po posiłki miał jechać. To
1285 II,33 |                wasza mość nie masz tam po co jechać; jeżeli zaś nie,
1286 II,33 |         gościńca pognałem. To, jakeśmy po ciebie wrócili, wszystko
1287 II,33 |                nim zaś ochłonął, głosy po raz dziesiąty czy któryś
1288 II,33 |            zamknąwszy oczy, przebierał po owych dutkach palcami wydobywając
1289 II,33 |             mieszkańcami Lwowa, cłapał po cztery konie w rzędzie cały
1290 II,33 |           którzy siła obiecywali sobie po nich.~- Okrutnego stracha
1291 II,33 |             ile oni kraju naniszczą... Po Szwedach i po nich jednego
1292 II,33 |             naniszczą... Po Szwedach i po nich jednego dachu całego
1293 II,34 |               ruszać, nim ci się skóra po szwedzkich rapierach zagoi.~-
1294 II,34 |     elektorskiej, miłościwy panie, ale po naszej stronie, a od Tylży
1295 II,34 |                ale jeszcze się do mnie po drodze siła rezolutów zbieży.
1296 II,34 |             Kto tam? - zawołał Kmicic.~Po czym do pacholika:~- Idź
1297 II,34 |                podając mu drugą garść.~Po czym krzyknął na pacholików:~-
1298 II,34 |             chodził spiesznymi krokami po komnacie i milczał, nie
1299 II,34 |       zmarszczenia brwi nie dostrzeże, po czym wychylał napitek zwracając
1300 II,34 |               o cztery mile naprzeciw, po naszej stronie... Siedź
1301 II,34 |          Kiemliczów!... Jutro w drogę!~Po tych słowach Soroka odszedł,
1302 II,34 |          poszedł naprzód do kancelarii po nominację i po list żelazny,
1303 II,34 |              kancelarii po nominację i po list żelazny, następnie
1304 II,34 |           rozmowy zanurzał pan Andrzej po dwakroć rękę w kalecie.
1305 II,34 |           młody junak do nóg pańskich, po czym w towarzystwie Kiemliczów
1306 II,34 |       okrwawione wargi jego powtórzyły po trzykroć wyraz:~- Bagadyr!
1307 II,34 |            wyciągnęli się długim wężem po drodze wiodącej ze Lwowa
1308 II,34 |                książę Bogusławie!~Lecz po chwili dla uspokojenia sumienia
1309 II,34 |              rozległ się za czambułem.~Po chwili ukazało się dwóch
1310 II,34 |                Chowańskim rozpowiadał, po czym obaj odjechali z powrotem
1311 II,35 |              się w najciaśniejsze kupy po wsiach i miasteczkach, aby
1312 II,35 |             tych, którzy się kłaniają. Po co mi dworskie progi wycierać?
1313 II,35 |       wykwintne i młodość na podróżach po cudzych krajach spędził.
1314 II,35 |              pana Zamoyskiego, a wdowę po wielkim Jeremim, po panu
1315 II,35 |              wdowę po wielkim Jeremim, po panu swego czasu w Rzeczypospolitej
1316 II,35 |              całą duszą oddana boleści po mężu i wychowaniu syna.~
1317 II,35 |               aż na ramiona. Wziął też po ojcu tylko owe krucze włosy
1318 II,35 |              ludzi. Kmicic pokochał go po pierwszej rozmowie tym uczuciem,
1319 II,35 |             woli począł pokręcać wąsa.~Po obiedzie wziął go pod ramię
1320 II,35 |                 Choćby też i do afektu po drodze przyszło?~- Ehe! -
1321 II,35 |              krzywa, a ja uszy kładłem po sobie, bo to z babami wojować!
1322 II,35 |          zwątpienie, a nawet i strach: po prostu należało uzyskać
1323 II,35 |           skutku, nazajutrz więc rano, po mszy, po śniadaniu i po
1324 II,35 |          nazajutrz więc rano, po mszy, po śniadaniu i po przeglądzie
1325 II,35 |                po mszy, po śniadaniu i po przeglądzie najemnej piechoty
1326 II,35 |              teraz jechać, gdy Szwedzi po drodze?~- Mam właśnie wiadomość,
1327 II,35 |            utrafił, uderzył się rękoma po kolanach i mówił dalej:~-
