Tom, Rozdzial
1 I,1 | siebie zrzucił, a potem na drugą stronę, do komnat gościnnych.~
2 I,1 | gromadkę i nuż jedna przez drugą gadać, a uwagi czynić. Strojny
3 I,1 | aż nimi kłuje - odrzekła druga. - Takiemu się nie przeciw!~-
4 I,2 | sobie imaginowałeś? Jestli druga taka w Orszańskiem?~- W
5 I,7 | jedna starając się ubiec drugą w czujności i staraniach.
6 I,7 | Kochanieńcyż wy moi!" - a druga odpowie: "Całą noc oka nie
7 I,10 | jeszcze dukata, to ci powiem drugą zagadkę.~- Takąż samą dobrą?~-
8 I,10 | piechurów miała muszkiety, druga włócznie; przy początku
9 I,10 | się nocą pod Dziębowem na drugą stronę Noteci i otoczyli
10 I,11 | drugim brzegu. Godzina była druga po południu, a niebo bez
11 I,12 | niespodzianie łaski sypać jedna za drugą.~- Zatknijże sobie ten dokument
12 I,13 | jedną przerębel, to on ci drugą wypłynie i jeszcze śledzia
13 I,15 | Tymczasem upłynęła jedna i druga godzina, a w końcu poczęło
14 I,18 | jednej połowie Szwedów, a na drugą skoczyli z rezerwą Mirski
15 I,18 | biegł jak pod smycz pod drugą. Tu i owdzie Szwed lub Litwin
16 I,19 | ich ogniem przeprawić na drugą stronę.~Wówczas łuk począł
17 I,20 | komnat. Przeszła jedną i drugą, wyciągając przed sobą w
18 I,21 | upłynęła mu godzina jedna i druga, na koniec znużył się do
19 I,22 | Ciągnęły tedy jedna za drugą kolaski, karabony i bryki
20 I,22 | nią spojrzę, a potem się w drugą stronę zwrócę" - pomyślał.~
21 I,23 | Niech się trafi jedna i druga wiktoria, może się duch
22 I,23 | musi się za jedną albo za drugą sprawą oświadczyć: albo
23 I,25 | wiedziało. Beczkę jednak jaką i drugą w Orlu i w Zabłudowie zostawić,
24 I,25 | książęca mość pozwoli, to w drugą stronę, ku lasowi. Droga
25 I,25 | ani na cal. Przebiegli i drugą staję, nagle Kmicic zwrócił
26 II,1 | lasu.~Jechali godzinę i drugą, nie mogąc przebrać się
27 II,1 | piersi. Tak zeszła godzina i druga, aż na koniec sosny najbliższe
28 II,2 | stojącego przednim konia, drugą dłoń zwinął w kształcie
29 II,2 | nalał miód w jedną szklankę, drugą zaś zostawił próżną czekając,
30 II,4 | Jaremkę, do chrztu trzymał w drugą parę. Tymczasem Kmicicowi,
31 II,4 | kącie izby, myśli jedna za drugą poczęły się cisnąć do głowy.
32 II,6 | Pojechał.~Upłynęła godzina i druga, aż wreszcie dano znać,
33 II,7 | rzec: Pójdź w ciemność, na drugą stronę nieznanej rzeki...~
34 II,8 | trzymał koronkową chusteczkę, drugą dłonią podtrzymywał zwieszony
35 II,8 | Rohan - dorzucił Janusz.~- Z drugą, de la Forse - dodał Bogusław -
36 II,9 | gęby, jedną od prawdziwych, drugą od fałszywych przysiąg,
37 II,9 | prześladują i gnębią, z drugą w komitywę wchodzą? Muszą
38 II,14 | rozciągnąć.~Biła godzina druga z południa; procesja była
39 II,15 | Godzina jedna upłynęła, potem druga. Z wieży kościelnej rozlegała
40 II,15 | Wybiła godzina pierwsza i druga. Począł mżyć drobny deszcz
41 II,15 | spostrzegł, bo przelazł na drugą stronę obejrzeć dylowania,
42 II,15 | żołnierzy szła na spoczynek, druga połowa była na murach przy
