Tom, Rozdzial

 1  I,3  |  wielmożna panno łowczanko, a nam wielce miłościwa dobrodziejko! -
 2  I,3  |     łowczanko dobrodziejko, a nam wielce miłościwa pani!... Nie wiem,
 3  I,7  |           laudańscy zajmowali się wielce tą ręką, bo ją widzieli
 4  I,7  |         szlachta wróciła do domów wielce zmartwiona: mniej zmartwił
 5  I,10 |           szlachcie pochlebiło to wielce, że "hrabia na Bninie i
 6  I,10 |    Andrzej, pan wojewoda kaliski, wielce nastawał.~- Jeśli ja mam
 7  I,11 |     postawą i nawet rysami twarzy wielce był do Jana podobny.~- Przedstawiam
 8  I,11 | Stanisławie, musisz być fatigatus wielce po drodze, ale do jutra
 9  I,11 |           Pan Stanisław, zdrożony wielce, ledwie się posiliwszy i
10  I,11 |   wszystkimi smolarniami puszczy. Wielce się strapił wieścią o wojnie,
11  I,12 |         Gosiewski. Dziwiliśmy się wielce, bo wiadoma rzecz, w jakiej
12  I,15 |     towarzyszów, i zafrasował się wielce.~- A co teraz będzie? -
13  I,17 |     dobrze aż do północy i konie, wielce zdrożone, popasłszy ruszył
14  I,23 |       książę (to jest ja) nad tym wielce boleje. Gdyby pytał dalej,
15  I,23 |         on o moją życzliwość dbać wielce. Powiem ci, jak co jest,
16  I,26 |          Nie dbałem ja nigdy o to wielce, co jutro będzie. Przyjdzie
17 II,2  |       służby?"~Ta myśl trafiła mu wielce zrazu do serca. Zaciąwszy
18 II,16 |           ludzi należał, cenił go wielce, a zwłaszcza lubił go sadzać
19 II,18 |           jego ostrzu. Pomogło to wielce.~Tak macając przed sobą
20 II,23 |         życiu nie widział, i choć wielce stroskany, o troskach z
21 II,33 |           które Bogusław musi się wielce oglądać, gdy do ręki młodej
22 II,33 |          i doświadczony wojownik, wielce w ułusach dla swojego męstwa
23 II,34 |         Nazajutrz wstał orzeźwion wielce i silniejszy niż wczora.
24 II,34 |       głowy, gdyż do chełpliwości wielce był skłonny.~- Bóg dał człeku
25 II,35 |         przede wszystkim grabież. Wielce też przykrzyła się droga
26 II,35 |           Sam pan cześnik koronny wielce przypadł do serca Kmicicowi.
27 II,35 |     Zamościu: człek w sile wieku, wielce przystojny, chociaż nieco
28 II,35 |  Sobiepanem, z którego przezwiska wielce był kontent. Rad też udawał
29 II,35 |         się do ucha Kmicica rzekł wielce tajemniczo:~- Mówią, że
30 II,35 |           chociaż siostra księżna wielce ją miłuje, przecie ja, przyrodzonym
31 II,35 |    folwarki. Podbipięta był człek wielce możny i gdyby ta panna do
32 II,35 |       Litwin. Możny jakiś człek i wielce grzeczny, a rycerz podobno
33 II,35 |       zająć. Zacny to człek i nam wielce życzliwy, któremu bym córkę
34 II,36 |         następuje:~"Mości, a mnie wielce miły, panie Babinicz! Wprędce
35 II,36 |  Wielmożny Panie Starosto, a mnie wielce ~miłościwy Łaskawco i Dobrodzieju! ~
36 II,37 |           pospolitego trybu, Wam, wielce nam miłym, dla dobra Rzeczypospolitej
37 II,37 |       Babinicz, goniec królewski, wielce jest do niego podobny. Sam
38 II,38 |           pospolitego trybu, Wam, wielce nam miłym, dla dobra Rzeczypospolitej
39 II,38 |       Babinicz, goniec królewski, wielce jest do niego podobny. Sam
40 II,40 |         człowieka. Z natury skąpy wielce, dla jednego Sakowicza był
41 II,40 |       pana starosty oszmiańskiego wielce bywała skuteczna.~Teraz
42 II,40 |         śmiałością i zuchwalstwem wielce może imponować, lecz ludziom
43 III,3 |        kałuski tą wieścią, bo się wielce rozruszał i niekłamaną miał
44 III,3 |          ale musiał od siebie coś wielce szpetnego dodać, bo pan
45 III,3 |    słuchali mając go za wojownika wielce doświadczonego i jednego
46 III,8 |           zaś mógł być prócz tego wielce pożyteczny dlatego, iż po
47 III,8 |           czemu to?~- Bo go sobie wielce upodobał. Poznał go zaraz,
48 III,8 |        kubraku, zdyszany i spocon wielce. Ujrzawszy wuja w towarzystwie
49 III,10|   wypocząć.~Przyjaciele witali go wielce radośnie, lecz on zaraz
50 III,11|        był wszystkiej szlachcie i wielce przez nią ceniony, jako
51 III,12|   konfuzja", od której sława jego wielce może ucierpieć. Przywiązani
52 III,13|   konfuzja", od której sława jego wielce może ucierpieć. Przywiązani
53 III,16|        Patersona, a Paterson mnie wielce życzliwy, bo z jednych krajów
54 III,17|            i powrócił do Taurogów wielce zły, zgryziony, z okrutną
55 III,19|     zamiary nieprzyjaciela.~"Mnie wielce miłościwy panie Billewicz!
56 III,21|          scudzoziemczałą, dlatego wielce do osoby księcia był przywiązany.
57 III,23|          że odejście pana Sapiehy wielce ucieczkę utrudnia, jeżeli
58 III,23|       saku. Lecz inne nowiny były wielce niepocieszne. Książę żądał
59 III,23|         zaś przywitała go z minką wielce pogardliwą.~- Podobno -
60 III,23|      zdrowy, o tyle zatroskały go wielce nowiny. Jeżeli bowiem książę
61 III,23|     koniec Braun wyszedł z twarzą wielce poruszoną. Anusia zaś wpadła
62 III,24|         pułkownikom markotno było wielce, że nie mogli tym razem
63 III,24|          Wołodyjowski rozochocony wielce chwycił go za rękę.~- Moja
64 III,25|         pułkownikom markotno było wielce, że nie mogli tym razem
65 III,25|          Wołodyjowski rozochocony wielce chwycił go za rękę.~- Moja
66 III,26|       Usłyszawszy to Wołodyjowski wielce także się wzruszył, bo poznał
67 III,27|          pomęczeni.~Pan podskarbi wielce mu przed drogą zalecał,
68 III,27|      Usłyszawszy to pan Gosiewski wielce się uradował, bo już był
69 III,27|           początku przerażony był wielce, bo jeszcze sztych Kmicicowy
70 III,28|       ogniska. Zachwycali się nią wielce młodzi oficerowie i żołnierze,
71 III,30|     brzmiał, jak następuje: "Mnie wielce uprzejmy panie Babinicz!
72 III,31|       szwankować.~Zaniepokoiło to wielce pana Tomasza, więc pewnego
73 III,32|           poznał, tak zmienił się wielce; twarz miał bardzo chudą,
74 III,32|      ciążyłyby na urodzonym a nam wielce miłym panu Andrzeju Kmicicu,