Tom, Rozdzial

2001 III,28|          spalił Kmicic, odbudowały się po pożarze i dziwnym trafem
2002 III,28|            Sakowicz uciekł przed nim i po lasach się kryje...~Ostatni
2003 III,28|          Babinicz był w innej stronie; po wtóre, często zapadał tak,
2004 III,28|                 często zapadał tak, że po całych tygodniach nie było
2005 III,28|           wieścią o nowym zwycięstwie; po trzecie, wszystkie oddziały
2006 III,28|              Brauna. Obaj mieli wziąść po liście jednobrzmiącym, aby
2007 III,28|            ratunek przybył. Lecz tylko po życzliwości Waćpana, którą
2008 III,29|                   ROZDZIAŁ 27~Sakowicz po schwytaniu Brauna i obdarciu
2009 III,29|              chłody wielkie nastały, a po wtóre, przez samą ciekawość
2010 III,29|          strony Kiejdan przekradał się po wilczemu Sakowicz. Ten ostatni
2011 III,29|           domyślał, że za nim, również po wilczemu, ciągnie na krok
2012 III,29|             Nie mogąc do puszczy zaraz po nią iść, postanowił nieprzyjaciela
2013 III,29|        miesiąca zwycięstwo następowało po zwycięstwie, lud zbrojny
2014 III,29|      zaopatrzony w muszkiety, bo zaraz po pierwszym natarciu rozpoczął
2015 III,29|        dolatywały aż do jazdy, stukały po domach, płocie, kupach belek;
2016 III,29|             podpadał do kołowrotu, ale po salwie cofał się bezładnie.
2017 III,29|               jako fala, rozlawszy się po płaskim brzegu, zostawia
2018 III,29|               płaskim brzegu, zostawia po sobie muszle, kamyki, martwą
2019 III,29|               kamyki, martwą rybę, tak po każdym ataku zostawało kilkanaście
2020 III,29|                pan miecznik, wylazłszy po węgłach pod okap dworku,
2021 III,29|              przyjęcie nieprzyjaciela; po chwili szwadron rozpuścił
2022 III,29|               ugaszono w mgnieniu oka, po czym radość niepojęta pochwytuje
2023 III,29|         prowadź! Bez ciebie byłoby już po Wołmontowiczach!~Ach! gdyby
2024 III,29|              wniosła ogień i miecz!...~Po ugaszeniu pożaru, kto żyw,
2025 III,29|                z przewiązanymi ranami.~Po czym cała ludność poszła
2026 III,29|              Szwedów nikogo nie żywił. Po czym poszedł nie wiadomo
2027 III,30|        Poniewieża. Następnie tułał się po nich w przebraniu chłopskim
2028 III,30|              zatrzymywać się na dłużej po wsiach z obawy, że uparty
2029 III,30|             które upadały ze znużenia.~Po tygodniu sami poczęli prosić
2030 III,30|             trupów nieprzyjacielskich.~Po posiłku zasnęli wszyscy
2031 III,30|                rano, aby straty własne po zażartej potyczce obliczyć
2032 III,30|        sprawiedliwie rozdzielić. Zaraz po posiłku stanął na wzniesieniu
2033 III,30|            trupach, odnoszono mu zaraz po bitwie, częstokroć bowiem
2034 III,30|              chorągwie przed nim jedna po drugiej. W przodku szedł
2035 III,30|                uderzył wierzchem dłoni po papierze i począł czytać.~
2036 III,30|               Radziwiłła obalił, który po pas nurzał się we krwi niemieckiej
2037 III,30|              ojczyzny!~A przecie zaraz po przestąpieniu granicy żmudzkiej
2038 III,30|          zmieniło się wszystko! Teraz, po tylu zwycięstwach, w takiej
2039 III,30|          wytężyć, aby choć imię sławne po naszym narodzie na przyszłe
2040 III,30|               począł przeciągać rękoma po zwilgotniałej twarzy, na
2041 III,30|              do kompanii zaprosić, ale po tym, com usłyszał, wolę
2042 III,30|               bezmyślnie rozglądać się po niebie, jakby pogodę chciał
2043 III,31|              nieprzyjaciółmi. Walczono po lasach, polach, po wsiach,
2044 III,31|            Walczono po lasach, polach, po wsiach, miasteczkach i miastach;
2045 III,31|              Jesienią 1657 roku, zaraz po wojnie węgierskiej, cicho
2046 III,31|               przeszedł, aby wojownicy po powrocie znaleźli przynajmniej
2047 III,31|            dlatego, że były spalone, a po wtóre, że mu milej było
2048 III,31|           czasu wojny stodoły i obory.~Po drodze mieli też wstąpić
2049 III,31|                szlachcic do pieniactwa po trosze skłonny, bo po chwili
2050 III,31|       pieniactwa po trosze skłonny, bo po chwili rzekł znowu jakby
2051 III,31|             sam do siebie:~- A przecie po prawdzie to nasze... Stara
2052 III,31|                Jezusie, Mario! To on!" Po czym całkiem opuściła ją
2053 III,31|            odmawia. A gdy ją odmówiła, po trzykroć poczęła bić głową
2054 III,32|                i nie wyszła. W miesiąc po powrocie do Lubicza rany
2055 III,32|         przytomność i rozejrzawszy się po izbie zgadł zaraz, iż już
2056 III,32|                   Soroka! - rzekł znów po chwili.~- Do usług waszej
2057 III,32|                Boga trzeba poczynać, a po mszy do Wodoktów.~Soroka
2058 III,32|             oto Bóg nam się w kościele po rozłące spotkać kazał...~
2059 III,32|           pomodlili się krótką chwilę, po czym obaj weszli do zakrystii.~
2060 III,32|                Gościewicze, wszystkich po trochu. Lecz ledwie czwarta
2061 III,32|         wsparci na mieczach, lecz i im po srogich bliznach łzy spływają
2062 III,32|             cyborium, odwrócił się już po Ostatniej Ewangelii ku tłumom,
2063 III,32|          uczyniło się jeszcze ciszej i po chwili po całym kościele
2064 III,32|             jeszcze ciszej i po chwili po całym kościele rozległ się
2065 III,32|               owej szwedzkiej inkursji po stronie księcia wojewody
2066 III,32|                rozległ się tu i owdzie po kościele. Oleńka trzęsła
2067 III,32|        szczęśliwego zdobycia Warszawy, po którym do Prus pod przybranym
2068 III,32|               i uleciała ku niebiosom.~Po czym kapłan dalej czytał:~"
2069 III,32|              której się z Oleńką dzień po dniu zmieniały. Cały ranek
2070 III,32|          biegając przy tym jak szalona po komnacie i powtarzając co
2071 III,32|                Anusia, biegając za nią po izbie, próbowała ją pocieszać.
2072 III,32|             utworzyła się pusta droga, po której wiedli Kmicica aż
2073 III,32|               ręce opuściła bezwładnie po sukni; lecz gdy był już
2074 III,32|             twarz tego mizeraka, który po tylu latach rozłąki zbliżał
2075 III,32|                   Pan Andrzej niedługo po ślubie na nową wojnę ruszył,
2076 III,32|             Chorąstwo orszańskie wziął po nim stryjeczny jego, Jakub,