Tom, Rozdzial

 1  I,2  |     Vivat! - krzyknęły wszystkie głosy, aż szyby poczęły drżeć
 2  I,2  |            wrzeszczały niesforne głosy.~Pijana czereda skoczyła
 3  I,4  |    grzejem! - ozwały się cienkie głosy.~Wówczas kawalerowie wstali
 4  I,5  |       oborach, w odrynie - potem głosy poczęły się oddalać w stronę
 5  I,7  |          jedzie? - poczęły wołać głosy z owego oddziału. - Gasztowtowie!~-
 6  I,7  |         się w ciemność, a groźne głosy wołać poczęły :~- Hej, a
 7  I,7  |      pułkownik! - wołały potężne głosy.~W godzinę później wracał
 8  I,10 |          to tak? - wołały liczne głosy. - Więc po to nas tu pod
 9  I,10 |  najlepsza rada! - zawołały inne głosy.~I wysłano gońca po pana
10  I,10 |        komendy, ni trąbek, tylko głosy wołające ze wszystkich stron: "
11  I,10 |          i ja! - zawołały liczne głosy.~- Raz mnie matka rodziła,
12  I,10 |      czasu do czasu odzywały się głosy: "Panowie bracia! ratujcie
13  I,10 | zdumieniu, gdzieniegdzie rzadkie głosy zakrzyknęły: "Vivat Radziejowski,
14  I,12 |      rycerz! - ozwały się liczne głosy. - Nie masz w Rzeczypospolitej
15  I,12 |        gotowi! - zawołały liczne głosy. - Pójdziem, gdzie nas nasz
16  I,12 |     wojna! - powtórzyły jak echa głosy słuchaczy.~- Lecz że i wódz -
17  I,13 |       zmiłuj! - ozwały się setne głosy.~I wszyscy pułkownicy zerwali
18  I,14 |            Z zewnątrz dochodziły głosy wartowników szkockich i
19  I,15 |         rozlegały się pojedyncze głosy komendy i echa kroków całych
20  I,15 |     Pułkowników! - wołały groźne głosy z podwórca.~- Panie Michale!
21  I,17 |           Oskierko! - ozwały się głosy.~- Wołodyjowski, Jan Skrzetuski,
22  I,17 |      nikt nie wymyśli.~- Wszyscy głosy za tym dadzą - dodał Stankiewicz.~-
23  I,22 | Radziwiłł łowił chciwym uchem te głosy, które dyktowała bojaźń
24  I,22 |     coraz lepsze.~Coraz częstsze głosy jęły powtarzać: "Stało się!
25  I,26 |       Bij! - rozległy się dzikie głosy.~Trzej żołnierze, którzy
26 II,2  |  ciężkimi krokami za oknem i dwa głosy poczęły rozmawiać:~- A co
27 II,6  |    najstarszy? - zapytały liczne głosy.~- Wuj najstarszy! - zakrzyknął
28 II,6  |         hałas straszliwy. Liczne głosy wołały: "Do wotów! do wotów!" -
29 II,6  |      zaryczały setne i tysiączne głosy.~- Nie może być! - powtórzyli
30 II,6  |           bić! - Wołały grzmiące głosy.~A pan Zagłoba ręce ku północy
31 II,6  |          stron coraz liczniejsze głosy wołały: "Radziwiłł! Radziwiłł!"
32 II,6  |          co by słyszał z dala te głosy, mógłby mniemać, że to wycinanego
33 II,9  |        gwar i okrzyki. Zachrypłe głosy śpiewały obozowe pieśni;
34 II,12 |      krzyżem; słychać było tylko głosy błagalne i przeraźliwe żebraków,
35 II,13 |  szlachta i żołnierze z nimi swe głosy, dzwony większe i mniejsze
36 II,13 |         przyjdę! - wołały liczne głosy.~I tłumy rozpłynęły się
37 II,13 |      przerywały tylko przeciągłe głosy straży, wołające od baszty
