Tom, Rozdzial

 1  I,1  |            taka: gdy mnie gniew na kogo uchwyci, to bym go rozdarł,
 2  I,4  |          się nie dziwić, choć i na kogo fuknie, bo to u nich humory
 3  I,4  |           ot, co jest! Żeby to tam kogo usiekli albo zajechali,
 4  I,4  |           bandoletów palili - i do kogo? - do wizerunków nieboszczyków
 5  I,4  |          was odwracają, a ohyda na kogo pada? - na niego - przez
 6  I,5  |      zebrać potrafi. Co mi czynią? kogo ja się tu boję?~- Jeśli
 7  I,8  |          ataman. Nam mówili, że na kogo on krzyknie, żeby za nim
 8  I,8  |    ekspedycją i z pieniędzmi? A od kogo?~- Od księcia wojewody wileńskiego,
 9  I,9  |            wykrzyknął Kmicic - dla kogo?~- Dla waćpana. A teraz
10  I,11 |           a i to jeszcze prosiłbym kogo, żeby mnie wykarczował.
11  I,11 |     zdrajcy? Nie wiedziała zaraza, kogo brać, i zacnych ludzi pobrała,
12  I,12 |           i Kozaków, i Bóg wie nie kogo - godzi się teraz Szwedów
13  I,14 |          będzie... Polacy nie mogą kogo innego na tron powołać,
14  I,15 |   Radziwiłłem! Jeno zobaczymy, kto kogo oszuka. To do więzienia
15  I,15 |          będzie walczył. Wiedział, kogo zaciągał, psubratów, wisielców,
16  I,16 |      ojczyzny występuje, a trudnoż kogo karać za sentyment dla ojczyzny.
17  I,16 |              Jeżeli chcesz, to tam kogo innego wyszlę, Charłampa
18  I,17 |            kto jest, dokąd jedzie, kogo prowadzi, i zażądał, by
19  I,19 |          nie podszyto i uderzę, na kogo chcesz, choćby na samego
20  I,19 |        będę o to prosił. Trzeba by kogo wysłać do króla, czas z
21  I,23 |      watahę zbiorę i będę bił...~- Kogo? - spytał książę.~- Kogo? -
22  I,23 |           Kogo? - spytał książę.~- Kogo? - Pójdę pod Wilno i będę
23  I,23 |            spokojniejszych czasów. Kogo raz do trąby włożą, temu
24  I,24 |        waćpanny. Bo ja sam wiem do kogo i czego?... Myśląc nic nie
25  I,25 |          do ludzi - gorze temu, na kogo gniew jego spadnie!~Żołnierze
26  I,25 |          wiedział książę wojewoda, kogo z poufną misją wysłać. Skorzystam
27  I,26 |           grozisz, to nie wiadomo, kogo pierwej śmierć dosięgnie.~-
28  I,26 | Radziwiłłów, i ciągnij za język.~- Kogo? mnie?~- Tak jest! i Bóg
29 II,1  |            się wyratuje i każdego, kogo zechce, pogrąży. Kmicic
30 II,3  |    zawiezie list, nie wiedział, od kogo wiezie. A czy prędko wyjedziem
31 II,4  |     tamtych pobili. Ciekaw jestem, kogo teraz będziemy bili?"~I
32 II,5  |        Służyłem wiernie, a jeżelim kogo zdradził, to chyba nieprzyjaciół,
33 II,5  |            tumulcie nie wiedzieli, kogo bić, kogo oszczędzić, i
34 II,5  |           nie wiedzieli, kogo bić, kogo oszczędzić, i samym się
35 II,5  |          ale że się już wydało, od kogo wiadomość, tedy swoje podpisuję.
36 II,6  |             aby wszyscy wiedzieli, kogo mają przed sobą.~- Nie lubię
37 II,6  |               Aha! wiedziałem też, kogo wysyłam, ale to ci mówię,
38 II,7  |           zdaj to na mnie, ja może kogo w Prusach wynajdę.~- Ej,
39 II,10 |              krzyknął pan Kmicic - kogo waść wołasz?...~W tej chwili
40 II,11 | komukolwiek byś służył, nie możesz kogo innego za przyrodzonego
41 II,12 |            podnieść zamierza.~- Od kogo masz waszmość tę wiadomość? -
42 II,18 |        przy wierzejach stodółki.~- Kogo tam diabli niosą? - spytał
43 II,21 |        pytam, w nadziei, że gdy na kogo politycznego trafię, to
44 II,21 |           król - nie wiedzieliśmy, kogo mamy przed sobą. Żywie jeszcze
45 II,27 |      ruszenia. Wiedziano już, koło kogo się kupić! nie stawiającym
46 II,34 |       blisko i nagle postrzegłszy, kogo ma przed sobą, wykrzykiwał:~-
47 II,34 |      wszystkim rycerstwem bardziej kogo od waćpana miłuję!...~Tu
48 II,35 |            mogę. Gdybym to znalazł kogo, co by ją w bezpieczeństwie
49 II,35 |    posądzasz, secundo: iż powinnaś kogo innego pilnować. Teraz uczynisz,
50 II,36 |           Łaskawco i Dobrodzieju! ~Kogo Bóg wielkim na tym świecie
51 II,37 |            Pod czyją komendę idę i kogo o opiekę proszę, temu wszystko
52 II,38 |            Pod czyją komendę idę i kogo o opiekę proszę, temu wszystko
53 II,40 |         Napiszę do księcia, że mu, kogo chce, za tego żołnierza
54 II,42 |          aby mężowie wojenni łup z kogo brać mieli - odrzekł poważnie
55 III,2 |             fiu! Co mnie tam ! Hę? Kogo w gości proszę, temu drzwi
56 III,4 |         pary w nozdrzach, dopadał, kogo chciał, bił, kogo chciał.~
57 III,4 |         dopadał, kogo chciał, bił, kogo chciał.~Pomieszali się więc
58 III,4 |           wreszcie całe wojsko, bo kogo on pogonił, kto się z nim
59 III,5 |        podobna uczyniła, rychło tu kogo podziobie.~Wtem pan Czarniecki
60 III,9 |           trudno było odgadnąć, do kogo należą. Szczególnie w tych
61 III,11|         ona nie do króla, tylko do kogo innego przedtem słodkie
62 III,11|        jako marcepan, robiła.~- Do kogo?~Zagłoba pokręcił wąsa.~-
63 III,18|            śmierci obierzem sobie, kogo zechcem... choćby tego Radziwiłła,
64 III,18|   klasztoru, albo za Kmicica.~- Za kogo, szerepetko? za Kmicica?...
65 III,18|       Kmiciców!... nauczę was!..~- Kogo to, mości książę, szerepetką
66 III,19|        ciężkim terminie było się o kogo oprzeć. Jeśli mamy iść naprzód
67 III,21|         przyszedł, aby było się do kogo schronić.~- Daj go Boże
68 III,22|            odpaliła.~- Znam kogoś, kogo odpalili, chociaż jest księciem,
69 III,22|             Nie przymawiajże temu, kogo odpalono, aby cię rogaczem
70 III,22|           tym waćpanna, że ja mało kogo tak szanuję, jak księżnę
71 III,23|            nadziejo najmilejsza?~- Kogo tchórz oblatuje, niech w
72 III,26|         Karola Gustawa, elektora i kogo będzie trzeba, bo ta bitwa
73 III,29|            wielkiej kary. Gdyby to kogo innego spotkało, pan starosta
74 III,31|              zawołał miecznik. - A kogo to tam wieziecie?~Jeden