Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          skłoniwszy się rzekł:~- Jam jest Andrzej Kmicic.~Oczy
 2  I,1  |        że tak płoche czynią, ale jam nie taka.~- A oczy jakoby
 3  I,1  |        ustąpić?~- Żem się ważył? Jam na wszystko gotów, taka
 4  I,1  |   takiego dla waćpanny wybrał!~- Jam zawsze za wolą dziadusia
 5  I,3  | najniewinniejszemu się zdarzy.~- Jam ci też wszystkich nie wymienił,
 6  I,3  |         do Poniewieża posłali, a jam tu skoczył do waszej miłości.
 7  I,4  |        strzelania, ani rozpusty. Jam sama jedna i słaba. sierota,
 8  I,5  |       mróz ściśnie tych łyków!~- Jam też była niespokojna, żeby
 9  I,5  |    umieją. A co do dziewcząt, to jam ich nie ciągał.~- Wiem,
10  I,5  |         to moi oficyjerowie...~- Jam tym waćpana oficyjerom kazała
11  I,7  | pułkownik wysunął się naprzód.~- Jam jest - odrzekł.~- Ho! nie
12  I,7  |       bez duszy na podwórzu... i jam to, nie chwaląc się, sprawił.~
13  I,8  |           Inni się warcholili, a jam się bił - myślał sobie. -
14  I,8  |       personę sekundować.~- Nie! Jam to winna Bogu dziękować
15  I,8  |         się Ozorią pieczętują, a jam jest Korczak Wołodyjowski
16  I,9  |   powiadano, że Bohuna usiekł?~- Jam jest.~- No, od takiego nie
17  I,12 |       jest pan Jan Skrzetuski?~- Jam jest, do usług waszej książęcej
18  I,13 |    przede mną jak przed ojcem, a jam ci nie tylko jak ojciec
19  I,17 |      Przejeżdżał tuż koło mnie i jam nie poznał. Żeby wasza mość
20  I,21 |        żebym do nich przystał, a jam nie chciał i powiedziałem
21  I,21 |        jaki twój Radziwiłł!" - a jam musiał gębę stulić i wstyd
22  I,24 |          ona może odpowiedzieć: "Jam to już dawno waćpanu oznajmiła,
23  I,26 |        ojczyźnie się oponując, a jam stał jak pień, z buławą,
24  I,26 |   zatrzasnął!... Ani zipnął... A jam nie czekał kolei.. Panie
25 II,2  |      oczom jeszcze nie wierzę!~- Jam jest, we własnej osobie! -
26 II,3  |        rozkaże, to i pojadę, ale jam człek ubogi. Jedna nędza
27 II,4  |         Butrym - to Kmicic!...~- Jam jest! - odrzekł pan Andrzej
28 II,5  |        nie może być wątpliwości. Jam się pierwszy na tym człowieku
29 II,6  |       oczu ludzkich powiedzieć: "Jam jest, która się światła
30 II,10 |          jej stopy, powtarzał:~- Jam także grzeszny Andrzej,
31 II,11 |         aby temu przeszkodzić... Jam pierwszy zwrócił na to uwagę
32 II,11 |       profanacja się nie stanie. Jam katolik...~Lisola uśmiechnął
33 II,13 |        przyjdzie do klasztoru.~- Jam służył!... ja w piechocie
34 II,13 |       jest przełożonym zakonu?~- Jam jest! - rzekł ksiądz Kordecki.~
35 II,16 |       jako prywatny człowiek." A jam go jeszcze dla pewności
36 II,21 |        Litwy, spod Witebska.~- A jam jest Ługowski, dworski królewski!...
37 II,21 |        cię to Szwedzi puścili?~- Jam ich o permisję nie prosił,
38 II,22 |      lepiej zwłóczyć jeszcze, bo jam się już o tym z Bogiem i
39 II,24 |       nagrodzę?! - wołał król.~- Jam nie Ba-bi-nicz, jam Kmi-cic! -
40 II,24 |      król.~- Jam nie Ba-bi-nicz, jam Kmi-cic! - szepnął rycerz.~
41 II,26 |      Kmicica.~- Miłościwy panie! Jam to przecie Chowańskiego
42 II,26 |          mnie mówi, jeno prawda; jam to Chowańskiego szarpał,
43 II,26 |    Rzeczypospolitej zasłynęło... Jam jest Andrzej Kmicic, chorąży
44 II,26 |        tak dalej mówić począł:~- Jam, miłościwy panie, ów banit,
45 II,26 |          za zabójstwa i swawolę, jam to Radziwiłłowi służył i
46 II,26 |   plugawym gadem pogardziła... A jam przysiągł, jam przysiągł
47 II,26 |   pogardziła... A jam przysiągł, jam przysiągł nie opuszczać
48 II,26 |   widzisz mój żal i moje łzy!... Jam banit, jam zdrajca, jam
49 II,26 |          moje łzy!... Jam banit, jam zdrajca, jam krzywoprzysięzca,
50 II,26 |          Jam banit, jam zdrajca, jam krzywoprzysięzca, a przecie,
51 II,29 |   całkiem przytomnie oczy. - Ale jam nie sprowadzał Szwedów,
52 II,32 |       który się tak nazywał, ale jam mu jako na dłoni wywiódł,
53 II,41 |        Matko Najświętsza, ratuj! Jam tu poseł, ja od hetmana
54 II,41 |      jako zbój nocny mordować... Jam szlachcic, jam sługa Twój...
55 II,41 |       mordować... Jam szlachcic, jam sługa Twój... Nie wódźże
56 III,1 |      Chłopstwo dobijało rannych, jam cudem ocalał!~- Z diabłem
57 III,2 |       powiedział: mon prince! - "Jam nie prince (rzecze mu),
58 III,5 |        Lubomirskiego pojechał.~- Jam mu znajomy i podejmuję się -
59 III,5 |     Rzeczypospolitej słusznie!~- Jam też nie z soli wyrósł ani
60 III,5 |      ludzkiej nie przepadną.~- A jam jest Zagłoba! - rzekł stary
61 III,5 |      wolności spoczywają... Lecz jam jeno sługa jej sług i Bóg
62 III,6 |       zerwał się i zakrzyknął:~- Jam Kowalski, a to pani Kowalska...
63 III,7 |      przestaje, takim się staje, jam zaś z waszmościami się zadał
64 III,7 |           Wszyscy to słyszeli. A jam był okrutnie rad, bo ta
65 III,8 |          jest buntownikiem, gdyż jam tu prawym panem. Z miłosierdzia
66 III,17|         czuprynę i zakrzyknął:~- Jam to popsował wszystko, jam
67 III,17|        Jam to popsował wszystko, jam przyczyną twej zguby!~Książę
68 III,20|      niej należy, ślepo spełnię. Jam żołnierz i szlachcic i tak
69 III,23|     wielki strategos siedzi? Ale jam to poznał jeszcze pod Beresteczkiem,
70 III,27|    insulty ojczyźnie wyrządzone! Jam grzesznik, jam łaski Twojej
71 III,27|       wyrządzone! Jam grzesznik, jam łaski Twojej niegodzien,
72 III,27|        mój brat, to moja krew, a jam ni zdrowia, ni mienia nie
73 III,27|       krzyknął. - To mój jeniec! Jam go zdrowiem darował, ale
74 III,30|    dziewczyny i powiedzieć jej: "Jam Kmicic, ale twój zbawca!"
75 III,30|          krzyknąć całej Żmudzi: "Jam Kmicic, ale twój zbawca!"~
76 III,30|         się dzieje, co chce! Nie jam Rakoczego sprowadził. Nie