Tom, Rozdzial
1 I,12 | uwinął...~- Znasz że ty, Michale, dobrze księcia wojewodę
2 I,12 | sprzymierzyli...~- Wiesz co, Michale? - rzekł nagle Jan. - Nie
3 I,12 | Nie tak to dawno, panie Michale, jakeśmy ze sobą na elekcji
4 I,12 | śmiać.~- Bodajże cię, panie Michale! Cała rzecz w tym, żebyś
5 I,12 | bankiet w zamku. Wątpię, Michale, czy się dziś do księcia
6 I,12 | zaufali, łaskaw.~- Co mówisz, Michale! - odparł Charłamp. - Tak
7 I,12 | Wołodyjowskiego: "Jak się masz, Michale? Źle z nami! Giniemy! Czołem,
8 I,12 | dopatrzyć nie może... Panie Michale, doszedłeś do fortuny!...
9 I,12 | Szczęść ci Boże, panie Michale. Skonfundowałeś się jak
10 I,12 | przypatrywać.~- Kto wie, panie Michale, dziś twój fortunny dzień...
11 I,12 | Czego żeś tak stanął, panie Michale, jak skamieniały i oczy
12 I,12 | to jakieś dziecko, panie Michale, i za misterna dla żołnierza.
13 I,15 | razy. ~- Nie gwiżdż, panie Michale! - rzekł do niego Zagłoba.~-
14 I,15 | gdzie twoja chorągiew, panie Michale?~- W Upicie!~- Powiedz mi
15 I,15 | nasze zbawienie!... Panie Michale, a siła też polskich chorągwi?...
16 I,15 | głosy z podwórca.~- Panie Michale! na rany boskie, krzyknij
17 I,15 | krzyknął Wołodyjowski.~- Panie Michale, co to jest?~- Rozstrzelali
18 I,15 | trząsł się w posadach.~- Michale, zeskocz, zginiesz tam! -
19 I,15 | wołał Zagłoba.~- A co, Michale? - pytał Skrzetuski.~- Szkoci
20 I,15 | odgłosami komendy.~- Panie Michale! Wyjrzyj no jeszcze, co
21 I,17 | nabrał fantazji.~- Panie Michale - szepnął - nie mówiłem
22 I,17 | nieszczęsnej.~- Nie bluźń, panie Michale - odpowiedział Zagłoba -
23 I,17 | Tymczasem Zagłoba rzekł:~- Panie Michale! Hetmaniłem tym ludziom
24 I,17 | będą stawali.~- Uczyń tak, Michale, uczyń, boć to i nie łakoma
25 I,17 | Zagłoba wymyśli... Panie Michale, nie w takich to bywaliśmy
26 I,17 | miałem twój pierścień, panie Michale, a po wtóre, ludzie właśnie
27 I,17 | przycłapał ku niemu.~- Panie Michale?~- A co?~- Już widzę, że
28 I,17 | Kowalskiego. Widzisz, Panie Michale, to okrutnie ważna rzecz,
29 I,18 | Położyliśmy ich mostem.~- Panie Michale, musiałeś tam używać jak
30 I,19 | Wołodyjowskiego z pytaniami:~- Panie Michale, na miłość boską, przebijem
31 I,20 | Rzeczpospolita waćpanu wróci.~- Panie Michale - rzekł nagle Zagłoba -
32 II,5 | Nie twoja głowa, panie Michale - odpowiedział Zagłoba. -
33 II,5 | Skrzetuski. - Wyślij do nich, Michale, co prędzej wieści, ale
34 II,5 | Zagłoba. - Dalej, żywo, Michale!~- A sami pod Białystok
35 II,5 | wojewoda witebski!... A ty, Michale, do ekspedycji! żywo do
36 II,5 | umiemy!... Do ekspedycji, Michale, bo periculum in mora.~-
37 II,6 | ramieniu i rzekł:~- Panie Michale, kontent jestem z ciebie,
38 II,6 | Widziałem ja to dobrze, panie Michale, żeś jako sysun mamrotał,
39 II,6 | popróbują! Miodu, panie Michale!~Wołodyjowski nalał, pan
