Tom, Rozdzial
1 I,2 | jak się wydaje.~- Ciężka nasza dola ! - piszczał Rekuć. -
2 I,2 | niewinnym błogosławi. Dobra nasza, mości panowie!~- Zdrowie
3 I,4 | Kasjan Butrym. - Taż to nasza powinność pytać!...~- Bóg
4 I,4 | nie upatrzyła, duszo ty nasza najmilejsza?~- Nic! Zresztą
5 I,4 | i jego wola ma być, nie nasza. On i w opiece musi waćpanów
6 I,7 | na świecie, przecie Bóg naszą szczególnie w miłosierdziu
7 I,7 | gnębią za grzechy i niezgodę naszą. Wszystko to na barkach
8 I,7 | śmiało sobie poczyna.~- Dobra nasza! - rzekł pan Wołodyjowski. -
9 I,7 | przemknąć. Toć pierwsza lepsza nasza chorągiew byłaby go zatrzymała
10 I,7 | ogniem w oczach.~- Niech żyje nasza panna! Niech żyje nasz pułkownik! -
11 I,10 | zboża, popalą wsie pracą naszą zbudowane? Czy myśmy krzywdzili
12 I,10 | naród pokazać. Cała usilność nasza w tym, aby nas obcy chwalili...
13 I,10 | że mogę tę ziemię jako naszą uważać.~- Możesz wasza miłość!
14 I,12 | że nieprzyjaciel depce naszą ziemię, przetom tu jest,
15 I,14 | by naprzód ten kraj, tę naszą ojczyznę bliższą, ocalić
16 I,16 | podejmuję się pana miecznika na nasza wiarę nawrócić, ale dziewkę
17 I,17 | że nie chciał hetman sam naszą krwią się mazać, żeby odium
18 I,17 | cnotliwa. Bywało, że jak nasza chorągiew, a zwłaszcza z
19 I,19 | Oznajmiając ci stateczną łaskę naszą, boskiej opiece cię polecamy."~
20 I,21 | dzień może nie przyjść. Zła nasza, panie pułkowniku, bo jak
21 I,22 | niż Jan Kazimierz, bo to nasza krew!~Radziwiłł łowił chciwym
22 I,22 | Owóż ostatnia poczta! Dobra nasza, mości panowie! Jan Kazimierz
23 I,23 | niskim głosem hetman - i nasza fortuna spadłaby tak nisko,
24 I,25 | że polityczny naród na naszą obronę sprowadził. Gdy Szwedzi
25 II,2 | odparł Soroka.~- To dobra nasza! Nie zdzierżą nam!~- Nie
26 II,2 | Jakim prawem naszliście naszą siedzibę?~- Zbój o prawo
27 II,6 | klęski, które na ojczyznę naszą spadły, według mojego mniemania
28 II,6 | ojciec, nasz pan kochany, nasza krew jagiellońska, która
29 II,6 | Nie łzy wylewać, ale krew naszą!... Gdy zatem stujęzyczna
30 II,13 | ostatni raz wy tę Patronkę naszą widzicie, w większej owszem
31 II,13 | Tomicki dodał:~- Wojna nie nasza rzecz, posłuchajmy więc,
32 II,14 | pocieszyciel, obrońca, nadzieja nasza." Całowano jego ręce i habit
33 II,14 | które wraz z hetmanami na naszą stronę przeszły. Bez nich
34 II,14 | się, Matko, Pani, Królowo nasza!~Tymczasem chmura szwedzka
35 II,15 | kiedy nocą na Szwedów?~- Nie nasza głowa - odparł Soroka.~Usłyszał
36 II,15 | straży nie widać. Zbyt w naszą słabość dufają.~- Działa
37 II,16 | się wloką, tym bardziej na naszą korzyść wychodzą. Odsiecz,
38 II,16 | póki naszym wytrwaniem, naszą pokorą, naszymi łzami, ofiarowaniem
39 II,18 | głowy, za nasz trud, za naszą pracę... Bodaj go!...~-
