Tom, Rozdzial

 1  I,1  |       czapce futrzanej na głowie. Młody mężczyzna postąpił na środek
 2  I,1  |         Ciotuchna pójdzie z nami?~Młody chorąży spojrzał bystro:~-
 3  I,4  |          stateczności uczynił, to młody jest, a oni go kuszą, oni
 4  I,4  |         trzyma. Toż i wiadomo, że młody, głupi. I pan starosta Hlebowicz
 5  I,7  |           żołnierz, choć człowiek młody, siedział, jako się rzekło,
 6  I,7  |           Może i będzie zdrów, bo młody. Ale tęgo dostał...~Następnie
 7  I,12 |   zajętych rozmową. Jeden z nich, młody jeszcze, przybrany w strój
 8  I,13 |            A ty... nie odstąpisz?~Młody rycerz zapłonął.~- Wasza
 9  I,13 |          książę wyciągnął rękę, a młody rycerz uchwycił ją i bez
10  I,13 |           wysoko. Grzeszyłeś, boś młody, aleś już sławę na polu
11  I,13 |       należał - odparł skwapliwie młody rycerz - ale racz mi wasza
12  I,13 |         szwagier hetmański, jeden młody Pac, oberszt Ganchof, pułkownik
13  I,13 |          i nabroił trochę; ale że młody i pod moją szczególniejszą
14  I,14 |        sprawy.~Pozostawał Kmicic, młody, przedsiębiorczy, zuchwały,
15  I,17 |       innej nie chcę.~To rzekłszy młody oficer podniósł do oczu
16  I,24 | komendantów szwedzkich, z którymi młody poseł mógł się w znaczniejszych
17  I,25 |           rynku z nami rozmawiał. Młody on i misterny jako igła.
18  I,25 |           obfitych włosów.~Był to młody jeszcze człowiek, lat trzydziestu
19  I,25 |      Bogusław począł się śmiać.~- Młody jesteś, kawalerze, młody!
20  I,25 |          Młody jesteś, kawalerze, młody! Ale mniejsza z tym! Owóż
21  I,25 |        Dukat na głowę! - krzyknął młody pułkownik, który pomimo
22 II,1  |        doszedł do przekonania, że młody pan wszystko może, wszystko
23 II,2  |      Sameś ociec strzelił - rzekł młody Kiemlicz.~- Łżesz! Łżesz
24 II,4  |           człowiek bardzo jeszcze młody, choć personat, lat ledwie
25 II,4  |          jakoż nie omylił się, bo młody koniucha odrzekł grzecznie:~-
26 II,4  |       odparł nie bez pewnej pychy młody panek - ale u mnie żołnierskie
27 II,4  |         koniuchy, ale widocznie i młody pan nie zwrócił na to uwagí,
28 II,4  |        ochoty do tej służby.~Lecz młody personat obraził się na
29 II,4  |        nie wiem, przed kim stoję.~Młody pan wziął się w boki:~-
30 II,4  |          pytać go o cokolwiek, bo młody pułkownik jechał chmurny
31 II,8  |           ich swatałem. Człek był młody, gorączka, nabroił siła...
32 II,9  |          katolicka, siedzący obok młody pan Grabkowski, nie mogąc
33 II,12 |  wieluński; pan Piotr Czarniecki, młody kawaler o groźnej, marsowej
34 II,14 |         na nas!~Słuchał tych słów młody mniszeczek, siedmnastoletnie
35 II,14 |          u ciebie bojaźń mieszka?~Młody mniszek złożył ręce i poglądał
36 II,15 |     koniec książę Heski, człowiek młody, wyniosły bardzo, który,
37 II,21 |      pójdę - rzekł pan Tyzenhauz, młody dworzanin królewski.~To
38 II,21 |        byle czego! - rzekł król - młody jesteś i nieuważny, w głowie
39 II,22 |       pana Tyzenhauza, który choć młody, miał już reputację wielkiego
40 II,23 |    miłościwy panie - odpowiedział młody magnat.~Babinicz zaś kontent
41 II,23 |         jak dawniej oblicza. Więc młody junak stracił fantazję,
42 II,24 |       przodu zatarasował mu drogę młody Tyzenhauz ze wszystkimi
43 II,25 |          miłościwy panie - odparł młody magnat.~Król zwrócił się
44 II,26 |           gdyż szczęśliwym trafem młody junak żadnej ciężkiej rany
45 II,26 |        chwila milczenia; wreszcie młody rycerz podniósł wynędzniałą
46 II,32 |      znaczenie.~Przywiódł ów znak młody pułkownik Wołodyjowski,
47 II,32 |       poznał go zrazu, był bowiem młody rycerz bardzo zmieniony
48 II,34 | przyjechał, więc padł jeszcze raz młody junak do nóg pańskich, po
49 II,34 |  trafiłbym, gdzie potrzeba, a tyś młody i niedoświadczony.~"Z góry
50 II,35 |           jednak pana Kmicica, że młody książę ma duszę szlachetną,
51 II,35 |     mówiono o łakomstwie Michała. Młody książę zdawał się nie myśleć
52 II,35 |      nazywasz i skąd się wziąłeś, młody rycerzu?~A Szurski mruczał:~-
53 II,36 |          Przez drogę nie mógł się młody rycerz powstrzymać od chęci
54 II,39 |           stały w okolicy Białej. Młody pan Krzysztof, czyli tak
55 III,12|   prywatnych. O Bogusławie zeznał młody oficer tylko tyle, że po
56 III,13|   prywatnych. O Bogusławie zeznał młody oficer tylko tyle, że po
57 III,14|             ozwał się nasłuchując młody Szkot.~- Jutro pójdziecie
58 III,14|       porwał go tak w ramiona, że młody Szkot słabym jeszcze będąc
59 III,14|           nogami przebierasz jako młody kurek i oczy ci bielmem
60 III,15|      Babiniczu myślał dlatego, że młody junak właśnie poprzedniego
61 III,15|           którym życzeniu padł mu młody rycerz do nóg jak długi.~
62 III,16|    Kazimierza, wówczas i tak mógł młody książę popaść w srogie terminy,
63 III,16|    zaczarowany królewicz z bajki, młody, piękny, rycerski, świecący
64 III,16|            Dziwno jej to było, że młody książę, taki rycerz i tak
65 III,16|    Ketlinga, wiedziała bowiem, iż młody Szkot niczego przed nią
66 III,16|    odrzekła żywo panna widząc, że młody rycerz zgina już kolano. -
67 III,16|          z nas nietajno - odrzekł młody oficer - że książę nasz
68 III,20|   powitanie spytała go o zdrowie, młody oficer odrzekł:~- Niestety,
69 III,20|  uspokajał ją i pocieszał tym, że młody książę nie zmierzył się
70 III,21|        dnia, wyciągnęła doń rękę. Młody oficer źle wróżył z tej
71 III,21|     zniesiony ze szczętem - mówił młody oficer - ale pewnie znajduje
72 III,26|        parę dni wypoczynku, zatem młody pułkownik, chcąc także wieści
73 III,27|  nadjechał. Prędko opowiedział mu młody rycerz, co widział i jaka
74 III,28| Wołodyjowskim wyszli - zaoponował młody Jur Billewicz.~- Zostali
75 III,29|           aż jeden z towarzyszów, młody pan Olesza z Kiemnar, musiał