Tom, Rozdzial
1 I,13 | jednocześnie wstrząsły się mury, zadźwięczały żałośnie szyby
2 I,14 | ja ją wezmę, chyba mi te mury pierwej upadną na głowę!..~
3 II,11 | klasztor i otaczające go mury widniały coraz wyraźniej,
4 II,12 | szwedzka wyszczerbiła te święte mury, tedyby się najzatwardzialsi
5 II,13 | blanki i skarpy podtrzymujące mury z wewnątrz i z zewnątrz.
6 II,13 | niewiastami i dziećmi, opasały mury klasztorne i trzymały je
7 II,13 | noga heretyka w te święte mury, nie będzie luterski ani
8 II,13 | szwedzka miała otoczyć te mury. W sercu miał tedy modlitwę,
9 II,13 | Najświętszej Bogarodzicielki! Na mury, bracia ukochani!~- Na mury!
10 II,13 | mury, bracia ukochani!~- Na mury! na mury! - rozległ się
11 II,13 | ukochani!~- Na mury! na mury! - rozległ się jeden okrzyk
12 II,13 | miesiąca pobielił wieże, mury, klęczącego przeora i zgliszcza
13 II,14 | a w przerwach obchodził mury, rozmawiał ze szlachtą i
14 II,14 | której trudno czynić podkopy; mury, jeśli nie były nawet w
15 II,14 | ksiądz Kordecki, obchodząc mury, zacierał swe zsiniałe ręce
16 II,14 | bowiem wspaniała procesja na mury.~Księdza Kordeckiego, niosącego
17 II,14 | ziemię.~Orszak obszedł raz mury, lecz nie wracał, nie rozpraszał
18 II,14 | tęcza; potem błogosławił mury i wzgórze na okolice patrzące,
19 II,14 | objeżdżać twierdzę, opatrywać mury, badać miejscowość, zajmować
20 II,14 | klasztorowi. Zadymiły więc mury klasztorne naokół, jak boki
21 II,14 | wstrząsnął powietrzem, aż mury klasztorne zadrżały, a szyby
22 II,14 | ludzi, rozszerzyć trwogę.~Na mury klasztorne wyszła znów procesja,
23 II,15 | Ksiądz Kordecki, obchodząc mury, mówił z uśmiechem do żołnierzy:~-
24 II,15 | oświeciła błyskawica. Wówczas mury, wyniosłe ściany i wieże
25 II,15 | W nocy podjeżdżałem pod mury i mimo huku słyszałem wyraźnie
26 II,15 | czterech i udali się na mury. Szańce w dalekości spały.
27 II,15 | stało się przezroczyste.~Mury klasztorne zarysowały się
28 II,15 | niewieście szaty zaległy mury. Piękny i radosny był to
29 II,16 | nowiny, które już i przez mury oblężone się przedarły,
30 II,16 | W nocy musiał oświetlać mury, aby piechota nieprzyjacielska
31 II,16 | i okopy, podchodzili pod mury i poczynali rozmowy z oblężonymi.~
32 II,16 | żołnierstwo podsuwało się pod mury na pół strzału z rusznicy.
33 II,16 | Boga żywego! niedługo na mury zaczną leźć!... Trzymajcieże
34 II,17 | myślał Miller - takie mury nie oprą się takim kolubrynom,
35 II,17 | zakonnicy i szlachta na mury, ksiądz Kordecki zaś pozostał
36 II,17 | za Szweda, podszedł pod mury, aby potwierdzić wieść o
37 II,17 | częstokroć podchodził pod mury i tubalnym głosem bluźnił
38 II,17 | nabożeństwie wypadli wszyscy na mury i dachy. Poprzednie szturmy
39 II,17 | tynk, glinowanie i cegły. Mury otaczające klasztor poczęły
40 II,17 | deszcz, na dachy, na baszty i mury.~Po krótkiej chwili ozwały
41 II,17 | była szturmu. Wyległy na mury nawet niewiasty, dzieci
42 II,17 | Szwedzi zbliżali się pod same mury klasztorne. Wieczorem Czarniecki,
43 II,17 | przeor obchodził jak zwykle mury, wziął go na bok i rzekł
44 II,18 | poglądał w niemocy na owe mury, i chwilami śmiech pusty
45 II,19 | kościoła, a żołnierze na mury.~Niewiasty wyszły sypać
46 II,19 | poglądali z dołu na czarne mury niedostępnej fortecy i na
47 II,19 | pozwolenie podeszli pod same mury. Nie puszczono ich do środka,
48 II,19 | blankach wież tworzył nowe mury, nowe blanki. Pokrył cały
49 II,19 | dokoła. Jedni wypadali na mury, aby pusty obóz obejrzyć;
50 II,21 | częstochowskie, ale żadne w świecie mury oprzeć się nie mogły - cisza
51 II,28 | służysz, tak zapamiętale na mury tykocińskie piechotą leziesz,
52 II,29 | inni ludzie. Przez oblężone mury dochodziło wszystko, co
53 II,29 | obrażony majestat.~Gdy przez mury doszła wieść o oblężeniu
54 II,29 | niemal przedarła się przez mury, ale nadzieja, że wskutek
55 II,29 | atak dział na nadwątlone mury.~Dzień miał się ku schyłkowi.
56 II,39 | Tykocinem.~- Czemuście się za mury nie schronili, w sile nie
57 III,3 | samego skoczę!~- Teraz na mury! - zakomenderował starosta
58 III,3 | kałuski.~Ruszyli wszyscy. Mury były jako kwieciem żołnierzami
59 III,3 | Starosta kałuski objeżdżał mury w szmelcowanej zbroi, z
60 III,3 | argumentach, tak silnych, że mury poruszyć by mogły, słyszał
61 III,7 | mamy; trudno, by jazda na mury się darła.~Na to pan Czarniecki:~-
62 III,7 | uchodząc, podsadził pod mury, po piwnicach, beczki z
63 III,7 | wyrzucając w powietrze ziemię, mury, dachy, cały zamek i przeszło
64 III,11| w życiu Litwini nad owe mury białe i wyniosłe, poprzecinane
65 III,11| wozy wiodą, chcą się za mury dostać!~Sapieha zrozumiał
66 III,12| wycieczka, wyszli znów za mury, lecz z miejsca odbici,
67 III,12| się pod Warszawą. Drżały mury, a za murami Szwedzi.~-
68 III,12| jeszcze porozszczepiane mury, świecące pustymi oknami;
69 III,12| leżał bliżej Wisły, więc mury miejskie górowały nad nim,
70 III,12| tam na nowo.~- Skoro na mury nie można, póki wyłomu nie
71 III,13| wycieczka, wyszli znów za mury, lecz z miejsca odbici,
72 III,13| się pod Warszawą. Drżały mury, a za murami Szwedzi.~-
73 III,13| jeszcze porozszczepiane mury, świecące pustymi oknami;
74 III,13| leżał bliżej Wisły, więc mury miejskie górowały nad nim,
75 III,13| tam na nowo.~- Skoro na mury nie można, póki wyłomu nie
76 III,14| poświęceniem rwie się na mury i że po owych próbach, mniej
77 III,15| korytarzu, piętro po piętrze. Mury były już poprzednio tak
78 III,15| koniec sadu, w miejsce, gdzie mury tworzyły potężny "anguł"
79 III,20| Królowę Polską, okrywającą mury płaszczem niebieskim; granaty
80 III,31| powszechna, i kto się chciał w mury konwentów chronić, musiał
|