Tom, Rozdzial

 1  I,7  |            rozkazu!~Uczynił się ruch; mały oddział ruszył truchtem
 2  I,7  |            Który tu pan Wołodyjowski?~Mały pułkownik wysunął się naprzód.~-
 3  I,7  |     przeciwnika - czasem cofnął się o mały krok w tył, czasem postąpił
 4  I,7  |              od szlachty laudańskiej; mały pułkownik zaś usunął się
 5  I,7  |               dziwnego; oto rzekłbyś: mały pan Wołodyjowski urósł w
 6  I,8  |               rzekł pan Charłamp, gdy mały rycerz skończył czytać.~-
 7  I,9  |          miało się ku wieczorowi, gdy mały rycerz opuścił Lubicz i
 8  I,12 |               lat około czterdziestu, mały, suchy, ruchliwy, wijący
 9  I,12 |           skurczył się i stał się tak mały, jakby go łokieć ubyło.~-
10  I,13 |           pójść! - odparł opryskliwie mały rycerz.~- A kto tam o zakonie
11  I,15 |              pierścień, wsadził go na mały palec i począł chodzić w
12  I,15 |                 Po co? - odpowiedział mały rycerz. - Kto wojskowy,
13  I,17 |               trzeba przyznać - mówił mały rycerz - chłop w chłopa
14  I,17 |              dawnych czasów - odrzekł mały rycerz - a ja jeno muszę
15  I,17 |                Mości panowie! - rzekł mały rycerz, gdy uciszyło się
16  I,17 |       wypłukać!~- Koni nam! - zawołał mały rycerz.~Skoczono po konie.~
17  I,17 |            jest zawzięty pan! - rzekł mały rycerz. - Bo przecie, nie
18  I,18 |              niczego napastników; ale mały rycerz postanowił sobie "
19  I,18 |             ku nim z garłacza - rzekł mały rycerz-aby wiedzieli, czego
20  I,18 |      Posłuszni żołnierze odskoczyli - mały rycerz zaś przybiegł i starli
21  I,18 |           chwiejącego się na kulbace, mały rycerz zaś sunął w głąb
22  I,19 |          Rzecz nie jest łatwa - mówił mały rycerz - przebrać się na
23  I,19 |             mowy nie ma! - odpowiadał mały rycerz. - Wiesz waszmość,
24  I,20 |         drzwiom, w których stał jakiś mały człowieczek w pancerzu i
25  I,20 |      zakrzyknął.~- Do usług! - odparł mały człowieczek.~I posunął się
26  I,20 |              pan Andrzej - sam pójdę:~Mały rycerz skinął na żołnierzy,
27  I,20 |            waćpan do drogi! - zawołał mały rycerz - bo my, jeno koniom
28  I,21 |             że kto w pędzie chociaż o mały kamień się potknie, ten
29  I,25 |            niemal dziecinne, nad nimi mały wąsik, ledwie pokrywający
30 II,12 |       zanurzył gorączkowo obie ręce w mały sak skórzany, który zwieszony
31 II,28 |          głowy nie spadnie! - odrzekł mały rycerz.~- Panie Michale -
32 II,28 |               mam wiedzieć! - odrzekł mały pan.~- Czyli powiadasz,
33 II,28 |                Zacny pan! - ozwał się mały rycerz.~- To czemu obydwiema
34 II,28 | nieprzyjaciela puszczać, bo chociażeś mały, aleś instar szerszenia
35 II,29 |              koniec z tłumu wyskoczył mały rycerz, cały w szmelcowanej
36 II,32 |           panie - ozwał się z zapałem mały rycerz - teraz chybaby konie
37 II,32 |            Opowiadał mi tu właśnie ów mały rycerz o jednym okrutnym
38 II,32 |               wzrastającym zdumieniem mały pułkownik - jeno tej blizny
39 II,32 |         wojewodą wileńskim! - zawołał mały rycerz. - Jakiż anioł tak
40 II,32 |          odparł zapłoniwszy się nieco mały rycerz - pannę Billewiczównę
41 II,33 |            się zaprezentować królowi. Mały rycerz prowadził. Kmicic
42 II,33 |        bluźnij! - przerwał co prędzej mały pułkownik.~- Ten zdrajca
43 II,33 |              żeś waść rezolut - rzekł mały rycerz - ale żeby aż Radziwiłła
44 II,34 |        Kmicica.~- Stój! stój! - wołał mały rycerz.~Kmicic wstrzymał
45 II,34 |         podjąłem się jechać - odrzekł mały rycerz - a to z kompasji
46 III,2 |            wojen kozackich, za czym i mały rycerz pomyślał: "Nie ma
47 III,4 |             się dlatego zwłaszcza tak mały, że siedział na rosłym bułanym
48 III,4 |             straży i stanęli wszyscy, mały rycerz także zatrzymał konia
49 III,4 |      chorągiew ruszyła naprzód rysią. Mały rycerz na bułanym bachmacie
50 III,4 |            srożył się między Polakami mały rycerzyk, siedzący na bułanym
51 III,4 |         piorun ku małemu rycerzowi, a mały rycerz ku niemu. Chciał
52 III,8 |                A wierę - odpowiedział mały rycerz.~Tymczasem Sadowski
53 III,12|             taką pociechę! - krzyknął mały rycerz.~- Patrzcie go: powiedzieć
54 III,12|             widać!~- Jakże? - odrzekł mały rycerz. - W tej chwili wracam
55 III,13|             taką pociechę! - krzyknął mały rycerz.~- Patrzcie go: powiedzieć
56 III,13|             widać!~- Jakże? - odrzekł mały rycerz. - W tej chwili wracam
57 III,14|             panie Andrzeju - rzekł mu mały rycerz - jak wielkie i u
58 III,14|              we włosach brak! - rzekł mały rycerz.~- Co to Diana?!
59 III,14|                    Jak to? - przerwał mały rycerz.~- Bo rządzi wszystkimi.
60 III,15|             nad ustami nosił rzadki i mały wąs, zadarty w końcach ku
61 III,15|                  Do króla! - krzyknął mały rycerz.~I ruszyli. Tłum
62 III,16|             księcia.~Ród jej był zbyt mały, by mogła zostać żoną, a
63 III,21|         Michałowi. Chociaż pan Michał mały, ale pamiętam, co książę
64 III,24|            dawno się już uprzykrzyła, mały tylko stawiał opór twierdząc,
65 III,25|            dawno się już uprzykrzyła, mały tylko stawiał opór twierdząc,
66 III,26|             oczy moje - ciągnął dalej mały rycerz. - Nam też skoczyć
67 III,27|            księcia Bogusława? - pytał mały rycerz.~- Ja u księcia w
68 III,27|              go. W Taurogach został. ~Mały rycerz westchnął i wąsikami
69 III,27|         lekarstwie powiedzieć - rzekł mały rycerz.~- Na febrę to pomogło -
70 III,27|  Wołodyjowskiego i odetchnął głęboko; mały rycerz odetchnął także i
71 III,27|            sprawował pan Kmicic; wtem mały rycerz, nie mogąc dłużej
72 III,27|            prawicę, lecz w tej chwili mały rycerz rzucił mu się w objęcia.~-
73 III,27|              wykrzyknął na jego widok mały rycerz. - Prędzej bym się
74 III,27|             ona pisana...~To rzekłszy mały rycerz rzucił się w objęcia