Tom, Rozdzial

 1  I,10|   doświadczonych.~Wiódł więc pan Stanisław Dębiński łanowców poznańskich;
 2  I,10|        rotmistrzowską buławę pan Stanisław Skrzetuski, z rodu dzielnych
 3  I,10|         Spod Pyzdrów ciągnął pan Stanisław Jaraczewski, który młodość
 4  I,10|       poddać? Zapłonął na to pan Stanisław i odrzekł:~- Jeśli mi taka
 5  I,10|      należy! - odrzekł sucho pan Stanisław.~Wojewodzie w tejże chwili
 6  I,10|     kasztelan poznański, za czym Stanisław Pogorzelski, kasztelan kaliski;
 7  I,10|         asystencją i ciszej. Pan Stanisław Skrzetuski, rotmistrz kaliski,
 8  I,10|       wojewodo! - odpowiadał pan Stanisław Skrzetuski. - Sam nieprzyjaciel
 9  I,10|         O świtaniu nadjechał pan Stanisław Skrzetuski z wieścią, że
10  I,10|       moderunkiem i postawą; pan Stanisław, czarny jak żuk na podobieństwo
11  I,10|          Wyprowadził jeszcze pan Stanisław Skrzetuski dwie chorągwie
12  I,11|   waćpanem dobrodziejem - odparł Stanisław - tym bardziej że imię znane
13  I,11|       Janowi oblicze pobladło?~- Stanisław straszne przywiózł wieści -
14  I,11|          nieprzyjaciela - odparł Stanisław Skrzetuski.~- Dla Boga!...
15  I,11|         zamyślił się ponuro, pan Stanisław wzdychał, a pan Zagłoba,
16  I,11|   myślisz czynić, Janie? - rzekł Stanisław.~- Pewnie, że w domu nie
17  I,11|     zbytnia ostrożność - odrzekł Stanisław - bo choć z Wielkopolski
18  I,11|         był na to czas - odrzekł Stanisław. - Król jegomość musi tam
19  I,11|          moim słowom - rzekł pan Stanisław - ale po tym, com widział,
20  I,11|          będziem służyli - dodał Stanisław.~- I będziem się bić, nie
21  I,11|       możesz trzymać - rzekł pan Stanisław.~- Co? ha?~- Istotnie, istotnie! -
22  I,11|          bo przy niej najpierwej Stanisław opowiadał. Cała we łzach,
23  I,11|    ekspedycją zająć.~Poszli.~Pan Stanisław, zdrożony wielce, ledwie
24  I,11|     stara panna, rezydentka. Pan Stanisław, pan Jan wraz z pięcioma
25  I,12|          o wojnie już wiedzieli. Stanisław ostatnim końskim tchem do
26  I,12|        inny człowiek - rzekł pan Stanisław Skrzetuski.~Wołodyjowski
27  I,12|   opowiadania; wreszcie, gdy pan Stanisław skończył, rzekł:~- Masz
28  I,12|   pospolitaków! - zakrzyknął pan Stanisław. - Jan i jegomość pan Zagłoba
29  I,12|          do Kiejdan! - rzekł pan Stanisław.~- Dostałem też rozkaz,
30  I,12|    będzie bił Szweda - dodał pan Stanisław.~- Dziwno mi tylko to -
31  I,12|      koniuszego! - powtórzył pan Stanisław.~- Książę koniuszy Bogusław
32  I,12|        słowo na pole wyzywa.~Pan Stanisław Skrzetuski rozbudził się
33  I,12|       inaczej postąpił! - odparł Stanisław.~- Ciężko to na wdzięczność
34  I,12|     jedźmy wszyscy razem - dodał Stanisław.~- Akurat na jutro rano
35  I,12|      Zacne jakieś miasto - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Bardzo zacne -
36  I,12|           Czołem, czołem!~- A to Stanisław, rotmistrz kaliski - mówił
37  I,12|       pospolitaki! - zawołał pan Stanisław.~- Ale że to Charłamp im
38  I,12|        wierzyć - odparł posępnie Stanisław Skrzetuski. - Albo to Krzysztof