43 II,15 | różańca i stukał jedną nogą o drugą, bo mu zmarzły.~- Chłodno -
44 II,17 | potrząsać, a pan Śladkowski drugą, wolną, znów podgarnął czuba
45 II,22 | ważniejsza jeszcze była druga część obrad, na której z
46 II,23 | Kazimierz - gdy wjeżdżam, druga mi świeci...~I znowu nastało
47 II,25 | ręką w piersi się bije, a drugą Szwedów bić zaczyna - mówił. -
48 II,33 | przebiegały z jednej ulicy na drugą, a wówczas tłumy zbijały
49 II,34 | rzekł Kmicic podając mu drugą garść.~Po czym krzyknął
50 II,35 | dokonana, a pozostawała druga, tak trudna, że na myśl
51 II,35 | głowie. Grunt w tym, że taka druga sposobność nieprędko może
52 III,2 | rozbit, to mógł jedną i drugą chorągiew do posług wrzucić.~-
53 III,3 | tydzień, a może zabijecie drugą...~Forgell poniósł tę odpowiedź
54 III,4 | się najpierwszy.~Lecz i druga straż szwedzka ze Swenonem,
55 III,4 | ściany boru wytoczyła się druga chorągiew i od razu ruszyła
56 III,4 | zaczęły z wolna, jedna za drugą, zawracać ku borom.~Właśnie
57 III,5 | Roch Kowalski dałby mi drugą, a pan Michał oponentów
58 III,6 | wyciąć do nogi. Uznał tę drugą myśl za lepszą Szandarowski,
59 III,7 | odzyskał, ale jeszcze i drugą Bogusław m i porwał.~- Czysty
60 III,7 | począł wypytywać:~- Jaką drugą?~- At, siła powiadać - odrzekł
61 III,7 | Rzeczypospolitej, ciebie w drugą. Nie wiadomo, który na niego
62 III,8 | Sandomierzu, którego prochy na drugą stronę Wisły razem z koniem
63 III,9 | chorągwie wymykały się jedna za drugą. Poszła więc naprzód laudańska,
64 III,9 | I tak puszczał jedną za drugą, póki wszystkich nie odprawił.
65 III,9 | sam środek szyków; za nią druga, trzecia, czwarta, piąta,
66 III,11| porządku płynęły jedna za drugą, jak rzeka migotliwa a potężna,
67 III,11| tego!~- A owo, co to za druga wieża w pobliżu na prawo?~-
68 III,12| do fałszywych przysiąg, drugą do łamania obietnic, ale
69 III,13| do fałszywych przysiąg, drugą do łamania obietnic, ale
70 III,15| przywarła doń z całej siły. Druga przyczepiła mu się do prawego
71 III,16| zachwiał się nieco w radach.~Drugą przyczyną powściągliwości
72 III,18| siostrę za de la Gardie, a drugą, księżniczkę biponcką, jeszcze
73 III,21| niezłomną wolę i rozum; druga, przy dobrym sercu i czystości
74 III,21| starożytnej Psyche była podobną; druga, istna czarnuszka, przypominała
75 III,21| tykać, bo to bolączka, a druga (powiada) bolączka to Radziwiłły...
76 III,24| starały się obejść jedna drugą. Obaj wodzowie godnie współzawodniczyli
77 III,25| starały się obejść jedna drugą. Obaj wodzowie godnie współzawodniczyli
78 III,27| jest szlachcianka pruska, a druga Szwedka, która przedtem
79 III,27| i powrócili w nieładzie; druga, Wojniłłowiczowska, doszła
80 III,27| Armatnie przelatywały na drugą stronę, rozrzucając tumany
81 III,27| bitwa przeniosła się na drugą stronę rzeki.~Sam pan podskarbi
82 III,29| południe, potem słońce odbyło drugą połowę drogi i poczęło się
|