40 II,19 | nazwisko owo przypomina mi naszą stratę niczym nie wynagrodzoną.
41 II,19 | tym bardziej powiększasz naszą hańbę.~- Niemniej radziłem,
42 II,19 | armatę, jak to uczynił z naszą ów Kmicic, a ręczę ci, że
43 II,19 | poddać się pragnie, i tylko nasza niemoc z jednej, a nadludzki
44 II,21 | Tobie, Królowo Anielska i nasza! - rzekł król.~To rzekłszy
45 II,21 | Miłościwa pani!... matko nasza!... - zakrzyknął Kmicic.~
46 II,22 | dniach nieodmiennie osobą naszą wyruszamy... Wasze dostojnoście
47 II,22 | nam czasu tracić, skoro nasza obecność znacznie wojnę
48 II,23 | zrozumiesz, gdy ci powiem, że nasza Ostra Brama była przez Septentrionów
49 II,23 | nie jego sprawa, to sprawa nasza i całej Rzeczypospolitej...
50 II,23 | Najświętsza Panna, Królowa nasza, żem tego nie zmyślił, iż
51 II,24 | Ksenofonta w porównaniu z tą naszą podróżą w chmurach?~- Im
52 II,26 | początku. Wierzym ci, oto nasza ręka!~Kmicic przycisnął
53 II,28 | patronkę tej Korony i Matkę naszą, spod opresji i jarzma heretyckiego
54 II,33 | dobrze też, że chorągiew nasza za miastem, bo okrutna w
55 II,36 | fatigare nie chcemy. Którą wolę naszą oznajmując waszej mości,
56 II,37 | sławnego miejsca jest nazwany, naszą zaś wolność i nasze zdrowie
57 II,38 | sławnego miejsca jest nazwany, naszą zaś wolność i nasze zdrowie
58 III,5 | I my dopomożem krwią naszą! - rzekł Polanowski.~Czarniecki
59 III,5 | jechać gotów... Taka już nasza polska natura. Byle raz
60 III,14| Zostań Polakiem, pokochaj tę naszą ojczyznę, a zacną rzecz
61 III,14| Tobie polecają, Patronko nasza... Ależ grzmią działa!...
62 III,15| paroksyzm tobie nowy, wiaro nasza święta! biada wam, kościoły
63 III,19| między nami, nie masz nad naszą jazdę...~- A artyleria wyszła?~-
64 III,20| opuścić skrycie rezydencję naszą w zamiarach nam nieprzyjaznych:
65 III,20| Pańskie! czemu?~- Bo taka już nasza dola! Ketling nie zdrajca,
66 III,20| nie zdrajca, ale taka już nasza dola, bośmy najnieszczęśliwsi
67 III,21| ale dworny kawaler i płeć naszą respektujący.~- Bodaj go
68 III,21| cóż dopiero wyrazić zdoła naszą konfuzję i strach, gdyśmy
69 III,21| roztopach wiosennych, które naszą ciężką jazdę do ziemi przykuły.
70 III,24| rzeczy stoją, nasz król, nasza miła ojczyzna, nasze wojska
71 III,25| rzeczy stoją, nasz król, nasza miła ojczyzna, nasze wojska
72 III,26| okrutnie... Ale zresztą nasza rzecz słuchać i bić.~Kmicic
73 III,27| widziałeś oba wojska, a naszą jazdę znasz od dawna; jakże
74 III,28| Patrz, dziewczyno, patrz, nasza wnuczko, to on świętokradzką
75 III,32| chorąży orszański na osobę naszą ręki podnosić nie obiecywał,
76 III,32| nieprzyjacielską się rzucił, osobę naszą ratując. Tam posieczon i
77 III,32| naszym trudem, naszym potem i naszą krwią zostawujem. Niech,
|