Tom, Rozdzial
1 I,3 | jeno mamy, co wojna łupem da. A żem tej pani wiernie
2 I,5 | niegodnego rycerza. Może swawola da się załagodzić, ale pamięć
3 I,6 | bowiem, że pan Kmicic nie da za wygraną i lada dzień
4 I,7 | rezolutny, ale nasz pułkownik da sobie z nim rady.~- Butrymowie
5 I,11 | szlachty na ochotnika, ile się da, żeby tak choć z chorągiewkę
6 I,12 | ruszymy w tamtą stronę i da Bóg, z nawiązką krzywdy
7 I,13 | trzeba o tym myśleć. Bóg ci da żonę po sercu, kochaną i
8 I,15 | a potem będzie, co Bóg da. Nikt nie pomyśli, żem to
9 I,17 | urodził.~- Niechże mu Pan Bóg da zdrowie! - rzekł Oskierko.
10 I,17 | po drodze bierzmy, co się da, ze spiżarniów, ze stajen,
11 I,19 | wdzięcznie, wiem o tym, ale Bóg da, że się z czasem o moich
12 I,19 | potem każe pośrutować i psom da. Dla Boga! w każde inne
13 I,19 | Podlasiu, z konfederatami da radę.~- Idzie o Litwę, by
14 I,20 | idzie...~- Niech mu Bóg da wieczne odpocznienie! -
15 I,22 | fortuną!" - "Książę nie da nas ukrzywdzić!" - "Lepiej
16 I,23 | wszystko, co się napisać nie da. Owóż wiedz o tym, że wczorajsze
17 I,25 | A wtedy będzie, co Bóg da. Może się jeszcze w życiu
18 I,25 | Andrzej.~- Niech im Bóg da zdrowie!... Nie opowiadali
19 I,26 | wpadniesz!~- Co ma Bóg dać, to da! - odrzekł Kmicic - ale
20 II,1 | pułkowniku, dur przejdzie. Da Bóg, że się uchronim.~Jakoż
21 II,5 | dzierżawami chodzę, póki Bóg nie da osiąść na swoim. A ten pierścień
22 II,5 | już nie ten, co byłem, a da Bóg całkiem inaczej jeszcze
23 II,5 | deputatów od wojska wysłać. Da Bóg, staniemy do oczu panu
24 II,6 | zwycięstwo on odniósł!~- Da Bóg i nieostatnie!~Pułkownicy,
25 II,6 | bracia, i tak tuszę, że da Bóg, nie zawiedziecie się
26 II,8 | odrzekł miecznik. - Bóg też da, że gwałty się skończą,
27 II,13 | już sześć węzełków, a Bóg da, będzie więcej! Dlatego
28 II,15 | ręce on się całować nie da, bo mu się jeszcze od krwi
29 II,17 | Kazimierza, któremu niech Bóg da zdrowie i panowanie w najdłuższe
30 II,19 | Niech wasza dostojność da nam przedmiot do obrady -
31 II,19 | wątpliwości, iż jeśli Miller da odpowiedź twierdzącą, nastąpi
32 II,19 | jutrze.~- Jutro Bóg nam da nowe zwycięstwo! - rzekł
33 II,20 | Rzeczypospolitej nie będzie...~- Da Bóg, że się to stanie!~-
34 II,20 | Częstochową dokonał...~- A kto da świadectwo, że to prawda,
35 II,20 | sam przekonać... On też da mi później świadectwo!~Na
36 II,21 | zdjąłeś nam waćpan z serca, i da Bóg, że to będzie początek
37 II,21 | boku naszego nie puścim i da Bóg, razem niedługo do miłej
38 II,21 | znalazł się w tym narodzie i da Bóg, po wieki nie znajdzie
39 II,21 | potem w drogę, i co Bóg da!~- Bóg da powrót szczęśliwy
40 II,21 | drogę, i co Bóg da!~- Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo! -
41 II,26 | królewskiej mości nikomu nie da się wyprzedzić!~- Boże,
42 II,26 | waszej królewskiej mości da wszystko dobre za takową
43 II,26 | Jeszcze też - rzekł - da Bóg do sił wrócić, to się
44 II,26 | jeszcze większe. I na sejmie, da Bóg, ową materię każę poruszyć,
45 II,26 | regalistka cię nie minie, a da Bóg, to mi wkrótce więcej
46 II,28 | ze swoim kunktatorstwem da spokój i niech patrzy, bym
47 II,28 | dla ciebie to uczynię!~- A da Bóg, Tykocina dostaniem,
48 II,32 | panoszyłby się nieprzyjaciel. Da Bóg, przyjdzie czas i na
49 II,33 | drogę.~- Król mi permisję da, a ja pojadę i znajdę go! -
50 II,34 | jeno niechaj patrzy i mnie da znać, co się tam dzieje.~
51 II,34 | Prus Książęcych pozwoli, a da Bóg miłosierny, że dziesiąte
52 II,35 | sokół nasz Kmitah, nie da swoim barankom krzywdy uczynić!~
53 II,35 | księżna permisję dała... Da! jak mi Bóg miły! Bo imaginuj
54 II,37 | słusznie mniemając, że da Bóg uspokojenie, na przyszłym
55 II,38 | słusznie mniemając, że da Bóg uspokojenie, na przyszłym
56 II,39 | jego głowę nakładał. Bóg da wiktorię, komu zechce, ale
57 II,40 | się spodziewać mogłem, i da Bóg wiktorię, twoja, nie
58 II,42 | spostponuję i w zemście, da Bóg, nie przesadzę!~- Niechaj
59 III,2 | że pochlebstwem najwięcej da się wskórać. Pan to jest
60 III,2 | jako sobie teraz Czarniecki da rady beze mnie!~- Da sobie
61 III,2 | Czarniecki da rady beze mnie!~- Da sobie rady! nie obawiaj
62 III,2 | on Zamościa naprawdę nie da - mówił Zagłoba wracając
63 III,7 | obaczym, jak sobie stary da rady! Z różnymi się spotykał,
64 III,8 | Pierwszy lepszy żołdak da ognia, przedziurawi łódź,
65 III,9 | koniowi uszy obgryźć!~- Jutro, da Bóg, wypoczniemy po Szwedach!~-
66 III,10| samymi szwedzkimi siłami nie da sobie rady.~- Wiem o tym -
67 III,12| szukaj pomsty, nie na mnie!~- Da Bóg, poszukam i znajdę!~-
68 III,12| to zacięty kawaler, i nie da się wykurzyć! - Wina by
69 III,13| szukaj pomsty, nie na mnie!~- Da Bóg, poszukam i znajdę!~-
70 III,13| to zacięty kawaler, i nie da się wykurzyć! - Wina by
71 III,18| nogi. Ja, mój mieczniku, a da Bóg, mój stryjaszku, rodzę
72 III,18| Bądź zdrów, ojczyku, a da Bóg, wkrótce i dziadku Radziwiłła!~
73 III,18| ciemnej gwiazdy!~- I ślub da po szelmowsku.~- Szelma
74 III,21| zacierając ręce miecznik - ten im da pieprzu! Słyszałem jeszcze
75 III,21| pan Michał zawsze sobie da rady.~Miecznik kontent,
76 III,21| cierpię go! Ale kto inny da sobie z nim rady. Zresztą,
77 III,22| infestują. Sakowicz ci tu da opiekę, Sakowicz cię obroni,
78 III,28| potem będzie, co Bóg da. Oleńka sądziła również,
79 III,28| pod Prostkami go usiekł. Da on panu Sakowiczowi i takim
80 III,31| stąd za zysk? Zali sumienie da się oszukać? Niechże się
|