Tom, Rozdzial
1 I,4 | ciężko, bo nie miała tyle sił, ile odwagi.~Oni zaś zgromadzili
2 I,6 | buntu, pomimo wyczerpania sił w poprzednich wojnach, i
3 I,10 | jednak nieprzyjaciel nie miał sił przewyższających: miał więcej
4 I,12 | tam znaczną partię naszych sił ma pod sobą. O tym wszystkim
5 I,12 | gdy po prawdzie na jedną sił nam brak! - rzekł Stanisław.~-
6 I,12 | rzekł Stanisław.~- Nam nie sił brak, jeno ducha. Niecnotą
7 I,13 | stał na czele większych sił niż kiedykolwiek. W samych
8 I,14 | stanie na czele wszystkich sił kraju, a książę Radziwiłł
9 I,14 | nie masz dość ludzi, dość sił, dość szabel, aby tę niezmierną
10 I,14 | drgające gwiazdy, że niech jeno sił i zdrowia mi starczy, a
11 I,19 | Albo Wasza Książęca Mość sił i znaczenia nie masz - pisał
12 I,19 | kazał mu odesłać sobie część sił, aby tym pewniej uderzyć.~"
13 I,20 | oszczędza.~- Może też i panna do sił wprędce przyjdzie? - rzekł
14 I,21 | powtórzy, a na dziś właśnie sił mi potrzeba, bo chcę ucztę
15 I,22 | uwagi nie zwrócić; lecz sił jej brakło i chwyciła w
16 I,25 | mówią, że sami mają dość sił...~- Wiemy już o tym w Kiejdanach! -
17 I,25 | Jeżeli nie mają dość sił, to w każdym razie mają
18 I,25 | im pomagać ze wszystkich sił do zabrania reszty. W tym
19 I,25 | chlustał wodą ze wszystkich sił, jakoby chciał płomień zagasić.~-
20 I,26 | dobrze! Trzeba nam będzie sił nabrać.~Tymczasem stanęli.
21 II,1 | się na tapczan, jakby mu sił zbrakło, i porwawszy się
22 II,7 | bo na to miał i własnych sił dosyć, ale byli mu Szwedzi
23 II,8 | zaufać, pewnie ze wszystkich sił w ratowaniu ojczyzny Waszej
24 II,11 | męki miał dosyć; już mu i sił nie stawało, bo przez całe
25 II,13 | mu stawić możecie wedle sił i środków waszych, i idźcie
26 II,14 | natężonej ze wszystkich sił ku Bogu, wiara płynęła spokojnym
27 II,14 | ile mogły, ile ludziom sił i tchu w piersi starczyło.
28 II,16 | nie spać, bez szkody dla sił i zdrowia.~Nad strażami
29 II,18 | minuty, wzdłuż rowu, co sił w nogach, nie bardzo już
30 II,19 | postrach doda jej nowych sił, dlatego należy nam okazać,
31 II,20 | teraz, gdy go pozbawiono sił, znaczenia, gdy był panem
32 II,20 | podbój nie kosztował mniej sił i krwi. Sami Szwedzi dziwiąc
33 II,23 | panu, tak ze wszystkich sił duszy kochanemu, rzucać
34 II,23 | że do tego zabraknie mu sił.~Więc po chwili tak mówić
35 II,24 | krakowski i ze wszystkich sił cofali w tył rumaka, król
36 II,26 | ręce, do czego wszystkich sił dołożę, aby go za oną potwarz
37 II,26 | też - rzekł - da Bóg do sił wrócić, to się i z niejednego
38 II,27 | mniej, wedle możności i sił.~"Ponieważ w tym państwie
39 II,29 | czym własnych mdlejących sił odżywić, i strach powiedzieć!
40 II,29 | sobie woli myśleć i nie chce sił rozdzielać, a quod attinet
41 II,33 | może byłby nie słuchał, ale sił mu zbrakło, gdyż był ranami
42 II,34 | zamyśla. Że zaś magna pars sił pana Sapieżyńskich na prezydiach
43 II,37 | działa zamkowe.~Obok tych sił stało w okolicach Białej
44 II,38 | działa zamkowe.~Obok tych sił stało w okolicach Białej
45 II,39 | zawsze stał jeszcze na czele sił znacznych i niemałą hetmanowi
46 II,39 | przedsięwzięta na czele sił lada jakich w tym celu,
47 II,39 | Białymstoku stały łanowe piechoty.~Sił tych starczyłoby aż nadto
48 III,1 | Czarnieckiego; ten zaś, nie mając sił tak wielkich ani ćwiczonych,
49 III,2 | ukochanie narodu, pełen sił życia, władał potężnie dziką
50 III,2 | zdrzemnę, bo mi na jutro sił potrzeba - odpowiedział
51 III,3 | Warszawie, i ze wszystkich sił przekonywał, że to jedyna
52 III,4 | gotowy, poczęli zdążać co sił ku miastu.~Lecz dostrzeżono
53 III,6 | nic utrzęsę... Już mi i sił nie bardzo staje, chybabym
54 III,6 | utrzymywał resztę gasnących sił w całej armii.~Bo nie tylko
55 III,6 | Uciekający, dobywając ostatnich sił z koni, rozciągnęli się
56 III,11| najwięcej, trzymać resztą sił w szachu tę armię szwedzką,
57 III,11| bary, dobywają ostatnich sił i coraz to ten tego, to
58 III,12| Kazimierz, mając aż nadto sił, zdołał i tamtych przyciszyć.~
59 III,13| Kazimierz, mając aż nadto sił, zdołał i tamtych przyciszyć.~
60 III,14| może czekał na odzyskanie sił, dość, że przyszedłszy do
61 III,14| się zmęczył i resztkami sił gonił.~- I to jest najważniejsza
62 III,16| gdy Kazimierzowi co dzień sił przybywało, Karolowa zaś
63 III,16| pruskiej Tylży wyjazdy, że sił mu już nie staje od zbytniej
64 III,19| bo wasza książęca mość sił jeszcze nie masz.~- Dawaj
65 III,20| do której, sam widzisz, sił mi brakuje!~Tu zwrócił się
66 III,20| hartu duszy, zbrakło jej sił, energii, uczuła się słabą
67 III,21| opuszcza i po całych dniach sił pozbawia. Bitwa jeneralna
68 III,22| muszę jechać i przy tym sił mnie ta przeklęta febris
69 III,23| pragnął stanąć na czele sił jak największych, aby w
70 III,23| Brakło mu do tego zarówno sił, jak chęci. Pozostawały
71 III,24| jakie nań włożono, wcale sił jego nie przechodzi. Jeszcze
72 III,25| jakie nań włożono, wcale sił jego nie przechodzi. Jeszcze
73 III,27| bitwą konie i ludzie mogli sił nabrać. Postanowił pan podskarbi
74 III,27| modlił się ze wszystkich sił duszy:~- Nie za moją krzywdę
75 III,27| jęczmieniem, aby nowych sił nabrały przed bitwą. Kmicic
76 III,27| cięli się z nimi, ostatka sił dobywając; lecz tchu już
77 III,27| tatarskie dobywały już ostatnich sił, bo odległość między nimi
78 III,27| strasznej znalazł jeszcze tyle sił, że za grot ręką pochwycił,
79 III,30| uchodzić z powodu znacznych sił polskich zebranych w Szawlach
80 III,30| pomęczone, że nie miały sił ni chęci iść nawet do pobliskich
81 III,31| rzeźników" Rakoczego zmykały co sił ku swym siedmiogrodzkim
|