Tom, Rozdzial
1 I,1 | bladość; ale odwróciła się umyślnie od komina, żeby wzruszenia
2 I,8 | szlachtą.~Pan Wołodyjowski umyślnie tak nakierował rozmowę,
3 I,8 | odsapnąwszy rzekł:~- Do ciebiem umyślnie przyjechał z ekspedycją
4 I,10 | znający, ale i ludzi, może umyślnie się nie spieszył. Doświadczenie
5 I,10 | tchórzliwsi wstrzymywali je umyślnie. Dwa pułki rajtarii wysłanej
6 I,11 | tony swą piosenkę jakoby umyślnie do poobiedniej drzemki.~-
7 I,13 | przewodził Francuz sprowadzony umyślnie przez księcia Bogusława.
8 I,13 | zaciskał i jakoby chcąc sobie umyślnie jeszcze większy ból zadać,
9 I,14 | odsłonił mu groźną przyszłość. Umyślnie chciał książę, by promulgacja
10 I,17 | Jakże to?~- A żebyś tak umyślnie ku nim zjechał? Nie byłoby
11 I,19 | drodze do Birż. Posłaliśmy umyślnie z nimi najgłupszego oficera,
12 I,20 | ruszył naprzód; przykazawszy umyślnie przygotowanej kolasce nadjechać
13 I,20 | papiery okrwawią. Kazałem go umyślnie za wieś wyprowadzić, by
14 I,22 | oczach zebranej szlachty i że umyślnie lub niechcący szlachcic
15 I,25 | szwedzkich, które hetman umyślnie powysuwał tak daleko przeciw
16 I,25 | królewskich, bardzo ćwiczone, umyślnie, aby ceremonij dworskich
17 II,1 | tyle rozumu, że poczynili umyślnie śladowe drogi fałszywe i
18 II,1 | znajdziem.~- Nie znajdziem, bo umyślnie nakluczono i ślady są mylne.
19 II,2 | zaraz będą podejrzewali, że umyślnie w kupę ich chcę zebrać,
20 II,5 | Wołodyjowski - gdyż ja wczoraj umyślnie podjazd wysłałem, aby języka
21 II,5 | wojska ma na was dosyć, ale umyślnie na posiłki szwedzkie czeka,
22 II,5 | tym, że Radziwiłł wszędy umyślnie Szwedów im chce nadstawiać;
23 II,6 | wyżywić, ale jednak może i umyślnie przesadzano obawy głodu,
24 II,7 | przysłaniem Pontus de la Gardie umyślnie zwłóczył. Jakkolwiek jenerała
25 II,8 | Ganchofem, przy którym może i umyślnie stanął, ażeby się lepiej
26 II,8 | on stał tak, poruszając umyślnie kapeluszem i zamiatając
27 II,9 | trwogą, że na bogatszych umyślnie rzucano podejrzenia, aby
28 II,9 | Przasnyszu przesadzono może umyślnie tryumf szwedzki; pan kasztelan
29 II,12 | albo źle wyrozumieć, albo umyślnie w błąd przez jakowych heretyków
30 II,12 | Najświętsza Jego Rodzicielka umyślnie na tego nieprzyjaciela zesłali
31 II,12 | widzieć cesarskiego posła i umyślnie wolał się z nim rozminąć.
32 II,13 | nic nie wstrzyma i którzy umyślnie afront Najświętszej Pannie
33 II,13 | by kto chciał, ale księża umyślnie nie przeciążali murów załogą,
34 II,13 | lonty do beczek ze smołą, umyślnie przygotowanych i przywiązanych
35 II,15 | i Sadowski rzekł głośno umyślnie, aby go Miller mógł słyszeć:~-
36 II,16 | nie dowiedliby nam, żeśmy umyślnie do niego strzelili, a dalibóg,
37 II,16 | to w prawo, to w lewo i umyślnie niby się drażniąc, powtarzał:~-
