Tom, Rozdzial
1 I,5 | gdzie komendę brali jego oficerowie: Kokosiński, Uhlik, Kulwiec,
2 I,12 | rycerz!~- Musieli przecie oficerowie książęcy mówić ze sobą o
3 I,14 | lekceważony. ~- Co czynić?~Oficerowie cudzoziemscy wytrwają przy
4 I,17 | chorągwiami; zapewne byli to oficerowie rozwożący rozkazy.~Kowalski
5 I,20 | Oleńka.~- W drogę! - zawołali oficerowie.~Wtem drzwi roztwarły się
6 I,21 | małego rycerza, wszyscy oficerowie wyborni i otoczeni mirem
7 I,22 | chorobą twarzy, pierwsi oficerowie zakrzyknęli jednogłośnie:~-
8 I,24 | służbę zarówno pełnili. Oficerowie sami byli Francuzi, prócz
9 I,24 | być! - odrzekł Kmicic.~I oficerowie wyszli.~Zegar bił siódmą
10 I,25 | zachwycał oczy pana Andrzeja. Oficerowie spoglądali też na niego
11 II,2 | bowiem bywali straszni. Nawet oficerowie unikali z nimi zaczepki.
12 II,9 | śmiała się z drwin, jakich oficerowie pozwalali sobie z króla
13 II,15 | przynieść spoczynku.~Gdy rankiem oficerowie, przychodzący z raportami,
14 II,15 | Kmicic.~Wówczas i dwaj inni oficerowie zwrócili oczy ku wyjściu.~-
15 II,15 | nawet obozie żołnierze i oficerowie opuścili namioty i stali
16 II,15 | Wrzeszczowicz i wszyscy wyżsi oficerowie czynili nadludzkie usiłowania,
17 II,15 | go natychmiast!~Następnie oficerowie usłyszeli, jak mówił sam
18 II,15 | pytał ponuro Miller.~Oficerowie umilkli. Po chwili dopiero
19 II,16 | nie postępowało. Nie tylko oficerowie, ale całe wojsko miało na
20 II,16 | natychmiast wyprowadzić. Pozostali oficerowie spoglądali jedni na drugich,
21 II,18 | Sadowski, wszyscy znamienitsi oficerowie szwedzcy, a z polskich Zbrożek,
22 II,18 | pokrótce, nic nie zataił. Oficerowie spoglądali po sobie ze zdumieniem.~-
23 II,18 | cofnął się także; szwedzcy oficerowie otoczyli ich zaraz, wypytując,
24 II,18 | duszyczko... Tymczasem chodź.~Oficerowie zostali w izbie, Kuklinowski
25 II,19 | fortecę, nie ich skarby.~Oficerowie ze zdziwieniem spojrzeli
26 II,19 | kryształ rozbił się na proch.~Oficerowie milczeli. Nieprzystojne
27 II,19 | blada, wzburzona, i zanim oficerowie zdążyli spytać o powody
28 II,19 | Kmicic! - odparł Zbrożek.~Oficerowie zerwali się wszyscy ze swych
29 II,19 | zupełnie.~Lecz w tej chwili oficerowie ujrzeli przez okna, iż podwórzec
30 II,19 | z konia, za nim wszyscy oficerowie, i weszli do wnętrza. Kuklinowskiego
31 II,19 | Kilkunastu stratowali pędzący oficerowie i rajtarzy. Dopadli wreszcie
32 II,19 | Bożego Narodzenia. Straże i oficerowie przyjęli żebraczkę ze śmiechami
33 II,19 | zwyciężonym się uznaje.~Oficerowie, którzy z początku ze wzgardą
34 II,19 | dzień świętego Szczepana, oficerowie zgromadzili się co do jednego,
35 II,19 | kwaterę; słyszał także, jak oficerowie powtarzali między sobą na
36 II,19 | było nieruchomie w paczkę, oficerowie oddech wstrzymali.~Jenerał
37 II,22 | za nim rozeszli się inni oficerowie.~Tego samego dnia gruchnęła