1328 II,36 |             się wzdragać, bo dla wdowy po największym wojowniku i
1329 II,36 |         zatrzymać. A przy tym posłałem po stada do Perespy, może się
1330 II,36 |                 Ja tu ostaję i w dzień po was ruszę mając starościńską
1331 II,36 |          starosta powyprawiał oficerów po służbie.~Anusia padła do
1332 II,36 |                 Może i wyrzucała sobie po cichu, iż pozwoliła na odjazd
1333 II,36 |               i rozległ się turkot kół po zwodzonym moście, Anusia
1334 II,36 |            wprost ku Staremu Zamościu, po czym wyjechali na pola i
1335 II,36 |                panie Babinicz! Wprędce po odjeździe panny Borzobohatej-Krasieńskiej
1336 II,36 |                   krzyknął na woźnicę.~Po czym do Kmicica:~- Jak to "
1337 II,36 |         Kmicica:~- Jak to "jazda"?~- A po co dłużej w lesie stać? -
1338 II,36 |        Otrzymali więc prości żołnierze po sto, a oficer sto pięćdziesiąt
1339 II,36 |             mówić, jeno powtarzała raz po razu:~- Jezus, Mario! Jezus,
1340 II,36 |             swych bledziuchnych ust. A po nim skry przeszły od nóg
1341 II,36 |          piszesz mi, iż namysł dopiero po naszym wyjeździe przyszedł.
1342 II,36 |      puszczając. Słyszano też, iż klął po francusku, co czynił tylko
1343 II,37 |              żołnierzem mierzyć mogło. Po miastach powiatowych ćwiczono
1344 II,37 |               bez przeszkód, zbierając po drodze niespokojne duchy,
1345 II,37 |               w podwładnych. Witano go po drodze radośnie, a to z
1346 II,37 |            żadnych gwałtów ni zabójstw po drodze nie czynią. Podawano
1347 II,37 |            bardzo. Bo naprzód wychudł, po wtóre przybyła mu przez
1348 II,37 |         przeciwko mnie nie uczynił, to po pierwszej bitwie już mnie
1349 II,37 |              Babinicz zaciągać mogę.~- Po co ci zaciągi, skoro masz
1350 II,37 |            listu:~"Jakkolwiek wakująca po śmierci wojewody wileńskiego
1351 II,37 |                hetman począł go klepać po ramieniu a śmiać się.~-
1352 II,37 |               przysłonił je całe jakby po bitwie.~Nazajutrz rankiem
1353 II,38 |              żołnierzem mierzyć mogło. Po miastach powiatowych ćwiczono
1354 II,38 |               bez przeszkód, zbierając po drodze niespokojne duchy,
1355 II,38 |               w podwładnych. Witano go po drodze radośnie, a to z
1356 II,38 |            żadnych gwałtów ni zabójstw po drodze nie czynią. Podawano
1357 II,38 |            bardzo. Bo naprzód wychudł, po wtóre przybyła mu przez
1358 II,38 |         przeciwko mnie nie uczynił, to po pierwszej bitwie już mnie
1359 II,38 |              Babinicz zaciągać mogę.~- Po co ci zaciągi, skoro masz
1360 II,38 |            listu:~"Jakkolwiek wakująca po śmierci wojewody wileńskiego
1361 II,38 |                hetman począł go klepać po ramieniu a śmiać się.~-
1362 II,38 |               przysłonił je całe jakby po bitwie.~Nazajutrz rankiem
1363 II,39 |            ROZDZIAŁ 37~Tydzień jeszcze po odjeździe Anusi z Kotczycem
1364 II,39 |               trzeba było konie odpaść po długiej podróży. Przyjechał
1365 II,39 |     nieświeskiej, o której mówiono, że po samych Kiszkach odziedziczyła
1366 II,39 |          Sapieha uderzywszy się rękoma po kolanach - będą i wiadomości...
1367 II,39 |                wiadomości... Puszczaj!~Po chwili weszło dwóch petyhorców,
1368 II,39 |                przysłonił dłonią oczy, po czym jął wodzić nią po czole.~-
1369 II,39 |                 po czym jął wodzić nią po czole.~- Siła przy Bogusławie
1370 II,39 |           trąby ozwały się przeciągle, po czym jazda i piechota zaczęły
