Tom, Rozdzial

 1  I,3  |          innego niezdatna, tak jak i nasze.~- A kto temu winien, jeśli
 2  I,4  |       Kmicica nie winujem, serceż ty nasze - mówił stary Kasjan. -
 3  I,4  |           tumult uczynić, w którym i nasze szable się przygodzą.~-
 4  I,7  |              i wymówki mu jeszcze za nasze winy na sejmach czynią.
 5  I,8  |             spełnionej. Polecenie to nasze uważaj W. Mość zarazem za
 6  I,9  |               Jędruś! daj na mszę za nasze dusze, bo męki cierpimy!"
 7  I,10 |              słucha. Wolności to tam nasze solą w oku stoją. Im więcej
 8  I,10 |            to mamy ginąć, aby dzieci nasze w niewoli jęczały?~Wojewoda
 9  I,10 |             my cierpimy? Za co zajmą nasze trzody, wydepczą zboża,
10  I,10 |         bronić? Armat nie mamy, jeno nasze wiwatówki, dobre do pukania
11  I,10 |             panom wielkopolskim siły nasze aż nadto wystarczą.~- A
12  I,10 |              miłość sądzisz: sprawią nasze listy jaki skutek?~Radziejowski
13  I,11 |             waćpanowie... Prawda, że nasze imiona groźne są nieprzyjacielowi,
14  I,12 | nieprzyjaciół... Ot, dlaczego służby nasze waszej książęcej mości przybyliśmy
15  I,12 |        zdarzy, bo siła białogłów pod nasze skrzydła do Kiejdan się
16  I,12 |          okażmy tedy, mości panowie, nasze sentymenta. A nuże! Pójdźmy
17  I,12 |            utrafił. Skoro książę zna nasze sentymenta, to nie mamy
18  I,12 |             niczym posłów, bo się na nasze suffragia potrzebuje tylko
19  I,14 |           Mogą zwyciężyć raz i drugi nasze wojsko; utrzymać nas w posłuszeństwie
20  I,15 |             cierpisz, a to wiedz, że nasze miejsce tu, a nie gdzie
21  I,15 |            krzyknął Zagłoba. - W tym nasze zbawienie!... Panie Michale,
22  I,17 |            gramoląc się Zagłoba. - A nasze łuby?~- Łuby są pod słomą -
23  I,17 |           mości, a to najlepszy koń. Nasze zdrożone okrutnie, on zaś
24  I,17 |  wypowiedzieli... Ale bogdajby dusze nasze z piekła nie wyjrzały, jeżelibyśmy
25  I,17 |            silne - rzekł Mirski. - I nasze towarzystwo husarskie i
26  I,23 |            spotkaniu przednie straże nasze... chciałem powiedzieć:
27  I,26 |              konie prosto z drogi, a nasze wypoczęte. Gdyby zaś jakim
28 II,1  |             twoje, jeść muszą jako i nasze. Żywo, chłopie! Żywo! jeśli
29 II,1  |               Zali skończyło się już nasze szczęście? - mruczał do
30 II,1  |         inaczej, tylko skończyło się nasze szczęście. Trzeba siedzieć
31 II,3  |   prześladują, a za co? za co?... Za nasze ubóstwo - nic! jak za ubóstwo...
32 II,4  |         jęcząc:~- Wasza miłość... to nasze... Zwierciadło sprawiedliwości...
33 II,4  |    Zwierciadło sprawiedliwości... to nasze...~Lecz Kmicic spojrzał
34 II,5  |          widzi mi się, że tu o skóry nasze chodzi.~- Jak to? - pytał
35 II,6  |    wypowiedzieć, jaką wezbrały serca nasze na widok dostojnej jaśnie
36 II,12 |     wprowadzonym. Przestrachem serca nasze napełnić, popłoch w świętym
37 II,13 |              głowę - niegodniśmy, by nasze ślepie spoglądały na splendory
38 II,13 |               która natchnęła piersi nasze żądzą bronienia Jej przeciw
39 II,15 |       zostawić w pokoju Zgromadzenie nasze i kościół Bogu i Najświętszej
40 II,15 |     Tymczasem my, niegodni, zanosząc nasze prośby, polecamy się najusilniej
41 II,16 |            wieki, by synowie i wnuki nasze jeszcze cieszyć się nim
42 II,16 |         przebłagamy za dawne grzechy nasze!~- Ojcze! - odrzekł jeden
43 II,16 |        gardła nam chodzi, nie o żony nasze i dzieci, ale drżymy na
44 II,17 |              wstrzymuję!... Modlitwy nasze, opieka boska pójdą z tobą... ~-
45 II,19 |             żołnierzy i że położenie nasze jest desperackie...~- Wszakże
46 II,19 |        wyrzucą, to tylko liche ciała nasze, tylko doczesne zwłoki opadną
47 II,19 |                   Dał swoje życie za nasze! - odrzekł ksiądz Kordecki.~-
48 II,19 |         przyniósł rezultatów. Prochy nasze się kończą, lud zmarniał
49 II,20 |   natychmiast przybędziemy i zdrowie nasze tam położymy, gdzie zaszczycenie
50 II,21 |              ofierze zdrowie i życie nasze, i nie na co innego, jeno
51 II,21 |              że owoc już dojrzał, że nasze starania nie zmarniały i
52 II,21 |         począł:~- Bóg patrzy w serca nasze, żeśmy choć dziś gotowi
53 II,28 |          dodał Wołodyjowski.~- Zatem nasze zdrowie!~- Zdrowie wuja! -
54 II,37 |         nazwany, naszą zaś wolność i nasze zdrowie własnym życiem w
55 II,38 |         nazwany, naszą zaś wolność i nasze zdrowie własnym życiem w
56 II,39 |            na dzień topnieje, a byle nasze wojska ich dosięgły, to
57 II,40 |          krótko:~"Książę, aby wojska nasze omylić, symulował pochód
58 III,5 |           całym wojskiem mówił: "Nie nasze to szable biją, ale (powiada(
59 III,15|      Czarniecki już w mieście! Widzę nasze chorągwie!!!~Ogień szwedzki
60 III,17|          Sami pojedziem i wrócim. To nasze strony, nic nam tam nie
61 III,19|         Kowna ruszyć i tam czekać... Nasze polskie chorągwie są jeszcze
62 III,21|        jeszcze daleko; tymczasem dwa nasze podjazdy jakoby w ziemię
63 III,23|             Nie rzekł nic. A tu siły nasze kruszeją, ich zaś rosną.
64 III,24|     mieszkając, w tej myśli, że całe nasze wojsko na Ostrołękę poszło.~-
65 III,24|           król, nasza miła ojczyzna, nasze wojska mogą pięćdziesiąt
66 III,25|     mieszkając, w tej myśli, że całe nasze wojsko na Ostrołękę poszło.~-
67 III,25|           król, nasza miła ojczyzna, nasze wojska mogą pięćdziesiąt
68 III,26|          mówi, że go Bóg wyda w ręce nasze! - zawołał wzruszony Kmicic.~-
69 III,26|             później pod Rawą wpadł w nasze ręce, rzucił się do rąk
70 III,26|             że tak, to mu i modlitwy nasze niepotrzebne.~- Modlitwy
71 III,29|   niezwyciężony! Zbawco, któryś nas, nasze dzieci i domy od zagłady
72 III,31|             A przecie po prawdzie to nasze... Stara billewiczowska
73 III,32|              sejm następny, chęci te nasze potwierdzając, wszelką zmazę
74 III,32|             żmudzkiego, aby te słowa nasze w sercach i umysłach zatrzymali,