Tom, Rozdzial
1 I,3 | zdziwiony, skąd towarzyszom przyszło do głowy wołać na nich i
2 I,4 | dawno by im po wieżach gnić przyszło, gdyby nie protekcja pana
3 I,4 | popiołu. Nagłe postanowienie przyszło do głowy Oleńce.~- Kostek! -
4 I,5 | gdy mu nie pod humor co przyszło, bez miłosierdzia; ale częściej
5 I,5 | niespokojna, żeby tam do bitwy nie przyszło. Chwała Bogu, żeś waćpan
6 I,5 | posłali do Poniewieża o pomoc. Przyszło sto głupich pachołków z
7 I,5 | do złego podniecają."~Tu przyszło mu do głowy, że przybywszy
8 I,6 | dzieci ojców. Tym trudniej przyszło laudańskim pokonać napastników,
9 I,8 | królem jegomością - nie przyszło! Powiadają, że gdzie indziej
10 I,10 | widocznie toż samo na myśl przyszło, bo skinął głową i pożegnał
11 I,10 | piorunował wojewoda; ale gdy przyszło do właściwej materii, nie
12 I,10 | znów musieli uspokajać, ale przyszło im to jeszcze trudniej niż
13 I,12 | występków, prywaty?... A gdy przyszło co do czego, pierwszy zdradził,
14 I,13 | szukania nie zaniechał. Tak już przyszło na mnie, że mi bez ciebie
15 I,13 | bo też już i do kielichów przyszło. Humory ożywiały się coraz
16 I,15 | piekielnika! Bogdaj mu przyszło haremu u Tatarów pilnować!~
17 I,17 | żołnierzom jak my łatwo przyszło wypowiedzieć obediencję
18 I,17 | wsiach i miasteczkach, które przyszło im przejeżdżać. Widocznie
19 I,18 | przy drodze, więc zaraz przyszło do szabel.~Pierwszy impet
20 I,18 | do głowy przez ten czas przyszło. Na nic ich wieszać - przeciwnie,
21 I,19 | nieprzyjacielskich między nimi przyszło, na całej Litwie zapanował
22 I,20 | wiedz waszmość, że choćby mi przyszło cię związać i między dragonami
23 I,20 | Niechże Bóg broni, aby do tego przyszło! - rzekł Kmicic.~- Nie mówiłamże
24 I,20 | miecznikowi, lecz do tego nie przyszło.~Przede wszystkim jednak
25 I,21 | piersiach i pewnie drogo by przyszło Kmicicowi zapłacić za wybuch,
26 I,22 | w pierwszej chwili: lecz przyszło im zapewne na myśl, że opierać
27 I,22 | zawziętości; więc wnet jej przyszło na myśl, że ów kawaler pewnie
28 I,25 | Podlasie. Ale panu Andrzejowi przyszło na myśl, że przyspieszając
29 I,26 | rękę podniósł? Czy ci nie przyszło do głowy, że lepiej by dla
30 I,26 | później, w ostatniej chwili, przyszło ci to do głowy.~- Na to
31 I,26 | podchodził. Ale już mi zaraz przyszło podejrzenie: a nuż oni i
32 II,2 | przyłożyć ręki?~I znów mu przyszło do głowy:~"Iść do konfederatów..."~
33 II,3 | przyda się także, gdyby przyszło ze starych grzechów zdawać
34 II,4 | najprędzej od gadania do roboty przyszło.~- Widzę, że bystry z waszeci
35 II,4 | to pewno, a może by już i przyszło, gdyby nie to, że Szwedzi
36 II,4 | piersi na samo miano. I przyszło mu na myśl, że taki był
37 II,6 | już do paktów zborowskich przyszło, to chan sam jako dziwo
38 II,9 | duszy myślał:~"Gdyby mi przyszło partię zbierać, tu bym przyszedł."~
39 II,9 | stropił się nieco; gdyby przyszło do sprzedaży, tym samym