38 II,28 | Zawtórowali wodzowi śmiechem inni oficerowie, on zaś istotnie począł
39 II,30 | przechodzili wzdłuż i w poprzek oficerowie z trzcinami w ręku. Pomiędzy
40 II,31 | przechodzili wzdłuż i w poprzek oficerowie z trzcinami w ręku. Pomiędzy
41 II,35 | skrada... Powiem ci więcej: oficerowie mi się przez nią jeden na
42 II,36 | Anusia miała czerwone oczy; oficerowie milczeli głucho, jeden pan
43 II,37 | tysiącami ludzi.~Towarzystwo i oficerowie spod różnych chorągwi poczęli
44 II,38 | tysiącami ludzi.~Towarzystwo i oficerowie spod różnych chorągwi poczęli
45 II,39 | przejść nie dostrzeżony.~Oficerowie, co doświadczeńsi, bardzo
46 II,41 | Za nimi poczęli wchodzić oficerowie.~- Mości panowie! - rzekł
47 III,1 | Czarnieckiego! - powtarzali sobie oficerowie i żołnierze.~Jakoż pochód
48 III,1 | zginęły. Idziemy naprzód!~Oficerowie wyszli, Karol Gustaw został
49 III,2 | funkcje na murach, jako oficerowie i Szwedów, i wojny z nimi
50 III,2 | gospodarskie! - huknęli oficerowie.~- Vivat! vivat!~- Panie
51 III,3 | dostojności! - ozwali się chórem oficerowie.~- Byle nas tylko oblegali -
52 III,3 | Zagłoba i trzej przyboczni oficerowie starosty wstąpili żywo na
53 III,3 | Pan Wołodyjowski i inni oficerowie prosili się na wycieczkę,
54 III,5 | mamrotać pod nosem.~Tymczasem oficerowie marszałkowscy poczęli wychwalać
55 III,6 | Widzieli go przez okna oficerowie i odgadywali, co się z nim
56 III,6 | przekonany Szandarowski.~Inni oficerowie poczęli wypytywać jeszcze
57 III,7 | Rozumieli to i Szwedzi; co rano oficerowie i żołnierze przychodząc
58 III,7 | poległ. Tak przynajmniej oficerowie Sapieżyńscy powiadali. Ja
59 III,9 | działając na własną rękę. Próżno oficerowie czynili nadludzkie usiłowania,
60 III,11| nie folgował.~Byli tacy oficerowie, którzy i bez dozoru hetmańskiego
61 III,11| dobre. Wszyscy znakomitsi oficerowie byli proszeni, bo pan hetman
62 III,12| najprzedniejszych znaków, ba! nawet oficerowie sami, wozili taczkami ziemię,
63 III,13| najprzedniejszych znaków, ba! nawet oficerowie sami, wozili taczkami ziemię,
64 III,14| miecznika z pannami ułożony, oficerowie do spisku wciągnięci...
65 III,20| całą swą siłą w wodę wpadł. Oficerowie pozostali w Taurogach poczęli
66 III,22| Ja nie powiem... Ale czy oficerowie nie będą trąbili, nie zaręczam,
67 III,22| chorążego orszańskiego.~- Oficerowie Niemcy nie rozumieją się
68 III,24| ścieżki, czekał.~Niektórzy oficerowie chcieli iść na ochotnika
69 III,25| ścieżki, czekał.~Niektórzy oficerowie chcieli iść na ochotnika
70 III,26| bardzo wiedział, co czynić. Oficerowie szwedzcy, których pan Andrzej
71 III,27| Baczność! - krzyknęli oficerowie stojący w czworoboku piechoty.~
72 III,28| Zachwycali się nią wielce młodzi oficerowie i żołnierze, a ona strzygła
73 III,28| Oleńka, naglili wszyscy oficerowie i szlachta, którą sama ciekawość
74 III,29| odważna panna widząc, że oficerowie wyjeżdżają naprzód, aby
|