Tom, Rozdzial

 1  I,4  |   staruszek. Pójdziesz z młodym w pole, a on, durny, zamiast za
 2  I,7  |         ojczyznę się upomnieć i w pole ruszyć. Grzech w takich
 3  I,7  |            a żołnierzowi tęskno w pole. Póki życia, póty służby.
 4  I,7  |       padł na wznak! ~I zagiąwszy połę Kmicicowego żupana począł
 5  I,12 |           mężny i o lada słowo na pole wyzywa.~Pan Stanisław Skrzetuski
 6  I,12 |         jak Radziwiłł raz ruszy w pole, to nie będzie żartował.~-
 7  I,17 |    dlategom się zawdy wydostał na pole. Powiedzcie no mnie, co
 8  I,17 |         lis wyprowadził młodego w pole! - rzekł Mirski.~- Jezus
 9  I,17 |          chwycił z kolei Józwę za połę i poła została mu w ręku;
10  I,18 |     wdawaj, a mnie się trzymaj za połę, to jeszcze na człowieka
11  I,19 |          albo zdradził, albo go w pole wywiedli. Dziś Wołodyjowski
12  I,20 |           aby ci uczciwy człowiek pole dawał.~- A to czemu? - rzekł
13  I,21 |           nie przyjdzie się go za połę uchwycić, bo jakoś tu koło
14  I,25 |          dałby się może wywieść w pole, ale królowa widocznie mi
15  I,26 |           ja, prostak, statystę w pole wywiódł, żeś wasza książęca
16 II,2  |          X. Mość wywiodłeś mnie w pole, żem był jako ślepy miecz
17 II,4  |        jeszcze, by mieć do cięcia pole, i całym rozmachem przez
18 II,5  |        pan Zagłoba uderzył się po pole i zakrzyknął:~- Już go od
19 II,6  |           wychodź! dawaj Zagłobie pole! Wezwij czartów na pomoc
20 II,6  |       służby wdrożyć, bo znacznie pole zalegli. To raz, a po wtóre:
21 II,6  |     pruskimi, niechże występuje w pole przeciw Szwedom, niech nie
22 II,6  |           na zawołanie; Zagłoby w pole nie wywiedzie! Jako mnie
23 II,6  | muszkietów. Pan Zagłoba porwał za połę pana Skrzetuskiego.~- Ogień
24 II,7  |  Chowańskiego zamknęłoby się i to pole działania, znikłaby dla
25 II,8  |       poprawę chcesz okazać, tedy pole przed tobą. Miasto wojnę
26 II,9  |           myśli, że nas wywiódł w pole, tymczasem nie wie, jakową
27 II,17 |         całym kraju... kto żyw, w pole wychodzi!~Co działo się
28 II,19 |        nocy pojechał z Kmicicem w pole do stodółki, w której miał
29 II,26 |           doświadczony. Ruszysz w pole pod panem kasztelanem kijowskim;
30 II,27 |           bo mężowie wyciągnęli w pole. Z niebotycznych gór sypały
31 II,28 |       stary lubi jeszcze ruszyć w pole. Dawajcie mi co najtęższych
32 II,29 |        litewski, zamiast ruszyć w pole, zamiast poświęcić jej ostatnią
33 II,29 |            nareszcie pociągnął za połę pana Wołodyjowskiego.~-
34 II,30 |       mogło zaraz spod Kamieńca w pole wyruszyć.~Prócz poselstwa
35 II,31 |       mogło zaraz spod Kamieńca w pole wyruszyć.~Prócz poselstwa
36 II,33 |       wraz z Carolusem Gustawem w pole przeciw panu Czarnieckiemu
37 II,34 |            że wyśle go niebawem w pole do pana Czarnieckiego, albowiem
38 II,34 |       mógł objąć i z nimi zaraz w pole ruszyć.~- Nie odmawiam -
39 II,34 |          cię coś innego ciągnie w pole!~- Jako ojcu wyznam i całą
40 II,34 |           wasza miłość już może w pole wyruszył i że się spóźnię.~-
41 II,39 |           zaczęły wysypywać się w pole; za nimi pociągnął się długi
42 II,40 |     jeśliście mocniejsi, dawajcie pole!~- Dawno by książę na waszą
43 II,42 |             Zaśby ich nie można w pole wywabić?~- Nie wychodzą.~-
44 II,42 |     więcej patrzących przed się w pole, na którym jazda ucierała
45 III,1 |         do Końskowoli, zostawując pole i sławę zwycięstwa Karolowi,
46 III,4 |  Kazimierza, otwarte do zwycięstw pole, spoczynek, żywność, paszę
47 III,4 |         widać już było niezarosłe pole, a raczej ogromną polanę
48 III,5 |          tak, odkąd żywie, nikt w pole nie wywiódł. Rozsmarowałem
49 III,6 |      rzekłszy uderzył się ręką po pole na znak niecierpliwości;
50 III,9 |          nie mogli wychylać się w pole.~Aż wreszcie poczęło im
51 III,9 |       straszliwym, siekąc, bodąc, pole trupami zaściełając.~Stało
52 III,11|          naporu i w mig, usławszy pole trupami, poczęła ściągać
53 III,11|       pułki wychodziły z miasta w pole; z piechurami szła jazda,
54 III,11|       duchu zapalić parę szop, by pole oświetlić, i pomknął ku
55 III,12|     Szwedzi gęstym trupem zasłali pole, a nawet jeden pułk piechoty,
56 III,12|           sam król był, to by dał pole, bo pod jego komendą i żołnierz
57 III,13|     Szwedzi gęstym trupem zasłali pole, a nawet jeden pułk piechoty,
58 III,13|           sam król był, to by dał pole, bo pod jego komendą i żołnierz
59 III,14|        już do szturmów... otwarte pole co innego.~Wtem nowy oficer
60 III,18|          i ona pociągnie z tobą w pole! Wybaczaj, wasza książęca
61 III,18|            Wolałbym i ja ruszyć w pole, bo mnie do tego natura
62 III,19|          układów i zabaw znacznie pole zależał. Ale w Bogu nadzieja,
63 III,20|        dobrej sprawie, i znajdzie pole wywdzięczenia się temu krajowi,
64 III,23|           w Taurogach. Tęskniła w pole stara żołnierska dusza.
65 III,24|          pewnie za wami i mnie tu pole wolne odsłoni.~- Aleś go
66 III,25|          pewnie za wami i mnie tu pole wolne odsłoni.~- Aleś go
67 III,26|           Połączże się z nami, bo pole do słusznej zemsty się znajdzie,
68 III,27|     będzie wiktoria?~- Jeżeli wam pole dadzą za okopem, to po waszej,
69 III,27|          nieprzyjacielskich. Całe pole pokryło się dymem i w tymże
70 III,27|         na dwoje i poniosła się w pole ku głównej armii pruskiej.~
71 III,27|          przejechał naprzód przez pole, na którym pierwszy spotkał
72 III,27|    wysokości tej ogarniali oczyma pole aż hen, do najdalszych krańców,
73 III,30|           ku Babiniczowi i dał mu pole, bo wolą ginąć od miecza