Tom, Rozdzial
1 I,1 | Wtem północ poczęła bić z wolna na wielkim gdańskim zegarze
2 I,1 | tak samotną na świecie.~Z wolna wziąwszy świecę, przeszła
3 I,6 | więc także poczęli się z wolna rozjeżdżać. A gdy wojenne
4 I,6 | żmudzkie oddychały jeszcze wolną piersią, ale i te z dnia
5 I,6 | hetmani litewscy ustępowali z wolna, nie przestając kłócić się
6 I,6 | Pacunelach, a teraz właśnie z wolna do zdrowia powracać począł,
7 I,7 | ozwał się:~- Mościa panno... wolna jesteś!...~Wówczas spod
8 I,7 | na niewinność... Jesteś wolna i możesz wracać do Wodoktów.~
9 I,9 | jej powiedzieć, że jest wolna, bom waćpana usiekł, wnet
10 I,10 | którą orszak posuwał się z wolna ku domowi burmistrza, a
11 I,10 | popłoch zmienić się mogło.~Z wolna jednak powiaty stawały w
12 I,11 | pod nosem.~I jął popijać z wolna, oddychając przy tym głęboko
13 I,11 | Rzeczypospolitej i tylko do Krymu maja wolną drogę. Szczęście, że teraz
14 I,12 | powtarzając co chwila: "Z wolna, mości panowie! z wolna!" -
15 I,12 | wolna, mości panowie! z wolna!" - a tłum posuwał się lub
16 I,13 | Przykazałem mu też, aby dziewkę z wolna do tego przygotował. Mamy
17 I,13 | tylko poruszył, on zaś z wolna zbliżył się do pana miecznika
18 I,13 | piersi. Barwa wracała mu z wolna na twarz; następnie zwrócił
19 I,14 | zamyślił się głęboko.~Z wolna poczęło się coś mącić w
20 I,15 | przez kratę rozpraszały z wolna ciemność panującą w piwnicy
21 I,17 | ruszył naprzód, minął z wolna jadących na przedzie i znikł
22 I,17 | poszarzało nieco, gwiazdy gasły z wolna i świeciły migotliwym, niepewnym
23 I,18 | zajmowały się od nich z wolna, gdyż wiatr był dość silny
24 I,18 | potężniej, cofali się z wolna, ale zawsze w dobrym porządku.
25 I,18 | czarniawą masę poruszającą się z wolna drogą; jednocześnie doszedł
26 I,20 | obłokami, które zasuwały się z wolna za widnokrąg, podobne do
27 I,22 | tymczasem uczta ożywiała się z wolna.~Z początku widocznie wszyscy
28 I,25 | wątpliwości opuszczały go z wolna i jechał przed siebie, zanurzał
29 I,25 | butów, on zaś rozczesywał z wolna palcami bujną, równo uciętą
30 II,1 | zapanowała w głębiach leśnych. Z wolna brzask począł przechodzić
31 II,6 | na pana Zagłobę, który z wolna do siebie przychodził, a
32 II,8 | płomieniach i przerażeniu; lecz z wolna oblicze jej stygło, aż stało
33 II,13 | I tłumy rozpłynęły się z wolna. Noc zeszła spokojnie. Wszyscy
34 II,15 | kwacz, potem zaczął go z wolna zanurzać.~- Zgaście światło! -
35 II,15 | wraz ze sztabem odjechali z wolna ku Częstochowie, lecz nie
36 II,17 | a pan Śladkowski drugą, wolną, znów podgarnął czuba i
37 II,18 | nad rowem. Posuwając się z wolna wzdłuż rowu, odkrył nareszcie
38 II,18 | pochyłości szańca i piąć się z wolna ku armacie.~Po kwadransie
39 II,18 | wierzejami - mówił. - Stąd droga wolna. Straże są; może by nie
40 II,19 | Wrzeszczowicz głos zabrał i mówił z wolna i dobitnie:~- Nieraz trafiało
41 II,19 | puginałem niż odwiązywać go z wolna. Kilkanaście par oczu utkwionych
42 II,21 | Kościół zapełnił się z wolna postaciami o podgolonych
43 II,21 | paziów, a za nimi wyszedł z wolna Jan Kazimierz.~- Miłościwy
44 II,22 | zajęcia nieprzyjacielskiego wolna, do Lwowa, który nie przestał
45 II,22 | panie! - rzekł Kmicic. - Wolna waszej królewskiej mości
46 II,23 | zawołał:~- Miłościwy panie, wolna droga!~- Nie masz już w
47 II,23 | Miłościwy panie! Droga wolna, a i nocleg w Żywcu się
48 II,23 | jął posuwać się za nim z wolna. Król odzyskał dobry humor
49 II,23 | królu ! - rzekł - droga wolna i nocleg zamówiony.~- A
50 II,24 | się trzymać dłużej. Lecz z wolna i ich siły poczęły się wyczerpywać.
51 II,25 | następnych, po czym ruszono z wolna ku Lubowli. Pan marszałek
52 II,25 | królewskiej mości!~Przy stole z wolna począł powstawać gwar coraz
53 II,26 | skuteczna. Byle tylko dziewka wolna była i byle ją jakowa przygoda,
54 II,29 | z lekka na wezgłowiu, z wolna oczy poczęły się rozszerzać,
55 II,34 | i czambuł poruszał się z wolna wśród tumanów pary podnoszącej
56 II,39 | zwyczajem swym plany obmyślał z wolna, zastanawiał się, rozważał
57 III,3 | toczącej się ku miastu. Z wolna przybywało coraz więcej
58 III,3 | łańcuchowy opuścił się z wolna na fosę i jenerał wjechał
59 III,4 | Katastrofa zbliżała się z wolna, ale nieubłaganie. Wszystkie
60 III,4 | koniom, po czym ruszyli z wolna dalej. Na koniec dotarli
61 III,4 | Jeździec jechał sobie z wolna, jakby nie widząc, że wojsko
62 III,4 | buzdygan i chorągwie zaczęły z wolna, jedna za drugą, zawracać
63 III,6 | poczęli się posuwać bardzo z wolna, bo i droga była trudna,
64 III,6 | sadem, za czym powrócił z wolna na główne pobojowisko.~-
65 III,9 | trzydziestu jeźdźców. Szli z wolna i dość niedbale, nie w szeregu,
66 III,9 | środkowym bitwy, ku któremu z wolna poczęła ciężyć i ściągała
67 III,15| proszę, nie zatrzymujem, wolna droga!~Wittenberg umilkł. ~
68 III,18| okrutnie markotno będzie, że wolna elekcja ustanie.~- A co
69 III,19| z piechotą ma ciągnąć z wolna, ażeby w ciężkim terminie
70 III,19| nie była złamana, począł z wolna przychodzić do siebie i
71 III,22| raz na zawsze od Bogusława wolna.~- Panie kawalerze - rzekła -
72 III,27| cofnęła się, wprawdzie z wolna, bo był to królewski pułk,
73 III,28| szwedzkie wojska.~Szli z wolna i ostrożnie. Panny jechały
74 III,29| spalił, odbudowywał się z wolna; że zaś później wojna szwedzka
75 III,29| narażony na strzały.~Bitwa z wolna stawała się coraz zażartszą
76 III,29| trzeba cofać się jedyną wolną drogą.~Już więc dopadł do
77 III,31| domowych. Spokój począł z wolna wracać na polskie równiny.
78 III,32| wracała.~Lecz kościół z wolna napełniał się ludem i okoliczną
|