38 II,13 |          przyjęli! - wołały inne głosy, nie dopuszczając do słowa
39 II,14 |         kul, a wśród zamieszania głosy przerażające w różnych stronach
40 II,14 |       trąb dołączyły się wkrótce głosy ludzkie i wśród ryku, świstu,
41 II,14 |    poczęły wrzeszczeć przerażone głosy. - Na ziemię! na ziemię!~
42 II,17 |         Boga! - powtarzały różne głosy, jakoby przygnębione szczęściem.~
43 II,18 |         Swój - odezwały się inne głosy.~- Hasło?~- Upsala!~- Odzew?~-
44 II,18 |     zdawało mu się, że rozróżnia głosy armat fortecznych od armat
45 II,19 |  wyniosłości tony organów, potem głosy ludzkie dołączyły się do
46 II,19 |    dzienne zagasły, słychać było głosy komendy, przebieganie znacznych
47 II,19 |        biły, biły, biły... a owe głosy tryumfu leciały w dal i
48 II,21 |          ołtarzu i dochodziły go głosy organów.~Kmicic wszedł do
49 II,24 |          psubratów! - ozwały się głosy na górze.~I w tej chwili
50 II,29 |   nareszcie zabrzmiały zmieszane głosy, potem rozległ się brzęk
51 II,30 |        ręce ku niebu, rozpłakane głosy powtarzały: "Amen! amen!
52 II,31 |        ręce ku niebu, rozpłakane głosy powtarzały: "Amen! amen!
53 II,33 |       zdumiał, nim zaś ochłonął, głosy po raz dziesiąty czy któryś
54 II,33 |     pomoc wzywać! - odzywały się głosy.~- Grzech nie grzech, a
55 II,37 |     wielki - odezwały się liczne głosy.~- Książę zaś przez zemstę
56 II,37 |    odzywały się bardzo gwałtowne głosy i przeciw, zwłaszcza między
57 II,38 |     wielki - odezwały się liczne głosy.~- Książę zaś przez zemstę
58 II,38 |    odzywały się bardzo gwałtowne głosy i przeciw, zwłaszcza między
59 II,41 |         stać! - wrzeszczały inne głosy.~- Jutro wam w hańbie umierać! -
60 II,41 |          Kto idzie? - ozwały się głosy.~- Głowbicz z podjazdem!~-
61 III,6 |         rozległy się rozpaczliwe głosy:~- Król! król! Ratujcie
62 III,6 |          to właśnie rozległy się głosy:~- Król! król! Ratujcie
63 III,6 |      Wtem w zamęcie rozległy się głosy:~- Chorągiew brać! chorągiew!~
64 III,6 |      jedzie! - ozwały się liczne głosy.~Jakoż z dala ozwały się
65 III,9 |         odpowiedziały mu potężne głosy.~I okrzyk ów przeleciał
66 III,9 |         huk, wrzenie, nadludzkie głosy rozpaczy, krzyki tryumfu,
67 III,11|    trafić, tymczasem zza majdanu głosy trwożne poczęły wołać w
68 III,15|         w szał. Znów przeraźliwe głosy wołają: "Dusim się! powietrza!
69 III,15|         Co czynić!" - ozwały się głosy przy królu. "Jezu miłosierny!" "
70 III,27|     rozdziera powietrze; polskie głosy wrzeszczą: "Bij!" - niemieckie
71 III,29|         w spódnicy! - ozwały się głosy. - A kury sadzić, a pierze
72 III,29|      Lecz co znaczą te chrapliwe głosy krzywuł w szeregach Sakowiczowskiej
73 III,29|         rozlegają się przerażone głosy w Sakowiczowskim oddziele.~
74 III,29|      zabij! - odpowiadają chórem głosy.~I cała jazda zawróciwszy
75 III,31|       piersiom zabrakło oddechu. Głosy jakieś wołały jej w duszy: "