40 II,9 | samego króla jegomości jechać przyszło!~- Jedź, swego nie daruj! -
41 II,9 | zapewne nie pierwszy raz przyszło nocować w kościele. Więc
42 II,15 | też to mnie do głowy nie przyszło. Trzeba tylko księdza Kordeckiego
43 II,17 | już rozszerzył, że nieraz przyszło im usłyszeć z ust żołnierzy: "
44 II,17 | Ot, co jest! ot, do czego przyszło! A kto to sprawił? Wy!~-
45 II,17 | Najświętszej Panny. Choćby też i przyszło nałożyć głową, co mi się
46 II,19 | a był wysłany od rana.~Przyszło długo czekać. Miller udawał
47 II,21 | dzikiego męstwa, że każdemu przyszło mimo woli na myśl, iż taki
48 II,21 | do Millera, a tymczasem przyszło trzech szlachty, niejakich
49 II,35 | też i do afektu po drodze przyszło?~- Ehe! - rzekł Kmicic -
50 II,36 | drodze odebrane.~Tymczasem przyszło stado z Perespy i pan starosta
51 II,39 | upłynął znów tydzień: wojsko przyszło do Białegostoku.~Było to
52 III,2 | zresztą nie sądził, aby łatwo przyszło królowi pana na Zamościu
53 III,3 | że choćby ulec w końcu przyszło, zawsze zatrzyma na sobie
54 III,3 | tędzy byli, gdy po strzałach przyszło rzucić się wręcz na nieprzyjaciela.
55 III,3 | całą noc. Drugiego dnia przyszło królowi kilkanaście dział,
56 III,6 | watah tracili głowy, gdy przyszło im przeciw Czarnieckiemu
57 III,6 | coraz potężniej Szwedów. Aż przyszło do tego, że te pułki piechotne
58 III,6 | wołali. - Na co mu to przyszło temu wiktorowi, temu pogromicielowi
59 III,11| gwar i szum. Od toastów przyszło do pieśni. Izba zapełniła
60 III,16| miało służyć do tego, aby to przyszło tym pewniej, dlatego też
61 III,16| Tak jest. A czasem, gdy mi przyszło do głowy, żem, nieszczęsna
62 III,16| wielką ceną spłacać następnie przyszło? Wreszcie, jakież miała
63 III,17| gwałtowniej, że aż Oleńce przyszło miecznika uspokajać. Siedział
64 III,17| prywaty mógł dochodzić. Aż przyszło do tego, że trzeba oręża
65 III,18| najgorzej sobie tłumacząc. Przyszło do tego, żeśmy i waszą książęcą
66 III,18| waszmości od razu do głowy przyszło! Tak jest! tak! wziąść ślub
67 III,19| postrzelony. Gdy i to minęło, przyszło osłabienie ogromne; przez
68 III,20| przeszkodzi, choćby też i polec mu przyszło.~- Czemu? na rany Pańskie!
69 III,21| młodszy, nie wiem, do czego by przyszło, choć i tak człek jeszcze
70 III,21| że w końcu komunikiem iść przyszło. Mieszkaniec okoliczny w
71 III,23| niebezpieczeństw niewolę.~Przyszło z tego powodu do sporów
72 III,23| w kilka tygodni później przyszło spod Malborga pismo Bogusławowe
73 III,23| jakoś tak samo z siebie przyszło. A teraz zważałli by on
74 III,26| elektorskich pod Rajgrodem. Przyszło mu to dość łatwo, gdyż przed
75 III,26| gdyby tutaj był, ciężko by przyszło coś lepszego o sobie wymyślić.~-
76 III,29| ani szczypty energii, gdy przyszło stanąć jej oko w oko synom
77 III,29| wróci lada chwila.~Lecz przyszło południe, potem słońce odbyło
78 III,32| głos mu drgał; gdy zaś przyszło do Ewangelii i wszystkie
|