1371 II,39 |               Rokitnie już i legowiska po Tatarach ostygły; poszli
1372 II,39 |           Uderzyło to pana Sapiehę, że po drodze trudno się było o
1373 II,39 |                 Hetman zagarniał konie po drodze u chłopów i drobnej
1374 II,39 |             Bogusław cofał się ciągle. Po drodze trafiano ustawicznie
1375 II,39 |               na trupy ludzkie wiszące po drzewach. Szlachta drobna,
1376 II,39 |            dlatego, żem w przodku, nie po zadzie wojsk księcia Bogusławowych
1377 II,40 |              Febra trzęsie go ciągle."~Po odebraniu tej relacji pan
1378 II,40 |        Tymczsem jako zapaśnicy, którzy po długiej gonitwie mają się
1379 II,40 |          okolice łączyła się z Tatary, po trochu z nienawiści do birżańskich
1380 II,40 |               birżańskich Radziwiłłów, po trochu ze strachu przed
1381 II,40 |                sobie bystrością odgadł po kilku dniach, że ściga go
1382 II,40 |                kwartę śliwek na wódce, po czym był tak trzeźwy, jakby
1383 II,40 |                starostwem oszmiańskim.~Po każdej bitwie pierwszym
1384 II,40 |        sapieżyńskich wojsk przyjechał; po wtóre, że poseł wiele miał
1385 II,40 |            Sakowicz, a waść tam cicho!~Po czym rzekł:~- Sumienie jeno
1386 II,40 |                zamiast marudzić, gadaj po prostu, z czymeś przyjechał
1387 II,40 |             nie wymagając, jak żeby mu po zamkach prezydia swoje wolno
1388 II,40 |              praktykować.~- Miarkujcie po własnej skórze, czylim dobrze
1389 II,40 |              brwi zmarszczył.~- Nic tu po tobie - rzekł do Sakowicza -
1390 II,40 |             pożegnanie ręką mu kiwnął, po czym zwrócił się zaraz do
1391 II,40 |                 Książę w matni - rzekł po chwili hetman - może się
1392 II,41 |                czego czynić tajemnicy.~Po czym zwrócił się w ciemności
1393 II,41 |               swych wzajemnie dojrzeć. Po chwili książę, mimo futer,
1394 II,41 |                  Słyszysz waść... kury po zapłociach pieją... Trzeba
1395 II,41 |               począł litanię odmawiać.~Po chwili przyszła nań ulga,
1396 II,41 |              się mogli rozmówić.~Jakoż po chwili znaleźli się obaj
1397 II,41 |           trwało to przez okamgnienie, po czym znów zamknął oczy.~-
1398 II,41 |               febry nie mam.~- I u nas po równo radzi - odparł Kmicic.~
1399 II,41 |                legnąć przyjdzie nic mi po układach na pojutrze...~-
1400 II,41 |             jak chusta, ręką pociągnął po mokrym czole, po oczach,
1401 II,41 |             pociągnął po mokrym czole, po oczach, po twarzy i odrzekł
1402 II,41 |               mokrym czole, po oczach, po twarzy i odrzekł tak przerywanym
1403 II,41 |                szli jeszcze z godzinę. Po drodze przyłączyło się kilku
1404 II,41 |          Kmicic słyszał, że rozmawiają po polsku, Polacy bowiem, którzy
1405 II,41 |        wszelako zawrócił konia i znikł po chwili z oczu. Pochodnie
1406 II,41 |              ją przed księcia dostawić po ukaranie.~- Więc i Sakowicza
1407 II,42 |                i starego sługę. Kmicic po dwakroć musiał opowiadać
1408 II,42 |               Soroka i wyprostował się po służbie.~- Wasza miłość! -
1409 II,42 |               starając się nie pokazać po sobie ukontentowania.~Jakoż
1410 II,42 |               dzisiejsze błota użytku.~Po czym zwrócił się do Akbah-Ułana.~-
1411 II,42 |              go w brzuch pięścią - ale po bitwie dukatami książęcymi
1412 II,42 |                począł się ręką gładzić po czuprynie.~- Próbowaliście
1413 II,42 |                nie miał jej do zbytku, po wtóre, czasu na ściągnięcie
