Tom, Rozdzial
1 I,3 | miłościwa dobrodziejko! - powtórzył zmieszany pan Jaromir -
2 I,4 | chleba - na tę pięść! - powtórzył - pierwszemu, który szablę
3 I,5 | nie ozwał.~- Hej tam ! - powtórzył głośniej.~Milczenie.~- Popili
4 I,7 | dziewczęta.~- Kmicic! - powtórzył posłaniec.~- Ktoś ty jest? -
5 I,7 | Przysięgajcie!~- Przysięgajcie! - powtórzył pan Wołodyjowski.~- Przysięgamy
6 I,7 | leżącą na ziemi szerpentynę powtórzył po raz drugi:~- Podnieś!~
7 I,8 | miłuje?"~- Nie może być! - powtórzył sobie pan Wołodyjowski -
8 I,9 | mnie odpaliła?~- Czemu? - powtórzył jak echo Kmicic.~- Bo ciebie
9 I,10 | jeszcze bliżej przyjdą - powtórzył rotmistrz.~Dziobata twarz
10 I,10 | w Czaplinku siedzieć! - powtórzył pan Jędrzej Grudziński,
11 I,10 | miłość! możesz! możesz! - powtórzył skwapliwie po kilkakroć
12 I,11 | nie widząc nigdzie matki powtórzył po raz trzeci, wysuwając
13 I,12 | Do księcia koniuszego! - powtórzył pan Stanisław.~- Książę
14 I,12 | wzniósłszy oczy w górę, powtórzył jeszcze kilkakrotnie:~-
15 I,13 | kochał...~- Czołem, czołem! - powtórzył pan miecznik, któremu zaimponowała
16 I,13 | zabrał...~- Bóg go zabrał- powtórzył podniesionym głosem pan
17 I,13 | Oleńka!... Oleńka!... - powtórzył z jękiem żałosnym, jak dziecko,
18 I,14 | książę głowę wziął w ręce i powtórzył po trzykroć:~- Boże! Boże!
19 I,17 | ciężkiej dragońskiej szabli i powtórzył:~- Innej nie chcę!~- Słusznie! -
20 I,17 | starą ociemniałą babkę! - powtórzył pan Zagłoba. - Kto by się
21 I,20 | cię!~- Nie pojedziemy! - powtórzył jeszcze rezolutniej pan
22 I,20 | stojących.~- Wolnyś jest! - powtórzył Wołodyjowski - wracaj, dokąd
23 I,22 | wielki książę litewski! - powtórzył z uporem pijanego pan Jurzyc.~
24 I,22 | Szczaniecki.~- Tak, cieszmy się! - powtórzył hetman nie zauważywszy tonu,
25 I,24 | Niech, co chce, będzie! - powtórzył sobie Kmicic.~I nacisnąwszy
26 I,25 | zakrzyknął:~- Jeszcze!~Soroka powtórzył czynność raz, drugi i chlustał
27 I,25 | miasto, za miastem w skok! - powtórzył im na drogę Kmicic.~I wszedł
28 I,26 | przygnieciony.~- Do rzeczy! - powtórzył książę Bogusław.~Kmicic
29 II,1 | Andrzeja, bo po kilkakroć powtórzył:~- Mości książę! między
30 II,1 | głosem.~- Jakie listy? - powtórzył Soroka.~- Do kroćset piorunów!
31 II,4 | człowiek nad kondycję! - powtórzył nieznajomy. - Ale kiedy
32 II,4 | rozeznać.~- Czyi ludzie? - powtórzył Rzędzian biorąc się w boki.~-
33 II,4 | Bogu chwała, Bogu chwała! - powtórzył uradowany pan starosta.~-
34 II,5 | Zadziwiająca rzecz! - powtórzył Zagłoba.~I po chwili milczenia
35 II,5 | czego do Szwedów jedzie? - powtórzył uparty pan Michał.~- Diabeł
36 II,6 | zrobili.~- Pieczęć?... - powtórzył z zachwytem Rzędzian spoglądając
37 II,7 | nas myśli?~- O nas?... - powtórzył z roztargnieniem książę
38 II,10 | piersi.~- Oleńka! Oleńka! - powtórzył starosta.~Drzwi się otworzyły:
39 II,11 | teraz za późno!~- Za późno - powtórzył Lisola.~Na tym skończyła
40 II,12 | Babinicza ze Żmudzi, po czym powtórzył wszem wobec Kmicicowe nowiny.