39  I,12|     zaprowadzić zwyczaje - rzekł Stanisław Skrzetuski - i dyktatorem
40  I,12|   zbarażczyk, i jego stryjeczny, Stanisław.~- Wielki Boże, co słyszę! -
41  I,12|       nie odstępować - rzekł pan Stanisław.~- Chwalebna intencja waszmościów,
42  I,12|   Słusznie waćpan mówisz - rzekł Stanisław. - Dajże Boże wojnę, wojnę
43  I,12|      jedną sił nam brak! - rzekł Stanisław.~- Nam nie sił brak, jeno
44  I,12|      odetchnę, aż w polu - rzekł Stanisław.~- Żeby to już prędzej tego
45  I,12| wsławionego wojownika. Brat mój, Stanisław, patrzył pod Ujściem na
46  I,12|       wódz! to wojownik! - mówił Stanisław, gdy z powrotem przeciskali
47  I,13|       jak karta papieru! - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Bo za kalwińskim
48  I,13|       dalsze jego słowa przerwał Stanisław Skrzetuski, który porwawszy
49  I,15|      wiarę przechodząca! - mówił Stanisław Skrzetuski. - Gdzie się
50  I,15|         nie czas desperować!~Pan Stanisław nagle zęby ścisnął, wściekłość
51  I,15|         tą ojczyzną nieszczęsną!~Stanisław nic nie odpowiedział, jeno
52  I,15|          sobie i na nas! - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Bo to się
53  I,15|        umrzeć.~- Ani ja! - rzekł Stanisław.~- A ja z góry was uprzedzam,
54  I,15|        tu siedzieć! - zakrzyknął Stanisław.~- Już są! Halabardnicy!
55  I,17|    Wołodyjowski, Jan Skrzetuski, Stanisław Skrzetuski, Zagłoba! -odpowiedzieli
56  I,17|            A pan Zagłoba - rzekł Stanisław Skrzetuski - śpi smaczno
57  I,17|         wierzyć nie chce - mówił Stanisław Skrzetuski.~Wtem żołnierze
58  I,17|      okrutnie zacny pan? - pytał Stanisław Skrzetuski.~- Tak jest! -
59  I,17|       każdy z nas.~- Ba! - rzekł Stanisław Skrzetuski - a my tymczasem
60  I,17|         tam gdzie czyha! - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Miałem nadzieję,
61  I,17|       Pokazało się, że jeden pan Stanisław Skrzetuski trochę po niemiecku
62  I,17|          Straszny człek! - dodał Stanisław Skrzetuski.~- Owóż takiemu
63  I,18|          tam właśnie on był. Pan Stanisław Skrzetuski i posępny Józwa
64  I,20|          co go spotkało! - rzekł Stanisław Skrzetuski - ale wolałbym,
65  I,20|          i złego mieszka - rzekł Stanisław Skrzetuski. - Gdyby tacy
66 II,5 |      istotnie nadejdzie? - pytał Stanisław Skrzetuski - to kto mu się
67 II,5 |        się co i namyślać - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Trzeba co
68 II,5 |      znasz pana Sapiehę? - pytał Stanisław Skrzetuski.~- Czy znam?
69 II,5 |        taki jeden jest - odrzekł Stanisław - bo pamiętacie, jakeśmy
70 II,6 |         zerwał się z ławy, a pan Stanisław Skrzetuski mruknął:~- Honores
71 II,6 |     Szwedami nie opowie? - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Za Szwedami
72 II,6 |     zaraz nie nadszedł - wtrącił Stanisław Skrzetuski - bo to wódz,
73 II,28|         rzec! - odpowiedział pan Stanisław.~- Aha! co? Mam głowę na
74 II,28|        Straszna noc! - rzekł pan Stanisław - słyszycie waćpanowie,
75 III,7|     prezydia, a Wirtz! - wtrącił Stanisław.~- To czemu tu siedzim z