1414 II,42 |             Konie, choć lekkie, lgnęły po brzuchy. Lecz posuwali się
1415 II,42 |               poczęła się ława piasku. Po wierzchu było wody do piersi
1416 II,42 |          Kmicic. - Mijamy! Obejdziemy!~Po chwili minęli szańce istotnie.
1417 II,42 |                ich znaczna, więc konie po obu stronach wzięły pęd
1418 II,42 |                olbrzymi lud przejechał po niej i leciał dalej, jakoby
1419 II,42 |              gromów, a skrzydła burzy.~Po niejakim czasie zerwało
1420 II,42 |          Tatarów i poczęło ich ścigać. Po dziczy można przejechać,
1421 II,42 |               wiadomość dziś odebrałem po bitwie.~I podał mu list.
1422 III,1 |                i układami z elektorem.~Po łatwym i nadspodziewanym
1423 III,1 |           trzewia jego znieść zdołają. Po powrocie Jana Kazimierza
1424 III,1 |              fortuna przeważy, elektor po jego stronie znowu stanie.~
1425 III,1 |           krańcu, dosięgnąć. A że czyn po postanowieniu następował
1426 III,1 |             prędko, jak właśnie grzmot po błyskawicy, podniósł więc
1427 III,1 |           południowi Rzeczypospolitej.~Po drodze palił i ścinał. Nie
1428 III,1 |            krew szlachecka i chłopska. Po drodze ścierał partie, jeńców
1429 III,1 |               ciężkie cielsko, krusząc po drodze krze i gałęzie, wilcy
1430 III,1 |      straszliwych.~Próżno Karol Gustaw po wsiach i miastach ogłaszać
1431 III,1 |         nagrodę otrzyma, chłopi bowiem po równi ze szlachtą i mieszczany
1432 III,1 |                 czynił zasieki Szwedom po drodze, napadał na mniejsze
1433 III,1 |                 który niszczy wszystko po drodze, sam niewidzialnym
1434 III,1 |              gdybym był Wittenbergiem.~Po czym Aleksandra Macedońskiego
1435 III,1 |           szedł przed Szwedami, czasem po bokach, a czasem, zapadłszy
1436 III,1 |              nie miały pod ręką, inne, po dalszych wsiach leżące,
1437 III,1 |             pogotowiu, zażywały wczasu po chatach. Na owe gdy nieprzyjaciel
1438 III,1 |                że wieść rozbiegnie się po całym kraju, że każde usta
1439 III,1 |                słyszało, rozniosły się po obozie i wszyscy byli tego
1440 III,1 |            następnie odbyła się uczta, po niej zaś żołnierstwo zasnęło
1441 III,1 |              snem twardym, bo od dawna po raz pierwszy spokojnym.~
1442 III,1 |                pilno widzieć z królem.~Po chwili wszedł do kwatery,
1443 III,1 |            niepodobne do wiary - rzekł po chwili król. - Widziałeś
1444 III,1 |               do czoła król. - Bo żeby po takiej klęsce znów wojsko
1445 III,2 |              wiadomość, iż pan Sapieha po odparciu Bogusławowego najazdu
1446 III,2 |                za silne uważali, które po innych krajach zaledwie
1447 III,2 |             konopne w kieszeni nosił i po trochu spożywał. To tak
1448 III,2 |              mam od Lupuła, hospodara, po którym jak waściom wiadomo,
1449 III,2 |              pod Zamość walić niż jego po Powiślu szukać. Nie neguję
1450 III,2 |                człeka znacznego, kazał po majdanie końmi włóczyć za
1451 III,2 |        szlachtą, mości panowie, trzeba po ojcowsku, nie po dragońsku...
1452 III,2 |                trzeba po ojcowsku, nie po dragońsku... Powiesz mu: "
1453 III,2 |                Dajże parol, że do mnie po wojnie przyjedziesz, co?~-
1454 III,2 |               Długo jeszcze ucztowano, po czym sen począł morzyć rycerzy,
1455 III,2 |              gwar dolatujący z miasta. Po chwili znajomy oficer przesunął
1456 III,3 |            Szczególnie tędzy byli, gdy po strzałach przyszło rzucić