38 II,16 | oczy były zasłonięte, i umyślnie naprowadzali ich na rozmaite
39 II,16 | szwedzkiego kazał Miller umyślnie obwodzić naokoło muru, aby
40 II,16 | prawdy, rzekł tedy udając umyślnie współczucie:~- Pewnie z
41 II,17 | polskich chorągwi włóczyli się umyślnie po szwedzkim obozie, okazując
42 II,18 | prawdę, że kolubryna została umyślnie przez kogoś rozsadzona.
43 II,20 | ciężko wiedzieć, gdyż oni umyślnie ich nie powiadają, a to
44 II,21 | nie wierz temu zdrajcy, umyślnie on to uczynił, by wroga
45 II,22 | dragonią ruszy, głosząc umyślnie, że króla prowadzi, aby
46 II,22 | istotnie miał miejsce. Gońcy, umyślnie rozesłani, powieźli nowinę
47 II,24 | fałszywych przewodników, umyślnie zwabili ich do tego parowu.~-
48 II,25 | rezydencję. I pan marszałek umyślnie roztoczył taki, sułtana
49 II,25 | iż wysłany przez niego umyślnie poseł do chana powrócił
50 II,28 | On to tę wojnę podniósł umyślnie, aby mógł prawdziwej wierze
51 II,29 | tureckiej sofie wysuniętej umyślnie na środek komnaty, aby ciepło
52 II,34 | piernacz, który aż dotąd umyślnie trzymał za plecami, za pas
53 II,35 | Około Tarnogrodu kilkunastu umyślnie pozostało w tyle, aby puścić "
54 II,36 | przezorności... Wystawiłem też umyślnie parę dni temu na próbę owego
55 II,40 | moje wojsko. Nie kazałem ci umyślnie oczu wiązać, abyś mógł rozpoznać,
56 II,41 | Bogusławowych.~A książę wyciągnął je umyślnie tak, że koniec jego rajtarskiego
57 III,1 | którego pułkownik Dubois umyślnie z traktu zboczył, bo mu
58 III,1 | Teraz mniemam, że Czarniecki umyślnie podesłał języka, aby nas
59 III,2 | Szemberkową i laudańską, umyślnie do fortecy posłał, żeby
60 III,4 | regularny żołnierz, któren umyślnie umyka i do zasadzki nas
61 III,4 | okazało się, że poprzednio umyślnie szła tępo, teraz bowiem
62 III,4 | swoich szpiegów, czy też umyślnie chciał się królowi szwedzkiemu
63 III,5 | dalej:~- Pan Czarniecki umyślnie nas przysłał, abyśmy się
64 III,11| jednak jeszcze myślał, że nuż umyślnie tają.~Wtem jakiś głos spod
65 III,15| dobijali się do wnętrza, jakby umyślnie szukając śmierci. Nikt nigdy
66 III,16| czyniła miłość. Granica była umyślnie zatarta i niewyraźna, aby
67 III,17| jest, bo jeśli ta dziewka umyślnie waszej książęcej mości co
68 III,19| oficer, myślałbym, że się umyślnie zakłuł, aby na wyprawę nie
69 III,21| Anusia. - Otóż tak! Będę, umyślnie będę jeszcze bardziej Brauna
70 III,22| ludźmi książęcy uczynek, umyślnie rozpuścił wieść, że stary
71 III,24| Gustaw kazał jej swego czasu umyślnie tam stanąć, aby przeszkadzała
72 III,25| Gustaw kazał jej swego czasu umyślnie tam stanąć, aby przeszkadzała
73 III,26| Wytłumaczono mu, że Karol Gustaw umyślnie porozsyłał przesadzone nowiny,
74 III,26| pruskiego czy szwedzkiego umyślnie był nasłany, aby go wraz
75 III,27| Pokazało się, że nieprzyjaciel umyślnie puścił Kmicicową watahę
|