Tom, Rozdzial

 1  I,1  |            Dobre to wino, a u mnie szabla i wino to grunt. Jaki tam
 2  I,1  |           mało języka - to dalejże szablą! Ot, co jest! takiego mnie
 3  I,2  |         wpadłszy w furię siekł ich szablą.~Zdumiona i wylękła czeladź
 4  I,5  |            uspokoili?~- Kto weźmie szablą po łbie, to i spokojny jak
 5  I,5  |           złość, że chciało mu się szablą uderzyć na kogokolwiek,
 6  I,5  |         opętał, bez czapki, z gołą szablą w ręku. W ciszy nocnej rozlegały
 7  I,7  |           do zdrowia przychodził i szablą już chwilami zupełnie swobodnie
 8  I,7  |         Pan Wołodyjowski ukazał je szablą Kmicicowi.~- Patrz waść,
 9  I,7  |           znaczy: "podnieś!" - już szabla Kmicica, jak wywleczona
10  I,7  |     pozornie coraz niedbalej robił szablą. Lewą rękę wysunął zza pleców
11  I,7  | jednocześnie Kmicic rozłożył ręce, szabla wypadła mu z nich na ziemię...
12  I,7  |      Wołodyjowski urósł w oczach - szabla najbliższego Butryma wyleciała
13  I,9  |           krwią zapieczętował. Nie szablą, to z rusznicy bym waćpana
14  I,10 |        pamięta jeszcze rany polską szablą zadane pod Kircholmem, Puckiem
15  I,10 |         widzę już jak na dłoni, że szabla waszej miłości i moje rady
16  I,10 |          ale przecie nie z żelaza. Szabla się ich ima.~- Tak i nie
17  I,10 |         ćwiczona w sztuce robienia szablą szlachta nie lękała się
18  I,12 |            Charłamp.~- I to głośna szabla, a przy tym radziwiłłowska -
19  I,13 |          było przewlec. Srebrzysta szabla usiana szafirami zwieszała
20  I,13 |        będziesz jej brał przemocą, szablą, ogniem, jeno zacnymi uczynkami
21  I,15 |          tego człowieka miałem pod szablą i żywym go puściłem; ja
22  I,15 |          Bogdajem go raz jeszcze z szablą spotkał... Boże! przedłuż
23  I,17 |          Kowalski.~- Albo się jemu szabla nie przyda? - mówił uśmiechając
24  I,17 |     potrzebie, mówisz waćpan, że i szablą potrafi się zastawić? -
25  I,18 |           zapamiętywał, nie machał szablą jak cepem; chwilami gdy
26  I,18 |             rapier krzyżował się z szablą, czasem strzał pistoletowy
27  I,20 |    człowieczek w pancerzu i z gołą szablą w dłoni. Kmicic cofnął się
28  I,26 |          ale też i zobowiązał, aby szablą, nie apteką, wojował i imienia
29 II,2  |      ukąsić możecie, a u mnie jeno szabla w garści, przecie się o
30 II,4  |         całym rozmachem przez pysk szablą go chlasnął. Józwa padł
31 II,4  |         począł ich płazować krwawą szablą.~Kosma i Damian uskoczyli
32 II,11 |           mu: "Łżesz, psie!" - i z szablą na niego nie wpaść. I jeśli
33 II,15 |            pan Czarniecki. Pójdę z szablą, ale ludzi niech pan Czarniecki
34 II,15 |            idąc teraz koło niego z szablą w ręku, szeptał:~- Szaniec
35 II,15 |           z pistoletem w dłoni i z szablą spuszczoną na łańcuszku.~
36 II,15 |            Kmicica, ale on ciął go szablą między oczy, aż stal zgrzytnęła
37 II,16 |        plunął?~Kuklinowski błysnął szablą, lecz Kmicic schwycił go
38 II,18 |         szukać.~I trzasnął z cicha szablą.~- Parol, panie Kuklinowski! -
39 II,23 |         Kmicica. - Dobrze cię ktoś szablą przejechał.~- To nie od
40 II,26 |           mniemam, że w złym razie szabla i rezolucja to grunt!...
41 II,28 |          się jeno zmroczy, już ani szablą mi się nie złożyć... Po
42 II,30 |            pożogi, lepiej władnąca szablą niż łaciną. Świeżo jeszcze
43 II,31 |            pożogi, lepiej władnąca szablą niż łaciną. Świeżo jeszcze
44 II,32 |          na którym coraz inna ręka szablą pisze... Ale jest tu i twoja
45 II,41 |          Stój!~W zamieszaniu jakaś szabla przecięła powrozy krępujące
46 II,42 |         pod miarę końskiego chodu; szabla nie zabrzękła, zbroja nie
47 III,4 |       nadążyć nie mogły, a dzida i szabla miały w otwartym polu rozstrzygać,
48 III,4 |            mogli w otwartym polu z szablą w ręku stawić czoło polskiej
49 III,4 |            znów wstrzymywał konia, szablą znaki dawał, widocznie on
50 III,4 |         pancerz uderzał o pancerz, szabla o szablę, a ów szczęk, kwik
51 III,4 |      stronie, zatem nie mogąc ciąć szablą, złożył pięść i w głowę
52 III,4 |          czele wszystkich leciał z szablą wzniesioną nad głową i ogniem
53 III,4 |      mgnieniu oka związał rapier z szablą, nagle wysunął głowę jak
54 III,6 |        ucieczki, której dokonano z szablą w ręku. Nikt prawie nie
55 III,6 |      królem wysforował!~- Małoś tą szablą Rzeczypospolitej w mig nie
56 III,6 |       kąsał, wierzgał, chłopak zaś szablą, jak cepem, machał na oślep,
57 III,6 |         chłopak chlasnął chorążego szablą przez gębę, a ten ręce rozkrzyżował
58 III,7 |            noc, gotowe przyjąć ich szablą i muszkietem.~O przeprawie
59 III,8 |           Waść musisz być pierwszą szablą w tym państwie?...~- In
60 III,9 |           był szlachcicem, ginął z szablą, jeśli chłopem, ginął z
61 III,9 |         promienny, z gołą głową, z szablą zwieszoną na temblaku i
62 III,11|         się u pana Wołodyjowskiego szablą robić i postępy czynił nadzwyczajne.
63 III,11|     językiem tak umiał obracać jak szablą.~- Chyba nie masz takiego
64 III,14|          przecięła wątpliwości jak szablą, bo odmówiła wprost.~- Boże
65 III,16|    opiekuna! to prawy żołnierz, to szabla, pod którą i przed Kmicicem,
66 III,17|    poczekasz! Pierwej ta ręka i ta szabla spróchnieją!..~- Tu n ratunku
67 III,17|         nami! infamis, kto zdrajcy szablą przed oczyma nie błyśnie!
68 III,17|        Paterson - bo przez konopie szablą albo dzidą można namacać,
69 III,17|          za lewy bok i trzasnąwszy szablą począł krzyczeć na całe
70 III,23|          się ze mną łatwo, a nawet szablą mnie zranić, ale w takim
71 III,24|             zawołał Wołodyjowski - szabla grunt!~Dotknęła nieco ta
72 III,25|             zawołał Wołodyjowski - szabla grunt!~Dotknęła nieco ta
73 III,26|            karbuje. Co tu człowiek szablą wyrąbie, to tam sekretarze
74 III,27|            jak świece. Czasem całą szablą uderzy, czasem ledwie końcem
75 III,27|          ziemi, i związał rapier z szablą.~Zwarli się tedy tak, że
76 III,29|         resztek jazdy, już machnął szablą i krzyknął: "W tył, mości