41 II,13 | sługi gotowe...~- Precz! - powtórzył pan Andrzej.~Oni zaś wyszli
42 II,15 | uśmiechnął się złośliwie i powtórzył z przyciskiem zakończenie
43 II,16 | niepodobieństwo oporu. Zakonnik powtórzył wszystko wiernie, lecz oczy
44 II,17 | przerwał ksiądz.~- I święte - powtórzył Kmicic - ale się na armatach
45 II,17 | osłaniajże sługę swego! - powtórzył przeor.~Czas jakiś słuchali
46 II,18 | go na belkę!~- Rakarz! - powtórzył Kmicic.~- Dobrze, dobrze!
47 II,18 | przypiecze...~- Rakarz! - powtórzył po raz trzeci Kmicic.~-
48 II,18 | czekają.~- Zaraz mi lepiej - powtórzył Kmicic. - Bok trochę pali...
49 II,19 | rzekł jenerał.~Zbrożek powtórzył pytanie.~- Nie wiadomo -
50 II,19 | Co nam pozostaje?... - powtórzył książę Heski.~Wszystkie
51 II,19 | Góra stoi tam jeszcze - powtórzył słowo w słowo książę Heski -
52 II,20 | Bogu! chwała bądź Bogu! - powtórzył Kmicic.~I tak miał głowę
53 II,20 | Słucham, wasza miłość! - powtórzył Kiemlicz.~- Ni królowi,
54 II,21 | A coś waćpan za jeden? - powtórzył ów personat.~- Szlachcic
55 II,28 | Szelmą jestem! mówię ci! - powtórzył pan Zagłoba.~Oni zaś zlękli
56 II,29 | bo twarz mu pociemniała i powtórzył kilkakrotnie:~- Jezus! Jezus!
57 II,33 | dbać.~- Gorze! gorze! - powtórzył Kmicic.~- Szelma! - krzyknął
58 II,33 | Gdzie on teraz jest? - powtórzył Kmicic zwracając się do
59 II,34 | Akbah-Ułan.~- Akbahu-Ułanie - powtórzył z naciskiem pan Andrzej -
60 II,36 | zawołał oficer.~- Jazda! - powtórzył Kmicic.~- Co tam? - spytała
61 II,36 | podstępem.~- Ruszaj z Bogiem! - powtórzył groźnie już oficer.~I w
62 II,40 | Kmicic, stojący za nim, powtórzył dwakroć przez zaciśnięte
63 II,42 | Trzeba będzie coś obmyślić! - powtórzył Kmicic.~Lecz tej nocy nic
64 III,1 | Czarniecki powtórzyć, tom powtórzył, ale gdym już wyjeżdżał,
65 III,3 | tylko słowa starościńskie powtórzył, ale musiał od siebie coś
66 III,8 | rzekł Zagłoba. ~- Jedźmy - powtórzył Sadowski. - Prawdę mówiąc;
67 III,8 | jeśli go puszczę?~Sadowski powtórzył królewskie pytanie.~- Nie
68 III,12| imienia prymasa.~- Ja! - powtórzył Tyzenhauz.~- Ja! ja! ja! -
69 III,12| Powiada, że mu dobrze! - powtórzył pan Grylewski.~Inni zaś,
70 III,13| imienia prymasa.~- Ja! - powtórzył Tyzenhauz.~- Ja! ja! ja! -
71 III,13| Powiada, że mu dobrze! - powtórzył pan Grylewski.~Inni zaś,
72 III,15| musi tę konfuzję zatrzeć! - powtórzył grzmiącym głosem Roch.~-
73 III,15| powie, że to nie wuj!... - powtórzył Roch.~- ...Tak i ów kościół
74 III,16| bardzo...~- Dobry!... - powtórzył jak echo oficer:~- Tak jest.
75 III,18| Trzeba, jako żywo trzeba! - powtórzył z głębokim przekonaniem
76 III,20| panu służy.~- Niestety! - powtórzył oficer.~- Kiedy kończy się
77 III,22| diabli wzięli!~- Wzięli! - powtórzył Sakowicz.~- Musiało tak
78 III,27| paroksyzm. Wprawdzie nie powtórzył się więcej. Książę Bogusław
79 III,27| krzywoprzysięzco!~- Na Ewangelię! - powtórzył książę. - Dam ci glejt i
80 III,27| poganom!~- Odjąć go Tatarom! - powtórzył Książe - znajdziemy zakładnika,
|