40 II,6 | chciałem?... Aha! miodu, panie Michale!~Wołodyjowski nalał znowu.~-
41 II,6 | kompanii możesz mi, panie Michale, mówić po dawnemu: "waćpan"...
42 II,6 | i zbytków (miodu, panie Michale!), jak ze zbytków, mówię,
43 II,6 | Wołodyjowski.~- Miodu, panie Michale!... Trzecie pismo wyśle
44 II,6 | zdolności wojskowe.~- Ty, panie Michale - mówił pan Zagłoba do pana
45 II,6 | Wołodyjowskiego rzekł mu:~- No, panie Michale, czas pokazać, co umiesz!
46 II,6 | także nadciągali, ale o panu Michale nie było słychu. Niepokój
47 II,28 | odrzekł mały rycerz.~- Panie Michale - rzekł do niego pan Zagłoba
48 II,28 | Tobie nie wchodzić, panie Michale, ale nie mnie, bo mnie połowa
49 II,28 | otworzywszy ręce zawołał:~- Panie Michale! Srodzem cię ukrzywdził.
50 II,28 | dawał?~- Nie będę, panie Michale! dla ciebie to uczynię!~-
51 II,28 | koniec rzekł:~- Nie, panie Michale, kocham cię jako źrenicę
52 II,28 | twojej kochliwości, panie Michale, może ci się przytrafić,
53 II,28 | powiadaj byle czego, panie Michale! - zawołał z oburzeniem
54 II,29 | Wołodyjowskiego.~- Panie Michale! - rzekł.~- A czego?~- Już
55 II,33 | dobrze, że z tobą, panie Michale, nie sam do nas przyszedł,
56 II,33 | przystańmy nieco. Panie Michale, przypomną nam się niedawne
57 III,3 | fantazję rycerską.~- Panie Michale! - mówił do Wołodyjowskiego -
58 III,4 | rycerza i rzekł:~- Panie Michale, wiedziałem, że tak będzie,
59 III,4 | krzyknął:~- Uchodźmy, panie Michale, ci zdrajcy postrzelić gotowi!~-
60 III,7 | z kupy wojłoków.~- Panie Michale, pohamuj się!~Lecz pan Wołodyjowski
61 III,8 | Gadaj zdrów, panie Michale! a któraż nacja tyle znamienitych
62 III,8 | poczęły świdrować w panu Michale, lecz on stał spokojnie,
63 III,9 | mnie spać! Co tam, panie Michale? Czemuśmy to stanęli?~-
64 III,10| jako będzie...~- Panie Michale, nie zważaj na rozkaz -
65 III,12| Nie machaj ręką, panie Michale! Tumult uczynię! powtarzam!
66 III,13| Nie machaj ręką, panie Michale! Tumult uczynię! powtarzam!
67 III,14| Michał.~Nie bzdycz się, panie Michale, bo prawdę powiada! - rzekł
68 III,24| Wolę go od ciebie, panie Michale, gdyż chrabąszczów nigdy
69 III,24| Wołodyjowski.~- Milczałbyś, panie Michale, i uczył się. Suponując,
70 III,24| Boże ci błogosław, panie Michale!... Wywiedzie ci twoja misterna
71 III,25| Wolę go od ciebie, panie Michale, gdyż chrabąszczów nigdy
72 III,25| Wołodyjowski.~- Milczałbyś, panie Michale, i uczył się. Suponując,
73 III,25| Boże ci błogosław, panie Michale!... Wywiedzie ci twoja misterna
74 III,26| twoja krzywda większa.~- Michale! zacniejszego od ciebie
75 III,27| rzekł.~- Nie frasuj się, Michale - rzekł Babinicz - odnajdziesz
76 III,27| wypuści !...~- Słuchaj mnie, Michale, zanim potępisz - odrzekł
77 III,27| zanadrza papiery. ~- Patrz, Michale! oto, com zyskał. To rozkaz
78 III,32| cię, stary druhu, panie Michale! Nie dość było piersi nadstawiać,
|