Tom, Rozdzial

 1  I,3  |             fortun odpadli, to jeno mamy, co wojna łupem da. A żem
 2  I,4  |              asanowie, że nie sługę mamy przyjmować. On tu panem
 3  I,5  |     niewinnie prześladują. "Brzuchy mamy puste - mówili - co nam
 4  I,5  |             ubodzy ludzie, tego nie mamy. Prawem się będziemy bronić,
 5  I,7  |              Nie znamy się... po co mamy sobie w drogę wchodzić?
 6  I,10 |          wieści o nieprzyjacielu?~- Mamy. Wittenberg wojska swoje
 7  I,10 |          toż my wcale żołnierzy nie mamy.~- Jak to: nie mamy żołnierzy?~-
 8  I,10 |             nie mamy.~- Jak to: nie mamy żołnierzy?~- Wasza miłość
 9  I,10 |            łatwiejsze.~- Zali po to mamy ginąć, aby dzieci nasze
10  I,10 |          czym się bronić? Armat nie mamy, jeno nasze wiwatówki, dobre
11  I,11 |              Longinek, grający rolę mamy, wrzeszczał, Bohun wrzeszczał,
12  I,11 |            wojownikiem służy. Po co mamy na niepewne do Warszawy
13  I,12 |        powiedziałem: A czemu to nie mamy sobie z panem Michałem starych
14  I,12 |            tu przyjechał, bo tu nie mamy tak krótkiej pamięci i żadna
15  I,12 |         Alboż to nie powiedział, że mamy iść popioły wileńskie pomścić?...
16  I,12 |            nasze sentymenta, to nie mamy tu co robić!~I tłum począł
17  I,13 |             nie licząc, aż wreszcie mamy wóz i przewóz: trzeba albo
18  I,13 |         koniach. Pytałem go, czy to mamy wszyscy ruszać, powiedział:
19  I,13 |        starych żołnierzy, ale jeśli mamy na nieprzyjaciół ojczyzny
20  I,13 |          wolna do tego przygotował. Mamy czas. Od ciebie wszystko
21  I,15 |            tym dowcip wysilić! Zali mamy gnić w tej piwnicy, gdy
22  I,16 |          trzeba pokazać Szwedom, że mamy siłę i nie ulękniemy się
23  I,17 |             w drodze wywiedziemy... Mamy czas!~- W drodze? - rzekł
24  I,17 |              wolni jesteśmy i ludzi mamy! Zaraz ruszymy dobra mu
25  I,19 |      pokutować nam przychodzi, choć mamy w Bogu nadzieję, że rychło
26  I,20 |        księciu panu ustąpią.~- Sami mamy języki w gębie i możemy
27  I,20 |            łaski! - odrzekli obaj - mamy co innego do roboty.~Kmicic
28  I,20 |        Miecznik stanął przed nią.~- Mamy jechać do Kiejdan! - rzekł.~-
29  I,22 |             drugiego nieprzyjaciela mamy już więcej wytchnienia,
30  I,24 |             bezdroże. Ale skoro się mamy z oczu stracić, toć lepiej
31  I,25 |           Ni złą, ni dobrą, jeno że mamy gości. Okrutny dwór zjechał
32  I,25 |             w ręku.~- Prawda, że to mamy teraz dwóch królów, ale
33  I,25 |             przypadła. Jako krewni, mamy do tego prawo. Jeśli zaś
34  I,25 |           głowę stawi, czemu my nie mamy naszych postawić? - odparł
35  I,26 |       książęca mość później.~- A co mamy robić przez drogę, jeśli
36  I,26 |          niczego tu nie dostanie.~- Mamy żywność i gorzałkę ze sobą -
37 II,3  |         czasu okrutnego trzeba...~- Mamy czasu dość... Ale rad bym
38 II,4  |   wdzięcznie waszą mość, choć i nie mamy na co prosić, bo jeno grochem
39 II,6  |     Dziękujmy Bogu, że choć jednego mamy między sobą!~- Onże pierwszy
40 II,6  |                Mości panowie! gości mamy! serca mi nie tracić! Jeśli
41 II,12 |             to, ojcze wielebny, nie mamy wierzyć, że właśnie Bóg
42 II,12 |           Przecie i tak pilną uwagę mamy na okolicę i reparacje w
43 II,13 |             salwy-gwardii. Toż i my mamy królewską, którą nam dobrowolnie
44 II,15 |         tyle prochów.~- Których nie mamy wiele - rzekł książę Heski.~-
45 II,15 |           książę Heski.~- Ale za to mamy wodza Poliocertesa - odrzekł
46 II,18 |           dobrze! pogadamy jeszcze, mamy czas...~Tymczasem jeden
47 II,18 |             wiele od razu, z lekka, mamy czas...~Wtem tętent kilku
48 II,19 |             Bo, mówiąc prawdę, dość mamy wszyscy tego oblężenia!~-
49 II,19 |          pracą żołnierzy.~Okrzyki: "Mamy Częstochowę!... Wysadzimy
50 II,19 |            wygląda. Zapasów już nie mamy, posiłków nie możem się
51 II,19 |             rzekł nagle Sadowski. - Mamy dość tego oblężenia my,
52 II,21 |              nie wiedzieliśmy, kogo mamy przed sobą. Żywie jeszcze
53 II,21 |               odrzekł król - ale my mamy listy i dowody. Już to gorzko
54 II,22 |      państwu negować. Jeżeli jednak mamy pojutrze wyruszyć, niechże
55 II,27 |         miłościwy panie! A od czego mamy szable przy bokach?~- Bodaj
56 II,34 |           schronił, pójdę za nim!~- Mamy wiadomości, jako tuż, tuż
57 II,41 |          Kiszków liczył... Bo to my mamy ze sobą rachunki... Mogę
58 III,3 |            mówił - niechże palą! My mamy dach nad głową, ale im rychło
59 III,3 |         dobrze, Szwedom źle, przecz mamy do nich chodzić? Waszmość
60 III,3 |            wkrótce weźmie. Bo my tu mamy brzuchy tak pełne, że dobosze
61 III,4 |            na regularne wojska. Nie mamy armat, a armaty przeciw
62 III,4 |              Spyży dla ludzi i koni mamy na dwa dni, nie potrzebujem
63 III,4 | kilkudziesięciu obszarpańców wracać mamy! - A czemuśmy na widok jednego
64 III,7 |          jak go wziąć? Piechoty nie mamy, armat, wielkich nie mamy;
65 III,7 |           mamy, armat, wielkich nie mamy; trudno, by jazda na mury
66 III,8 |             rudnickie terminy. Siła mamy jeńców do wymiany i znaczniejszych
67 III,8 |          jako jest zwyczaj, ale nie mamy tu co ukrywać, a żeście
68 III,9 |         wasza dostojność chcesz? Co mamy robić?~- Ku rzece chorągwiami!
69 III,11|         strony poczciwego Sapia nie mamy się czego obawiać. Jeśli
70 III,17|      Tyzenhauzom także... Czemu nie mamy być krewni Radziwiłłom?
71 III,19|          siłę debilitujące.~- Skoro mamy jutro ruszać, to już lepiej
72 III,19|              Zali to naprawdę jutro mamy ruszać na Podlasie?~- Jako
73 III,19|            się o kogo oprzeć. Jeśli mamy iść naprzód jako piorun
74 III,21|             między jego ludźmi siła mamy krewnych, znajomych i przyjaciół...
75 III,23|            i Wiśniowieckiego głową. Mamy nadzieję w tym, że pospolite
76 III,28|               słyszałam, iż uciekać mamy. Zali to nie wstyd tak znamienitemu