1457 III,3 |             odpowiadano, że nie widać. Po chwili jechał w inną stronę
1458 III,3 |                   Można by ich, człeka po człeku, palcem rachować.~-
1459 III,3 |           tamci zbliżyli się do bramy. Po krótkiej chwili przyskoczył
1460 III,3 |              poselstwa odprawują, gdyż po równi nimi gardzę!~- Jak
1461 III,3 |               kałuski uderzył się ręką po kolanie, ale nie odrzekł
1462 III,3 |               uczynisz. Kto sławę taką po przodkach dziedziczy, ten
1463 III,3 |           starosta trzepnął się rękoma po kolanach i owe gwary uciszył.~
1464 III,3 |                i milczał przez chwilę, po czym znowu argumentować
1465 III,3 |            lecz wszystko na próżno, bo po swych najlepszych argumentach,
1466 III,3 |              ust Zagłoby, to z innych, po którym przytłumione śmiechy
1467 III,3 |                ciszy głuchej ozwał się po polsku do starosty stojący
1468 III,3 |             boki i palnął na całą salę po łacinie:~- A ja ofiaruję
1469 III,3 |           chmurą niezmierną, tylko raz po razu łyskało w owej chmurze
1470 III,3 |             największej strzelaniny:~- Po co oni prochy psują?!~Pan
1471 III,3 |               nie pozwolił; nie chciał po prostu darmo krwi marnować.
1472 III,3 |                tak że podjazdy z obozu po żywność wychodzić nie mogły,
1473 III,3 |           litewską idzie z północy, że po drodze mimochodem starł
1474 III,3 |                mości cuda potrafi, ale po ludzku rzeczy biorąc, głód
1475 III,3 |                będą łatwiejsi - mówił.~Po kilku dniach strzelaniny
1476 III,4 |           ptactwa przy wsiach, wrzaski po lasach i stawach, a wieczorami
1477 III,4 |               febry, drudzy kładli się po prostu z osłabienia na ziemi,
1478 III,4 |               w pień wyciął i poszedł. Po nim podziękował pan Kaliński,
1479 III,4 |              podziękował pan Kaliński, po piechocie szwedzkiej przejechawszy.
1480 III,4 |              jeszcze w szwedzkim ręku. Po ukończeniu nowej roboty,
1481 III,4 |               tysiąc, a szli dwójkami, po świeżo wykończonym moście,
1482 III,4 |           saperowie szwedzcy rozebrali po nich czasowy pomost, by
1483 III,4 |           silniejsze dawać belkowanie, po którym by i armaty mogły
1484 III,4 |         stanęli, by dać oddech koniom, po czym ruszyli z wolna dalej.
1485 III,4 |                ni na drodze jednak, ni po bokach nie było nikogo.~
1486 III,4 |                zrazu pojedynczo, potem po dwóch, po trzech. Wszyscy
1487 III,4 |            pojedynczo, potem po dwóch, po trzech. Wszyscy stawali
1488 III,4 |                nam stawiali czoło, ale po lasach muszą być ukryci
1489 III,4 |              goniących i uciekających. Po kwadransie gonitwy, bądź
1490 III,4 |       odrzuciła w tył prawe skrzydło i po chwili rozerwała je zupełnie,
1491 III,4 |       szczędził.~Inni prosili pardonu, po większej części na próżno,
1492 III,4 |              czterech, lecz krótko, bo po chwili już tylko konie bez
1493 III,4 |           jedno i drugie słowo rzucił, po czym pogrążał się w mroku
1494 III,4 |                Roch Kowalski, mając go po lewej stronie, zatem nie
1495 III,4 |             Zapomnieli o tym, iż zaraz po ich przejściu uprzątnięto
1496 III,4 |         biegali jak błędne stado owiec po obszernym przeciwległym
1497 III,4 |             kręcili się jak zawierucha po bojowisku, krzycząc różnymi
1498 III,4 |               gromadna ustała, i chcąc po straceniu wojska sławę swą
1499 III,4 |          przelocie wbić swój rapier aż po gardę pod pachę przeciwnika,
1500 III,4 |          niespodziewany, wstyd mu było po tatarsku, nie po rycersku