Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          przyjadą waćpannie czołem bić. ~- A gdzież waćpana laudańscy
 2  I,1  |       jechać! ~Wtem północ poczęła bić z wolna na wielkim gdańskim
 3  I,3  |            pojedziecie dziś czołem bić, potem zaś umówiliśmy się
 4  I,5  |      Krakinowie i w Upicie poczęto bić w dzwony po kościołach.~
 5  I,7  |      Butrymów. - Takiego godzi się bić.~- Jeśli on zdrajca, tedy
 6  I,8  |            strony dzielim, zamiast bić. A że Sapieha zacny obywatel,
 7  I,9  |         przyjął. Po co miałbym się bić? A wiesz, czemu mnie odpaliła?~-
 8  I,11 |         Stanisław.~- I będziem się bić, nie sejmikować ani kury
 9  I,12 |          ofiarować. My, żołnierze, bić się chcemy, i pilno nam
10  I,12 |          nam do posłów! Chcemy się bić, nie paktować!~- Cieszy
11  I,12 |      gorzałkę i przekąskę! Źle się bić o pustym brzuchu.~- Prawda,
12  I,13 |          to bywa, że się pozwolisz bić póty, póki ci cierpliwości
13  I,13 |      przewóz: trzeba albo obydwóch bić, albo zginąć z kretesem...~-
14  I,13 |           paktować, ale wszystkich bić!...~- Nie paktować! Bić! -
15  I,13 |            bić!...~- Nie paktować! Bić! - powtórzyło kilkanaście
16  I,13 |      kilkanaście silnych głosów. - Bić, bić!~W sali upał stał się
17  I,13 | kilkanaście silnych głosów. - Bić, bić!~W sali upał stał się wielki
18  I,13 |  umieszczony w chórze sali, począł bić północ, a jednocześnie wstrząsły
19  I,17 |          Nie wolałżebyś to Szwedów bić niż mnie, krewnego, w ręce
20  I,17 |     żołnierz - mieliśmy się z nimi bić, a teraz będziem im konie
21  I,17 |          Żebyśmy się mieli po dniu bić, nigdy byś mnie na to nie
22  I,19 |     wytłumaczyć, że nie ja kazałem bić Szwedów pod Klewanami, każdy
23  I,21 |            krzesła i rękoma począł bić powietrze, oczy wyszły mu
24  I,23 |       będzie stać w szyku, ale się bić nie chce. Wszelako to się
25  I,23 |           ze Szwedami, zamiast ich bić?... Toż dusza do tego się
26  I,23 |             tedy zaczniemy Szwedów bić.~Pan Andrzej przestał parskać
27  I,24 |            myśleli, że będziem ich bić, a tymczasem patrzcie waszmościowie...~-
28  I,24 |       podstawiał. Miałem się z nim bić, tymczasem Bohun wszedł
29  I,24 |            wonczas gotów byłem się bić choćby z diabłem. Wołodyjowski
30  I,25 |          snadź do króla.~Z którymi bić się trudno, bo przecie gromada,
31 II,2  |            z nimi był w zgodzie... Bić to umieją, zdobycz brać
32 II,2  |        panu Andrzejowi, począł się bić w pierś szeroką, aż grzmiało
33 II,5  |       tumulcie nie wiedzieli, kogo bić, kogo oszczędzić, i samym
34 II,6  |           będzie! Salomon mówi!... Bić! bić! - Wołały grzmiące
35 II,6  |      będzie! Salomon mówi!... Bić! bić! - Wołały grzmiące głosy.~
36 II,9  |      klasztorze Bernardynek kazano bić w dzwony. Piechota i rajtaria
37 II,12 |          duchu Kmicic i począł się bić w piersi, bo mu się teraz
38 II,13 |       otwierała się do tego droga! Bić Szwedów nie tylko w obronie
39 II,13 |            przychodzi. Rad byś się bić?~- Pokaże się to ze Szwedami,
40 II,16 |            zwątpienie, poczęli się bić w piersi, bo strach ich
41 II,16 |         się drażniąc, powtarzał:~- Bić Szwedów! bić! bić! Bić!~
42 II,16 |          powtarzał:~- Bić Szwedów! bić! bić! Bić!~Takie to oni
43 II,16 |     powtarzał:~- Bić Szwedów! bić! bić! Bić!~Takie to oni sobie
44 II,16 |             Bić Szwedów! bić! bić! Bić!~Takie to oni sobie wyprawiali
45 II,17 |            trwogi serce poczęło mu bić jak młotem, a w piersiach
46 II,18 |          usta otworzył, rękami jął bić się po bokach, na koniec
47 II,19 |          koniecznie z Kuklinowskim bić, i dziś rano wziąwszy dwóch
48 II,21 |          żartu przechodził, począł bić dłonią w stół i wołać ze
49 II,23 |       grzeszył? Kto nie potrzebuje bić się w piersi w całej tej
50 II,24 |            w równinach, na których bić się nie przywykli; natomiast
51 II,25 |          się bije, a drugą Szwedów bić zaczyna - mówił. - Wilczkowski,
52 II,29 |      marzną w zamieci, to wolą się bić dla rozgrzewki.~- Szósty
53 II,30 |           było od Tatarów zmuszone bić przez posłów czołem królowi
54 II,31 |           było od Tatarów zmuszone bić przez posłów czołem królowi
55 II,34 |     schodzi. Przyszła pora Szwedów bić? jaż nic innego nie będę
56 II,41 |          mopanku!.. Łbem o podłogę bić! wówczas ci odpowiem!...~
57 II,41 |            Nastała chwila ciszy.~- Bić w kotły i w bębny - ozwał
58 II,42 |            miał innego wyboru, jak bić się, zwyciężyć lub zginąć.
59 III,6 |         mniemał, że przyszedł czas bić, zaś brakło mu zupełnie
60 III,7 |        oczy - nie możem to Szwedów bić?~- Głupiś, Rochu! - rzekł
61 III,11|             To czeladź poczęła się bić szablami. Wypadło na dwór
62 III,12|       wszystkich dział do murów mi bić, żeby dywersję uczynić!~
63 III,13|       wszystkich dział do murów mi bić, żeby dywersję uczynić!~
64 III,15|          topory i siekiery poczęły bić gwałtownie w nadwątloną
65 III,21|         już zaczęli Szwedów wszędy bić, i w Wielkopolsce, i u nas,
66 III,21|            koronni poczęli Szwedów bić, i wszystkie wojsko kwarciane
67 III,23|          pierwszy zapał ostygnie i bić się tak dobrze nie będzie.
68 III,23|          pocznie Szwedów nazajutrz bić, aby się w łaski Kazimierzowe
69 III,26|        trudna, bo wreszcie poczęto bić we wszystkie dzwony w całej
70 III,26|      zresztą nasza rzecz słuchać i bić.~Kmicic wysłuchawszy relacji
71 III,30|           kiedy to przyjdzie, jeno bić i bić- bić jutro, jak pobił
72 III,30|         przyjdzie, jeno bić i bić- bić jutro, jak pobił wczoraj!~
73 III,30|            i płową czupryną począł bić w cokół. Inaczej dziękować
74 III,31| Rzeczypospolitej uderzył i Szwedów bić począł; zbójeckie zastępy "
75 III,31|      odmówiła, po trzykroć poczęła bić głową o podłogę i powtarzać